Dżalal ad-Din
| |
| chan Złotej Ordy | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
Dżalal ad-Din, Dzielal Ed Dyn, Saladyn, tat. Cäläletdin (ur. 1380, zm. 1412) – lennik księcia Witolda, chan Złotej Ordy. Syn Tochtamysza.
Dżalal ad-Din był jednym z wielu pretendentów do tronu w targanej wojnami domowymi Złotej Ordzie[1]. Po klęsce w pierwszych latach XV wieku schronił się wraz ze swoją drużyną na terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i został lennikiem księcia Witolda.
Brał udział w bitwie pod Grunwaldem, dowodząc oddziałem tatarskim w ramach wojsk litewskich (Jan Długosz pisze o trzystu jeźdźcach, jednak zdaniem S. Chazbijewicza i S. Moćkuna jest to liczba symboliczna, a rzeczywista liczebność oddziału to od tysiąca do trzech tysięcy jeźdźców tzn. trochę mniej niż jedna dziesiąta całego polsko-litewskiego wojska[2]). W 1411 powrócił do Złotej Ordy. Pokonał i obalił dotychczasowego chana Temüra i zagarnął tron, na którym utrzymał się przez kilka miesięcy, aż do śmierci. Został zabity przez swego brata Kerim Berdiego, następnego chana[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dżelal ad-Din był synem chana Złotej Ordy Tochtamysza.
- ↑ Selim Chazbijewicz, Sławomir Moćkun: Tatarzy pod Grunwaldem. Grunwald: Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku, 2012, s. 39-40. ISBN 978-83-934441-1-3.
- ↑ Б.Д. Греков, А.Ю. Якубовский: Золотая Орда и ее падение. Москва-Ленинград: 1950, s. 403. (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Selim Chazbijewicz, Sławomir Moćkun: Tatarzy pod Grunwaldem. Grunwald: Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku, 2012, s. 39-40. ISBN 978-83-934441-1-3.