Edith Picht-Axenfeld
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 kwietnia 2001 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Wydawnictwo |
Deutsche Grammophon, Philips, Erato, Victor-International, Aurophon i Camerata-Tokyo |
Edith Picht-Axenfeld (ur. 1 stycznia 1914 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 19 kwietnia 2001 tamże) – niemiecka pianistka i klawesynistka; laureatka VI nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1937).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i wojna
[edytuj | edytuj kod]Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku pięciu lat. Wśród jej nauczycieli był Albert Schweitzer, u którego uczyła się gry na organach. W 1935 zadebiutowała koncertem w Berlinie[1].
W 1937 wzięła udział w III Konkursie Chopinowskim w Warszawie, gdzie zdobyła VI nagrodę[2]. Po tym sukcesie występowała na terenie Niemiec i Austrii. W czasie drugiej wojny światowej nie dawała koncertów. W 1940 została nauczycielką muzyki w Internacie Birklehof w Hinterzarten. W tym okresie wyszła za mąż za filozofa i teologa Georga Pichta[3].
Kariera międzynarodowa
[edytuj | edytuj kod]W 1945 wznowiła karierę. Występowała z wieloma słynnymi orkiestrami i muzykami w większości państw europejskich, na Bliskim Wschodzie, w Japonii, Stanach Zjednoczonych, Indiach, RPA i w krajach Ameryki Południowej[3]. Była też pedagogiem muzycznym. W latach 1947–1979 prowadziła klasy fortepianu, klawesynu i muzyki kameralnej w Wyższej Szkole Muzycznej we Fryburgu Bryzgowijskim (niem. Hochschule für Musik Freiburg). Organizowała kursy mistrzowskie w Salzburgu, Tokio, Sankt Moritz, a także w miastach w Meksyku i Izraelu[4].
W 1995 wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju. Była to jej pierwsza wizyta w Polsce od 1937. W tym samym roku została zaproszona do grona jurorów XIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina[4].
Repertuar i dyskografia
[edytuj | edytuj kod]W jej repertuarze były utwory Jana Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Johannesa Brahmsa, Györgya Ligetiego i Luigiego Nono[3].
Była autorką licznych nagrań płytowych, których dokonała dla wytwórni Deutsche Grammophon, Philips, Erato, Victor-International, Aurophon i Camerata-Tokyo[5][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 116.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 32.
- ↑ a b c Dybowski 2005 ↓, s. 117.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 118.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 119.
- ↑ Edith Picht-Axenfeld – Discography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 116–119. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.