[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Carlos Caszely

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Caszely
Ilustracja
Carlos Caszely (2006)
Pełne imię i nazwisko

Carlos Humberto Caszely Garrido

Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1950
Santiago

Wzrost

172 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
CSD Colo-Colo
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1967–1973 CSD Colo-Colo 123 (62)
1973–1974 Levante UD 24 (15)
1974–1978 Espanyol Barcelona 46 (20)
1978–1985 CSD Colo-Colo 165 (89)
1986 Barcelona SC 8 (4)
W sumie: 366 (190)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1969–1985  Chile 48 (29)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Carlos Humberto Caszely Garrido (ur. 5 lipca 1950 w Santiago) – chilijski piłkarz pochodzenia węgierskiego, który występował na pozycji napastnika.

Nazywany m.in. „El Chino” był znanym graczem w latach 70 w Ameryce Południowej. Charakteryzowały go wysokie umiejętności i spryt strzelecki. Przez 14 lat występował w barwach najbardziej utytułowanego klubu chilijskiegoCSD Colo-Colo.

Podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1974 dostąpił wątpliwego zaszczytu otrzymując pierwszą czerwoną kartkę w historii Mundiali[1]. Stało się to w 67. minucie meczu otwarcia RFNChile[2].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Caszely zadebiutował w CSD Colo-Colo 13 stycznia 1967 roku. W swoim pierwszym sezonie zdobył 20 bramek.

W 1970 i 1972 roku zdobywał w barwach CSD Colo-Colo mistrzostwo Chile. Ponadto doprowadził zespół do wicemistrzostwa Copa Libertadores 1973. Został także z 9 bramkami najlepszym strzelcem tego turnieju. Dzięki tym dobrym wynikom wypatrzono go w Hiszpanii, gdzie grał dla Levante UD i Espanyolu Barcelona. Łącznie na półwyspie iberyjskim spędził 5 lat. Jego transfer był w owym czasie jednym z najdroższych w Ameryce Południowej.

Powrócił do CSD Colo-Colo w 1978 roku i dołożył do swojego dorobku kolejne 3 mistrzostwa chilijskiej Primera División (1979, 1981, 1983) oraz 3 tytuły króla strzelców (1979 ,1980 ,1981)[3]. Karierę zakończył w 1986 roku, po krótkim epizodzie w ekwadorskiej Barcelonie. Caszely jest na drugim miejscu wśród najlepszych ligowych strzelców CSD Colo-Colo. Przez 13 lat gry dla tej drużyny zagrał w 288 ligowych meczach i strzelił 151 bramek[4]. W rozgrywkach Copa Libertadores wystąpił w 36 meczach i zaliczył 16 trafień[5].

Reprezentacja narodowa

[edytuj | edytuj kod]

W kadrze Chile zadebiutował w 1969 roku. Najbardziej pamiętnym momentem w jego karierze reprezentacyjnej jest otrzymanie pierwszej czerwonej kartki w historii Mistrzostw Świata. Otrzymał ją w meczu z gospodarzem turnieju – RFN od tureckiego arbitra Dogana Babacana[6]. Z powodu tej kary nie mógł zagrać w meczu z NRD, jednak w kończącym udział w mistrzostwach meczu z Australią trener Luis Alamos znów postawił na Caszelego[7].

Pomimo różnic poglądów politycznych z ówczesnymi władzami, przez kolejne lata nadal był pewnym punktem reprezentacji. W 1979 roku został wybrany najlepszym zawodnikiem Copa América 1979[8], gdzie Chilijczycy zdobyli srebrny medal.

W 1982 roku drużyna Chile z Caszelym w składzie ponownie zakwalifikowała się do Mistrzostw Świata. Po raz kolejny ekipa „La Roja” odpadła na fazie grupowej, zajmując ostatnie, 4. miejsce. Caszely zagrał 90 minut w spotkaniu z Austrią[9] i 38 minut w meczu z Algierią[10].

Jest na 3. miejscu wśród najlepszych strzelców w historii reprezentacji, ustępując jedynie Marcelo Salasowi i Ivánowi Zamorano[11]. Często wymieniany w gronie 5 najwybitniejszych chilijskich piłkarzy.

Występy międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywkach pierwszoligowych

[edytuj | edytuj kod]
Drużyna Lata Występy Gole Średnia
Chile CSD Colo-Colo 19671972 123 62 0,50
Hiszpania Espanyol Barcelona 19751978 46 20 0,43
Chile CSD Colo-Colo 19781985 165 89 0,54
Ekwador Barcelona SC 1986 8 4 0,50
RAZEM 19671986 342 175 0,51

W pucharach międzynarodowych

[edytuj | edytuj kod]
Rok Drużyna Puchar Mecze Gole
1973 Chile CSD Colo-Colo Copa Libertadores 12 9
1980 Chile CSD Colo-Colo Copa Libertadores 6 3
1982 Chile CSD Colo-Colo Copa Libertadores 6 1
1983 Chile CSD Colo-Colo Copa Libertadores 4 1
1985 Chile CSD Colo-Colo Copa Libertadores 4 1
1986 Ekwador Barcelona SC Copa Libertadores 4 1
RAZEM 19731986 36 16

Łącznie

[edytuj | edytuj kod]
Występy Gole Średnia
Segunda División ? ? ?
Primera División de Chile 342 175 0.51
Copa Libertadores 36 16 0.44
 Chile 49 29 0.59
Primera División 46 20 0,43
Ekwadorska Serie A 8 4 0,50
Razem 481 244 0.50

Teraźniejszość

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie Carlos Caszely prowadzi kilka programów sportowych w chilijskim kanale 13. Nadal gra w piłkę na poziomie amatorskim w zespole CSD Colo-Colo 1973, złożonym z zawodników występujących tam w owym czasie.

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]
  • Caszely był jednym z niewielu znanych chilijskich piłkarzy, który otwarcie krytykował dyktaturę generała Augusto Pinocheta[12]. Podczas spotkania przed wylotem na mistrzostwa świata w 1974 jako jedyny piłkarz z drużyny odmówił podania ręki generałowi. Przed wyborami w 1988 opowiedział publicznie, jak w następstwie tego zdarzenia jego matka została porwana i torturowana przez agentów dyktatury.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Interesting Facts. soccerholics.com. [dostęp 2013-08-10]. (ang.).
  2. History of the World Cup. [dostęp 2013-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-10)].
  3. Chile – List of Topscorers
  4. La Tercera z 19 marca 2006. [dostęp 2009-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)].
  5. Players in the Copa Libertadores – More than 15 goals scored in Copa Libertadores
  6. Raport z meczu RFN-Chile – fifa.com. [dostęp 2013-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-09)].
  7. Mistrzostwa Świata 1982 Australia-Chile – fifa.com. [dostęp 2013-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)].
  8. The Copa América Archive – Trivia
  9. Raport z meczu Chile-Austria – fifa.com. [dostęp 2007-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  10. Raport ze spotkania Algieria-Chile – fifa.com. [dostęp 2007-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  11. Rekordziści
  12. Carlos Caszely: Nunca saludé ni le di la mano a Pinochet en un acto oficial