ciało
ciało (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) organizm ludzki lub zwierzęcy
- (1.2) zwłoki człowieka lub zwierzęcia
- (1.3) fiz. chem. materia, substancja
- (1.4) mat. zbiór, którego każde dwa elementy mogą być dodane, odjęte, pomnożone i podzielone (z wyjątkiem dzielenia przez zero); zob. też ciało (matematyka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ciało ciała dopełniacz ciała ciał celownik ciału ciałom biernik ciało ciała narzędnik ciałem ciałami miejscownik ciele ciałach wołacz ciało ciała
- przykłady:
- (1.1) Ciało ludzkie to skomplikowana maszyneria.
- (1.1) Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, / ocaliłem tylko ciało moich dziąseł[1].
- (1.2) W mieszkaniu leżało ciało starej kobiety.
- (1.3) Gwiazda jest ciałem fizycznym.
- (1.4) Liczby rzeczywiste tworzą ciało.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) ciało niebieskie • ciało obce • ciało szkliste
- hiperonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cielesność ż, cielistość ż
- przym. cielesny, cielisty
- przysł. cieleśnie, cieliście
- związki frazeologiczne:
- ciało pedagogiczne • ciało dyrektorskie • ciało decyzyjne • dać ciała • kupczyć swym ciałem • sprzedawać swoje ciało • bliższa koszula ciału • Boże Ciało • żywe ciało • cierp, ciało, kiedyś grzeszyć chciało
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) liggaam, lyf
- albański: (1.1) trup m
- angielski: (1.1) body; (1.2) body; (1.3) body; (1.4) field
- arabski: (1.1) جسم, جسد, بدن
- baskijski: (1.1) gorputz; (1.2) hilotz, gorpu; (1.3) gorputz
- białoruski: (1.1) цела n; (1.2) цела n
- bułgarski: (1.1) тяло m; (1.2) тяло m; (1.3) тяло m; (1.4) поле n
- chiński standardowy: (1.1) 身体 (shēntǐ)
- chorwacki: (1.1) tijelo n; (1.2) tijelo n
- czeski: (1.1) tělo n
- dolnołużycki: (1.1) śěło n; (1.2) śěło n
- duński: (1.1) krop w
- esperanto: (1.1) korpo; (1.3) korpo; (1.4) korpo
- fiński: (1.1) keho, ruumis; (1.2) ruumis
- francuski: (1.1) corps m; (1.2) corps m; (1.3) corps m
- galicyjski: (1.1) corpo m
- gocki: (1.1) 𐌻𐌴𐌹𐌺 n; (1.2) 𐌻𐌴𐌹𐌺 n, 𐌽𐌰𐌿𐍃 m
- górnołużycki: (1.1) ćěło n; (1.2) ćěło n
- gudźarati: (1.1) અંગ n (aṅga)
- hausa: (1.1) jiki
- hiszpański: (1.1) cuerpo m; (1.2) cuerpo m; (1.3) cuerpo m; (1.4) cuerpo m
- ido: (1.1) korpo
- inuktitut: (1.1) ᑎᒥ
- islandzki: (1.1) líkami m, kroppur m, skrokkur m, lífvera ż; (1.2) lík n, nár m
- japoński: (1.1) 体(からだ), 身体(しんたい), 人体(じんたい); (1.2) 死体(したい); (1.3) 物質(ぶっしつ)
- kataloński: (1.1) cos m; (1.2) cos m; (1.3) cos m
- keczua: (1.1) aycha
- kurmandżi: (1.1) beden
- łaciński: (1.1) corpus n; (1.2) corpus n
- macedoński: (1.1) тело n
- maltański: (1.1) ġisem m
- niderlandzki: (1.1) lichaam n
- niemiecki: (1.1) Körper m; (1.2) Leiche ż, Leichnam m, Kadaver m, Körper m; (1.3) Körper m; (1.4) Körper m
- norweski (bokmål): (1.1) kropp m
- norweski (nynorsk): (1.1) kropp m
- nowogrecki: (1.1) σώμα n; (1.2) σορός ż; (1.3) σώμα n
- omahijsko-ponkaski: (1.1) žúga
- pali: (1.1) kāya m
- portugalski: (1.1) corpo m
- rosyjski: (1.1) тело n; (1.2) тело n; (1.3) тело n
- rumuński: (1.1) corp n, trup n; (1.2) trup n
- sanskryt: (1.1) देह
- serbsko-chorwacki: (1.1) telo n, tijelo n
- slovio: (1.1) telo (тело)
- słowacki: (1.1) telo n
- staroegipski: (1.1)
(ḏt) - suahili: (1.1) mwili
- szwedzki: (1.1) kropp w, lekamen w; (1.2) kropp w; (1.3) kropp w; (1.4) kropp w
- turecki: (1.1) beden
- turkmeński: (1.1) beden
- ukraiński: (1.1) тіло n
- umbundu: (1.1) etimba
- węgierski: (1.1) test; (1.4) test
- wilamowski: (1.1) kerper m, łajb
- włoski: (1.1) corpo m
- wolof: (1.1) yaram
- źródła:
- ↑ Księga Hioba 19,20, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Władysław Borowski).
- ↑
Hasło „ciało” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.