Gismondyt
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
gismondyn |
|---|---|
| Skład chemiczny |
uwodniony glinokrzemian wapnia |
| Twardość w skali Mohsa |
4,5 |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Łupliwość |
niedostrzegalna |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,12 – 2,28 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
bezbarwny, jasnoróżowy, niebieskawy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
Gismondyt (gismondyn) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego mineraloga Carlo Gismondiego (1762-1824), który odkrył po raz pierwszy ten minerał w 1817 r.
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Zazwyczaj tworzy kryształy niemal zawsze zbliźniaczone (podwójna piramidy o kwadratowym przekroju – wyglądem zbliżonej do ośmiościanu). Czasami wykształca kryształy pseudorombowe o pokroju tabliczkowym. Charakterystyczna postać kryształów pozwala na identyfikację spośród innych minerałów paragenezy. Występuje w skupieniach półkulistych i snopkowych. Jest kruchy, przezroczysty. Współwystępuje z chabazytem, phillipsytem, thomsonitem, analcymem, kalcytem.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Produkt procesów hydrotermalnych, powstaje w pustkach skał wulkanicznych (w bazaltowych lawach).
Miejsca występowania: Włochy, Islandia, Niemcy, Czechy, USA – Hawaje, Australia.
W Polsce – został stwierdzony w okolicach Legnicy na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- ma znaczenie naukowe
- ma znaczenie kolekcjonerskie
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.