tryk
tryk (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tryk tryki dopełniacz tryka tryków celownik trykowi trykom biernik tryka tryki narzędnik trykiem trykami miejscownik tryku trykach wołacz tryku tryki
- przykłady:
- (1.1) Żeby założyć hodowlę potrzebujemy jeszcze co najmniej jednego tryka.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) baran
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. trykać/trykać się
- związki frazeologiczne:
- barum barum tryk
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ram, tup
- bośniacki: (1.1) ovan m
- francuski: (1.1) bélier m
- hiszpański: (1.1) carnero m, morueco m
- kazachski: (1.1) қошқар
- niderlandzki: (1.1) ram m
- niemiecki: (1.1) Schafbock m, Widder m, Schafsbock m
- nowogrecki: (1.1) κριός m, κριάρι n
- portugalski: (1.1) carneiro m
- rosyjski: (1.1) баран m
- serbski: (1.1) ован m
- szwedzki: (1.1) bagge w
- włoski: (1.1) ariete m
- źródła:
tryk (język duński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1) et tryk, trykket, tryk, trykkene
- przykłady:
- (1.1) Der var et meget stort tryk i slangen. → W wężu ogrodowym było bardzo duże ciśnienie.
- (1.3) Mine digter blev udgivet på tryk. → Moje wiersze zostały wydane drukiem.
- (1.4) Ordet »aske« har tryk på første stavelse. → W słowie „aske” (popiół) akcent pada na pierwszą sylabę.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: