Ferrari F50
 Ferrari F50 | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Geneva Motor Show 1995 |
| Okres produkcji |
1995 – 1997 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowa targa |
| Silniki | |
| Skrzynia biegów | |
| Napęd | |
| Długość |
4480 mm[2] |
| Szerokość |
1986 mm[2] |
| Wysokość |
1120 mm[2] |
| Rozstaw osi |
2580 mm[2] |
| Masa własna |
1230 – 1349 kg[2] |
| Zbiornik paliwa |
105 l |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Ferrari F50 – supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1995–1997.
Historia i opis modelu
[edytuj | edytuj kod]
Samochód został skonstruowany z okazji 50. lecia istnienia marki zaprezentowany podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie w 1995 roku, produkowany w latach 1995–1997[1]. Samochód przenieść miał na drogi publiczne możliwie dużo rzeczy z F1. Łącznie wyprodukowano 349 sztuk pojazdu. Pojazd uważany jest obok McLarena F1 za najlepszy „uliczny bolid Formuły 1”. Jako drugi samochód na świecie posiadał dyfuzor. Auto wyposażono w silnik z bolidu F92A z 1992 roku.
Seryjne auto wyposażone jest w automatyczną regulację wysokości nadwozia. Samochód nie posiada poduszek powietrznych, radia, a szyby opuszczane są ręcznie. Pojazd oferowano w 5 kolorach: czerwonym, ciemnym czerwonym, żółtym, czarnym i srebrnym[3].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]| Ferrari | F50 |
|---|---|
| Lata produkcji | 1995-1997[1] |
| Liczba egzemplarzy | 349 sztuk |
| Silnik | V12 12-cylindrowy, 60 zaworowy, Bosch Motronic M2.7 (Czterosuwowy) |
| Pojemność skok 3 | 4698 cm³[1] |
| Napęd | tylny[1] |
| Moc przy 1/min | 382kW (520 KM) @ 8500 obr./min[1] |
| Max. Moment obr. (Nm) przy 1/min | (470 Nm) @ 6500 1/min |
| Sprężanie: | 11.3:1 |
| Układ zaworów | DOHC, łańcuch, 5 zaworów na cylinder, podwójny wałek rozrządu. |
| Skrzynia biegów | 6-biegowa manualna[1] |
| Rozstaw osi | 2581 mm |
| Masy D x S x W | 4480 × 1986 × 1120 mm |
| Masa własna | 1349 kg |
| Rozmiar kół / ogumienie | Przód: 245/35ZR-18 Goodyear Eagle F1 GS Fiorano Tył: 335/30ZR-18 Goodyear Eagle F1 GS Fiorano |
| Rozmiar tarcz hamulcowych | wentylowane hamulce tarczowe Brembo Średnica tarcz – (przód: ⌀ 360 mm / tył: ⌀ 335 mm) |
| 0–100 km/h |
3.7 s |
| 0–160 km/h |
8.0 s |
| Prędkość maksymalna | 325 km/h[1] |
Sprzedaż i ceny
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2022 roku na aukcji RM Sotheby’s wystawiono 1 z 8 egzemplarzy Ferrari F50 z kierownicą po prawej stronie. Zmiana kierownicy została przeprowadzona w 2000 roku przez firmę Pininfarina, która prowadziła takie zamiany w imieniu Ferrari. Auto posiadało numer seryjny 298 z 349. Na aukcji nie ujawniono ceny wywoławczej, ale szacuje się, że cena sprzedaży może wynieść od kilku do nawet kilkunastu milionów euro[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Wielka Księga Samochodów. Michael Bowler, Giuseppe Guzzardi, Enzo Rizzo. Warszawa: Carta Blanca, 2011, s. 529. ISBN 978-83-7705-129-0.
- ↑ a b c d e f carfolio.com: 1995 Ferrari F50 Technical specifications. [dostęp 2009-09-07]. (ang.).
- ↑ Marcin Zmysłowski: Ferrari F50 (1995) – z wyścigowym rodowodem [lekcja historii]. autokult.pl. [dostęp 2013-05-15].
- ↑ Wyjątkowy egzemplarz Ferrari F50 trafił na sprzedaż [online], Wokół Motoryzacji, 6 marca 2022 [dostęp 2022-03-13] (pol.).