[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Erinaceota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erinaceota
Van Valen, 1967[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrzędu – jeż zachodni (Erinaceus europaeus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Magnordo

Boreoeutheria

Nadrząd

Laurasiatheria

Rząd

owadożery

Podrząd

Erinaceota

Synonimy
Rodziny

15 rodzin (w tym 12 wymarłych) + 8 rodzajów wymarłych o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście

Erinaceotapodrząd ssaków z rzędu owadożerów (Eulipotyphla) w obrębie nadrzędu Laurasiatheria.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Podrząd obejmuje gatunki występujące w Ameryce, Eurazji i Afryce[5].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do podrzędu należą następujące występujące współcześnie rodziny[6][7][8]:

Opisano również rodziny wymarłe[9]:

Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowane w żadnym z powyższych rodzin:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. L.M. Van Valen. New Paleocene insectivores and insectivore classification. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 135 (5), s. 261, 1967. (ang.). 
  2. Trouessart 1879 ↓, s. 239.
  3. Trouessart 1879 ↓, s. 243.
  4. a b P.D. Gingerich. New Adapisoricidae, Pentacodontidae, and Hyopsodontidae (Mammalia, Insectivora and Condylarthra) from the Late Paleocene of Wyoming and Colorado. „Contributions from the Museum of Paleontology, University of Michigan”. 26 (11), s. 228, 1983. (ang.). 
  5. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 20–86. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-22]. (ang.).
  7. C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 26. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 61–77. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  9. J.S. Zijlstra, Erinaceota Van Valen, 1967, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-22] (ang.).
  10. D.E. Russell. Les mammifères paléocènes d’Europe. „Mémoires du Muséum national d’Histoire naturelle”. Série C Sciences de la terre. 13, s. 47, 1964. (fr.). 
  11. Y. Tong. Middle Eocene small mammals from Liguanqiao basin of Henan province and Yuanqu basin of Shanxi province, Central China. „Palaeontologica Sinica”. New Series C. 26 (18), s. 27, 1997. 
  12. G.G. Simpson. A new mammalian fauna from the Fort Union of southern Montana. „American Museum novitates”. 297, s. 6, 1928. (ang.). 
  13. Y. Tong & J. Wang. Fossil mammals from the early Eocene Wutu Formation of Shandong Province. „Palaeontologia Sinica”. New Series C. 28, s. 1–195, 2006. 
  14. L.M. Van Valen. A Middle Palaeocene primate. „Nature”. 207 (4995), s. 435, 1965. DOI: 10.1038/207435b0. (ang.). 
  15. T.M. Bown & D.M. Schankler. A review of the Proteutheria and Insectivora of the Willwood Formation (lower Eocene), Bighorn Basin, Wyoming. „United States Geological Survey Bulletin”. 1523, s. 50, 1982. (ang.). 
  16. O.Ch. Marsh. Preliminary description of new Tertiary mammals. „The American journal of science and arts”. Third series. 4 (20), s. 128, 1872. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]