[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Czesław Mankiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Mankiewicz
Ilustracja
Czesław Mankiewicz w latach 60.
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1920
Omsk

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1990
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

19451968

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Jednostki

Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Stanowiska

dowódca WOPK

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Partyzancki Medal za Warszawę 1939–1945 Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób gen. Czesława Mankiewicza i matematyka Piotra Mankiewicza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Czesław Mankiewicz (ur. 20 grudnia 1920 w Omsku, zm. 6 stycznia 1990 w Warszawie) – generał dywizji WP, w latach 1962–1967 dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (WOPK).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra, dziennikarza i pracownika umysłowego oraz Marii. W 1938 zdał maturę w Gimnazjum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. Do wybuchu II wojny światowej zaliczył I rok studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.

W latach 30. był działaczem młodzieżowych organizacji PPS i OMS „Spartakus”, a podczas okupacji niemieckiej ZWW, ZWM i PPR. Kierownik techniki KC PPR od powstania partii w styczniu 1942. 12 lutego 1943 został aresztowany przez Gestapo. Był więziony w Auschwitz i na Majdanku.

Od 1945 oficer polityczno-wychowawczy, następnie skończył kurs pilotażu. W 1955 r. został dowódcą pułku lotniczego, trzy lata później został generałem brygady i zastępcą dowódcy Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. W 1962 został dowódcą Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, a w 1963 generałem dywizji. Odwołany w 1967 na fali czystek antysemickich w Wojsku Polskim. W marcu 1968 przeniesiony w stan spoczynku.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera BII-1-2)[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  2. Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
  3. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
  4. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15 sierpnia 1967, s. 1-2.
  5. Jubileuszowy medal "Dwadzieścia lat zwycięstwa" wręczono delegacji polskiej w Moskwie" [w:] Głos Słupski, nr 113, 12 maja 1965, s. 1

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • H. P. Kosk – Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, Toruń 2010.