Danilo Di Luca
Danilo di Luca przed startem w Tour de Pologne 2005 | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1976 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | |||||||||||||||||||
Wzrost |
168 cm | ||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Danilo di Luca (ur. 2 stycznia 1976 w Spoltore) – włoski kolarz szosowy, zwycięzca klasyfikacji generalnej UCI ProTour 2005.
Di Luca został zawodowym kolarzem w 1999 w drużynie Team Cantina Tollo. W sezonie 2002 zmienił barwy i wstąpił do drużyny Saeco. Od 2005 do 2007 roku ścigał się w drużynie Liquigas-Bianchi, a w 2008 zmienił barwy na Team LPR.
Di Luca w swoim pokoleniu zaliczany jest do jednego z największych talentów kolarskich we Włoszech. W 2000 i 2001 roku wygrał po jednym etapie w Giro d’Italia, odniósł również zwycięstwo w jesiennym klasyku Giro di Lombardia w 2001. W kolejnych latach nie udało mu się odnieść żadnych większych zwycięstw. W roku 2004 był zamieszany w niejasną aferę dopingową, przez co był traktowany na Tour de France jako persona non grata. 22 lipca 2009 Di Lucę ponownie oskarżono o zażywanie środków dopingujących podczas wyścigu Giro d’Italia, którego był jednym z bohaterów. Zajął tam 2. miejsce.
Sezon 2005
[edytuj | edytuj kod]Na wiosnę 2005 di Luca mógł w końcu pokazać się jako jeden z najsilniejszych „łowców klasyków”, jak również dał się zauważyć w kilku wyścigach wielodniowych. Wygrał wyścig Dookoła Kraju Basków, ciężką wieloetapówkę. Kilka tygodni później triumfował w jednodniowych wyścigach Amstel Gold Race i La Fleche Wallone. W tym samym roku, w Giro d’Italia wygrał dwa etapy, co dało mu wielodniowe prowadzenie w klasyfikacji generalnej tego wyścigu i możliwość noszenia różowej koszulki lidera. Ostatecznie zajął tam 4. pozycję. Dzięki tym sukcesom, już na wiosnę di Luca zanotował duży skok w generalnej klasyfikacji ProTour, a zwycięstwo w Strzale Walońskiej dało mu prowadzenie, którego już nie oddał do końca sezonu.
Danilo di Luca startował w Tour de Pologne 2005, aby przypieczętować swoją pozycję lidera ProTour 2005. Zajął w tym wyścigu ostatecznie 5. miejsce.
2007 - sukcesy i zarzuty
[edytuj | edytuj kod]Na początku sezonu 2007 wygrał prestiżowy wyścig Mediolan-Turyn oraz Liège-Bastogne-Liège. Ogromny sukces odniósł na przełomie maja i czerwca zwyciężając w Giro d’Italia 07, jednak jest podejrzewany, że w czasie tego wyścigu roku zażył środki, które miały zatuszować zażycie środków dopingujących. Wraz z nim podejrzany jest także Gilberto Simoni i paru innych kolarzy. W lipcu 2007 r. Di Luca został oczyszczony z tych zarzutów.[1]
W październiku 2007 Włoski Komitet Olimpijski zawiesił kolarza na 3 miesiące w związku z zamieszaniem w aferę „Oil for drugs”. Di Luca miał rzekomo współpracować z podejrzanym włoskim lekarzem, Carlosem Santuccione[2]. Zawieszenie to pociągnęło za sobą brak uczestnictwa Włocha w Mistrzostwach Świata, jak również wykluczenie go przez UCI z cyklu ProTour i utratę pozycji lidera, tuż przed ostatnim wyścigiem cyklu, Giro di Lombardia.
2013
[edytuj | edytuj kod]W kwietniu 2013 roku, poddany został niezapowiedzianej kontroli antydopingowej, której wyniki ujawniono po jednym z etapów Giro d’Italia 2013. Wynik był pozytywny. W organizmie zawodnika wykryto EPO, wobec czego został zdyskwalifikowany z wyścigu. Decyzją UCI został dożywotnio zdyskwalifikowany.[3].
Najważniejsze osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- 1999
- 2. miejsce w Giro di Lombardia
- 2000
- 1. miejsce w GP Industria & Artigianato di Larciano
- 1. miejsce w Trofeo Pantalica
- 1. miejsce na 5. etapie Giro d’Italia
- 2. miejsce w Vuelta al País Vasco
- 2001
- 1. miejsce w Giro di Lombardia
- 1. miejsce na 4. etapie Giro d’Italia
- 2002
- 1. miejsce w Giro del Veneto
- 1. miejsce w Trofeo Laigueglia
- 1. miejsce na 3. i 5. etapie Tirreno-Adriático
- 1. miejsce na 4. etapie Volta a la Comunitat Valenciana
- 1. miejsce na 2. etapie Vuelta a España
- 2003
- 1. miejsce w Coppa Placci
- 3. miejsce w Amstel Gold Race
- 1. miejsce w Tre Valli Varesine
- 1. miejsce na 6. etapie Tirreno-Adriático
- 2004
- 1. miejsce w Trofeo Matteoti
- 1. miejsce w Brixia Tour
- 1. miejsce na 4. etapie Vuelta a Murcia
- 2. miejsce w La Flèche Wallonne
- 2005
- 1. miejsce w Amstel Gold Race
- 1. miejsce w La Flèche Wallonne
- 1. miejsce w Vuelta al País Vasco
- 1. miejsce na 1. etapie
- 4. miejsce w Giro d’Italia
- 1. miejsce na 3. i 5. etapie
- 2006
- 1. miejsce na 5. etapie Vuelta a España
- 2007
- 1. miejsce w Mediolan-Turyn
- 3. miejsce w Amstel Gold Race
- 3. miejsce w La Flèche Wallonne
- 1. miejsce w Liège-Bastogne-Liège
- 1. miejsce na 3. etapie Settimana Internazionale di Coppi e Bartali
- 1. miejsce w Giro d’Italia
- 1. miejsce na 4. i 12. etapie
- 2008
- 1. miejsce w Settimana Ciclistica Lombarda
- 1. miejsce na 4. etapie
- 1. miejsce w Giro dell’Emilia
- 8. miejsce w Giro d’Italia
- 2009
- 1. miejsce na 4. etapie Giro del Trentino
2. miejsce w Giro d’Italia1. miejsce na 4. i 10. etapie
- 2012
- 1. miejsce w Gran Premio Nobili Rubinetterie
- 4. miejsce w Tour of Austria
- 1. miejsce na 2. etapie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Italian judge dismisses Di Luca case, cyclingnews.com, 13 lipca 2007
- ↑ www.cyclingnews.com - the world centre of cycling [online], cyclingnews.com [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Giro d’Italia: Danilo Di Luca na dopingu [online], sportowefakty.pl [dostęp 2013-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-01] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Danilo Di Luca – Profil na ProCyclingStats (ang.)
- Danilo Di Luca – Profil na Cycling Archives (ang.)
- Profil na cqranking.com (ang.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-04)]. (ang.)
- Włoscy kolarze ukarani za doping
- Włoscy kolarze szosowi
- Włoscy olimpijczycy
- Kolarze na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000
- Urodzeni w 1976
- Zwycięzcy Amstel Gold Race
- Zwycięzcy Giro d’Italia
- Zwycięzcy Giro di Lombardia
- Zwycięzcy La Flèche Wallonne
- Zwycięzcy Vuelta al País Vasco
- Zwycięzcy wyścigu Liège-Bastogne-Liège
- Zwycięzcy wyścigu Mediolan-Turyn