Adaloald

Adaloald
	król Longobardów
Okres	od 616; do 626
	Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	602 ; Modicia
Data i miejsce śmierci	626 ; Rawenna
Ojciec	Agilulf
Matka	Teodolinda

Adaloald (również Adalwald, Adulubaldus, ur. 602^[1] w Modicia^[2], zm. 626 w Rawennie) – król Longobardów od 616 do 626.

Życiorys

Był synem Agilulfa i Teodolindy. W latach 604–616 współrządził z ojcem^[3]^[4]^[5]. W wielkanoc 7 kwietnia 603 został ochrzczony przez Sekundusa z Turynu w kościele św. Jana w Modicii (obecnie Monza) jako katolik, choć jego ojciec był arianinem^[6]^[7]. W lipcu 604 został ogłoszony królem w obecności ojca na stadionie w Mediolanie^[4]^[5]. Wtedy też zaręczono go z córką króla Franków Teudeberta II^[5].

Po śmierci ojca, w początkowym okresie, ze względu na jego młody wiek, rządy jako regentka sprawowała jego matka^[3]^[4]^[8]. Król Wizygotów Sisebut (612–621) wysłał do Adaloalda list, w którym zachęcał króla Longobardów do zdecydowanej walki z arianizmem^[9].

W 626 zbuntował się przeciw niemu i jego polityce pojednania z papiestwem i Bizancjum książę Turynu Arioald (Ariwald)^[10]. Sam Adaloald został wkrótce prawdopodobnie otruty^[11]^[8]^[12].

Przypisy

↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 252.
↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, IV 25.
↑ ^a ^b Historia powszechna 2007 ↓, s. 70.
↑ ^a ^b ^c Strzelczyk 2014 ↓, s. 64.
↑ ^a ^b ^c Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 30.
↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 113–114.
↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 27.
↑ ^a ^b Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, IV 41.
↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 120.
↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 65.
↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 65, 120.
↑ Fredegar ↓, Historia Francorum, IV 49.

Bibliografia

Źródła

Fredegar: Historia Francorum.
Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. Tłumaczenie Ignacy Lewandowski. Warszawa: 1995. ISBN 83-211-1452-0.

Opracowania

Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.
Historia powszechna. Praca zbiorowa. T. 7. Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. Mediaset Group SA, 2007, s. 70. ISBN 978-84-9819-814-0.

[CITEREFStrzelczyk2014252-1] Strzelczyk 2014 ↓, s. 252.

[CITEREFPaweł_Diakon''Historia_Longobardów'',_IV_25-2] Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, IV 25.

[CITEREFHistoria_powszechna200770-3] Historia powszechna 2007 ↓, s. 70.

[CITEREFStrzelczyk201464-4] Strzelczyk 2014 ↓, s. 64.

[CITEREFPaweł_DiakonHistoria_Longobardów_IV,_30-5] Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 30.

[CITEREFStrzelczyk2014113–114-6] Strzelczyk 2014 ↓, s. 113–114.

[CITEREFPaweł_DiakonHistoria_Longobardów_IV,_27-7] Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów IV, 27.

[CITEREFPaweł_Diakon''Historia_Longobardów'',_IV_41-8] Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów, IV 41.

[CITEREFStrzelczyk2014120-9] Strzelczyk 2014 ↓, s. 120.

[CITEREFStrzelczyk201465-10] Strzelczyk 2014 ↓, s. 65.

[CITEREFStrzelczyk201465,_120-11] Strzelczyk 2014 ↓, s. 65, 120.

[CITEREFFredegar''Historia_Francorum'',_IV_49-12] Fredegar ↓, Historia Francorum, IV 49.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]