Elektron 2
Inne nazwy |
Elektron B, 2D-2, S00748 |
---|---|
Indeks COSPAR |
1964-006B |
Państwo | |
Zaangażowani | |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum |
441 km[1] |
Apogeum |
67 988 km |
Okres obiegu |
1360 min |
Nachylenie |
60,83° |
Czas trwania | |
Początek misji |
30 stycznia 1964 09:45:09 UTC |
Powrót do atmosfery |
22 kwietnia 1997 |
Wymiary | |
Wymiary |
dł. 0,85 m; śr. 0,40 m |
Masa całkowita |
444 kg |
Elektron 2 (ros. Электрон 2) – radziecki satelita naukowy, wystrzelony razem z Elektronem 1, do badania zewnętrznych i wewnętrznych pasów radiacyjnych na inklinacjach większych niż w ówczesnych podobnych badaniach amerykańskich.
Statek spłonął w trakcie ponownego wejścia w atmosferę ziemską w kwietniu 1997.
Prace nad satelitami rozpoczęły się w czerwcu 1960, po wydaniu odpowiednich dekretów („O zatwierdzeniu prac nad satelitą naukowym Elektron”) 9 maja 1960 i 13 maja 1961.
Przyrządy naukowe
[edytuj | edytuj kod]- Magnetometry ze strumieniomierzami
- Zestaw dwóch trójosiowych magnetometrów ze strumieniomierzami, o różnych czułościach (pierwszy: od -120 do +120 gamma, z dokładnością ±2 gamma; drugi: od -1200 do +1200 gamma, z dokładnością ±20 gamma). Częstotliwość pomiaru wektora oboma czujnikami była zmienna: od jednego na 2 minuty do 1 na 8 minut. Kalibracja przeprowadzana była poprzez pomiar pola odniesienia
- Detektor protonów
- Zestaw liczników scyntylacyjnych i półprzewodnikowych pracujących w czterech przedziałach energetycznych. W licznikach scyntylacyjnych użyto kryształów o grubościach 0,15 i 3 mm. Cieńszy rejestrował protony o energiach od 1,5 do 10 MeV. Grubszy, w dwóch przedziałach: 5-80 MeV i 9-30 MeV. Osłonę stanowiło aluminium o masie powierzchniowej 2 mg/cm² i ołów o grubości 15-20 mm. Licznik półprzewodnikowy osłonięty był podobną osłoną aluminiową i rejestrował protony o energiach od 1 do 5 MeV. Zliczenia były kumulowane w interwałach 15, 105 lub 465 sekund
- Sferyczny analizator elektrostatyczny
- Detektor słonecznego promieniowania rentgenowskiego (0,2-1,8 nm)
- spektrometr mas
- Eksperyment z ogniwami słonecznymi
- Przyrząd do pomiaru strumienia i składu promieniowania kosmicznego
- Eksperyment szumu radiowego (735 kHz i 1525 kHz)
- Analizator sferyczny
Statek posiadał rejestrator danych, którego używano, gdy statek nie mógł przekazywać danych w czasie rzeczywistym do stacji naziemnych na terytorium ZSRR.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ NSSDC Master Catalog podaje: 9470 × 58 952 km; 1356,4 minut; 66,7°; e = 0,609474
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Encyclopedia Astronautica (ang.)