Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia pochodnych 1,4-dwutlenku chinoksaliny o o- gólnym wzorze 1, w którym Q oznacza grupe o wzorze —NH—COO—R2, w którym R^ oznacza rodnik alkilowy o 1—20 atomach wegla; grupe o wzorze —NH—CX—NH2, w którym X oznacza a- bona^ tlenu lub siarki; grupe o wzorze —NH— —C/NH/—NH—Ra, w którym R, oznacza atom wodoru, rodnik fenylowy, ewentualnie podstawio¬ ny rodnikiem alkilowym, grupe nitrowa lub ato¬ mem chlorowca; grupe o wzorze —NH—R4, w któ¬ rym R4 oznacza rodnik alkilowy o 1—6 atomach wegla, fenylowy, benzylowy lub rodnik hydroksy- alkilowy o 2—4 atomach wegla; grupe o wzorze —NH—CO—R5, w którym R5 oznacza rodnik alki¬ lowy o 1—20 atomach wegla, rodnik fenylowy ewentualnie podstawiony co najwyzej trzema jed¬ nakowymi lub róznymi podstawnikami, takimi jak .grapa hydroksylowa, aminowa, nitrowa, alkoksy- lowa o 1—3 atomach wegla, atom chloru lub bro¬ mu, podstawiony rodnik naftylowy, aralkilowy, w którym czesc alkilowa zawiera nie wiecej niz 3 atomy wegla, grupe pirydylowa, piperydylowa, pi- _**aynylowa, furylowa, nitrofurylowa lub fenylofeydroksymetylowa; grupe o wzorze —O-r-R*, w którym R« oznacza atom wodoru lub rodnik al¬ kilowy o 1—6 atomach wegla.Zwiazki o wzorze 1 sa doskonalymi srodkami przeciwbakteryjnyrai i wykazuja zdolnosc zwiek¬ szania wagi ciala u zwierzat.Z brytyjskich opisów patentowych nr nr 1 058 047 i 1202 770 i opisu patentowego RFN nr 1927 337 znane sa sposoby wytwarzania zwiazków o wzorze 1, polegajace na reakcji 1,4-dwutlenków 2-formy¬ lochinoksaliny lub ich acetali, ze zwiazkami za¬ wierajacymi odpowiednia pierwszorzedowa grupe aminowa, przy czym produkty tworza sie na ogól po uplywie kilku godzin.W trakcie badan reakcji zwiazków chinoksalino- wych o strukturze azometinowej stwierdzono, ze 1,4-dwutlenek 2-formylochinoksaliny, jako aldehyd heteroarornatyczny, jest zdolny do wyparcia czesci aldehydowej ze zwiazków azometinowych wytwo¬ rzonych w reakcji odpowiednio aldehydów i amin lub hydrazyn.Takie specyficzne dzialanie 1,4-dwutlenku 2-for¬ mylochinoksaliny jest zaskakujace, gdyz w litera¬ turze wymieniono tylko nizej opisane zachowanie zwiazków azometinowych. /S. Patai, The Chemistry ;Of the Carbon-Nitrogen Double Bond, Int. Publ.New York, 1970, rozdzial 6/. W reakcji wymiany zasady Schiffa i aldehydu aromatycznego moze byc .klasyfikowana reaktywnosc badanych hydroksy- benzaldehydów i benzaldehydu. Ponadto znana jest reakcja przylaczenia zasady Schiffa i aldehydu [Buli. Soc. Chim. Fr. 7, 481 /1940/]. Stwierdzono, ze 1,4-dwutlenek 2-formylochinoksaliny nie moze byc wliczony do tej grupy gdyz powoduje on pra¬ wie ilosciowe uwolnienie wszystkich aldehydów lub odpowiednio alifatycznych, cykloalifatycznych, 98 5483 98 54S 4 aromatycznych lub heteroaromatycznych ketonów z ich zasad Schiffa, a nie podlega zadnej reakcji przylaczenia z zasada Schiffa.Ta stwierdzona wysoka reaktywnosc ma wybit¬ ne znaczenie.' Dla potwierdzenia tego stwierdze¬ nia, nalezy zaznaczyc, ze zgodnie z przeprowadzo¬ nymi doswiadczeniami, dwumetyloacetal 1,4-dwu¬ tlenku 2-formylóchinoksaliny rozklada sie np. w v kwasie octowym s nawet w metanolu w znacznym stopniu. Potwierdza to chromatografia cienkowar¬ stwowa oraz widma w nadfiolecie i podczerwieni.Rozklad ten prowadzi do niepozadanych produktów ubocznych o dotychczas nieznanej strukturze, któ¬ re oczywiscie zanieczyszczaja powstajacy równiez produkt koncowy. W pozadanej syntezie natomiast brak reakcji ubocznych miedzy czystymi reagenta¬ mi jest bardzo wazny, gdyz wiekszosc produktów koncowych o wzorze 1 jest prawie nierozpuszczal¬ na w róznych rozpuszczalnikach. Ich ewentualna rekrystalizacja z dwumetyloformamidu daje niskie wydajnosci na korzysc ich czesciowego rozkladu.Oczywiscie takie postepowanie nie moze byc re¬ alizowane w skali przemyslowej.Specyficzne znaczenie wymienionej wyzej wyso¬ kiej reaktywnosci lezy' w tym, ze 1,4-dwutlenek 2-formylochinoksaliny lub jego acetale reaguja z azómetmamizastosowanymi w sposobie wedlug wynalazku duzo szybciej niz w reakcji miedzy 1,4- -dwutlenkiem 2-formylochinoksaliny i odpowiednio aminami i hydrazynami, jak opisano -w-'-literata-:., rze. ".;.:/;.;' Stwierdzono, ze 1,4-dwutlenek 2-formylochinoksa¬ liny reaguje w kazdym rozpuszczalniku, zarówno polarnym, niepolarnym, protonowym lub bezproto- nowym, prawie z taka sama szybkoscia i iloscio¬ wo, zarówno z aldazyna lub ketazyna lub nawet aldimina lub ketimina jako reagentem. Najbar¬ dziej korzystne jest oczywiscie prowadzenie reakcji w wodzie, zwlaszcza gdy spodziewany produkt re¬ akcji jest nierozpuszczalny w wodzie. Reaktywnosc 1,4-dwutlenku 2-formylochinoksaliny w reakcjach wymiany jest tak duza, ze reaguje on nawet w fazie heterogennej z szybkoscia reakcji rzedu wiel¬ kosci podobnym do reakcji w fazie homogennej.Zastosowane w reakcji jako reagenty zwiazki azometinowe maja rozmaity charakter. Sa to glów¬ nie zwiazki znane z literatury lecz wystepuja wsród nich równiez zwiazki nowe. Jest rzecza oczywista dla fachowca, ze omawiana reakcja, wynikajaca z wlasciwosci tych zwiazków, jest bardzo ogólna.Dlatego wystarczy wymienic tutaj tyl^o kilka przy¬ kladów dotyczacych reagentów azometinowych.Tymi pochodnymi moga byc zwiazki azometinowe utworzone z aldehydów lub ketonów i amin lub hydrazyn. W trakcie doswiadczen z aldehydami i ketonami stwierdzono wyraznie, ze reakcje te prze¬ biegaja w tym samym kierunku i z taka sama szybkoscia gdy zarówno reagenty alifatyczne takie jak acetaldehydy lub1 keton dwuetylowy, cykloali- fatyczne, takie jak cykiopentanon, cykloheksanon lub cykloheptanon, aromatyczne, takie jak aldehyd salicylowy lub benzaldehyd, jak i heteroaroma- tyczne takie jak aldehyd pirydyny, imidazolidon lub furfurol poddaje sie reakcji przy wytwarzaniu zwiazków o wzorze 1.Poniewaz warunki reakcji i reagenty wymienio¬ ne powyzej, sa bardzo rozmaite, mozliwe jest pro¬ wadzenie w poszczególnych przypadkach bardzo racjonalnej drogi syntezy. Tak np. reagent typu aldazyny lub ketazyny moze byc poddany reakcji z 1,4-dwutlenkiem 2-formylochinoksaliny lub z je¬ go acetalem dwualkilowym równiez w mieszaninie reakcyjnej, w której byl on wytwarzany; bez wy¬ odrebnienia. io Przy stosowaniu korzystnej drogi postepowania mozna uzyskac znaczne oszczednosci w pracy i wy¬ posazeniu.Dodatkowe korzysci ze sposobu wedlug wynalaz¬ ku uzyskuje sie gdy wybiera sie taki reagent azo- metinowy, którego komponent aldehydowy lub ke¬ tonowy jest ciekly. W tym przypadku aldehyd lub keton uwalniany w czasie reakcji z 1,4-dwutlen- kiem 2-formylochinoksaliny w mieszaninie reakcyj¬ nej z reagentem azometinowym, moze byc z powro- tem uzyty do wytworzenia zwiazku azometinowego do nastepnej reakcji z 1,4-dwutlenkiem 2-formylo¬ chinoksaliny. Przy powtarzaniu takich serii reakcji wielokrotnie nawet jedna po drugiej, uzyskuje sie krótsze okresy reakcji, oszczednosc pracy i mocy a ponadto zbyteczne sa urzadzenia z róznymi no¬ woczesnymi wyposazeniami.Metoda ta, wymagajaca"^jerfynczego urzadzenia jest zwlaszcza cenna gdy przy tworzeniu azometi- ny uzyskuje sie reakcje równowagi, a nastepnie ae wytworzona aldazyna lub ketazyne poddaje sie re¬ akcji z 1,4-dwutlenkiem 2-formylochinoksaliny lub jego acetalem z blisko teoretyczna wydajnoscia.Niektóre zwiazki o ogólnym wzorze 1 wytwarza sie z doskonala wydajnoscia 96—98°/o w reakcjach prowadzonych w srodowisku wodnym, w jednym urzadzeniu i w czasie krótszym niz 1 godzina. Zby¬ teczne jest szczególowe opisywanie najbardziej charakterystycznych przykladów tej drogi postepo¬ wania, gdyz wynika ona z charakteru reakcji, o- 40 bejmujacej podstawowa idee wynalazku, ze w celu otrzymania najwyzszych wydajnosci wszystkich zwiazków o wzorze 1 musza byc ustalone optymal¬ ne parametry.Zwiazki wyjsciowe moga byc wytworzone zna- 45 nymi metodami, opisanymi w literaturze. 1,4-dwu¬ tlenek 2-formylochinoksaliny lub jego acetale wy¬ twarza sie wedlug brytyjskich opisów patentowych nr nr 1308 370, 1215 815 i 1305138 oraz opisu pu¬ blikacyjnego RFN nr 1927 337, natomiast zwiazki 50 azometinowe wytwarza sie np. w sposób opisany w „Chemistry of the Carbon-Nitrogen Double Bond" /Int. Publ. New York, 1970/.Sposób wedlug wynalazku wytwarzania pochod¬ nych 1,4-dwutlenku chinoksaliny o ogólnym wzo- 55 rze 1, w którym Q ma wyzej podane znaczenie polega na reakcji pochodnej azometinowej o ogól¬ nym wzorze 2, w którym Q ma wyzej podane znaczenie, R oznacza rodnik alkilowy lub fenylo- wy, lub rodnik fenylowy, pirydylowy lub furylo- 80 wy podstawione atomem chlorowca, grupa nitro¬ wa, metylowa lub hydroksylowa, Rt oznacza atom wodoru lub rodnik alkilowy, R i R* razem z ato¬ mem wegla do którego sa przylaczone, moga ozna¬ czac rodnik cykloalkilidenowy o 5—7 atomach 65 wegla lub rodnik l,5-dwuazacyklopentylidenowy-2,98 548 z aldehydem o ogólnym wzorze 3, w którym Z oznacza atom tlenu lub grupe o wzorze /0-alkil/2, w którym alkil zawiera 1—3 atomów wegla.Podsumowujac korzysci uzyskane dzieki prowa¬ dzeniu procesu sposobem wedlug wynalazku, moz¬ na stwierdzic, ze 1,4-dwutlenek 2-formylochinoksa¬ liny lub jego acetale reaguja w reakcjach wymia¬ ny wedlug wynalazku ze zwiazkami azometinowy- mi, zachodzacych z szybkoscia wieksza niz szyb¬ kosc wczesniej znanych reakcji z pochodnymi ami¬ nowymi lub hydrazynowymi, dajacych oszczednos¬ ci w urzadzeniach, mocy i pracy.W sposobie wedlug wynalazku mozna stosowac rózne rozpuszczalniki lub mieszaniny rozpuszczal¬ ników i w ten sposób uzyskiwac bardziej czyste .produkty.W sposobie wedlug wynalazku jest mozliwe pro¬ wadzenie reakcji wymiany 1,4-dwutlenku 2-formy¬ lochinoksaliny w pojedynczym urzadzeniu, w tej samej mieszaninie reakcyjnej, w. której byl wy¬ twarzany zwiazek azometinowy, bez wyodrebniania go z mieszaniny.Ponizsze przyklady ilustruja sposób wedlug wy¬ nalazku.Przyklad I. 17,8 g /0,1 mola/ hydrazonu N2- -metoksykarbonylo/-benzaldehydu poddaje sie re¬ akcji w 200 ml wody z 23,6 g /0,1 mola/ dwume¬ tyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-forfnyloehinoksaliny w obecnosci 8 ml stezonego kwasu solnego. Tworze¬ nie sie NA,N4-dwutlenku /2-chinoksalinylometyle- no/-pikrynianu metylu rozpoczyna sie natychmiast i praktycznie konczy w ciagu pól godziny. Wy¬ dajnosc 24,3 g /93°/o/. Temperatura topnienia 260°C /z rozkladem/.Przyklad II. Do roztworu 21,2 g /0,2 mola/ benzaldehydu w 200 ml wody, zawierajacej 2 ml stezonego kwasu solnego wkrapla sie w tempera¬ turze pokojowej roztwór 18 g /0,2 mola/ pikry¬ nianu metylu w 50 ml wody. W ciagu 10 minut powstaje biala zawiesina. Po uplywie nastepnych minutach wkrapla sie roztwór 38 g /0,2 mola/ 1,4-dwutlenku 2-formylochinoksaliny w 400 ml go¬ racej wody, a nastepnie mieszanine reakcyjna przetrzymuje sie przez 20 minut na lazni wodnej o temperaturze 95—100°C. Wytracone zólte krysz¬ taly przesacza sie na goraco i przemywa mala ilos¬ cia etanolu. Otrzymuje sie 45 g /%5&Iq/ N*,N4-dwu- : tlenku /2-chinoksalinylometyleno/-pikrynianu me¬ tylu o temperaturze topnienia 258—259°C /z roz¬ kladem/.Przyklad III. Do roztworu 11,8 g /0,05 mola/ dwumetyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-formylochino¬ ksaliny w 100 ml goracej wody, zawierajacej 4 ml stezonego kwasu solnego dodaje sie 8,9 g /0,05 mola/ hydrazonu N2-/metoksykarbonylo/-benzalde- hydu, mieszanine reakcyjna miesza sie w ciagu minut na lazni wodnej w temperaturze 95— —100°C. Wytracone zólte krysztaly saczy sie na goraco i przemywa niewielka iloscia etanolu. O- trzymuje sie 11,95 g /91,2%/ N^N^dwutlenku /2- -chinoksalinylometyleno/-pikrynianu metylu o tem¬ peraturze topnienia 258°C /z rozkladem/.Do cieczy macierzystej, zawierajacej benzalde¬ hyd dodaje sie w temperaturze pokojowej roz¬ twór 4,5 g /0,05 mola/ pikrynianu metylu w 10 ml wody. Po 10 minutach wytworzona zawiesine trak¬ tuje sie 11,8 g /0,05 mola/ dwumetyloacetalu 1,4- -dwutlenku 2-formylochinoksaliny i mieszanine reakcyjna miesza sie przez 30 minut na lazni wod- nej w temperaturze 95—100°C. Produkt odsacza sie na goraco i przemywa niewielka iloscia etano¬ lu. Otrzymuje sie 12,85 g /98Vo/ N^-dwutlenk* /2-chinoksalinylometyleno/-pikrynianu metylu o temperaturze topnienia 260°C. Powyzsze postepo- io wanie z ciecza macierzysta mozna powtórzyc wiele razy.Przyklad IV. Pochodna azometinowa o tem¬ peraturze topnienia 96—97°C, utworzona z 4,4 g /0,1 mola/ acetaldehydu i 9,0 g /0,1 mola/ estru metylowego kwasu hydrazynoweglowego poddaje sie reakcji w 30 ml etanolu, zawierajacego 4 ml kwasu solnego, z goracym roztworem 23,6 g /0,1 mola/ dwumetyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-formylo¬ chinoksaliny w 100 ml wody. Mieszanine oziebia sie w trakcie mieszania. Po uplywie okolo 1 go¬ dziny odsacza sie wytracone zólte krysztaly N*,N4- -dwutlenku /2-chinoksalinylometyleno/-pikrynianu metylu, a nastepnie przemywa woda i etanolem.Otrzymuje sie 22,05 g /83,5#/t/ produktu o tempera- turze topnienia 259—269°C /z rozkladem/.Przyklad V. Pochodna azometinowa o tem¬ peraturze topnienia 129—130°C, utworzona z 4,8 .g /0,05 mola/ furfuralu i 4,5 g /0,05 mola/ pikrynia¬ nu metylu w etanolu zawierajacym kwas octo- wy rozpuszcza sie w 30 ml etanolu, a nastepnie do ukladu wlewa sie roztwór 11,8 g /0,05 mola/ dwu¬ metyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-formylochinoksaliny w 100 ml wody, zawierajacego 4 ml stezonego kwa¬ su solnego. Szybko wytracajace sie zólte kryszta- ly N^N^dwutlenku /2-chinoksalinylometyleno/-pi- krynianu metylu odsacza sie. Otrzymuje sie ~5,3 g /65% produktu o temperaturze topnienia 257°— —258°C /z rozkladem/.Przyklad VI. 42 g ,/0,5 mola/ cyklopentanonu 44 i 45 g /0,5 mola /pikrynianu metylu poddaje sie reakcji w ciagu 1 godziny w 200 ml etanolu w obecnosci 1 ml kwasu octowego. Wytworzony bialy osad o temperaturze topnienia 65—67°C odsacza sie, rozpuszcza w 250 ml metanolu, traktuje roztworem 45 118 g /0,5 mola/ dwumetyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-formylochinoksaliny w wodzie, zawierajacym ml kwasu solnego i gotuje w ciagu godziny.Z goracej mieszaniny wytraca sie zólty N^N^dwu- tlenek /2-chinoksalinylometyleno/-pikrynianu me- ^ tylu, który odsacza sie i przemywa. Otrzymuje sie 101 g /79°/o/ produktu o temperaturze topnienia 259—260°C /z rozkladem/.Przyklad VII. 5,7 g /0,11 mola/ 98°/o wódzia¬ mi hydrazyny wkrapla sie do roztworu 9,9 g /0,11 55 mola/ weglanu dwumetylu w 25 ml metanolu. Mie¬ szanine reakcyjna miesza sie przez 2 godziny w temperaturze pokojowej, a nastepnie oddestylo- wuje metanol i slady nieprzereagowanej hydra¬ zyny. Pozostalosc traktuje sie roztworem 12,2 g w /0,1 mola/ aldehydu salicylowego w 30 ml etanolu i miesza przez okolo pól godziny w obecnosci 0,5 ml kwasu octowego. Otrzymana pochodna azometi¬ nowa ma temperature topnienia 169—171°C. Pro¬ dukt miesza sie w ciagu godziny z 23,6 g /OJ, 65 mola/ dwumetyloacetalu 1,4-dwutlenku 2-formylo-98 548 9 trzymuje sie 26,4 g /85,4°/o/ 1,4-dwutlenku 2-/niko- tynoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o tempera¬ turze topnienia 270°C.Przyklad XXIII. Postepujac w sposób opisa¬ ny w przykladzie XVI i wychodzac z 22,2 g /0,1 mola/ hydrazonu benzaldehydoizonikotynoilu otrzy¬ muje sie 29,0 g /93,8%/ 1,4-dwutlenku 2-/izoniko- tynoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o tempera¬ turze topnienia 268°C.Przyklad XXIV. Postepujac w sposób opisa¬ ny w przykladzie XVI i wychodzac z 19,6 g /0,1 mola/ hydrazonu acetaldehydo/p-chlorobenzoilu/ o- trzymuje sie 32,2 g /94%/ 1,4-dwutlenku 2-/p-chlo- robenzoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o tem¬ peraturze topnienia 273—274°C/.Przyklad XXV. Postepujac w sposób opisa¬ ny, w przykladzie XVI i wychodzac z 29,2 g /0,1 mola/ hydrazonu dekanoaldehydofurano-2-karbony- lu otrzymuje sie 1,4-dwutlenek 2-/2'-furanoilo/-hy- drazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnie¬ nia 261°C, z wydajnoscia 94%.Przyklad XXVI. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z 26,6 g /0,1 mola/ hydrazonu benzaldehydo-/3-nitrobenzoilu/ o- trzymuje sie 32,6 g /92%/ 1,4-dwutlenku 2-/3'-ni- trobenzoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o tem¬ peraturze topnienia 289—290°C.Przyklad XXVII. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z 25,6 g /0,1 mola/ hydrazonu benzaldehydo-/5-nitrofuranoilu-2 otrzymuje sie 1,4-dwutlenek 2-/5'-nitro-2'-furano- ilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 265°C, z wydajnoscia 84%.Przyklad XXVIII. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z 17,8 g /0,1 mola/ hydrazonu acetaldehydo/O-hydroksybenzoilu/ otrzymuje sie 1,4-dwutlenek 2-/salicyloilo/-hydrazo- noformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 280°C, z wydajnoscia 83%.Przyklad XXIX. Postepujac w sposób opisa¬ ny w przykladzie XVI i wychodzac z 27,1 g /0,1 mola/ hydrazonu benzaldehydokaprynoilu otrzymu¬ je sie 1,4-dwutlenek 2-/kaprynoilo/-hydrazonofor- mylochinoksaliny o temperaturze topnienia 237— —238°C, z wydajnoscia 88%.Przyklad XXX. Postepujac w sposób opisa¬ ny w przykladzie XVI i wychodzac z 22,1 g /0,1 mola/ hydrazonu acetono-/p-nitrobenzoilu/ otrzy¬ muje sie 1,4-dwutlenek 2-/p-nitrobenzoilo/-hydra- zonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 275—276°C z wydajnoscia 91,8%.Przyklad XXXI. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazonu benzaldehydo-p-fenylopropionylu otrzymuje sie 1,4- -dwutlenek 2-/fl-fenylopropionylo/-hydrazonoformy- lochinoksaliny o temperaturze topnienia 241°C z wydajnoscia 91%.Przyklad XXXII. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazonu benzaldehydo-stearynoilu otrzymuje sie 1,4-dwutle¬ nek 2-/stearynoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 233°C z wydajnoscia 76%.Przyklad XXXIII. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazonu benzaldehydo-anizoilu otrzymuje sie 1,4-dwutlenek 2-/anizoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o tem¬ peraturze topnienia 260°C, z wydajnoscia 80,3%.Przyklad XXXIV. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazo- nu cyklopentanono-piperydyno-4-karbonylu otrzy¬ muje sie 1,4-dwutlenek 2-/piperydyno-4-karbony- lo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 185—188°C, z wydajnoscia 76%.Przyklad XXXV. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazonu benzaldehydo-/2-hydroksy-3-naftoilu/ otrzymuje sie 1,4-dwutlenek 2-/2'-hydroksy-3-naftoilo/-hydroksy- noformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 260°C z wydajnoscia 97%.Przyklad XXXVI. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydra¬ zonu benzaldehydo-benzoilu otrzymuje sie 1,4-dwu¬ tlenek 2-/benzoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 278°C z wydajnoscia 84,62%.Przyklad XXXVII. Postepujac w sposób opi¬ sany w przykladzie XVI i wychodzac z hydrazonu benzaldehydo-heptanoilu otrzymuje sie 1,4-dwutle¬ nek 2-/heptanoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 241°C, z wydajnoscia 87,2%.Przyklad XXXVIII. Postepujac w sposób o- pisany w przykladzie XVI i wychodzac z hydra¬ zonu benzaldehydobenzoilu otrzymuje sie 1,4-dwu¬ tlenek 2-/benzoilo/-hydrazonoformylochinoksaliny o temperaturze topnienia 267°C, z wydajnoscia 89%. oznacza a- tom wodoru, rodnik fenylowy, ewentualnie podsta¬ wiony rodnikiem alkilowym, grupa nitrowa lub atomem chlorowca; grupe o wzorze —NH—R4, w 45 którym R4 oznacza rodnik alkilowy o 1—6 ato¬ mach wegla, fenylowy, benzylowy lub rodnik hy- droksyalkilowy o 2—4 atomach wegla; grupe o wzorze —NH—CO—R5, w którym R5 oznacza rod¬ nik alkilowy o 1—20 atomach wegla, rodnik feny- 50 Iowy ewentualnie podstawiony co najwyzej trze¬ ma jednakowymi lub róznymi podstawnikami, ta¬ kimi jak grupa hydroksylowa, aminowa, nitrowa, alkoksylowa o 1—3 atomach wegla, atom chloru lub bromu, podstawiony rodnik naftylowy, aralki- 55 Iowy, w którym czesc alkilowa zawiera nie wiecej niz 3 atomy wegla, grupe pirydylowa piperydylo- wa, pirazynylowa, furylowa, nitrofurylowa lub a,a,a-dwufenylohydroksymetylowa; grupe o wzorze —O—R6, w którym R6 oznacza atom wodoru lub oo rodnik alkilowy o 1—6 atomach wegla, znamienny tym, ze pochodna azometinowa o ogólnym wzorze 2. w którym Q ma wyzej podane znaczenie, R o- znacza rodnik alkilowy lub fenylowy, lub rodnik fenylowy, pirydylowy, lub furylowy podstawione atomem chlorowca, grupa nitrowa, metylowa lub98 548 ii hydroksylowa, Rt oznacza atom wodoru lub rodnik alkilowy, R i RA razem z atomem wegla, do któ¬ rego sa przylaczone, moga oznaczac rodnik cyklo- alkilidenowy o 5—7 atomach wegla lub rodnik 12 l,5-dwuazacyklopentylidenowy-2, poddaje sie re¬ akcji z aldehydem o ogólnym wzorze 3, w którym Z oznacza atom tlenu lub grupe o wzorze /0-al- kil/£, w którym alkil zawiera 1—3 atomów wegla.J, CH=N-Q Wzór 1 R2.Ri' ¦C =N-Q Wzór 2 Wzdr 3 Bltk 1168/78 r. 95 egz. A4 Cena 45 zl PL PL PL