Kraichgau
Da Graaichgau (in soim Norde sescht ma Kraischgau) isch e Hiigllandschaft in Nordbaade, e sogenånndi Goilandschaft wu aarig fruchtbaa un fä de Aggerbau guud geeigend isch. Da Graaichgau isch 1.600 km² groß.
Laag
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]
Da Graaichgau liggt zwischem Oudewald im Norde, em Schwatzwald im Siide, da Rhoiewene im Wesde, em Negger im Nordosde un em Schdroumberig un Hååichelberig im Siidosde. Des Hiiglland isch e tekdonische Senk zwische de Middelgebirge Oudewald un Schwatzwald. Vun da Rhoiewene setzt sich da Graaichgau deitlich ab, aa wenn da Heheunnerschied blouß gering isch. Im Nordosde geht des Hiiglland iwwerm Negger driwwe im Bauland graad weider.
Geologie
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]Di Grenz zwischem Bundsandschdåå un em Muschlkalk isch gleichzeidich aa di Grenz zu de Middelgebirge Oudewald un Schwatzwald. Da Unnergrund vum Graaichgau beschdeht aus Muschlkalk un vor allem Kaiber. An da diefschde Schdell vun da tekdonische Senk, um Långebrigge rum, liggt owwedruff sogaa noch in Rescht vum Jura. Maaßgewwend isch fä de Graaichgau awwer da digge Leeß, wu iwweraal driwwerliggt, e paa Meeder bis zu siwwenezwånzisch Meeder digg odder mächdich, wie ma in da Geologie sescht. Di Landschaft zeichent sich durich niidare un waaiche Forme aus. Da Schdååisberg bei Weiler isch da Rescht vumne Vulkaanschlot.
Geografie
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]
Da Graaichgau isch e Hiigelland mit Biggl um di zweehunnert bis dreihunnert Meeder iwwerm Meeresschbiggl. Di Rhoiewene, iwwer die er sisch erhebt, isch ugfähr hunnert Meeder hoch. Di hegscht Erheewung isch da Schdååisberig mit soine 333 Meeder.
Di wichdigschde Bäch sinn di Pfinz, di Saalbach, di Graaichbach, di Leimbach un di Anglbach, wu al in de Rhoi fließe, di Elsenz un Lein, wu in de Negger fließe, un di Schwarzach, en Newefluß vun da Elsenz. Tibisch fer de Graaichgau un wichdisch als Kuldur- un Nadurdenkmäler sin viele Hohle im Leeß.
Kliima
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]Des Kliima vum Graaichgau werd maaßgewwend vun da Rhoiewene beoiflußd. Fä en Reejeschdau, wie man im Oudewald un im Schwatzwald beowacht, isch da Heheunnerschied zu glåå. Es isch recht waam un di Vegetazionsperiod ich zimmlisch lang. Weil s Relief un di Nutzung vun da Landschaft schdaajg abwegsle, isch aa des Kliima lokal uf engem Raum unnerschiedlich.
Di middlare Johrestembaradure ligge zwische 8°C im Osde un 9°C im Wesde. Di Januamiddel sin bissl mähner wie 0°C, di Julimiddel um 18°C. S reejend un schneit im Wesde um di 650 mm, im Osde un Siide iwwer 700 mm im Johr. Des isch bissl mähner wie im Neggerbegge un in de ågrenzende Hiiglländer. Em meischde reejerds im Summer, e zweddes, schwäschares Maximum isch im Winder.
Gschicht
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]Da Graaichgau gilt als Altsiedelland un waa weeje soiner Fruchtbaakeit schun in de friieschde Aggerbaukulduure im friie Neolidikum rescht discht besiedelt. Da Nåme Graaichgau kummt vun da Graaich odder Graaichbach un waa urschbringlisch nur e Bezeichnung fer di Gejend um selles Flissl rum. Erschd schbääd isch der Nåme uf de ganze Graaichgau iwwertraare worre, einschließlisch em urschbringlische Elsenzgau, Pfinzgau un Gadichgau. S erschdemol erwähnt worre isch der (domols noch klänare) Graaichgau im Johr 769 als Creichgowe.
Lidaradua
[Schaffe | Om Gwelltegschd schaffe]- Verschiedene Adiggel in: Die Stadt- und Landkreise Heidelberg und Mannheim. Amtliche Kreisbeschreibung. Band I: Allgemeiner Teil. Kallsruh 1966
- Hartmut Leser: Geographisch-landeskundliche Erläuterungen der topographischen Karte 1:100000 des Raumordnungsverbandes Rhein-Neckar, Zentralausschuß für Deutsche Landeskunde, Trier 1984