Charles Acton
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci |
23 czerwca 1847 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Prefekt Świętej Kongregacji Odpustów i Świętych Relikwii | ||
| Okres sprawowania |
1846–1847 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
brak danych | |
| Kreacja kardynalska |
18 lutego 1839 | |
| Kościół tytularny | ||
Charles Januarius Edward Acton (ur. 6 marca 1803 w Neapolu, zm. 23 czerwca 1847 tamże) – angielski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem sir Johna Francisa Actona, szefa rządu i dowódcy wojsk Neapolu. Kształcił się w Anglii (przez pewien czas w szkole anglikańskiej w Westminster), następnie studiował w Papieskiej Akademii Duchowieństwa Szlacheckiego w Rzymie. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował w dyplomacji Watykanu, m.in. jako sekretarz nuncjatury we Francji. Otrzymał tytuł prałata domowego papieża Leona XII. Był również gubernatorem Bolonii, sekretarzem Kongregacji Dyscypliny Zakonnej, a od lutego 1837 audytorem generalnym Komnaty Apostolskiej.
Papież Grzegorz XVI wyniósł go do godności kardynalskiej, początkowo zachowując nominację in pectore (luty 1839); po ogłoszeniu nominacji Acton otrzymał tytuł prezbitera S. Mariae de Pace (27 stycznia 1842). W 1840 przyczynił się do podziału Anglii na osiem wikariatów apostolskich. W 1845 służył jako tłumacz w czasie rozmowy Grzegorza XVI z carem Mikołajem I. Brał udział w konklawe po śmierci Grzegorza XVI w 1846; nowy papież Pius IX mianował go prefektem watykańskiej Kongregacji Odpustów i Relikwii oraz nadał inny kardynalski tytuł prezbiterski – S. Marco (grudzień 1846). Wkrótce jednak kardynał złożył urzędy w Kurii i udał się do Palermo, a następnie do Neapolu dla poratowania zdrowia. Nie przyjął propozycji objęcia arcybiskupstwa Neapolu. Zmarł w czerwcu 1847 w Neapolu, został pochowany w tamtejszej katedrze metropolitalnej.
Jego bratankiem był znany angielski historyk John Acton.