[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Boguchwała Bramińska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boguchwała Bramińska
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1922
Starogard Gdański

Data i miejsce śmierci

3 października 2019
Gdynia

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Boguchwała Bramińska (ur. 25 listopada 1922[1] w Starogardzie Gdańskim[2], zm. 3 października 2019 w Gdyni[3]) – polska malarka, uczestniczka odbudowy historycznego Śródmieścia Gdańska.

Fresk przy ul. Długiej 1 w Gdańsku, autorzy: Bogusława Bramińska i Jan Rzyszczak

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Tadeusza Bramińskiego[4]. Absolwentka Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych w Sopocie w pracowni profesora Juliusza Studnickiego (1952)[3], dyplom uzyskała w 1960 roku[5].

W latach 1953–1954 pracowała w zespołach profesorów Stanisława Teisseyre i Józefy Wnukowej przy ozdabianiu dekoracjami plastycznymi zrekonstruowanych fasad kamienic przy Drodze Królewskiej (ulice Długi Targ, Długa i Targ Węglowy), a także przy odnawianiu gdańskich kościołów[3]. Odrestaurowywała m.in. fasadę budynku przy ul. Długiej 1, gdzie pod kierunkiem Józefy Wnukowej pracował z nią Jan Rzyszczak[6].

W latach 1953–1971 była wykładowczynią na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej[5] (Katedra Malarstwa, Rysunku i Rzeźby, w której pracowała jako asystentka prof. Adama Gerżabka i prof. Władysława Lama)[7]. Uczyła także w Liceum Sztuk Plastycznych i Ognisku Plastycznym dla dzieci na ul. Fredry w Gdyni[4] w latach 1972–1978[5].

Brała udział w wielu wystawach ogólnopolskich i okręgowych, takich jak: I Wystawa Malarstwa Młodych w Sopocie (1957), Ogólnopolska Wystawa Malarstwa w Zakopanem (1959), II Ogólnopolska Wystawa Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1964), Ogólnopolska Wystawa Malarstwa, Grafiki i Rysunku „Bielska Wiosna” (1966)[3] czy Szkoła Sopocka – między sztuką a polityką (2015)[7]. Ponadto zorganizowane zostały dwie wystawy indywidualne jej prac – w Gdańsku i Puławach[3].

Należała do Związku Polskich Artystów Plastyków. Poza malarstwem sztalugowym, tworzyła także rysunki i monotypie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2019-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-21].
  2. ↑ Odeszła Boguchwała Bramińska (1922, Starogard Gdański – 3.10.2019, Gdynia) - Wybrzeze24.pl [online], wybrzeze24.pl [dostęp 2019-11-05].
  3. ↑ a b c d e f Boguchwała Bramińska - memoria [online], www.zpap-gdansk.pl [dostęp 2019-11-05].
  4. ↑ a b Beata Mróz-Gajewska, Ja - córka swojego ojca [online], trojmiasto.wyborcza.pl, 27 lutego 2010 [dostęp 2019-11-05].
  5. ↑ a b c Boguchwała Bramińska, [w:] 4 Salon Plastyki Gdyńskiej 94', 1994.
  6. ↑ Anna Żychska, Dekoracja malarska na fasadzie kamienicy przy ul. Długiej 1 w Gdańsku – problematyka technologiczno-konserwatorska, „Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo”, XLVIII, Toruń 2017, s. 310, DOI: 10.12775/AUNC_ZiK.2017.012.
  7. ↑ a b Stanisław Seyfried, „Bal na piec” i „U Partyzantów” - klimat powojennej sztuki w Sopocie [online], wybrzeze24.pl, 2 czerwca 2015 [dostęp 2019-11-05] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boguchwała_Bramińska&oldid=62120611”