Śmierdnica

Śmierdnica
	Część miasta Szczecina
	; Śmierdnica - widok od strony południowej
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miasto	Szczecin
Dzielnica	Płonia-Śmierdnica-Jezierzyce
Data założenia	1 stycznia 1972
Wysokość	39 m n.p.m.
Strefa numeracyjna	91
Tablice rejestracyjne	ZS
	Położenie na mapie Szczecina Śmierdnica
	Położenie na mapie Polski Śmierdnica
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Śmierdnica
	53°20′08″N 14°44′59″E/53,335661 14,749747

Śmierdnica – część miasta^[2] Szczecina w osiedlu Płonia-Śmierdnica-Jezierzyce, położona nad rzeką Płonią, na północnym skraju Puszczy Bukowej. Do 1972 roku samodzielna wieś. W latach 1945–54 siedziba gminy Śmierdnica.

Do 1992 roku przez tę część miasta przebiegała linia kolejowa Szczecin Lotnisko – Sobieradz. Stacja kolejowa w Śmierdnicy nosiła kolejno nazwy Mühlenbeck (Bezirk Stettin), Mühlenbeck (Bezirk Greifenhagen), Wyszomierz Brudzewo (1945–1947), Płonia Brudzewo (1947–1949), Struga Szczecińska (1949–1992)^[3].

Znajdują się tu ruiny kościoła pw. św. Mikołaja, budynek starej szkoły (która została sprzedana i jest remontowana). Pod kościołem św. Mikołaja znajduje się stary zarośnięty cmentarz. 26 grudnia 1982 poświęcony został kościół filialny pw. NMP Matki Kościoła utworzony w pomieszczeniach dawnego kina Stokrotka przy ul. Nauczycielskiej 17. Budynek kościoła remontowano w latach 1988–1989 a następnie w 2005^[4].

W Śmierdnicy od 1948 działa Ochotnicza Straż Pożarna oraz od 4 sierpnia 1994 Osiedlowy Klub Sportowy "Iskierka" ze stadionem przy ulicy Topolowej wyposażonym w sztuczne oświetlenie murawy.

Nazwa

Według Encyklopedii Szczecina nazwa Śmierdnica pochodzi od słowa "smród". Po raz pierwszy zanotowano ją w 1180 roku w formie Zmirdinza^[5]. Z kolei przewodnik "Okolice Szczecina" informuje, że nazwa wywodzi się najprawdopodobniej od słowa smred, smreda oznaczającego chłopa^[6]. Niemiecka nazwa wsi brzmiała Mühlenbeck. Po wojnie przejściowo używano nazwy Smerdnica^[5]. Nazwę Śmierdnica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku^[7].