[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

C.J. Sapong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
C.J. Sapong
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Charles Nana Kwabena Sapong

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1988
Manassas

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Chicago Fire

Numer w klubie

9

Kariera juniorska
Lata Klub
2007–2010 James Madison Dukes
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009 Fredericksburg Gunners 8 (0)
2010 Reading United AC 11 (4)
2011–2014 Sporting Kansas City 121 (22)
2013 Orlando City SC (wyp.) 5 (1)
2015–2018 Philadelphia Union 125 (36)
2019– Chicago Fire 32 (13)
W sumie: 302 (76)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012–2018  Stany Zjednoczone 4 (0)
  1. Aktualne na: 6 października 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 14 listopada 2019.

C.J. Sapong, właśc. Charles Nana Kwabena Sapong (ur. 27 grudnia 1988 w Manassas) – amerykański piłkarz pochodzenia ghańskiego występujący na pozycji napastnika, obecnie zawodnik Chicago Fire.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Sapong pochodzi z miasta Manassas w stanie Wirginia. Jest synem imigrantów z Ghany, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych w latach 80.[1] W dzieciństwie równolegle do piłki nożnej trenował koszykówkę i baseball[2]. Uczęszczał do Forest Park High School, gdzie otrzymał nagrody Northwest Region Player of the Year i Cardinal District Player of the Year. Równocześnie był zawodnikiem młodzieżowej drużyny PWSI Magnum, z którą trzykrotnie zdobył VYSA State Championship (2002, 2005, 2006), spędził również kilka miesięcy w akademii juniorskiej klubu D.C. United[3]. W późniejszym czasie studiował na James Madison University w Harrisonburg, występując w uczelnianym zespole James Madison Dukes. W jego barwach był czołowym graczem rozgrywek uniwersyteckich – jako pierwszy gracz w historii drużyny czterokrotnie znalazł się w All-CAA First Team (2007, 2008, 2009, 2010), zaś dwa razy został wybrany do NSCAA First Team All-South Atlantic Region (2009, 2010)[4].

W 2007 roku Sapong jako gracz Dukes został wybrany do drużyn NSCAA All-South Atlantic Region Third Team, College Soccer News All-Freshman Second Team oraz CAA All-Rookie Team, otrzymał również nagrody CAA Rookie of the Year i Virginia (VaSID) Rookie of the Year. W 2009 roku znalazł się natomiast w ECAC All-Star First Team oraz All-State (VaSID) Second Team, podczas gdy w 2010 roku został wybrany do All-America Second Team przez College Soccer News, Team of the Season według specjalistycznego portalu TopDrawerSoccer, a także dostał nagrodę Conference (CAA) Player of the Year[4]. Równocześnie grał w kilku zespołach z czwartego poziomu rozgrywkowego – USL Premier Development League, kolejno były to Fredericksburg Gunners i Reading United.

W styczniu 2011 Sapong został wybrany w ramach MLS SuperDraft (z dziesiątego miejsca) przez Sporting Kansas City[3]. Tym samym okazał się pierwszym piłkarzem w historii James Madison Dukes, którego wybrano w pierwszej rundzie draftu[2]. W Major League Soccer zadebiutował 19 marca 2011 w wygranym 3:2 spotkaniu z Chivas USA, w którym strzelił również pierwszego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej. Od razu wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowym składzie; w swoim premierowym sezonie 2011 zajął ze Sportingiem pierwsze miejsce w konferencji wschodniej, a sam został wybrany odkryciem rozgrywek – MLS Rookie of the Year[5]. W sezonie 2012 ponownie uplasował się na pierwszym miejscu w konferencji, a także zdobył puchar Stanów Zjednoczonych – U.S. Open Cup. Podczas rozgrywek 2013 wywalczył natomiast z ekipą Petera Vermesa mistrzostwo MLS (MLS Cup), spędził również kilka tygodni na krótkoterminowym wypożyczeniu we współpracującą ze Sportingiem drużyną Orlando City SC z drugiego poziomu rozgrywek – USL Pro[6]. Ogółem barwy Sportingu reprezentował przez cztery lata, wobec dużej konkurencji w linii ataku (Claudio Bieler, Omar Bravo, Dom Dwyer) grając głównie jako skrzydłowy[7].

W styczniu 2015 Sapong został oddany do ekipy Philadelphia Union, w zamian za pierwszeństwo wyboru w najbliższym MLS SuperDraft[8]. Tam zaczął być z powodzeniem wystawiany na pozycji środkowego napastnika, dołączając do grona czołowych atakujących w lidze[9].

23 lutego 2019 podpisał kontrakt z amerykańskim klubem Chicago Fire, umowa do 31 grudnia 2019; kwota odstępnego 400 tys. euro.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych Sapong zadebiutował za kadencji selekcjonera Jürgena Klinsmanna, 21 stycznia 2012 w wygranym 1:0 meczu towarzyskim z Wenezuelą.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tod Palmer: Sporting KC’s Sapong has special bond with younger sister. [w:] The Kansas City Star [on-line]. kansascity.com, 13 kwietnia 2012. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  2. a b Mike Woitalla: Sapong set to prove himself in K.C.. [w:] Soccer America [on-line]. socceramerica.com, 20 stycznia 2011. [dostęp 2018-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 marca 2018)]. (ang.).
  3. a b Kyle Rogers: Sporting Kansas City Selects C.J. Sapong. [w:] Sporting Kansas City [on-line]. sportingkc.com, 13 stycznia 2011. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  4. a b 18 CJ Sapong. [w:] James Madison Dukes [on-line]. jmusports.com. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  5. Andrew Wiebe: Sporting KC’s Sapong named Rookie of the Year. [w:] Major League Soccer [on-line]. mlssoccer.com, 8 listopada 2011. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  6. Tod Palmer: Sporting KC sends Sapong, Ellis to Orlando City on loan. [w:] The Kansas City Star [on-line]. kansascity.com, 11 lipca 2013. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  7. Eugene Rupinski: Opposite View: What to expect from CJ Sapong. [w:] SB Nation [on-line]. brotherlygame.com, 10 grudnia 2014. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  8. Philadelphia Union acquires forward C.J. Sapong from Sporting Kansas City. [w:] Philadelphia Union [on-line]. philadelphiaunion.com, 8 grudnia 2014. [dostęp 2018-03-11]. (ang.).
  9. CJ Sapong and his hold-up play | Analyst’s Den. [w:] Major League Soccer [on-line]. mlssoccer.com, 2 lipca 2017. [dostęp 2018-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2018)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]