Elizabeth Arden
 1939 | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 października 1966 |
| Zawód, zajęcie |
Przedsiębiorca |
Elizabeth Arden właśc. Florence Nightingale Graham (ur. 31 grudnia 1878 w Woodbridge, zm. 18 października 1966 w Nowym Jorku) – amerykańska bizneswoman, założycielka i właścicielka firmy kosmetycznej Elizabeth Arden.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 31 grudnia 1878 w Kanadzie jako Florence Nightingale Graham – czwarte z pięciorga dzieci Williama i Susan Tadd Graham[1]. Jej rodzice przybyli do Kanady z Wielkiej Brytanii, skąd wyemigrowali zaraz po ślubie[2]. Matka zmarła, kiedy Arden miała pięć lat[1]. Z powodu trudności finansowych Arden nie mogła ukończyć szkoły średniej, utrzymywała się z pracy jako pomoc dentystyczna, kasjerka czy stenotypistka[2].
W 1908 podjęła pracę biurową w przedsiębiorstwie Eleanor Adair – pionierki salonów piękności na rynku amerykańskim[2]. Arden praktykowała u Adair w zakresie pielęgnacji twarzy i szybko zaczęła dążyć do stworzenia własnej firmy[2]. W 1909, w wieku trzydziestu lat, przeniosła się za bratem Williamem do Nowego Jorku, gdzie wraz z Elizabeth Hubbard otworzyła salon piękności przy Piątej Alei (ang. Fifth Avenue)[1]. Jednak partnerki nie mogły dojść do porozumienia w kwestii prowadzenia firmy i wkrótce zakończyły współpracę. Arden zatrzymała salon, a za pieniądze pożyczone od brata dokonała daleko idących zmian w wystroju wnętrz[2]. Wtedy też, zainspirowana wierszem Alfreda Tennysona Enoch Arden, nazwała swój nowy salon "Arden", a ponieważ na drzwiach widniał jeszcze stary napis z imieniem i nazwiskiem jej byłej partnerki, zamieniła słowo "Hubbard" na "Arden", tworząc "Elizabeth Arden"[2]. Sama również zaczęła używać tego imienia i nazwiska[2].
Arden szybko rozpoznała nowe możliwości przemysłu kosmetycznego, wprowadzając do swojego salonu kosmetyki do makijażu jako produkty do pielęgnacji twarzy[2]. W 1914, nie zważając na trwającą w Europie wojnę udała się do Paryża, gdzie przetestowała zabiegi pielęgnacyjne do twarzy w tamtejszych salonach – już wtedy miała się bardzo pozytywnie wypowiadać na temat zakładu prowadzonego przez Helenę Rubinstein[2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, jeszcze w tym samym roku, Arden otworzyła dwa nowe salony w Waszyngtonie i Bostonie, a w 1915 nowy większy zakład przy Piątej Alei w Nowym Jorku[1]. Jej działalność skupiała się na dobieraniu klientkom odpowiedniego makijażu oraz na sprzedaży kremów do twarzy i innych kosmetyków – m.in. wprowadziła wiele produktów innowacyjnych, np. krem Amoretta (mniej tłusty niż inne preparaty na rynku) czy szminki dobierane pod kolor cery, a nawet ubrania[2]. W 1915 Arden wyszła za mąż za urzędnika bankowego Thomasa Jenkinsa Lewisa, który zajął się działalnością usługową salonów Arden[2].
W 1922 Arden otworzyła swój pierwszy zakład w Paryżu[1]. Stopniowo poszerzała zakres świadczonych usług i asortymentu kosmetyków, wprowadzając usługi fryzjerskie, doradztwo w zakresie żywienia i ćwiczeń gimnastycznych[2]. Sprzedaż kosmetyków zaczęła przynosić więcej zysków niż działalność usługowa, która wkrótce zaczęła przynosić straty[2]. Firma Arden nadal się jednak rozwijała, pomimo kryzysu[2]. W latach 30., przez krótki czas, Arden finansowała program radiowy. W owym czasie otworzyła również ośrodek kosmetyczno-zdrowotny w Maine Chance Farm – kolejny został otwarty w 1947 w Phoenix (Arizona)[2].
W 1934 Arden rozwiodła się z Lewisem, by w 1942 poślubić rosyjskiego emigranta księcia Michaela Evlanoffa, z którym wzięła rozwód w 1944[2].
W latach 50. roczna sprzedaż kosmetyków Arden osiągnęła 60 milionów dolarów[1]. Jeszcze w latach 40. Arden zainteresowała się hodowlą koni wyścigowych – w 1945 jej źrebaki przyniosły zysk pół miliona dolarów, a w 1947 koń z jej stajni wygrał Kentucky Derby[1].
Arden zmarła 18 października 1966 w Nowym Jorku, a jej firma została sprzedana Eli Lilly and Company[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Judith A. Leavitt: American women managers and administrators: a selective biographical dictionary of twentieth-century leaders in business, education, and government. Greenwood Publishing Group, 1985, s. 11-12. ISBN 0-313-23748-4. [dostęp 2011-06-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Barbara Sicherman, Carol Hurd Green: Notable American women: the modern period : a biographical dictionary. T. 4. Harvard University Press, 1980, s. 32-33. ISBN 0-674-62733-4. [dostęp 2011-03-10]. (ang.).