łacina
łacina (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. język starożytnych Rzymian; zob. też łacina w Wikipedii
- (1.2) lekcja łaciny (1.1)
- (1.3) pot. żart. wulgarny język, przekleństwa
- (1.4) środ. tańce latynoamerykańskie
- (1.5) daw. język niezrozumiały, żargon[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łacina łaciny dopełniacz łaciny łacin celownik łacinie łacinom biernik łacinę łaciny narzędnik łaciną łacinami miejscownik łacinie łacinach wołacz łacino łaciny
- przykłady:
- (1.1) Lekcje łaciny były dla niego męczarnią.
- (1.2) Po matematyce mamy dzisiaj dwie łaciny i fizykę.
- (1.3) Uszy więdną, jak się słucha tej łaciny dobiegającej z podwórka.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) łacina klasyczna • łacina kościelna • łacina ludowa
- (1.4) sukienka do łaciny
- synonimy:
- (1.1) język łaciński; skr. łac., łc.
- (1.3) łacina podwórkowa
- antonimy:
- (1.4) standard
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łaciński mrz, łacińskość ż, łacinizm mrz, łacinnik m, łacinniczka ż, łacinka ż
- przym. łaciński
- przysł. łacińsko, po łacinie, po łacińsku
- związki frazeologiczne:
- dać łacinę • łacina podwórkowa • tańczyć po łacinie
- etymologia:
- angielski: (1.1) Latin
- arabski: (1.1) لاتينية ż
- baskijski: (1.1) latin
- czeski: (1.1) latina
- duński: (1.1) latin n; (1.2) latin n
- esperanto: (1.1) latino, latina lingvo
- fiński: (1.1) latina
- francuski: (1.1) latin m
- hindi: (1.1) लातिनी
- hiszpański: (1.1) latín m; (1.3) palabrotas lm ż
- interlingua: (1.1) latin
- islandzki: (1.1) latína ż
- japoński: (1.1) ラテン語
- jidysz: (1.1) לאַטײַן n (latajn)
- luksemburski: (1.1) Latäin n
- łaciński: (1.1) lingua Latina, latīnus m, latina ż, latinum n
- niemiecki: (1.1) Latein n
- norweski (bokmål): (1.1) latin m/n
- norweski (nynorsk): (1.1) latin m/n
- nowogrecki: (1.1) λατινικά n lm, λατινική γλώσσα ż
- rosyjski: (1.1) латынь ż, латинский язык m; (1.3) брань ż, ругань ż
- slovio: (1.1) Latinio (Латинио)
- szwedzki: (1.1) latinsk
- turecki: (1.1) Latince
- włoski: (1.1) latino m, latina ż
- źródła:
- ↑ S. Wędkiewicz, Z dziejów polskich wyrazów i zwrotów, „Język Polski” nr 4/1914, s. 114.