Earl Monroe
| ||||||||||||
| #33, 10, 15 | ||||||||||||
| rozgrywający/rzucający obrońca | ||||||||||||
| Pseudonim |
Black Jesus, Earl the Pearl | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1944 | |||||||||||
| Wzrost |
191 cm | |||||||||||
| Masa ciała |
84 kg | |||||||||||
| Kariera | ||||||||||||
| Aktywność |
1967–1980 | |||||||||||
| Szkoła średnia |
John Bartram (Filadelfia, Pensylwania) | |||||||||||
| College |
Winston-Salem State University (1963–1967) | |||||||||||
| Draft |
1967, numer: 2 | |||||||||||
| ||||||||||||
Vernon Earl Monroe (ur. 21 listopada 1944 w Filadelfii) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy, mistrz NBA z 1973, członek Koszykarskiej Galerii Sław im. Naismitha.
Studiował na Winston-Salem State University. Jako pierwszoroczniak notował średnio 7,1 punktu, jako drugoroczniak 23,2, następnie 29,8, na ostatnim roku natomiast aż 41,5 punktu[1]. To właśnie wtedy poprowadził swoją uczelnię do mistrzostwa NCAA College Division, czyli późniejszej NCAA Division II. Został zaliczony do składu najlepszych zawodników dywizji drugiej NCAA, otrzymał także tytuły zawodnika roku oraz najlepszego gracza finałowej ósemki.
Do NBA trafił w 1967, kiedy to został wybrany w drafcie z 2 numerem przez Baltimore Bullets. W pierwszym sezonie w NBA zdobył nagrodę dla debiutanta roku. W 1969 oraz 1971 wystąpił w meczu gwiazd NBA. Wraz z Bullets awansował też do ścisłego finału NBA w 1971[2]. Niedługo po rozpoczęciu sezonu 1971/72, a dokładnie 10 listopada 1971 został wytransferowany do New York Knicks, w zamian za Mike’a Riordana i Dave’a Stallworthza[1]. Dzięki temu posunięciu Knicks awansowali na koniec rozgrywek do finału ligi. Tam byli zmuszeni uznać wyższość prowadzonych przez Westa oraz Chamberlaina Lakers. Knicks powetowali sobie jednak tę stratę już podczas kolejnych rozgrywek pokonując w finale zawodników z Los Angeles 4-1, czyli dokładnie takim samym rezultatem, jakim przegrali wcześniejszą batalię[2].
W kolejnych latach Nowojorczyków nie było już stać na finały ligi, Monroe zaliczył jednak jeszcze dwa występy w meczach gwiazd (1975, 1977). Karierę zakończył w 1980. W 1990 został włączony do koszykarskiej galerii sław, natomiast 6 lat później znalazł się w gronie 50 najlepszych graczy w historii NBA. 1 grudnia 2007 Washington Wizards zastrzegli numer 10, z którym występował jeszcze w barwach Bullets.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]NCAA
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwo NCAA Division II (1967)[3]
- Laureat nagrody NCAA College Division Player of the Year (1967)
- Zdobywca nagrody Elite Eight Most Outstanding Player (1967)[4]
- Zaliczony do:
- I składu:
- składu Division II Men's Basketball 50th Anniversary All-Elite Eight Team (2006)[4]
- Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)[6]
NBA
[edytuj | edytuj kod]
Mistrz NBA (1973)[2]- dwukrotny wicemistrz NBA (1971, 1972)[2]
- Uczestnik meczu gwiazd:
- Debiutant Roku NBA (1968)[10]
- Wybrany do:
- I składu
- NBA (1969)[11]
- debiutantów NBA (1968)[12]
- grona 50 najlepszych zawodników w historii NBA (NBA’s 50th Anniversary All-Time Team – 1996)[13]
- składu najlepszych zawodników w historii NBA, wybranego z okazji obchodów 75-lecia istnienia ligi (2021)[14]
- Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 1990)[15]
- I składu
- Klub:
- New York Knicks zastrzegł należący do niego w numer 15[16]
- Washington Wizards zastrzegł należący do niego w numer 10[16]
- Lider play-off NBA w liczbie celnych rzutów wolnych (1971)[17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Earl Monroe Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b c d Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NCAA Division II Championship History. ncaa.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b c Walt Frazier, Phil Jackson, Earl Monroe, Jerry Sloan Highlight NCAA Division II Men's Basketball 50th Anniversary All-Elite Eight Team. ncaa.org. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ All-America – Division II (1960's). nabc.org. [dostęp 2014-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 sierpnia 2014)]. (ang.).
- ↑ National Collegiate Basketball Hall of Fame - Players. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
- ↑ Earl Monroe Bio. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ All-Star Showdown Helped Lift ABA. remembertheaba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA ALL-STAR LEGENDS GAME RESULTS, ROSTERS, AND PLAYERS. nba-allstar.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
- ↑ NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ The NBA’s 50 Greatest Players. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
- ↑ Earl Monroe – Hall Of Famers. hoophall.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b NBA Retired Numbers. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Free Throws. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).