[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

David Hasselhoff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Hasselhoff
Ilustracja
David Hasselhoff (2014)
Imię i nazwisko

David Michael Hasselhoff

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1952
Baltimore

Zawód

aktor, piosenkarz

Współmałżonek

Catherine Hickland
(1984–1989; rozwód)
Pamela Bach
(1989–2006; rozwód)
Hayley Roberts
(od 2018)

Lata aktywności

od 1973

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

David Michael Hasselhoff (ur. 17 lipca 1952 w Baltimore) – amerykański aktor i piosenkarz. Często określany po prostu jako „Hoff”, był wymieniony w Księdze rekordów Guinnessa jako „Najczęściej oglądana gwiazda telewizyjna na świecie”, dzięki głównym rolom zarówno w serialu Nieustraszony (1982–1986) jak i Słoneczny patrol (1989–2001)[1].

Wielu Niemców kojarzy Hasselhoffa z wyśpiewanym w 1989 na berlińskim murze hymnem na rzecz wolności „Looking for Freedom”, który tygodniami utrzymywał się w Niemczech na listach przebojów[2][3][4].

12 stycznia 1996 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7018 Hollywood Boulevard[5][6].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat w Baltimore[7] w Maryland w rodzinie rzymskokatolickiej (obecnie jest luteraninem[8][9]) jako jedyny syn i drugie z pięciorga dzieci Dolores Therese (z domu Mullinex) i Josepha Vincenta Hasselhoffa, menedżera bezpieczeństwa[10][11]. Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, irlandzkiego i angielskiego[12]. Ma cztery siostry – starszą Daine (ur. 19 maja 1950) oraz trzy młodsze: Joyce (ur. 1 lipca 1954), Jean (ur. 7 marca 1956) i Lisę (ur. 5 lipca 1968). Kiedy miał trzy lata, wraz z rodziną przeprowadził się do Jacksonville. W wieku siedmiu lat wziął udział w szkolnej inscenizacji Major Domo i przedstawieniu Piotruś Pan, a mając osiem lat wystąpił w widowisku Braci Grimm Titelitury (Rumplestilskin). Uczęszczał do Marist High School[13] w Atlancie w stanie Georgia oraz na warsztaty teatralne. W 1970 ukończył Lyons Township High School w La Grange w Illinois[14]. Studiował potem na wydziale teatralnym w Akademii Sztuk Dramatycznych w Pontiac w Michigan oraz Kalifornijskim Instytucie Sztuk w Valencia (Santa Clarita), w centrum hrabstwa Los Angeles. Gdy dorabiał jako kelner, został dostrzeżony przez agentkę filmową Joyce Salznick.

Kariera ekranowa

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na małym ekranie pojawił się w seryjnym programie muzycznym NBC Dean Martin zaprasza (The Dean Martin Show, 1973) i dramacie telewizyjnym ABC Griffin i Phoenix: Historia pewnej miłości (Griffin and Phoenix: A Love Story, 1976) z udziałem Petera Falka i Jill Clayburgh[15]. Przepustką do sławy stała się postać bojowego doktora Billa „Snappera” Fostera w operze mydlanej CBS Żar młodości (The Young and the Restless, 1975–1982)[16]. Użyczył głosu żabie Kermitowi w niemieckojęzycznej wersji Muppet Show.

Na kinowym ekranie zadebiutował w komedii sportowej Odwet cheerleaderek (Revenge of the Cheerleaders, 1976) z Robertem Carradine. Wielki sukces zdobył rolą policjanta-kierowcy Michaela Knighta, właściciela mówiącego Pontiaca w serialu NBC Nieustraszony (Knight Rider, 1982–1986), za którą w 1983 roku został uhonorowany nagrodą People’s Choice Award[17]. Zagrał skazańca w komedii telewizyjnej NBC Romans pani Cartier/Diamentowa afera (The Cartier Affair, 1984) u boku Joan Collins i Telly Savalasa. Gościł w operze mydlanej NBC Santa Barbara (1984).

Popularność przyniosła mu kreacja ratownika kapitana Mitcha Buchannona w serialu NBC Słoneczny patrol (Baywatch, 1989–2001) oraz spin-off Nocny patrol (Baywatch Nights, 1995-97), gdzie spełnił się także jako producent, reżyser i scenarzysta[18].

W 2005 zdobył Nagrodę Filmfare w kategorii międzynarodowa gwiazda roku i nagrodę TV Land – „Kto wiedział, że potrafią śpiewać?”[19].

W 2011 był jurorem w amerykańskiej wersji programu Mam talent![20]. W 2013 za występ w filmie Pirania 3DD (Piranha 3DD, 2012) był nominowany do Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy[19].

Wcielał się w przekoloryzowaną wersję samego siebie w serialach i filmach, w tym w reality-show The Hasselhoffs (2010), sitcomie Hoff the Record (2014–2016) na brytyjskim kanale Dave i komedii sensacyjnej Killing Hasselhoff (2017).

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 rozpoczął karierę muzyczną jako piosenkarz pop. Nagrał debiutancką płytę Night Rocker (1984) i wyruszał w trasy koncertowe[21]. Wylansował potem takie przeboje jak „Looking for Freedom” (1989) i „Crazy for You” (1990), które pochodziły z jego kolejnych nagranych albumów i cieszyły się największym powodzeniem w Niemczech, Szwajcarii i Austrii[22].

W 1989 jego piosenka „Looking for Freedom” przez osiem tygodni znajdowała się na szczycie list przebojów w RFN, zaśpiewał ją tuż po zburzeniu Muru Berlińskiego podczas sylwestrowej nocy[23]. Był wielokrotnie na okładce „Bravo”[24]. W 1990 odebrał nagrodę Bambi[19]. Kolejny jego album A Real Good Feeling (2011) zyskał popularność w Europie. Nagrywał zarówno covery, jak Hooked on a Feeling, jak i oryginalne kompozycje. W 2015 nagrał utrzymaną w klimacie lat 80. piosenkę „True Survivor”, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu Kung Fury (2015), który stał się hitem internetowym. W 2020 wystąpił gościnnie z zespołem CueStack w pierwszym metalowym utworze w swojej karierze, zatytułowanym „Through the Night”.

Kariera sceniczna

[edytuj | edytuj kod]

Od 28 kwietnia 1997 do 7 stycznia 2001 występował na scenie Broadwayu w bardzo dobrze przyjętym przez krytyków i publiczność musicalu Jekyll & Hyde jako dr Henry Jekyll i Edward Hyde[25]. Od 16 lipca 2004 przez trzy miesiące grał główną rolę Billy’ego Flynna w londyńskich przedstawieniach Chicago[26][27][28].

Grał też w musicalach: Grease jako Danny Zuko, Jesus Christ Superstar w roli Judasza Iskarioty, Producenci Mela Brooksa jako Roger DeBris w Las Vegas i The Rocky Horror Show jako dr Frank N. Furter w Los Angeles[29]. Z kolei jako Kapitan Hak w musicalu Piotruś Pan odbył tournée w Londynie (2010–2011), Bristol (2011–2012), Manchestere (2012–2013), Nottingham (2013–2014), Southend (2014–2015)[30] i Cardiff (2016–2017).

W latach 2015–2016 odbył tournée w Wielkiej Brytanii w roli Rossa w produkcji Last Night a DJ Saved My Life. W latach 2019–2020 w londyńskim Savoy Theatre występował jako Franklin Hart Jr. w musicalu Od dziewiątej do piątej (9 to 5 The Musical)[31].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
David Hasselhoff w 2014 roku z jego przyszła żoną Hayley Roberts

Spotykał się z sympatią ze szkoły średniej Sandy Shirley i aktorką Robertą Leighton. Był dwukrotnie żonaty z aktorkami. 24 marca 1984 ożenił się z Catherine Hickland. 1 marca 1989 doszło do rozwodu. 8 grudnia 1989 poślubił Pamelę Bach, z którą ma dwie córki: Taylor-Ann (ur. 5 maja 1990) i Hayley (ur. 26 sierpnia 1992). W lutym 2003 Hasselhoff i jego żona Pamela odnieśli niewielkie obrażenia, gdy motocykl, na którym jechali, uderzył w lekki słup[32]. 27 lipca 2006 rozwiedli się.

Pomógł uratować ofiarę wypadku samochodowego i uratował tonące dziecko[32]. 26 czerwca 2002 zgłosił się do kliniki Betty Ford z powodu problemów związanych z alkoholizmem[32]. 3 maja 2007 w Internecie jego córka nagrała i upubliczniła krótkie, dramatyczne wideo, na którym pijany Hasselhoff czołga się po podłodze, wymiotuje i powtarza, że czuje się samotny[33]. Po wyjściu z kliniki leczenia uzależnień znów zaczął pić, a dopiero w maju 2009 prawnik aktora oznajmił, że znów jest w trakcie leczenia i pozostaje zupełnie trzeźwy[33].

31 lipca 2018 we Włoszech poślubił Hayley Roberts, z którą od dwóch lat był zaręczony[34].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 1976: Odwet cheerleaderek (Revenge of the Cheerleaders) jako Boner
  • 1979: Przygody Stelli Star (Starcrash) jako Simon
  • 1988: Zwariowane świry: Powrót z przyszłości (Zärtliche Chaoten II) jako Michael Trutz von Rhein
  • 1988: Czarna magia (La Casa 4 (Witchery)) jako Gary
  • 1988: Starke Zeiten jako David
  • 1989: W.B. Blue i Bean (W.B., Blue and the Bean) jako White Bread
  • 1990: Końcowa rozgrywka (The Final Alliance) jako Will Colton
  • 1995: Baywatch: Forbidden Paradise jako Mitch Buchannon
  • 1998: Słoneczny patrol: Biały piorun na Glecier Bay (Baywatch: White Thunder at Glacier Bay) jako Mitch Buchannon
  • 1998: Dziedzictwo (Legacy) jako Jack Scott
  • 2001: Przerwa w podróży (Layover) jako Dan Morrison
  • 2003: Przelotny wyścig (Fugitives Run) jako Clint
  • 2004: Apetyt na seks (A Dirty Shame) jako on sam
  • 2004: Zabawy z piłką (Dodgeball: A True Underdog Story) jako niemiecki trener
  • 2005: Eurotrip jako on sam
  • 2006: Klik: i robisz, co chcesz (Click) jako Ammer
  • 2009: Legenda tańczącego ninja (The Legend of the Dancing Ninja)
  • 2012: Pirania 3DD (Piranha 3DD) jako on sam
  • 2017: Baywatch. Słoneczny patrol (Baywatch) jako Mentor

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1979: Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove) jako Scott
  • 1984: Diamentowa afera (The Cartier Affair) jako Curt Taylor
  • 1985: Masakra na London Bridge (The Bridge Across Time) jako Don Gregory
  • 1988: Perry Mason i Pani z Jeziora (Perry Mason: The Case of the Lady in the Lake) jako Billy Travis
  • 1989: Ogień i deszcz (Fire and Rain) jako dr Dan Meyer
  • 1991: Nieustraszony 2000 (Knight Rider 2000) jako Michael Knight
  • 1992: Tropicel Bulkin (The Bulkin Trail) jako Michael Bulkin
  • 1992: Pierścień muszkieterów (Ring of the Musketeers) jako John Smith D’Artagnan
  • 1994: Lawina (Avalanche) jako Duncan Snyder
  • 1996: Gridlock jako Jake Gorsky
  • 1996: 65th Annual Hollywood Christmas Parade jako Grand Marshal
  • 1997: Nocny człowiek (NightMan)
  • 1998: Nick Fury (Nick Fury: Agent of Shield) jako pułkownik Nicholas 'Nick' Joseph Fury
  • 2000: Jedyna prawdziwa miłość (One True Love) jako Mike Grant
  • 2001: Doktor Jekyll i Pan Hyde: Musical (Jekyll & Hyde: The Musical) jako dr Henry Jekyll/Mr. Edward Hyde
  • 2001: Zulus Chaka (Shaka Zulu: The Citadel) jako Mungo Prentice
  • 2003: Słoneczny patrol − ślub na Hawajach (Baywatch: Hawaiian Wedding) jako Mitch Buchannon
  • 2008: Nieustraszony (Knight Rider) jako Michael Knight, ojciec Mike Traceur'a
  • 2008: Anakonda 3: Potomstwo (Anaconda 3: Offspring) jako Hammet
  • 2015: Sharknado 3 jako Gilbert Grayson Shepard

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1973: Dean Martin zaprasza (The Dean Martin Show) jako brytyjski strażnik
  • 1975–1982: Żar młodości (The Young and the Restless) jako dr William 'Snapper' Foster Jr. #2
  • 1980: Statek miłości (The Love Boat) jako Tom Bell
  • 1980: Pół pary (Semi-Tough) jako Shake Tiller
  • 1981: Statek miłości (The Love Boat) jako Brian
  • 1982–1986: Nieustraszony (Knight Rider) jako Michael Knight
  • 1989-2000: Słoneczny patrol (Baywatch) jako Mitch Buchannon
  • 1995–1997: Nocny patrol (Baywatch Nights) jako Mitch Buchannon
  • 1999: Trzecia planeta od Słońca (3rd Rock from the Sun) jako dr Lasker
  • 2003: Powtórka z rozrywki (Standing Still) jako Gary Maddox
  • 2006: Tak właściwie czyja to kwestia? (Whose Line Is It Anyway?)/amerykański tv show oparty na improwizacji/ jako gwiazdor

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2008: Command & Conquer: Red Alert 3 jako wiceprezydent
  • 2016: Call of Duty: Infinite Warfare jako Spaceland DJ

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985: Night Rocker
  • 1987: Lovin' Feelings
  • 1989: Knight Lover – Szwajcaria #17
  • 1989: Looking for Freedom – Niemcy #1, Szwajcaria #3
  • 1990: Crazy for You – Szwajcaria #1
  • 1991: David – Niemcy #12, Szwajcaria #7
  • 1992: Everybody Sunshine – Niemcy #21, Szwajcaria #17
  • 1993: You are Everything – Niemcy #20, Szwajcaria #27
  • 1994: Du – Niemcy #43, Szwajcaria #41
  • 1995: Looking for … the Best
  • 1995: David Hasselhoff – USA Billboard New Artists #2
  • 1997: Hooked on a Feeling – Szwajcaria #41
  • 2000: Magic Collection
  • 2004: David Hasselhoff Sings America – Niemcy #27, Austria #11
  • 2004: The Night Before Christmas
  • 2005: David Hasselhoff Sings America Gold Edition
  • 2011: A Real Good Feeling
  • 2012: This Time Around
  • 2017: Guardians Inferno

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983: „I Get the Message”
  • 1985: „Do You Love Me”
  • 1985: „Life Is Mostly Beautiful with You”
  • 1985: „Night Rocker”
  • 1988: „Looking for Freedom” – Niemcy #1, Szwajcaria #1, Austria #1, Holandia #22
  • 1989: „Our First Night Together” – Szwajcaria #14
  • 1989: „Is Everybody Happy?” – Niemcy #14, Szwajcaria #8
  • 1990: „Crazy for You” – Niemcy #18, Switzerland #21
  • 1991: „Gipsy Girl”
  • 1991: „Hands Up for Rock ’n’ Roll”
  • 1991: „Do the Limbo Dance” – Niemcy #12, Szwajcaria #19
  • 1991: „Casablanca”
  • 1992: „Everybody Sunshine” – Szwajcaria #27
  • 1992: „The Girl Forever”
  • 1992: „Darling I Love You”
  • 1993: „Dance Dance d’Amour”
  • 1993: „Wir zwei allein” (duet z Gwen) – Niemcy #9, Szwajcaria #10
  • 1993: „Pingu Dance”
  • 1993: „If I Could Only Say Goodbye” – Wielka Brytania #35
  • 1994: „The Best Is Yet to Come”
  • 1994: „Summer of Love”
  • 1994: „Du”
  • 1994: „Au Ciel, Une Etoile” (z Nadège)
  • 1995: „I Believe” (z Laurą Branigan)
  • 1996: „Hooked on a Feeling”
  • 1997: „More Than Words Can Say” (1998 w duecie z Heleną Vondráčkovą; 2000 z Regine Velasquez)
  • 2006: „Jump in My Car” – Australia #50, Wielka Brytania #3
  • 2011: „Pina Colada Girl”
  • 2011: „It’s a Real Good Feeling”
  • 2011: „California Girl”
  • 2013: „Am I Ever Gonna See Your Face Again”
  • 2015: „True Survivor”
  • 2017: „The Song Of Summer” (z Seven Bucks, Loganem Paulem & Desiigner)
  • 2017: „Guardians Inferno”
  • 2019: „(You Made the) Summer Go Away” (z Blümchen)
  • 2019: „Open Your Eyes” (z Jamesem Williamsonem)
  • 2021: „The Passenger”
  • 2021: „(I Just) Died in Your Arms”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ David Hasselhoff Trivia. FamousFix. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  2. ↑ Did David Hasselhoff really help end the Cold War?. BBC.co.uk. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  3. ↑ Lily Rothman: “A Little Piece of Freedom”: David Hasselhoff Remembers the Berlin Wall. Time. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  4. ↑ David Hasselhoff au secours du mur de Berlin. Slate.fr. [dostęp 2016-06-27]. (fr.).
  5. ↑ David Hasselhoff. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-26]. (ang.).
  6. ↑ Maria Elena Fernandez: Hollywood Star Walk: David Hasselhoff. „Los Angeles Times”, 2010-03-01. [dostęp 2022-08-26]. (ang.).
  7. ↑ David Hasselhoff. MYmovies. [dostęp 2016-06-27]. (wł.).
  8. ↑ For All the Saints: Famous Lutherans. guardianlutheran.org. [dostęp 2016-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)]. (ang.).
  9. ↑ Famous Lutherans. usalutherans.tripod.com. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  10. ↑ David Hasselhoff Biography (1952-). Film Reference. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  11. ↑ David Hasselhoff Actor, Singer. „TV Guide”. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  12. ↑ David Hasselhoff – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs, 27 grudnia 2007. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  13. ↑ David Hasselhoff Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  14. ↑ David Hasselhoff – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-06-27]. (rum.).
  15. ↑ David Hasselhoff. TV.com. [dostęp 2016-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-24)]. (ang.).
  16. ↑ David Hasselhoff. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-06-27]. (ang.).
  17. ↑ David Hasselhoff Awards. AllMovie. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  18. ↑ Hal Erickson: David Hasselhoff Biography. AllMovie. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  19. ↑ a b c David Hasselhoff Awards. FamousFix. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  20. ↑ Lydia Spencer-Elliott: Hunky David Hasselhoff looks better than ever as he celebrates his birthday in Marbella. „Daily Mail”, 26 lipca 2021. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  21. ↑ Matt Collar: David Hasselhoff Biography. AllMusic. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  22. ↑ David 'Hoff' Hasselhoff Biography. The Male Celebrity. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  23. ↑ Garin Pirnia: 10 Totally Awesome Facts About David Hasselhoff. Mental Floss, 17 lipca 2017. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  24. ↑ David Hasselhoff Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  25. ↑ David Hasselhoff. Internet Broadway Database. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  26. ↑ David 'Hoff' Hasselhoff: through the years. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  27. ↑ David Hasselhoff in „Chicago” from 19 July. LondonTheatre.co.uk. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  28. ↑ Hasselhoff to Play Billy Flynn in 'Chicago'. Fox News, 6 lipca 2004. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  29. ↑ Stars on Stage: David Hasselhoff. LondonTheatre.co.uk. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  30. ↑ Heather Thompson: What Does David Hasselhoff Have in Common with Clorox?. Parade, 6 kwietnia 2015. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  31. ↑ TV Legend David Hasselhoff To Join „9 to 5 The Musical”. The Liver View, 29 października 2019. [dostęp 2021-08-17]. (ang.).
  32. ↑ a b c David Hasselhoff Trivia. FamousFix. [dostęp 2020-11-11]. (ang.).
  33. ↑ a b David Hasselhoff padł ofiarą klątwy „Słonecznego patrolu”. Fakt.pl, 21 lutego 2021. [dostęp 2021-07-31]. (pol.).
  34. ↑ David Hasselhoff, 65, reveals he's marrying Hayley Roberts, 37. „Daily Mail”. [dostęp 2018-08-07]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Hasselhoff&oldid=74206574”