Sahara

Sahara
	; Zdjęcie satelitarne
Państwo	Algieria; Czad; Egipt; Libia; Maroko; Tunezja; Mauretania; Niger; Mali; Sudan
Powierzchnia	9 200 000 km²
Rodzaj obiektu	pustynia
	Położenie na mapie Afryki Sahara
	23°04′47,03″N 12°36′44,30″E/23,079731 12,612306
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sahara (z arab. صحراء ṣaḥrāʼ – „pustynia”) – strefa pustynna położona w północnej Afryce. Jest ona największą gorącą pustynią na Ziemi (ma powierzchnię ok. 9 200 000 km²), rozciągająca się na 5700 km od Oceanu Atlantyckiego na zachodzie po Morze Czerwone na wschodzie; od północy ograniczona jest górami Atlas i wybrzeżem Morza Śródziemnego. Znajduje się na terytoriach 11 państw: Maroka, Algierii, Tunezji, Libii, Egiptu, Sahary Zachodniej, Mauretanii, Mali, Nigru, Czadu i Sudanu.

Pył znad Sahary nad Kłodzkiem. Pomimo słonecznej pogody i braku zachmurzenia niebo ma szary kolor.

Pustynie

Sahara obejmuje 14 pustyń:

Gleby

Występujące na pustyniach szaroziemy mają bardzo słabo rozwiniętą warstwę próchniczą, lub całkowicie jej brak. Powoduje to bardzo rzadkie występowanie roślin. W niektórych miejscach są oazy z dostatkiem wody i bujną roślinnością. Jest tam znacznie więcej zwierząt niż w otwartym terenie.

Roślinność

Pustynia sprawia wrażenie pozbawionej wszelkiego życia, ale nawet w tych wyjątkowo trudnych warunkach żyją rośliny i zwierzęta. Rośliny występujące na pustyniach przystosowane są do oszczędnej gospodarki wodą i do ochrony przed wysokimi temperaturami w ciągu dnia. Środkowa część Sahary jest pozbawiona roślinności. Występują: dzikie oliwki, oleandry (roślinność pn. Sahary) pistacje, tamaryszek oraz akacja (południowa część Sahary). Przykładem jest róża jerychońska, która jest bardzo dobrze przystosowana do życia na pustyni. Wiatr pędzi te rośliny w kształcie kuli, które tworzą zaschnięte pędy okrywające owocostan na duże odległości. Wówczas, gdy spadnie trochę deszczu, pędy się prostują, a nasiona rozsiewają.^{[potrzebny przypis]}

Roślinność jest zróżnicowana na kilka typów w zależności od budowy i wilgotności podłoża. Najbujniejsza jest w obniżeniach zwanych na Saharze daya i w dolinach wyschniętych rzek – ued (wadi). Rosną w nich miejscami nawet drzewa np. topole. Dość bogata jest również roślinność na skałach, czerpiąca wodę nagromadzoną podczas deszczów ze szczelin skalnych.

Mieszkańcy

Algierskie miasto Taghit położone w oazie zasilanej przez rzekę Oued Zouzfana.

Z powodu warunków pustynnych (piaski, susza, ograniczony dostęp do wody) nie ma tam odpowiednich warunków do rozwoju życia. Gęstość zaludnienia jest niska (około jednej osoby na km²). Mieszkańcy Sahary to głównie koczownicy. Najliczniejsze jest pasterskie plemię Tuaregów. Przemierzają oni ze stadami kóz, owiec i wielbłądów rozlegle obrzeża pustyni w poszukiwaniu pastwisk oraz wody. Prowadzą również handel wymienny z mieszkańcami oaz. Tradycyjnie wędrowcy dostarczali mleko, mięso i juczne zwierzęta w zamian za zboże, daktyle, kawę, sól, broń i amunicję. Jednak cywilizacja dotarła także i na Saharę, zmieniając życie jej mieszkańców. Wędrówki Tuaregów zostały znacznie ograniczone. Tam, gdzie były szlaki ich karawan, teraz jeżdżą ciężarówki przewożące rozmaite towary. Karawany poruszające się za pomocą jucznych zwierząt (wielbłądy, muły, osły itp.) były znane już w starożytności, a w średniowieczu stanowiły niemal jedyny sposób podróżowania po Azji Środkowej i Afryce Północnej. Utarte szlaki karawanowe są używane do dziś.^{[potrzebny przypis]}

Świat zwierząt

Występują:

Zobacz też

Wielki Zielony Mur

Linki zewnętrzne

Trasy Trans-Sahara. sahara-overland.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-06)].
Google Obrazy satelitarne Sahary (Północna Afryka) – Google
Zdjęcia Sahary ze strony Algerian UN Permanent Mission. algeria-un.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)].