Wykres wartości funkcji Möbiusa dla
n
<
50
{\displaystyle n<50}
Funkcja Möbiusa, funkcja
μ
{\displaystyle \mu }
– funkcja arytmetyczna określona przez Augusta Ferdynanda Möbiusa w 1831 roku[1] i zdefiniowana w następujący sposób:
μ
(
1
)
=
1
,
{\displaystyle \mu (1)=1,}
μ
(
n
)
=
0
,
{\displaystyle \mu (n)=0,}
jeśli liczba
n
{\displaystyle n}
jest podzielna przez kwadrat liczby pierwszej (jest kwadratowa ),
μ
(
n
)
=
(
−
1
)
k
,
{\displaystyle \mu (n)=(-1)^{k},}
jeśli liczba
n
{\displaystyle n}
jest iloczynem
k
{\displaystyle k}
parami różnych liczb pierwszych (jest bezkwadratowa ).
Funkcja
μ
{\displaystyle \mu }
wykorzystywana jest często w elementarniej i analitycznej teorii liczb . Występuje w twierdzeniu Möbiusa o odwracaniu .
Wartości funkcji Möbiusa dla małych
n
{\displaystyle n}
(ciąg A008683 w OEIS ):
n
{\displaystyle n}
1
{\displaystyle 1}
2
{\displaystyle 2}
3
{\displaystyle 3}
4
{\displaystyle 4}
5
{\displaystyle 5}
6
{\displaystyle 6}
7
{\displaystyle 7}
8
{\displaystyle 8}
9
{\displaystyle 9}
10
{\displaystyle 10}
11
{\displaystyle 11}
12
{\displaystyle 12}
13
{\displaystyle 13}
14
{\displaystyle 14}
15
{\displaystyle 15}
16
{\displaystyle 16}
17
{\displaystyle 17}
18
{\displaystyle 18}
19
{\displaystyle 19}
20
{\displaystyle 20}
μ
(
n
)
{\displaystyle \mu (n)}
1
{\displaystyle 1}
−
1
{\displaystyle -1}
−
1
{\displaystyle -1}
0
{\displaystyle 0}
−
1
{\displaystyle -1}
1
{\displaystyle 1}
−
1
{\displaystyle -1}
0
{\displaystyle 0}
0
{\displaystyle 0}
1
{\displaystyle 1}
−
1
{\displaystyle -1}
0
{\displaystyle 0}
−
1
{\displaystyle -1}
1
{\displaystyle 1}
1
{\displaystyle 1}
0
{\displaystyle 0}
−
1
{\displaystyle -1}
0
{\displaystyle 0}
−
1
{\displaystyle -1}
0
{\displaystyle 0}
Oto sekwencje liczb odpowiadające konkretnym wartościom funkcji Möbiusa:
μ
(
n
)
=
−
1
{\displaystyle \mu (n)=-1}
(A030059 w OEIS)
2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 30, 31,...
μ
(
n
)
=
0
{\displaystyle \mu (n)=0}
(A013929 w OEIS)
4, 8, 9, 12, 16, 18, 20, 24, 25, 27, 28, 32,...
μ
(
n
)
=
1
{\displaystyle \mu (n)=1}
(A030229 w OEIS)
1, 6, 10, 14, 15, 21, 22, 26, 33, 34, 35,...
Funkcja Möbiusa jest funkcją multiplikatywną , co oznacza, że
μ
(
a
)
⋅
μ
(
b
)
=
μ
(
a
b
)
,
{\displaystyle \mu (a)\cdot \mu (b)=\mu (ab),}
jeśli
a
{\displaystyle a}
i
b
{\displaystyle b}
są liczbami względnie pierwszymi . Nie jest jednak funkcją całkowicie multiplikatywną .
Dla dowolnej liczby całkowitej
n
{\displaystyle n}
zachodzi
∑
d
|
n
μ
(
d
)
=
{
1
gdy
n
=
1
0
gdy
n
>
1
,
{\displaystyle \sum _{d|n}\mu (d)={\begin{cases}1&{\text{ gdy }}n=1\\0&{\text{ gdy }}n>1,\end{cases}}}
gdzie
∑
d
|
n
{\textstyle \sum _{d|n}}
oznacza sumę po wszystkich dodatnich dzielnikach liczby
n
.
{\displaystyle n.}
Fakt ten wykorzystywany jest chociażby w konstrukcji sita Selberga .
Funkcja Möbiusa spełnia równości opisujące funkcję zeta Riemanna na półpłaszczyźnie zespolonej . Dla każdej liczby zespolonej
s
{\displaystyle s}
o części rzeczywistej
ℜ
(
s
)
>
1
{\displaystyle \Re (s)>1}
zachodzi równość
1
ζ
(
s
)
=
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
n
s
.
{\displaystyle {\frac {1}{\zeta (s)}}=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)}{n^{s}}}.}
Można ją wywnioskować z iloczynu Eulera funkcji zeta,
ζ
(
s
)
=
∏
p
(
1
−
1
p
s
)
−
1
{\displaystyle \zeta (s)=\prod _{p}\left(1-{\frac {1}{p^{s}}}\right)^{-1}}
zbieżnego na tej półpłaszczyźnie.
Ponadto
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
2
n
s
=
ζ
(
s
)
ζ
(
2
s
)
.
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)^{2}}{n^{s}}}={\frac {\zeta (s)}{\zeta (2s)}}.}
Funkcja
μ
{\displaystyle \mu }
występuje w następujących szeregach zbieżnych :
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
n
=
0
,
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)}{n}}=0,}
co jest równoważne z twierdzeniem o liczbach pierwszych [2] ,
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
log
n
n
=
−
1
,
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)\log n}{n}}=-1,}
gdzie
log
{\displaystyle \log }
to logarytm naturalny ,
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
(
log
n
)
2
n
=
−
2
γ
,
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)(\log n)^{2}}{n}}=-2\gamma ,}
gdzie
γ
{\displaystyle \gamma }
jest stałą Eulera-Masheroniego .
Szeregiem Lamberta funkcji Möbiusa jest szereg
∑
n
=
1
∞
μ
(
n
)
q
n
1
−
q
n
=
q
,
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (n)q^{n}}{1-q^{n}}}=q,}
który jest zbieżny dla
|
q
|
<
1.
{\displaystyle |q|<1.}
Dodatkowo, dla dowolnej liczby pierwszej
p
⩾
2
{\displaystyle p\geqslant 2}
zachodzi
∑
n
=
1
∞
μ
(
p
n
)
q
n
q
n
−
1
=
∑
n
=
1
∞
q
p
n
{\displaystyle \sum _{n=1}^{\infty }{\frac {\mu (pn)q^{n}}{q^{n}-1}}=\sum _{n=1}^{\infty }q^{p^{n}}}
również dla
|
q
|
<
1.
{\displaystyle |q|<1.}
Spójrzmy na ciąg ułamków
1
42
,
2
42
,
3
42
,
…
,
39
42
,
40
42
,
41
42
.
{\displaystyle {\frac {1}{42}},\qquad {\frac {2}{42}},\qquad {\frac {3}{42}},\qquad \dots ,\qquad {\frac {39}{42}},\qquad {\frac {40}{42}},\qquad {\frac {41}{42}}.}
Wybierzmy z niego tylko ułamki, których NWD licznika i mianownika jest równe 1:
1
42
,
5
42
,
11
42
,
…
,
31
42
,
37
42
,
41
42
.
{\displaystyle {\frac {1}{42}},\qquad {\frac {5}{42}},\qquad {\frac {11}{42}},\qquad \dots ,\qquad {\frac {31}{42}},\qquad {\frac {37}{42}},\qquad {\frac {41}{42}}.}
Utwórzmy sumę:
cos
(
2
π
⋅
1
42
)
+
cos
(
2
π
⋅
5
42
)
+
…
+
cos
(
2
π
⋅
37
42
)
+
cos
(
2
π
⋅
41
42
)
.
{\displaystyle \cos \left(2\pi \cdot {\frac {1}{42}}\right)+\cos \left(2\pi \cdot {\frac {5}{42}}\right)+\ldots +\cos \left(2\pi \cdot {\frac {37}{42}}\right)+\cos \left(2\pi \cdot {\frac {41}{42}}\right).}
Jej wartość jest równa −1. Wynika to z faktu, że 42 ma nieparzystą liczbę dzielników pierwszych i jest liczbą bezkwadratową : 42 = 2 × 3 × 7. (Jeżeli liczba bezkwadratowa miałaby parzystą liczbę dzielników pierwszych wówczas suma równałaby się 1; jeżeli liczba byłaby podzielna przez kwadrat liczby całkowitej wówczas suma wynosiłaby 0; suma jest równa wartości funkcji Möbiusa dla 42.) Ogólnie
∑
1
⩽
x
<
n
,
NWD
(
x
,
n
)
=
1
cos
(
2
π
⋅
x
n
)
=
μ
(
n
)
.
{\displaystyle \sum _{1\leqslant x<n,\operatorname {NWD} (x,n)=1}\cos \left(2\pi \cdot {\frac {x}{n}}\right)=\mu (n).}
Osobny artykuł: Funkcja Mertensa .
W teorii liczb inną funkcją zdefiniowaną przy pomocy funkcji Möbiusa, mającą duże znaczenie jest funkcja Mertensa
M
(
x
)
=
∑
n
⩽
x
μ
(
n
)
.
{\displaystyle M(x)=\sum _{n\leqslant x}\mu (n).}
Zależność
M
(
x
)
=
o
(
x
)
{\displaystyle M(x)=o(x)}
jest równoważna z twierdzeniem o liczbach pierwszych [2] , a
M
(
x
)
=
O
(
x
1
2
+
ϵ
)
{\textstyle M(x)=O\left(x^{{\frac {1}{2}}+\epsilon }\right)}
– z hipotezą Riemanna [3] .
↑ August Ferdinand A.F. Möbius August Ferdinand A.F. , Über eine besondere Art von Umkehrung der Reihen , „Journal für die reine und angewandte Mathematik”, 9, 1832, s. 105–123 (niem. ) .
↑ a b Tom M. T.M. Apostol Tom M. T.M. , Introduction to Analytic Number Theory , „Undergraduate Texts in Mathematics”, 1976, DOI : 10.1007/978-1-4757-5579-4 , ISSN 0172-6056 [dostęp 2023-12-11] (ang. ) .
↑ Edward C. E.C. Titchmarsh Edward C. E.C. , D.R. D.R. Heath-Brown D.R. D.R. , The theory of the Riemann zeta-function , wyd. 2. ed., repr, Oxford science publications, Oxford: Clarendon Pr, 2007, ISBN 978-0-19-853369-6 [dostęp 2023-12-11] . Brak numerów stron w książce
pojęcia definiujące ciągi ogólne
ciągi liczbowe
typy ciągów przykłady ciągów liczb naturalnych inne przykłady ciągów liczb
twierdzenia powiązane pojęcia