Diecezja Ningbo
29°52′N 121°33′E/29,866667 121,550000 katedra w Ningbo | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| katedra | |
| Biskup diecezjalny | |
| Dane statystyczne | |
| Powierzchnia |
19513[1] km² |
Położenie na mapie Chin  | |
| 29°52′N 121°33′E/29,866667 121,550000
| |
| Strona internetowa | |
Diecezja Ningbo (łac. Dioecesis Nimpuovensis, chiń. 天主教宁波教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Ningbo w prowincji Zhejiang, w Chińskiej Republice Ludowej. Biskupstwo jest sufraganią archidiecezji Hangzhou.
Obejmuje miasto Ningbo i prefektury Shaoxing i Zhoushan w północno-wschodniej części prowincji Zhejiang[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1687 papież bł. Innocenty XI erygował wikariat apostolski Zhejiangu i Jiangxi. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Fujianu (obecnie archidiecezja Fuzhou). W 1696 odłączono wikariat apostolski Jiangxi (obecnie archidiecezja Nanchang). Tym samym omawiana jednostka zmieniła nazwę na wikariat apostolski Zhejiangu. W latach 1838 – 1846 oba wikariaty ponownie były złączone pod poprzednią nazwą.
10 maja 1910 powstał wikariat apostolski Zachodniego Zhejiangu (obecnie archidiecezja Hangzhou) a omawiana jednostka zmieniła nazwę na wikariat apostolski Wschodniego Zhejiangu. Kolejna zmiana nazwy nastąpiła 3 grudnia 1924 na wikariat apostolski Ningbo. Utracił on część terytorium na rzecz nowo powstałych wikariatu apostolskiego Taizhou (w 1926; obecnie diecezja Taizhou) i prefektury apostolskiej Chuzhou (w 1931; obecnie diecezja Lishui).
W wyniku reorganizacji chińskich struktur kościelnych dokonanej przez papieża Piusa XII 11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Ningbo podniesiono do godności diecezji. W 1949 odłączyła się jeszcze od niego diecezja Yongjia.
Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Diecezja Ningbo liczyła wtedy:
- 17497 wiernych (0,3% społeczeństwa)
- 54 księży (25 diecezjalnych i 29 zakonnych)
- 101 sióstr zakonnych i 29 zakonników
- 10 parafii.
Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Bp Defebvre został wydalony z kraju. Aktywność religijna zamarła w czasie rewolucji kulturalnej. Kościół w Ningbo został ponownie otwarty przez władze w 1979. W 1985 9000 katolików było obsługiwanych tylko przez 4 starszych kapłanów[1].
W 2000 odbyły się dwie sakry biskupie: ordynariusza Michaela He Jinmina i koadiutora Matthew Hu Xiande. Były one zatwierdzone zarówno przez Stolice Apostolską jak i rząd w Pekinie[2][3]. W 2009 diecezja liczyła 24 młodych księży i 26 sióstr zakonnych sprawujących posługę dla 25000 wiernych w 88 kościołach[1].
Ordynariusze
[edytuj | edytuj kod]Wikariusze apostolscy
[edytuj | edytuj kod]wszyscy wikariusze apostolscy byli Francuzami
- François-Alexis Rameaux CM (1838 – 1845)
- Bernard-Vincent Laribe CM (1845 – 1846) następnie mianowany wikariuszem apostolskim Jiangxi
- Pierre Lavaissière CM (1846 – 1849)
- François-Xavier Danicourt CM (1850 – 1854) następnie mianowany wikariuszem apostolskim Jiangxi
- Louis-Gabriel Delaplace CM (1854 – 1870) następnie mianowany wikariuszem apostolskim Północnego Zhili
- Edmond-François Guierry CM (1870 – 1883)
- Paul-Marie Reynaud CM (1884 – 1926)
- André-Jean-François Defebvre CM (1926 – 1946)
Biskupi
[edytuj | edytuj kod]- André-Jean-François Defebvre CM (1946 – 1967) w latach 1950 – 1951 także administrator apostolski diecezji Yongjia; de facto wydalony z Chin po zwycięstwie rewolucji komunistycznej nie miał realnej władzy w diecezji
- sede vacante (być może urząd sprawował biskup(i) Kościoła podziemnego) (1967 – 2000)
- Michael He Jinmin (1985 – 2000) administrator apostolski[1]
- Michael He Jinmin (2000 – 2004)
- Matthew Hu Xiande (2004 – 2017)
- sede vacante (2017 – nadal)
Antybiskup
[edytuj | edytuj kod]Ordynariusz mianowani przez Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich nieposiadający mandatu papieskiego:
- Shu Qishui (1960 – 1983).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e ucanews.com. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-22)].
- ↑ ucanews.com
- ↑ ucanews.com. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-18)].