warkocz
warkocz (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fryzj. splot zazwyczaj z trzech pasm włosów
- (1.2) coś zaplecionego tak jak warkocz (1.1)
- (1.3) poet. coś długiego i wąskiego, wiszącego, ciągnącego się lub płożącego się
- (1.4) astr. strumień gazów i pyłu wydobywający się z komety pod wpływem oddziaływania wiatru słonecznego; zob. też warkocz kometarny w Wikipedii
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik warkocz warkocze dopełniacz warkocza warkoczy / warkoczów celownik warkoczowi warkoczom biernik warkocz warkocze narzędnik warkoczem warkoczami miejscownik warkoczu warkoczach wołacz warkoczu warkocze
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) długi / krótki / gruby / cienki warkocz • warkocz do kolan / do pasa • splatać / spleść / zapleść / zaplatać włosy w warkocz • nosić / mieć / zapleść / zaplatać warkocz
- (1.2) warkocz cebuli / czosnku
- (1.4) warkocz komety
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) warkocz dobierany / pot. dobieraniec
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) być może protobułgarskie *vărkăč = st.turk. örgüč → warkocz, zaplecione włosy < praturk. *ȫrküč[1], od praturk. *ȫr- → pleść, splatać[2], por. tur. örmek → pleść, zaplatać, czuw. вӗрен (vĕren) → sznur, lina, powróz
- (1.2) < (1.1)
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) plait, plat, amer. braid; (1.2) braid
- arabski: (1.1) ضفيرة ż; (1.2) ضفيرة ż
- baskijski: (1.1) txirikorda
- białoruski: (1.1) каса́ ż
- czeski: (1.1) cop m, pletenec m; (1.2) cop m
- esperanto: (1.1) harplektaĵo, harplekto, harligo
- francuski: (1.1) tresse ż, natte ż; (1.2) tresse ż; (1.3) tresse ż
- hiszpański: (1.1) trenza ż; (1.2) trenza ż, ristra ż; (1.3) trenza ż
- interlingua: (1.1) tressa
- jidysz: (1.1) צאָפּ m (cop)
- kaszubski: (1.1) cop m
- kazachski: (1.1) бұрым
- kurmandżi: (1.1) kezî ż
- łaciński: (1.1) storea ż
- niemiecki: (1.1) Zopf m, Flechte ż; (1.4) Schweif m
- nowogrecki: (1.1) πλεξίδα ż, κοτσίδα ż; (1.2) πλεξίδα ż
- rosyjski: (1.1) коса ż
- słowacki: (1.1) vrkoč m
- szwedzki: (1.1) fläta w
- tetum: (1.1) dalis
- ukraiński: (1.1) коса ż
- węgierski: (1.1) copf, hajfonat
- wilamowski: (1.1) cöp m
- włoski: (1.1) treccia ż
- źródła:
- ↑ Marek Stachowski, Karpatyzm leksykalny, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” nr 1273 = „Prace Językoznawcze” zesz. 122, 2005, s. 181.
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.