[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Eden Hazard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eden Hazard
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Eden Michael Hazard

Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1991
La Louvière

Wzrost

175 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–2003 Royal Stade Brainois
2003–2005 AFC Tubize
2005–2007 Lille OSC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Lille OSC B 13 (1)
2007–2012 Lille 147 (36)
2012–2019 Chelsea FC 245 (85)
2019–2023 Real Madryt 54 (4)
W sumie: 459 (126)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006  Belgia U-15 5 (1)
2006  Belgia U-16 4 (2)
2006–2008  Belgia U-17 17 (2)
2007–2009  Belgia U-19 11 (6)
2008–2022  Belgia 126 (33)
W sumie: 163 (44)
  1. ↑ Aktualne na: 13 maja 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Eden Michael Hazard (wym. [edɛn azɑʁ], ur. 7 stycznia 1991 w La Louvière) – belgijski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. W latach 2008–2022 reprezentant Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata w Rosji w 2018. Zakończył karierę 10 października 2023 roku.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początek kariery

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w Royal Stade Brainois, w latach 2003–2005 występował w Tubize. W 2005 roku został zawodnikiem Lille OSC. 24 listopada 2007 zadebiutował w jego barwach w Ligue 1 (Liga francuska) w przegranym 0:2 meczu z AS Nancy, w którym w drugiej połowie zmienił Nicolasa Fauverguea[2]. W sezonie 2008/2009 wywalczył miejsce w podstawowym składzie francuskiego klubu, strzelił również swojego pierwszego gola w ekstraklasie – 20 września 2008 zdobył bramkę w spotkaniu z AJ Auxerre (3:2)[3]. Ponadto został uznany za najlepszego młodego gracza Ligue 1[4].

Pierwszy skład Lille i pierwsze sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2009/2010 Hazard zadebiutował w Lidze Europy, strzelił również w tych rozgrywkach dwa gole, m.in. jednego w spotkaniu 1/8 finału z Liverpoolem, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 1:0[5]. W Ligue 1 wystąpił w 37 spotkaniach i ponownie został uznany za najlepszego młodego gracza. Ponadto trafił do „jedenastki sezonu” francuskiej ekstraklasy. W kolejnych rozgrywkach (2010/2011), w których zdobył siedem bramek (m.in. w meczu z Nancy (1:0)[6] i spotkaniu z Valenciennes FC w 92. minucie (2:1)[7]) wraz z Lille został mistrzem Francji. Wywalczył również puchar kraju – w finałowym pojedynku z Paris Saint-Germain wystąpił w podstawowym składzie[8]. Po raz drugi znalazł się w „jedenastce sezonu”, został również wybrany najlepszym graczem Ligue 1[9]. W lipcu 2011 roku zagrał w meczu o Superpuchar Francji z Olympique Marsylia, w którym strzelił gola, lecz Lille przegrało 4:5[10].

W sezonie 2011/2012 Hazard rozegrał w Ligue 1 38 meczów i strzelił 20 goli (m.in. trzy w spotkaniu z Nancy, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 4:1[11]). Ponownie został wybrany najlepszym graczem francuskiej ekstraklasy i po raz trzeci trafił do „najlepszej jedenastki rozgrywek”[12]. Zadebiutował również w Lidze Mistrzów – 14 września 2011 wystąpił w spotkaniu z CSKA Moskwa[13]. W 2011 otrzymał także nagrodę Bravo Award[14].

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2012/2013

[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2012 roku Hazard podpisał kontrakt z Chelsea[15]. Pierwszy mecz w nowych barwach rozegrał 12 sierpnia w przegranym 2:3 meczu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Manchesterowi City. W Premier League zadebiutował 19 sierpnia w meczu przeciwko Wigan Athletic, w którym zaliczył asystę oraz wywalczył wykorzystany przez Franka Lamparda rzut karny. Swojego pierwszego gola zdobył sześć dni później przeciwko Newcastle United z rzutu karnego. W fazie grupowej Ligi Mistrzów Belg zagrał we wszystkich meczach. Chelsea zakończyła rozgrywki grupowe na trzecim miejscu i nie wyszła z grupy, przechodząc do Ligi Europy.

23 stycznia 2013 Hazard po starciu z chłopcem od podawania piłek otrzymał pierwszą w swojej karierze czerwoną kartkę[16]. W rozegranym 11 maja meczu Premier League przeciwko Aston Villi asystował przy obu golach Franka Lamparda, który tym samym został rekordzistą pod względem liczby goli strzelonych dla Chelsea[17].

W swoim pierwszym sezonie na Stamford Bridge zdobył 13 bramek i 19 asyst w 62 rozegranych spotkaniach oraz wygrał Ligę Europy – w finałowym meczu przeciwko Benfice nie zagrał z powodu kontuzji. Został również wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League[18].

Sezon 2013/2014

[edytuj | edytuj kod]

Hazard wystąpił w meczu o Superpuchar Europy UEFA 2013 przeciwko Bayernowi Monachium, w którym strzelił bramkę na 2:1, jednak Chelsea przegrała ten mecz w rzutach karnych.

4 grudnia w meczu przeciwko Sunderlandowi Hazard dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, pomagając drużynie w zwycięstwie 4:3. 8 lutego 2014 roku w meczu przeciwko Newcastle zanotował pierwszego dla Chelsea hat-tricka[19].

Na koniec sezonu Hazard został wybrany Młodym Piłkarzem Roku według PFA oraz najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea, a także drugi raz z rzędu znalazł się w najlepszej jedenastce sezonu[18].

Sezon 2014/2015

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem Hazard zmienił numer na koszulce z 17 na 10. Pierwszego gola w sezonie strzelił przeciwko Leicester City.

12 lutego przedłużył kontrakt z klubem do 2020 roku[20].

1 marca wywalczył z klubem Puchar Ligi Angielskiej – w meczu finałowym grał przez całe 90 minut.

26 kwietnia Belg został wybrany przez PFA najlepszym piłkarzem roku w Anglii. Tydzień później w wygranym 1:0 meczu z Crystal Palace Hazard zdobył jedynego gola meczu, dobijając niewykorzystany wcześniej przez siebie rzut karny. Zwycięstwo to zapewniło Chelsea tytuł mistrza Anglii[18]. Sezon zakończył z 19 golami w 54 meczach we wszystkich rozgrywkach, w tym 14 w 38 spotkaniach ligowych. Indywidualnie Hazard oprócz nagrody piłkarza roku w Anglii otrzymał nagrody najlepszego zawodnika sezonu w Chelsea.

Sezon 2015/2016

[edytuj | edytuj kod]

Przez cały sezon 2015/2016 Hazard nie mógł znaleźć optymalnej formy. Swojego pierwszego gola w sezonie zawodnik zdobył dopiero 31 stycznia 2016 roku z rzutu karnego przeciwko MK Dons w meczu Pucharu Anglii – wcześniej nie wpisał się na listę strzelców przez 2358 minut meczowych[21]. Pierwsze dwie bramki w Premier League Belg zdobył w kwietniu przeciwko Bournemouth.

2 maja w meczu przeciwko Tottenhamowi jego gol zdobyty w 83 minucie meczu zapewnił Chelsea remis 2:2. Ten wynik sprawił, że Leicester City zostało mistrzem Anglii.

Sezon 2016/2017

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym meczu nowego sezonu przeciwko West Hamowi Hazard wykorzystał rzut karny, przyczyniając się do zwycięstwa Chelsea 2:1[22].

Od 1 października do 31 grudnia 2016 Chelsea zanotowała 13 zwycięstw z rzędu w lidze – w meczach tych Hazard zdobył siedem bramek, a w październiku zdobył nagrodę Premier League Player of the Month. 4 lutego 2017 w meczu przeciwko Arsenalowi zdobył bramkę po indywidualnej akcji, pomagając swojej drużynie w zwycięstwie 3:1. Gol ten został wybrany bramką miesiąca w lidze.

Na koniec sezonu Hazard został po raz drugi mistrzem Anglii. Pomógł też Chelsea dojść do finału Pucharu Anglii, który Chelsea przegrała 1:2 z Arsenalem[18]. W lidze strzelił 16 bramek i zanotował pięć asyst. Hazard został po raz czwarty wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League i po raz trzeci został piłkarzem sezonu Chelsea[18].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

Hazard pierwszą część sezonu stracił z powodu kontuzji. Pierwszego gola w lidze zdobył 28 października przeciwko Bournemouth. W wygranym 4:0 meczu przeciwko Brighton & Hove Albion strzelił swojego setnego ligowego gola w profesjonalnej karierze[23].

19 maja wygrał z Chelsea Puchar Anglii – w wygranym 1:0 finale przeciwko Manchesterowi United zdobył z rzutu karnego jedynego gola tego meczu[18].

Dzięki udanym dla Belgii mistrzostwom świata Hazard znalazł się w wybranej przez FIFPro najlepszej jedenastce sezonu na świecie, wraz z kolegą klubowym N’Golo Kanté[24].

Sezon 2018/2019

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszego gola w sezonie 2018/19 Hazard strzelił przeciwko Newcastle. We wrześniu Hazard zdobył 5 goli w czterech meczach (w tym hat-tricka w meczu przeciwko Cardiff City), dzięki czemu został wybrany piłkarzem miesiąca Premier League[25]. 26 grudnia przeciwko Watfordowi zdobył dwa gole – pierwszy z nich był jego setnym trafieniem dla Chelsea[26].

Na koniec 2018 Hazard został wybrany Sportowcem Roku w Belgii[27]. W kwietniu 2019 roku jego gol przeciwko West Hamowi po indywidualnej akcji został wybrany najładniejszym golem miesiąca w lidze[28].

29 maja Hazard po raz drugi w barwach Chelsea świętował zwycięstwo w Lidze Europy. W wygranym 4:1 finale przeciwko Arsenalowi strzelił dwa gole i zaliczył asystę przy trafieniu Pedro, dzięki czemu został wybrany zawodnikiem meczu[29]. W całym sezonie Hazard zdobył 21 goli, z czego w Premier League zaliczył 16 trafień. Oprócz tego, 15 ligowych asyst pozwoliło Belgowi na zdobycie nagrody Playmaker Award dla najlepszego asystenta ligi[30]. Na koniec sezonu po raz czwarty został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea[18].

Łącznie przez siedem lat gry w Chelsea Hazard wystąpił w 352 meczach, w których strzelił 110 bramek i zanotował 92 asysty[31]. W momencie odejścia z Chelsea był dziewiątym najlepszym strzelcem drużyny ze Stamford Bridge[32].

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 2019 oficjalnie został ogłoszony transfer Hazarda do Realu Madryt[32]. 3 czerwca 2023 hiszpański klub podał do wiadomości, że z dniem 30 czerwca Hazard opuści drużynę Królewskich[33].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W barwach narodowych po raz pierwszy wystąpił 29 marca 2006 w meczu reprezentacji do lat 15 z Luksemburgiem, w którym strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 2:0[34]. W 2007 wraz z kadrą do lat 17 uczestniczył w mistrzostwach Europy – Belgowie wywalczyli w nich brązowe medale, a Hazard zdobył bramkę z rzutu karnego w grupowym spotkaniu z Holandią (2:2)[35]. Ponadto zdobył gola w serii rzutów karnych przegranego pojedynku półfinałowego z Hiszpanią[36].

Również w 2007 Hazard brał udział w mistrzostwach świata do lat 17 – w turnieju, który odbył się w Korei Południowej, rozegrał trzy mecze, zaś Belgowie nie wywalczyli awansu do fazy pucharowej[37]. W latach 2007–2009 regularnie występował w reprezentacji U-19 – m.in. 10 października 2008 strzelił dla niej dwa gole w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Chorwacją[38]. 19 listopada 2008 zadebiutował w kadrze seniorskiej w pojedynku z Luksemburgiem, w którym wszedł na boisko w drugiej połowie[39].

W 2009 rozegrał pięć meczów w kwalifikacjach do mistrzostw świata w RPA[37]. 7 października 2011 w spotkaniu eliminacji do mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie z Kazachstanem strzelił swojego pierwszego gola w reprezentacji, przyczyniając się do zwycięstwa 4:1[40]. 25 maja 2012 w towarzyskim pojedynku z Czarnogórą (2:2) strzałem z rzutu karnego zdobył swoją drugą bramkę[41].

W 2018 został powołany do reprezentacji Belgii na Mistrzostwa Świata w Rosji, na których jego drużyna zajęła trzecie miejsce[42]. Sam Hazard na turnieju strzelił trzy bramki (dwie w meczu grupowym z Tunezją i jedną w meczu o 3. miejsce przeciwko Anglii) i zaliczył dwie asysty. Został też nagrodzony Srebrną Piłką jako drugi najlepszy piłkarz turnieju, za Luką Modriciem.

Podczas Mistrzostw Europy w 2020 r. gdzie reprezentacja Belgii doszła do ćwierćfinału zaliczył tylko jedną asystę w grupowym spotkaniu z Danią przy zwycięskiej bramce Kevina de Bruyne na 2:1. Hazard rozpoczął turniej na ławce rezerwowych, a w meczu 1/8 finału z Portugalią (1:0) nabawił się kontuzji, która wykluczyła go z następnego meczu z późniejszymi zwycięzcami rozgrywek Włochami (1:2)[43].

Brał udział również na mundialu w 2022 roku w Katarze. Tam Belgowie zawiedli nie wychodząc nawet z grupy i zdobywając zaledwie jedną bramkę w przeciągu trzech spotkań w wygranym 1:0 meczu z Kanadą. Następnie po bezbramkowym remisie 0:0 z wicemistrzami świata Chorwacją przegrali 0:2 z nieoczekiwanym zwycięzcą grupy Marokiem. Po nieudanym turnieju Eden postanowił zakończyć karierę reprezentacyjną[44].

10 października 2023 Eden Hazard ogłosił zakończenie kariery sportowej[45].

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

aktualne na 13 maja 2023

Zespół Sezon Liga Puchar kraju Puchar Ligi Europa[a] Inne[b] Łącznie
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Lille B 2007/08 11 1 – – – – 11 1
2008/09 2 0 – – – – 2 0
Łącznie 13 1 – – – – 13 1
Lille OSC 2007/08 4 0 0 0 0 0 – – 4 0
2008/09 30 4 4 2 1 0 – – 35 6
2009/10 37 5 1 0 2 1 12 4 – 52 10
2010/11 38 7 5 3 2 2 9 0 – 54 12
2011/12 38 20 3 1 1 0 6 0 1 1 49 22
Łącznie 147 36 13 6 6 3 27 4 1 1 194 50
Chelsea 2012/13 34 9 6 1 5 2 13 1 4 0 62 13
2013/14 35 14 3 0 1 0 9 2 1 1 49 17
2014/15 38 14 1 0 6 2 7 3 – 52 19
2015/16 31 4 2 2 1 0 8 0 1 0 43 6
2016/17 36 16 4 1 3 0 – – 43 17
2017/18 34 12 5 1 4 1 8 3 0 0 51 17
2018/19 37 16 2 0 5 3 8 2 0 0 52 21
Łącznie 245 85 23 5 25 8 53 11 6 1 352 110
Real Madryt 2019/20 16 1 0 0 – 6 0 0 0 22 1
2020/21 14 3 1 0 – 5 1 1 0 21 4
2021/22 18 0 2 1 – 3 0 0 0 23 1
2022/23 6 0 1 0 – 3 1 0 0 10 1
Łącznie 54 4 4 1 – 17 2 1 0 76 7
Łącznie w karierze 459 126 40 12 31 11 97 17 8 2 635 168

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Lille OSC

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Wicekról strzelców Ligue 1: 2011/2012 (20 goli)
  • Gracz roku Ligue 1:2010/2011, 2011/2012
  • Młody gracz roku Ligue 1:2008/2009, 2009/2010
  • Młody gracz roku Barclays Premier League: 2013/2014
  • Jedenastka roku Ligue 1:2009/2010, 2010/2011, 2011/2012
  • Bravo Award: 2011
  • Jedenastka roku Premier League: 2012/2013. 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017
  • Gracz roku Chelsea FC: 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017, 2018/2019
  • Gracz roku Premier League: 2014/2015
  • Premier League Player of the Month: październik 2016, wrzesień 2018
  • FIFA World XI: 2018
  • Premier League Goal of the Month: luty 2017, kwiecień 2019
  • Srebrna Piłka Mistrzostw Świata: 2018
  • Sportowiec Roku w Belgii: 2018
  • Premier League Playmaker of the Season: 2018/2019

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2012 poślubił Natachę Van Honacker[46].

Pochodzi z piłkarskiej rodziny – ojciec Thierry grał w drugiej lidze belgiskiej, zaś matka Carine występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej kobiet. Po zakończeniu karier zostali nauczycielami wychowania fizycznego. Jest najstarszym spośród czwórki rodzeństwa; jego bracia, Thorgan, Kylian i Ethan również są piłkarzami.

Jest muzułmaninem[47][48].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 61 (10)
    Liga Europy UEFA – 31 (5)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 5 (2).
  2. ↑ Uwzględniono:
    Superpuchar Francji – 1 (1)
    Tarcza Wspólnoty – 2 (0)
    Superpuchar Hiszpanii – 1 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 2 (1)
    Klubowe mistrzostwa świata – 2 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Eden Hazard. realmadrid.com. [dostęp 2019-07-24]. (hiszp.).
  2. ↑ AS Nancy Lorraine 2-0 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  3. ↑ LOSC Lille Métropole 3-2 AJ Auxerre. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  4. ↑ Hazard named Young Player of Year. ligue1.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  5. ↑ Lille 1 – 0 Liverpool. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  6. ↑ AS Nancy Lorraine 0-1 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  7. ↑ LOSC Lille Métropole 2-1 Valenciennes FC. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  8. ↑ Paris Saint-Germain 0-1 LOSC Lille Métropole. fff.fr. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-17)]. (fr.).
  9. ↑ UNFP: Trophées UNFP du football Un petit coin de paradis.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-18)]. (fr.).
  10. ↑ LOSC Lille 4-5 Olympique de Marseille. lfp.fr. [dostęp 2012-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-18)]. (fr.).
  11. ↑ LOSC Lille Métropole 4-1 AS Nancy Lorraine. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  12. ↑ UNFP: Trophées UNFP du football Le palmarès complet.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-03)]. (fr.).
  13. ↑ Doumbia at the double as CSKA deny Lille. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  14. ↑ The „Bravo” Award. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  15. ↑ Eden Hazard: Chelsea complete transfer of Lille midfielder [online], 4 czerwca 2012 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  16. ↑ Dominic Fifield at Liberty Stadium, Swansea ballboy incident leads to red card for Eden Hazard, „The Guardian”, 23 stycznia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  17. ↑ Frank Lampard sets Chelsea scoring record to keep Aston Villa in murk. [dostęp 2013-05-11]. (ang.).
  18. ↑ a b c d e f g Eden Hazard’s Career at Chelsea. [dostęp 2019-06-07]. (ang.).
  19. ↑ Chelsea 3-0 Newcastle United [online], 8 lutego 2014 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  20. ↑ Eden Hazard Signs New 5-and-a-Half-Year Chelsea Deal [online], 90min.com, 12 lutego 2015 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  21. ↑ Dominic Fifield at Stadium MK, Oscar scores hat-trick in Chelsea rout of sorry MK Dons, „The Guardian”, 31 stycznia 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  22. ↑ Chelsea vs. West Ham United – Football Match Report – August 15, 2016 – ESPN [online], ESPN.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  23. ↑ Adrian Kajumba, Key talking points from Chelsea’s win at Brighton [online], mirror, 20 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-07].
  24. ↑ FIFPro World XI Named at Prestigious FIFA Best Awards Ceremony in London [online], 90min.com, 24 września 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  25. ↑ Hazard named September 2018 EA SPORTS Player of the Month [online], premierleague.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  26. ↑ Hazard scores 100th goal for Chelsea. goal.com. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  27. ↑ Flanders News, Eden Hazard is Sportsman and Nina Derwael Sportswoman of the year. [online], vrtnws.be, 23 grudnia 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  28. ↑ Hazard wins April 2019 Carling Goal of the Month award [online], premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  29. ↑ Chelsea beat Arsenal 4-1 to win Europa League final [online], 29 maja 2019 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  30. ↑ Hazard wins 2018/19 Premier League Playmaker of the Season Award [online], premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  31. ↑ Wirtualna Polska Media, Oficjalnie: Eden Hazard piłkarzem Realu Madryt! – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 7 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-07] (pol.).
  32. ↑ a b Eden Hazard transfer deal agreed. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  33. ↑ Comunicado Oficial: Hazard | Real Madrid CF [online], Real Madrid C.F. - Web Oficial [dostęp 2023-06-03] (hiszp.).
  34. ↑ Luxemburg 0 – 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  35. ↑ European U-17 Championship 2007. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  36. ↑ Home heartache as Spain prevail. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-09)]. (ang.).
  37. ↑ a b Eden HAZARD. fifa.com. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-21)]. (ang.).
  38. ↑ Kroatië 2 – 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  39. ↑ Luxemburg 1 – 1 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  40. ↑ België 4 – 1 Kazachstan. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  41. ↑ België-Montenegro: 2-2. belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  42. ↑ Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Belgia trzecią drużyną świata! Sukces szyty na miarę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 14 lipca 2018 [dostęp 2018-07-14] (pol.).
  43. ↑ Telewizja Polska S.A, Wielki kłopot Belgów. Gwiazda kontuzjowana [online], sport.tvp.pl, 28 czerwca 2021 [dostęp 2022-12-07] (pol.).
  44. ↑ Telewizja Polska S.A, Koniec pięknej przygody. Lider Belgów mówi "pas"! [online], sport.tvp.pl, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-07] (pol.).
  45. ↑ Eden Hazard retires: Ex-Chelsea and Real Madrid winger ends football career. bbc.com, 2023-10-10. [dostęp 2023-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-17)]. (pol.).
  46. ↑ Eden Hazard is in het grootste geheim getrouwd. sporza.be, 2012-06-15. [dostęp 2016-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (niderl.).
  47. ↑ Vocal How To, Eden Hazard Religious Beliefs: Is He is a Muslim or a Christian? [online], Vocal logs, 26 listopada 2021 [dostęp 2024-03-24] (ang.).
  48. ↑ Is Footballer Eden Hazard Muslim? [online], Crescent Days [dostęp 2024-03-24] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Belgii
Skład reprezentacji Belgii na Mundialu 2014

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Euro 2016

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Mundialu 2018

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Euro 2020

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na finałach Ligi Narodów UEFA 2021

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Mundialu 2022

Belgia

Nagrody
Piłkarz roku Premier League
Najlepszy piłkarz roku w Anglii (PFA)
Piłkarz roku w Anglii (FWA)
Młody zawodnik roku PFA
Młody zawodnik roku Ligue 1
Zawodnik roku Ligue 1
Bravo Award
Sportowcy roku Belgii
Mężczyźni
Kobiety
Zespoły
Talenty
Paraolimpijczycy
Trenerzy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eden_Hazard&oldid=75134707”