Beneficjum

Beneficjum (łac. beneficium, „dobrodziejstwo, uposażenie”) – pierwotnie określenie dotyczyło dóbr ziemskich przydzielonych osobie za wykonywanie powierzonych obowiązków. W następstwie zaczęto tak nazywać nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne^[1]. Z czasem termin zaczął metonimicznie oznaczać sprawowany urząd i dochody z nim związane.

W terminologii kościelnej i prawie kanonicznym dotyczyło dochodów związanych z konkretnym probostwem czy kapelanią^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.32.
↑ Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce. Warszawa 1999, s.59.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

[1] Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.32.

[2] Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce. Warszawa 1999, s.59.

[1]

[2]