[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Dust (album Laurel Halo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dust
Wykonawca albumu studyjnego
Laurel Halo
Wydany

22 i 23 czerwca 2013

Gatunek

muzyka elektroniczna, muzyka eksperymentalna techno, ambient

Wydawnictwo

Hyperdub (Wielka Brytania, Beat Records (Japonia)

Producent

Laurel Halo

Oceny

Przejdź do sekcji „Odbiór”

Album po albumie
Chance of Rain
(2013) 		Dust
(2017) 		Raw Silk Uncut Wood
(2018)

Dust – trzeci album studyjny amerykańskiej kompozytorki Laurel Halo, wydany 22 czerwca 2017 roku nakładem wytwórni Hyperdub jako płyta winylowa[1] i dzień później jako CD[2].

Album

[edytuj | edytuj kod]

Historia i muzyka

[edytuj | edytuj kod]

20 kwietnia 2017 roku Halo zapowiedziała wydanie swojego nowego albumu, Dust. Jego zwiastunem był singiel „Jelly”[3]. Dust był jej trzecim albumem zrealizowanym dla wytwórni Hyperdub. Od strony muzycznej najbliższym jego odpowiednikiem był doceniony przez krytyków jej album debiutancki, ambientowa płyta popowa z wokalem. Artystka po raz kolejny umieściła swój wokal na pierwszym planie nadając utworom formę nietypowych piosenek. Podkład dźwiękowy tworzyły: akustyczna perkusja, fortepian i syntezatory. Album został zrealizowany we współpracy z nowojorską wokalistką Lafawndah, londyńską eksperymentatorką Klein oraz berlińskim pisarzem i artystą, Michaelem Salu[4]. Halo tym razem położyła nieco większy nacisk na bity, choć rytmy utworów nieustannie zmieniają się i przekształcają[5]. Tytuły niektórych utworów („Arschkriecher”, „Nicht Ohne Risiko”) wskazują na inspirację artystki Berlinem[6].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe informacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Phillip Aumann – zdjęcie
  • Mirko Borsche – design
  • Jason Goz – mastering

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Opinie krytyków

[edytuj | edytuj kod]

Hipnotyzujący trzeci album Laurel Halo zajmuje przestrzeń graniczną - leżąc gdzieś pomiędzy akustyką a elektroniką, świadomością a snem, Dust to surrealistyczny, nieskrępowany świat dźwięków rozkosznie wykraczający poza gatunek i kategoryzację.

Aidan Daly, The Line of Best Fit[15]

Album otrzymał średnią ocenę 84 na 100 na podstawie 19 recenzji krytycznych w podsumowaniu Metacritic[9], 84 na 100 na podstawie 20 recenzji w zestawieniu Album of the Year oraz 8.3/10 na podstawie 20 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?[8].

Dust jest – według Rafaela Lubnera z Tiny Mix Tapes „niezwykłym nagromadzeniem zakłóceń i dodatków, lotnych części i zmieniających się centrów. Spójne w swojej niespójności, figlarne w swoim eksperymentalizmie, jego utwory rozwijają się płynnie, ich korpusy dźwięczą magnetyzmem, przyciągając uwagę melodią dzwonków, dysonansowym saksofonem i bitami dub-techno.” – ocenia autor dając wydawnictwu maksymalną notę[22].

Maksymalną notę dał albumowi również Ben Beaumont-Thomas z dziennika The Guardian dowodząc, iż Dust to „ triumf impresjonizmu, gdzie to, co cyfrowe i to, co naturalne współistnieje w radykalnie pięknej całości”[13].

Paul Simpson z AllMusic jest zdania, że choć „Dust jest bardzo dezorientujący i nie zawsze łatwy do uchwycenia”, to „jego najlepsze momenty są bardzo wciągające”[5].

„Dust dzieli, a czasami stanowi wyzwanie. Jednak w niespokojnym eksperymentalizmie Halo odnajdujemy momenty nieoczekiwanego piękna” – zauważa Ammar Kalia z magazynu Clash[10].

Dust jest – według Toma Beedhama z Exclaim! – „bardziej wymagający i nieuchwytny niż filcowy klimat Chance of Rain czy In Situ, ale jest to Halo w „swoim najbardziej artystycznym i poetyckim wydaniu”[12].

Chal Ravens z magazynu Pitchfork ocenia, iż Dust „wykraczając daleko poza kolaż gatunków i nastrojów, jest ekscytującą próbą ucieczki od wszystkich typowych punktów klasyfikacji, upadku wyższości ludzkiego głosu oraz zaciemnienia i ujawnienia w nieoczekiwanych momentach. (…) Dust to gęsta i mocna płyta, która z pewnych punktów widzenia może wydawać się onieśmielająca, a nawet niezrozumiała”[19].

Dust jest „czymś w rodzaju triumfu” zauważa Benjamin Bland z Drowned in Sound dodając: „czasami jest to zaskakujące, ale pomimo wszystkich zwrotów akcji pozostaje [on] zniewalająco odświeżającym doznaniem. Jest to jednak najbardziej ekstatycznie ezoteryczne dzieło Laurel Halo w dotychczasowej historii”[11].

„Gorąco polecam; tym razem nie ma się czego obawiać” zachęca Gary Kaill z magazynu The Skinny[19].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Publikacja Wyróżnienie Miejsce
Drowned in Sound Favourite Albums of 2017 85[24]
Fact The 50 best albums of 2017 6[25]
Gigwise 51 Best Albums of 2017 18[26]
Gorilla vs. Bear Albums of 2017 5[27]
Pitchfork The 50 Best Albums of 2017 46[28]
Tiny Mix Tapes 2017: Favorite 50 Music Releases 7[29]
The Vinyl Factory 50 favourite albums of 2017 8[30]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Laurel Halo – Dust. Discogs. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  2. ↑ a b Laurel Halo – Dust. Discogs. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  3. ↑ Rob Arcand: Laurel Halo Announces New Album Dust, Releases “Jelly”. Spin. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  4. ↑ Aimee Cliff: Laurel Halo Is Having More Fun. The Fader. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  5. ↑ a b c Paul Simpson: Dust – Laurel Halo. AllMusic. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  6. ↑ laut.de: Laurel Halo. laut.de. [dostęp 2024-01-31]. (niem.).
  7. ↑ Album of the Year: Laurel Halo – Dust. Album of the Year. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  8. ↑ a b AnyDecentMusic?: Laurel Halo: Dust. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  9. ↑ a b Metacritic: Dust by Laurel Halo. Metacritic. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  10. ↑ a b Ammar Kalia: Laurel Halo – Dust. Clash. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  11. ↑ a b Benjamin Bland: Laurel Halo – Dust. Drowned in Sound. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  12. ↑ a b Tom Beedham: Laurel Halo: Dust. Exclaim!. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  13. ↑ a b Ben Beaumont-Thomas: Laurel Halo: Dust review – radical adventures in electronic impressionism. The Guardian. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  14. ↑ Jim Carroll: Laurel Halo: Dust – back to the pop music well. The Irish Times. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  15. ↑ a b Aidan Daly: Laurel Halo leaves 'em for Dust. The Line of Best Fit. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  16. ↑ Sam Walton: Laurel Halo – Dust. Loud And Quiet. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  17. ↑ Stephen Worthy: July: 18 albums you need to hear this month – Laurel Halo 'Dust' (Hyperdub). Mixmag. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  18. ↑ Tara Joshi: Laurel Halo: Dust review – eerie, warm experimental sounds. The Guardian. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  19. ↑ a b c Chal Ravens: Dust: Laurel Halo. Pitchfork. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  20. ↑ Andrew Dorsett: Laurel Halo: Dust. PopMatters. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  21. ↑ Gary Kaill: Laurel Halo – Dust. The Skinny. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  22. ↑ a b Rafael Lubner: Laurel Halo – Dust. Tiny Mix Tapes. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  23. ↑ Dustin Krcatovich: Laurel Halo: Dust. Under the Radar. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  24. ↑ Sean Adams: Drowned in Sound's Favourite Albums of 2017. Drowned in Sound. [dostęp 2024-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)]. (ang.).
  25. ↑ Fact Magazine: FACT mag: The 50 best albums of 2017. Rate Your Music. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  26. ↑ Gigwise: Gigwise's 51 Best Albums of 2017. Album of the Year. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  27. ↑ Chris: GORILLA VS. BEAR’S ALBUMS OF 2017. Gorilla vs. Bear. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  28. ↑ Pitchfork: The 50 Best Albums of 2017. Pitchfork. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  29. ↑ TMT Staff: 2017: Favorite 50 Music Releases. TinyMixTapes.com. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  30. ↑ The Vinyl Factory: Our 50 favourite albums of 2017. TheVinylFactory.com. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dust_(album_Laurel_Halo)&oldid=75023587”