Jerry Goldsmith

Jerry Goldsmith
	; Jerry Goldsmith (2003)
Prawdziwe imię i nazwisko	Jerrald King Goldsmith
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1929 ; Los Angeles
Data i miejsce śmierci	21 lipca 2004 ; Beverly Hills
Zawód	kompozytor, dyrygent
Współmałżonek	Sharon Hennagin; (1950–1970; rozwód); Carol Heather; (1972–2004; jego śmierć)
Lata aktywności	1951–2004
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jerrald King Goldsmith (ur. 10 lutego 1929 w Los Angeles, zm. 21 lipca 2004 w Beverly Hills) – amerykański kompozytor muzyki filmowej i dyrygent^[1].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Los Angeles^[2] w Kalifornii w rodzinie rumuńsko-żydowskiej. Jego rodzicami byli Tessa (z domu Rappaport), nauczycielka, i Morris Goldsmith, inżynier budowlany^[3]. Dorastał w Pasadenie. Rozpoczął edukację muzyczną na wczesnym etapie swojego życia, zaczynając od klasycznych lekcji gry na fortepianie w wieku 6 lat i przechodząc do kompozycji i teorii muzyki w wieku 14 lat. Jego ambicją było początkowo zostać kompozytorem muzyki klasycznej i występować w sali koncertowej. Zainspirowany w szczególności partyturą autorstwa Miklósa Rózsy dla filmu Alfreda Hitchcocka Urzeczona (Spellbound, 1945)^[4], Goldsmith zaczął uczyć się kompozycji filmu, studiując u samego Rózsy przez pewien czas na Uniwersytecie Południowej Kalifornii.

Kariera

Pracował jako urzędnik w dziale muzycznym CBS, gdzie zdobył pierwsze zamówienie na skomponowanie muzyki do słuchowiska radiowego^[5]. W końcu przeniósł się do telewizji, tworząc muzykę do seriali takich jak Perry Mason (1959), Have Gun – Will Travel (1960), Strefa mroku (1960–1964), Gunsmoke (1960–1966) i Doktor Kildare (1961–1965).

W 1957 zadebiutował jako kompozytor filmowy niskobudżetowego westernu Warner Bros. Black Patch z udziałem Neda Glassa, Dana Blockera i Sebastiana Cabota. Był siedemnaście razy nominowany do Oscara^[6]. Statuetkę odebrał tylko raz: w 1976 za muzykę do horroru Omen, która w późniejszym czasie stała się jego najbardziej rozpoznawalnym dziełem. Zdobył pięć nagród Emmy. Najbardziej znany był wśród fanów Star Treka za kompozycje do filmów Star Trek, Star Trek V: Ostateczna granica, Star Trek: Pierwszy kontakt, Star Trek: Rebelia, Star Trek: Nemesis oraz ścieżki tytułowej serialu Star Trek: Voyager. Stworzył także muzykę do 3 pierwszych filmów o Johnie Rambo: Rambo – Pierwsza krew, Rambo II i Rambo III oraz do horroru Duch. Stworzył również muzykę do loga wytwórni Universal Pictures z lat 1997–2012.

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. 23 września 1950 poślubił Sharon Hennagin, z którą miał czworo dzieci: trzy córki – Ellen, Carrie i Jennifer oraz syna Joela (ur. 19 listopada 1957), który również został kompozytorem. Jednak 1 czerwca 1970 doszło do rozwodu. 23 lipca 1972 ożenił się z Carol Heather Sheinkopf, z którą miał syna Aarona^[7].

Zmarł 21 lipca 2004 w Beverly Hills w wieku 75 lat, po długiej walce z chorobą nowotworową^[8].

Filmografia

Seriale TV

1959: Perry Mason
1960–1964: Strefa mroku
1961–1965: Doktor Kildare
1960–1966: Gunsmoke
1971: The Homecoming: A Christmas Story
1973: Barnaby Jones
1986: Niesamowite historie
1987: Star Trek: Następne pokolenie
1995: Star Trek: Voyager

Filmy

Nagrody

Nagroda Akademii Filmowej Najlepsza muzyka: 1977: Omen
Nagroda Emmy
- Najlepsze osiągnięcie w dziedzinie kompozycji muzycznej – program specjalny: 1973: The Red Pony
- 1975: QB VII
- 1976: Babe
- 1981: Masada
- Najlepsza muzyka do czołówki: 1995: Star Trek: Voyager
Złota Malina Najgorsza piosenka: 1986: Rambo II

Przypisy

↑ Artista: Jerry Goldsmith (10 de Fevereiro de 1929). Filmow. [dostęp 2020-01-31]. (port.).
↑ Jason Ankeny: Jerry Goldsmith Biography. AllMusic. [dostęp 2020-01-31]. (ang.).
↑ Jerry Goldsmith Biography (1929-). Film Reference. [dostęp 2017-11-24]. (ang.).
↑ Mark Brend: The Sound of Tomorrow: How Electronic Music Was Smuggled into the Mainstream. Bloomsbury Publishing, 2012, s. 158. ISBN 978-1-62356-529-9. (ang.).
↑ Douglas Martin (2004-07-23): Jerry Goldsmith Is Dead at 75; Prolific Composer for Films. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
↑ Christopher Reed (2004-07-24): Jerry Goldsmith. „The Guardian”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
↑ John Riley (2004-07-24): Jerry Goldsmith, prolific film and television composer. „The Independent”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
↑ Famed Composer Jerry Goldsmith Dies. „Billboard”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Jerry Goldsmith w bazie IMDb (ang.)
Jerry Goldsmith w bazie Filmweb
Jerry Goldsmith w bazie Notable Names Database (ang.)
Jerry Goldsmith w bazie Discogs.com (ang.)

[filmow-1] Artista: Jerry Goldsmith (10 de Fevereiro de 1929). Filmow. [dostęp 2020-01-31]. (port.).

[allmusic-2] Jason Ankeny: Jerry Goldsmith Biography. AllMusic. [dostęp 2020-01-31]. (ang.).

[3] Jerry Goldsmith Biography (1929-). Film Reference. [dostęp 2017-11-24]. (ang.).

[4] Mark Brend: The Sound of Tomorrow: How Electronic Music Was Smuggled into the Mainstream. Bloomsbury Publishing, 2012, s. 158. ISBN 978-1-62356-529-9. (ang.).

[nytimes-5] Douglas Martin (2004-07-23): Jerry Goldsmith Is Dead at 75; Prolific Composer for Films. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).

[theguardian-6] Christopher Reed (2004-07-24): Jerry Goldsmith. „The Guardian”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).

[independent-7] John Riley (2004-07-24): Jerry Goldsmith, prolific film and television composer. „The Independent”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).

[8] Famed Composer Jerry Goldsmith Dies. „Billboard”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]