[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Aglaofiton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aglaofiton
Ilustracja
Rekonstrukcja budowy Aglaophyton major
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

naczyniowe

Gromada

ryniofity

Rodzaj

aglaofiton

Nazwa systematyczna
Aglaophyton major Kindston et Lang, 1920

Aglaofiton (łac. Aglaophyton major) – jedna z najstarszych roślin telomowych, należąca do ryniofitów (zaliczana pierwotnie do rodzaju Rhynia). Prawdopodobnie porastała brzegi jezior, rzek lub bagien wczesnego dewonu (pragu).

Sporofit posiadał kłącza z chwytnikami. Z kłącza wyrastały widlasto (dychotomicznie) rozgałęziające się bezlistne pędy, dochodzące do 30–60 cm wysokości, zakończone na szczytach dość dużymi, wrzecionowatymi zarodniami. Zarodniki opisano pod odrębną nazwą Retusotriletes. Męski gametofit aglaofitona to prawdopodobnie odkryty później gatunek Lyonophyton rhyniensis Remy et Remy, 1980.

W kłączach aglaofitonu odkryto arbuskule – strzępki grzybów świadczące o istnieniu między tymi organizmami mykoryzy arbuskularnej[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kazimierz Kopczyński, Zapis kopalny grzybów i organizmów grzybopodobnych, „Przegląd Geologiczny”, 54 (3), 2006, s. 231–237 [dostęp 2024-06-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]