kunne

kunne (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈkunə]

znaczenia:

czasownik

(1.1) móc

(1.2) potrafić, umieć

odmiana:

(1.1-2) kunne, kan, kunne, (have) kunnet

przykłady:

(1.1) Det kan jeg ikke. → (Ja) nie mogę (tego zrobić).

(1.2) Kan du sige det på polsk? → Czy potrafisz powiedzieć to po polsku?

(1.2) Kan du polsk? → Czy umiesz po polsku?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) være i stand til

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

troen kan flytte bjerge → wiara góry przenosi • kunne lide → lubić

etymologia:

uwagi:

źródła:

kunne (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) móc

(1.2) umieć, potrafić

odmiana:

(1) å kunne, kan, kunne, kunnet

przykłady:

(1.1) Jeg kan ikke komme i morgen → Nie mogę jutro przyjść.

(1.2) Kan du svømme? → Umiesz pływać?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: