Biskup pomocniczy

Biskup pomocniczy (łac. episcopus auxiliaris) – wyświęcony na biskupa duchowny katolicki, którego zadaniem jest pomoc biskupowi diecezjalnemu w zarządzaniu diecezją, zazwyczaj jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi.

W przypadku niemożności wypełniania obowiązków (choroba, śmierć) przez biskupa diecezjalnego, najstarszy nominacją biskup pomocniczy przejmuje władzę w diecezji do czasu wyboru administratora diecezjalnego. Podczas sediswakancji może bez przeszkód wypełniać władzę, którą posiadał wcześniej, jako wikariusz generalny lub biskupi.

Biskupów pomocniczych określa się też błędnie mianem sufraganów.

Zobacz też

• hierarchia kościelna
• biskup koadiutor