Bruno Streckenbach
Bruno Streckenbach (ur. 7 lutego 1902 w Hamburgu, zm. 28 października 1977 tamże) – SS-Gruppenführer, dowódca Einsatzgruppe I, p.o. szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, planista Nadzwyczajnej Akcji Pacyfikacyjnej w Generalnej Guberni.
 Bruno Streckenbach (1944) | |
 SS-Gruppenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Einsatzgruppe I |
| Stanowiska |
dowódca einsatzgruppe |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       [1] | |
Życiorys
edytujBył m.in. szefem Gestapo w Hamburgu. W czasie agresji III Rzeszy na Polskę w 1939, w stopniu SS-Brigadeführera dowodził Grupą Operacyjną (Einsatzgruppe I), posuwająca się w ślad za oddziałami 14 Armii dowodzonej przez gen. Wilhelma Lista[2]. Prowadził akcje pacyfikacyjne w okolicach Cieszyna i Krakowa i był odpowiedzialny za wymordowanie tysięcy obywateli polskich we wrześniu i październiku 1939 roku[3].
Od października do listopada 1939 pełnił obowiązki dowódcy policji bezpieczeństwa Sipo i SD na obszarze Naczelnego Dowódcy na Wschodzie i w Okręgu Wojskowym "Łódź" i rezydował w Łodzi. Od początku listopada 1939 przebywał w Krakowie, gdzie objął funkcję szefa Sipo i SD w Generalnym Gubernatorstwie. Jemu powierzono przygotowanie planu Akcji AB[4]. Według zeznań części świadków ponosi odpowiedzialność za aresztowanie i deportację profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego (Sonderaktion Krakau). Kierował też Akcją AB. W czasie narady u gubernatora Hansa Franka mającej miejsce 31 maja 1940 prezentował pogląd, że nadzór nad Judenratami a za ich pośrednictwem nad całością ludności żydowskiej, powinna sprawować wyłącznie policja bezpieczeństwa[5]. Jesienią 1940 doprowadził do utworzenia gett w GG.
W styczniu 1941 roku odwołany z GG. Jako szef I Urzędu w RSHA, po śmierci Heydricha awansował na p.o. szefa RSHA i kierował nim od 4 czerwca do 22 grudnia 1942. Pełniąc tę funkcję instruował podwładnych, że Polacy maja być traktowani jak Żydzi i Cyganie[6]. Później przeszedł do służby w Waffen-SS, i dowodził kolejno 8. Dywizją Kawalerii SS Florian Geyer i 19. Dywizją Grenadierów SS. Walcząc na froncie wschodnim dostał się do niewoli, i przez sąd ZSRR został skazany na długoletnie więzienie. W 1955 został zwolniony i przekazany władzom RFN[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Streckenbach, Bruno - TracesOfWar.com [online], tracesofwar.com [dostęp 2021-05-31] (ang.).
- ↑ Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 241, 242.
- ↑ "Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1943-1945" T.II, KIW, Warszawa 1972
- ↑ Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 252, 253.
- ↑ Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 346.
- ↑ Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s.272.
- ↑ Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 262, 263.
Bibliografia
edytuj- Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1943-1945 T.II, KIW, Warszawa 1972