[go: up one dir, main page]
Wikipedia

Jan Hörl (skoczek narciarski)

austriacki skoczek narciarski

Jan Hörl (ur. 16 października 1998 w Schwarzach im Pongau[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Bischofshofen. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022, srebrny (2021) i brązowy (2023) medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym oraz srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2024. Dwukrotny drużynowy medalista mistrzostw świata juniorów z 2018. Złoty w drużynie i dwukrotnie srebrny indywidualnie medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2021. Medalista mistrzostw kraju.

Jan Hörl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 października 1998
Schwarzach im Pongau

Klub

SC Bischofshofen

Wzrost

168 cm[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

4 stycznia 2019 w Innsbrucku (29. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

19 stycznia 2019 w Zakopanem (2. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 stycznia 2019 w Innsbrucku (29. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

22 grudnia 2019 w Engelbergu (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

5 grudnia 2021 w Wiśle

Rekord życiowy

240,0 m na Letalnicy w Planicy (2 kwietnia 2023)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Oberstdorf 2021 duża druż.
brąz Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Tauplitz 2024 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Kandersteg 2018 drużynowo
brąz Kandersteg 2018 druż. miesz.
Igrzyska europejskie
złoto Zakopane 2023 druż. miesz.
srebro Zakopane 2023 normalna
srebro Zakopane 2023 duża
Inne nagrody
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2021
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Przebieg kariery

edytuj

Początki

edytuj

W Alpen Cupie debiutował w 2014, w kolejnych latach w zawodach międzynarodowych startował głównie w tym cyklu. W styczniu 2017 po raz pierwszy wystartował w FIS Cupie, zajmując 45. i 63. miejsce w zawodach w Zakopanem[3].

Sezon 2017/2018

edytuj

Po dwóch zwycięstwach w konkursach Alpen Cupu, odniesionych w styczniu 2018 w Hinterzarten, został powołany na Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 w Kanderstegu. Tam indywidualnie zajął 5. miejsce, zaś w zawodach drużynowych zdobył srebrny (konkurs mężczyzn) i brązowy (drużyna mieszana) medal. 24 lutego 2018 w Villach zdobył pierwsze punkty FIS Cupu, zajmując 3. miejsce, a w marcu 2018 w Renie zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, kończąc zawody w czwartej dziesiątce[4].

Sezon 2018/2019

edytuj

7 lipca 2018 w Kranju zdobył pierwsze punkty w Letnim Pucharze Kontynentalnym, zajmując 19. pozycję. 24 sierpnia 2018 w Hakubie zadebiutował w zawodach najwyższej rangi, zajmując 35. lokatę w konkursie Letniego Grand Prix. Dzień później w tej samej miejscowości, dzięki 26. pozycji, zdobył pierwsze punkty tego cyklu[5].

4 stycznia 2019 wystąpił w zawodach w Innsbrucku rozgrywanych w ramach Turnieju Czterech Skoczni. W swoim debiucie w Pucharze Świata zdobył punkty tego cyklu, zajmując 29. miejsce. W dalszej części sezonu 2018/2019 regularnie startował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany był na 15. pozycji, w drugim konkursie w Sapporo. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, zajmując 44. miejsce na normalnej skoczni w Seefeld[5].

Sezon 2019/2020

edytuj

W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata najlepsze wyniki osiągał w zawodach rozgrywanych w listopadzie i grudniu, w których zajmował najczęściej miejsca w drugiej dziesiątce. 30 listopada 2019 po raz pierwszy zakończył zawody cyklu w pierwszej dziesiątce, zajmując 9. pozycję w konkursie w Ruce. 22 grudnia 2019 zajął 3. miejsce w zawodach w Engelbergu, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium konkursu indywidualnego najwyższej rangi. Po tym występie zaczął osiągać gorsze wyniki – w dalszej części sezonu najwyżej klasyfikowany był na 21. lokacie[6]. W klasyfikacji generalnej znalazł się ostatecznie na 27. miejscu z 210 punktami[7].

Sezon 2020/2021

edytuj

Na początku sezonu 2020/2021 Pucharu Świata został kolejno zdyskwalifikowany w zawodach w Wiśle oraz w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Niżnym Tagile[8], a przed drugimi zawodami w Rosji 6 grudnia 2020 został wycofany ze względu na zakażenie SARS-CoV-2[9]. W dniach 19–20 grudnia 2020 zwyciężył oraz dwukrotnie był drugi w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Ruce. W dalszej części sezonu startował w Pucharze Świata. Punkty cyklu zdobył siedmiokrotnie, a najwyżej sklasyfikowany był na 11. miejscu, w otwierającym 69. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie oraz w rozgrywanych w lutym 2021 zawodach w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 10. pozycję indywidualnie na skoczni dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[8].

Sezon 2021/2022

edytuj

W czterech występach w Letnim Grand Prix 2021 dwukrotnie stawał na podium, zajmując 2. miejsce w obu lipcowych zawodach w Wiśle[10]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 3. pozycji[11].

5 grudnia 2021 w Wiśle odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata. W całym sezonie łącznie 11 razy kończył zawody cyklu w pierwszej dziesiątce. Na podium stanął jeszcze raz – 8 stycznia 2022 w Bischofshofen zajął 3. miejsce[10]. Puchar Świata 2021/2022 zakończył na 9. lokacie w klasyfikacji generalnej z 662 punktami[7]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni normalnej oraz 9. na dużej, zaś w drużynie męskiej, w której wystąpił ze Stefanem Kraftem, Danielem Huberem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal[10].

Sezon 2022/2023

edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2022 indywidualnie najwyżej znalazł się na 9. miejscu, we wrześniu w Râșnovie. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata 11 razy kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu – pozycję tę zajmował aż siedmiokrotnie[12]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 13. miejscu z 639 punktami. Puchar Świata w lotach narciarskich 2022/2023 ukończył na 6. lokacie[7]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 8. na skoczni normalnej oraz 14. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 4. miejsce, zaś w zespole męskim, startując wraz z Danielem Tschofenigiem, Michaelem Hayböckiem i Stefanem Kraftem, zdobył brązowy medal[12].

Sezon 2023/2024

edytuj

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023. W zawodach indywidualnych zdobył srebrne medale zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, a w konkursie drużyn mieszanych, w którym wystąpił wraz z Maritą Kramer, Jacqueline Seifriedsberger i Danielem Tschofenigiem, wywalczył złoto. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był 30 września w Hinzenbach, na 4. miejscu[13].

W Pucharze Świata 2023/2024 zajmował głównie miejsca w pierwszej dziesiątce. Po raz pierwszy na podium cyklu stanął w drugim konkursie sezonu, 26 listopada 2023 w Ruce, gdzie zajął 2. pozycję. W grudniu zajął 3. miejsce w drugim konkursie w Lillehammer oraz 2. w drugich zawodach w Engelbergu. 3 stycznia 2024 zwyciężył w Innsbrucku w ramach 72. Turnieju Czterech Skoczni. W pozostałych konkursach turnieju był 8., 5. i 10., a w klasyfikacji generalnej ukończył go na 4. miejscu. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 zajął 16. lokatę indywidualnie, a w drużynie wraz z Michaelem Hayböckiem, Manuelem Fettnerem i Stefanem Kraftem zdobył srebrny medal[13].

W lutym 2024 najwyżej w Pucharze Świata sklasyfikowany był na 6. pozycji. 3 marca zwyciężył w konkursie cyklu w Lahti, a podczas Raw Air 2024 trzykrotnie stawał na podium: zarówno w otwierającym turniej konkursie w Oslo, jak i w obu zawodach w Trondheim zajął 3. miejsce[13]. W klasyfikacji generalnej sezon 2023/2024 Pucharu Świata ukończył na 4. pozycji z 1140 punktami[7].

Mistrzostwa kraju

edytuj

Zdobywał medale mistrzostw Austrii w skokach narciarskich w konkursach indywidualnych: w 2019 srebrny na skoczni normalnej[14], w 2020 brązowy na skoczni normalnej[15], w 2021 srebrny na skoczni normalnej oraz dużej[16][17], a w 2024 srebrny na skoczni normalnej[18].

Igrzyska olimpijskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou – 19. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2022   Pekin/Zhangjiakou – złoty medal[a]

Starty J. Hörla na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
19. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 98,0 m 97,0 m 248,8 pkt 26,2 pkt Ryōyū Kobayashi
9. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 136,0 m 137,0 m 270,9 pkt 25,2 pkt Marius Lindvik
1.  14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[a] 133,0 m 137,5 m 942,7 pkt (250,7 pkt) –

Mistrzostwa świata

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck – 44. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 10. miejsce (K-120)
2023   Planica – 8. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2021   Oberstdorf – srebrny medal (K-120)[b]
2023   Planica – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[c], brązowy medal (K-125)[d]

Starty J. Hörla na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
44. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 85,5 m – 74,2 pkt 144,1 pkt Dawid Kubacki
10. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 127,0 m 136,5 m 245,4 pkt 31,1 pkt Stefan Kraft
2.  6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[b] 136,0 m 126,5 m 1035,5 pkt (252,9 pkt) 11,1 pkt Niemcy
8. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 96,0 m 101,0 m 253,3 pkt 8,5 pkt Piotr Żyła
4. 26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[c] 89,5 m 95,0 m 987,5 pkt (240,6 pkt) 29,7 pkt Niemcy
14. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 130,0 m 130,0 m 257,1 pkt 30,4 pkt Timi Zajc
3.  4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[d] 126,5 m 129,5 m 1139,4 pkt (283,9 pkt) 39,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2024   Tauplitz – 16. miejsce

Drużynowo

edytuj
2024   Tauplitz – srebrny medal[e]

Starty J. Hörla na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
16. 26–27 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 201,5 m 214,5 m 183,5 m –[f] 566,0 pkt 81,4 pkt Stefan Kraft
2.  28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[e] 212,0 m 177,0 m 1588,9 pkt (347,9 pkt) 26,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2018   Kandersteg – 5. miejsce

Drużynowo

edytuj
2018   Kandersteg – srebrny medal[g], brązowy medal (drużyna mieszana)[h]

Starty J. Hörla na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 1 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 96,0 m 259,9 pkt 31,5 pkt Marius Lindvik
2.  3 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż.[g] 102,0 m 102,0 m 1063,7 pkt (272,9 pkt) 4,8 pkt Niemcy
3.  4 lutego 2018   Kandersteg Lötschberg-Schanze K-95 HS-106 druż. miesz.[h] 99,0 m 99,5 m 775,8 pkt (224,8 pkt) 93,5 pkt Norwegia

Igrzyska europejskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[i] – srebrny medal (K-95), srebrny medal (K-125)

Drużynowo

edytuj
2023   Kraków/Zakopane[i] – złoty medal (drużyna mieszana)[j]

Starty J. Hörla na igrzyskach europejskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.  29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 101,0 m 104,5 m 262,7 pkt 7,6 pkt Daniel Tschofenig
1.  29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[j] 102,5 m 106,0 m 939,3 pkt (248,5 pkt) –
2.  1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 140,0 m 130,0 m 273,0 pkt 6,1 pkt Dawid Kubacki

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2018/2019 43.
2019/2020 27.
2020/2021 39.
2021/2022 9.
2022/2023 13.
2023/2024 4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 5 grudnia 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,0 m 128,0 m 261,9 pkt
2. 3 stycznia 2024   Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 134,0 m 127,5 m 267,5 pkt
3. 3 marca 2024   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 134,5 m 266,1 pkt
4. 24 listopada 2024   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 139,5 m 285,3 pkt

Miejsca na podium

edytuj
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2018/2019 – – – –
2019/2020 – – 1 1
2020/2021 – – – –
2021/2022 1 – 1 2
2022/2023 – – – –
2023/2024 2 2 4 8
2024/2025 1 – – 1
Suma 4 2 6 12

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 22 grudnia 2019   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 134,0 m 136,5 m 262,0 pkt 3. 10,0 pkt Ryōyū Kobayashi
2. 5 grudnia 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,0 m 128,0 m 261,9 pkt 1. –
3. 8 stycznia 2022   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 131,5 m 137,5 m 285,7 pkt 3. 6,0 pkt Marius Lindvik
4. 26 listopada 2023   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 144,5 m 145,0 m 340,9 pkt 2. 22,6 pkt Stefan Kraft
5. 3 grudnia 2023   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 139,0 m 137,5 m 311,3 pkt 3. 6,9 pkt Stefan Kraft
6. 17 grudnia 2023   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 141,0 m 139,0 m 323,9 pkt 2. 4,0 pkt Stefan Kraft
7. 3 stycznia 2024   Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 134,0 m 127,5 m 267,5 pkt 1. –
8. 3 marca 2024   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 134,5 m 266,1 pkt 1. –
9. 9 marca 2024   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 127,5 m 129,5 m 242,5 pkt 3. 12,5 pkt Stefan Kraft
10. 12 marca 2024   Trondheim Granåsen K-94 HS-105 102,0 m 102,5 m 279,0 pkt 3. 1,9 pkt Ryōyū Kobayashi
11. 13 marca 2024   Trondheim Granåsen K-124 HS-138 130,5 m 138,0 m 288,8 pkt 3. 3,0 pkt Stefan Kraft
12. 24 listopada 2024   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 139,5 m 285.3 m 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan na 24 listopada 2024

Źródło[3][19]
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - - - 29 33 32 38 21 17 15 q q 35 20 dq 42 31 42 47 q - - 53
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
12 9 15 18 20 20 3 25 29 21 32 36 24 21 37 28 30 24 - - - 34 39 29 47 - - 210
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
dq - - q - - - 11 21 42 - - - 28 39 39 33 27 11 21 - - 24 61 - 82
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
23 24 17 29 1 10 15 5 12 17 5 5 7 3 8 10 5 - - 19 26 5 12 14 - - 24 21 662
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
q 6 31 12 47 24 7 15 16 5 9 5 5 11 39 25 5 5 22 15 q 30 - 21 21 12 12 24 10 25 5 5 639
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
10 2 7 3 10 23 14 2 8 5 1 10 6 6 12 12 - - 6 6 17 dq 5 1 3 6 3 3 24 25 24 - 1140
Sezon 2024/2025
                                                          punkty
5 1 145
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan na 22 listopada 2024

Źródło[3][19]
Sezon
2018/2019 		             
- 2 - - - - -
Sezon
2019/2020 		         
1 - - - -
Sezon
2020/2021 		         
- 1 - - -
Sezon
2021/2022 		             
1 1 4 - 1 - -
Sezon
2022/2023 		             
- - 2 - - 1 1
Sezon
2023/2024 		           
2 1 - - 2 -
Sezon
2024/2025 		             
3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2020/2021 35.
2021/2022 28.
2022/2023 6.
2023/2024 28.

Turniej Czterech Skoczni

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2018/2019 45.
2019/2020 25.
2020/2021 33.
2021/2022 8.
2022/2023 9.
2023/2024 4.

Raw Air

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[7]
2019 49.
2022 13.
2023 13.
2024 17.

Willingen Six

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2019 48.
2021 33.

Planica 7

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2021 61.
2022 22.
2023 6.
2024 32.

Titisee-Neustadt Five

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[19]
2020 29.

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2018 54.
2020 22.
2021 3.
2022 17.
2023 32.
2024 5.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 17 lipca 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 125,0 m 260,8 pkt 2. 0,4 pkt Jakub Wolny
2. 18 lipca 2021   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 126,0 m 258,0 pkt 2. 6,6 pkt Dawid Kubacki
3. 28 września 2024   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 93,0 m 86,0 m 250,7 pkt 3. 19,7 pkt Daniel Tschofenig
4. 29 września 2024   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 92,0 m 87,5 m 246,6 pkt 2. 0,9 pkt Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[3][19]
2018
                  punkty
- - - - 35 26 24 23 q 20
2019
                punkty
- - - - - - q q 0
2020
    punkty
25 16 21
2021
                punkty
2 2 7 - - - 9 - 225
2022
            punkty
- - 15 9 12 22 76
2023
                  punkty
- - - - - - 4 12 33 72
2024
                  punkty
6 5 - - - - 3 2 11 249
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 września 2022   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 druż. miesz.[k] 92,0 m –[f] 416,9 pkt (111,6 pkt) 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[3][19]
2022      
- 1 -
2024  
3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[20]
2018/2019 86.
2019/2020 53.
2020/2021 22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 19 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 137,5 m 132,0 m 288,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 150,0 m 128,0 m 260,9 pkt 2. 16,0 pkt Stefan Rainer
2. 19 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 137,5 m 132,0 m 288,2 pkt 1. –
3. 19 grudnia 2020   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 131,0 m 139,5 m 287,8 pkt 2. 1,2 pkt Stefan Rainer

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[3][19]
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 35 - - 33 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
51 26 49 13 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 25
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4 11 74
Sezon 2020/2021
                                      punkty
2 1 2 - - - - - - - - - - - - - - - - 260
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[20]
2018 77.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[3][19]
2018
                          punkty
19 37 - - - 25 34 - - - - - - 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[21]
2017/2018 42.
2018/2019 25.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 24 lutego 2018   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 97,0 m 94,0 m 253,0 pkt 3. 5,0 pkt Andraž Pograjc
2. 15 września 2018   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,0 m 95,0 m 230,5 pkt 3. 2,4 pkt Ren Nikaidō

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[3][19]
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - 45 63 - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 3 6 - 100
Sezon 2018/2019
                                    punkty
- - 16 5 3 5 - - - - - - - - - - - - 165
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Daniel Huber, Jan Hörl i Manuel Fettner
  2. ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl, Daniel Huber i Stefan Kraft
  3. ↑ a b Skład zespołu: Chiara Kreuzer, Jan Hörl, Eva Pinkelnig i Stefan Kraft
  4. ↑ a b Skład zespołu: Daniel Tschofenig, Michael Hayböck, Jan Hörl i Stefan Kraft
  5. ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Jan Hörl i Stefan Kraft
  6. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Mika Schwann, Jan Hörl, Maximilian Lienher i Clemens Leitner
  8. ↑ a b Skład zespołu: Claudia Purker, Jan Hörl, Sophie Mair i Clemens Leitner
  9. ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  10. ↑ a b Skład zespołu: Marita Kramer, Jan Hörl, Jacqueline Seifriedsberger i Daniel Tschofenig
  11. ↑ Skład zespołu: Julia Mühlbacher, Jan Hörl, Eva Pinkelnig i Daniel Tschofenig

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Jan HOERL - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-05-23].
  2. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-04-02].
  3. ↑ a b c d e f g h HOERL Jan - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-23]. (ang.).
  4. ↑ HOERL Jan - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-04]. (ang.).
  5. ↑ a b HOERL Jan - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-04]. (ang.).
  6. ↑ HOERL Jan - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h HOERL Jan - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-28]. (ang.).
  8. ↑ a b HOERL Jan - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
  9. ↑ Dominik Formela: Sandro Pertile i czterech austriackich skoczków zakażonych koronawirusem!. skijumping.pl, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-02].
  10. ↑ a b c HOERL Jan - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-16]. (ang.).
  11. ↑ a b HOERL Jan - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-16]. (ang.).
  12. ↑ a b HOERL Jan - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-06-04]. (ang.).
  13. ↑ a b c HOERL Jan - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-28]. (ang.).
  14. ↑ Dominik Formela: Pierwsza część mistrzostw Austrii dla Pinkelnig i Hayboecka. skijumping.pl, 2019-10-19. [dostęp 2020-05-11].
  15. ↑ Dominik Formela: Schlierenzauer oraz Iraschko-Stolz mistrzami Austrii na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2020-09-26. [dostęp 2021-05-02].
  16. ↑ Dominik Formela: Iraschko-Stolz i D. Huber najlepsi na początek mistrzostw Austrii. skijumping.pl, 2021-10-16. [dostęp 2022-04-16].
  17. ↑ Dominik Formela: D. Huber i Pinkelnig górą na Bergisel. skijumping.pl, 2021-10-17. [dostęp 2022-04-16].
  18. ↑ Dominik Formela: Schuster i Eder mistrzami Austrii na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2024-10-10. [dostęp 2024-10-26].
  19. ↑ a b c d e f g h i j Adam Kwieciński: HOERL Jan 1998.10.16 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-05-23].
  20. ↑ a b HOERL Jan - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-18]. (ang.).
  21. ↑ HOERL Jan - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-18]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Hörl_(skoczek_narciarski)&oldid=75376554”