Uprawniony z patentu: Xerox Corporation, Rochester (Stany Zjednoczone Ameryki) Urzadzenie do sterowania jakosci wywolywania utajonego obrazu kserograficznego Przedmiotem wynalazku jest urzadzenie do sterowania jakosci wywolywania utajonego obrazu elektrosta¬ tycznego za pomoca naladowanego elektrycznie materialu wywolujacego, poruszajacego sie w styku z czlonem nosnym utajonego obrazu w strefie wywolywania.W powielaczu kserograficznym powierzchnia plyty zawierajacej fotoprzewodzaca warstwe izolacyjna jest najpierw równomiernie ladowana elektrostatycznie i nastepnie naswietlana aktywacyjnym promieniowaniem ele¬ ktromagnetycznym, na przyklad swietlnym. Promieniowanie to selektywnie rozprasza ladunek w naswietlonych obszarach fotoprzewodzacej powierzchni pozostawiajac utajony obraz elektrostatyczny w obszarach nie naswie¬ tlonych. Obraz ten w celu utworzenia obrazu widzialnego jest nastepnie wywolywany przez osadzanie na po¬ wierzchni fotoprzewodzacej warstwy izolacyjnej czastek drobnoziarnistego materialu elektroskopowego w po¬ staci proszku barwnego.Jednym z najbardziej korzystnych sposobów wywolywania utajonego obrazu elektrostatycznego jest spo¬ sób wywolywania proszkiem dwuskladnikowym, oparty na zjawisku tryboelektrycznym. Przez wzajemne tarcie dwóch niepodobnych tryboelektrycznie materialów w kazdym z nich wytworzony zostaje ladunek elektrosta¬ tyczny przeciwnego znaku. W kserografii stosuje sie dwuskladnikowy proszek wywolujacy, zawierajacy drobno¬ ziarnisty pigment, którego czastki sa zmieszane z wiekszymi ziarnami nosnika tak, ze czastki pigmentu sa ladowa¬ ne ladunkiem przeciwnego znaku niz znak ladunku utajonego obrazu elektrostatycznego. Dwuskladnikowy proszek wywolujacy jest nastepnie doprowadzany do zetkniecia z naswietlona plyta, gdzie ziarna nosnika oddaja swe czastki pigmentu silniej od nich naladowanym obszarom obrazu utajonego wywolujac przez to ten obraz.Taki dwuskladnikowy proszek wywolujacy stosowano dotychczas glóWhie w wywolywaniu kaskadowym. W konwencjonalnym wywolywaniu kaskadowym proszek wywolujacy splywa po powierzchni plyty zawierajacej obraz. Po wywolaniu obrazu zia na nosnika obnazone z pigmentu, majace jeszcze ladunek zdolny do przyciaga¬ nia pigmentu, zmiataja slabo trzymane czastki pigmentu z tla czyli z obszarów plyty nie zawierajacych obrazu.Inny, nowszy sposób wywolywania umozliwia sterowanie aktywnosci przeplywu dwuskladnikowego wywolywania w styku z czlonem zawierajacym obraz. Wywolywacz zmusza sie do przeplywania pomiedzy powierzchnia plyty zawierajacej obraz a szeregiem elektrod sterujacych. Przez regulowanie potencjalu poszcze¬ gólnych elektrod reguluje sie stopien wywolywania lub czyszczenia w okreslonych obszarach strefy wywolywa-2 80 986 nia. Poniewaz wywolywanie kserograficzne zalezy raczej od róznicy potencjalów pomiedzy tlem i obrazem niz od bezwzglednej wartosci tych potencjalów, potencjal elektrody sterujacej, zaleznie od jej funkcji, utrzymuje sie na pewnym poziomie powyzej lub ponizej jednego z tych potencjalów. W konwencjonalnych kopiarkach ksero¬ graficznych, posiadajacych elektrode wywolujaca, elektroda ta jest zasilana stalym potencjalem poczatkowym.Stwierdzono jednak, ze wlasciwosci elektryczne wiekszosci materialów stosowanych na plyty kserograficzne zmieniaja sie ze zmiana temperatury plyty lub przy dlugotrwalym uzywaniu plyty, przez co niezwykle trudno jest utrzymac jednakowa jakosc wywolywnia.Celem wynalazku jest opracowanie urzadzenia usuwajacego przedstawione wyzej niedogodnosci. Cel ten zostal osiagniety przez to, ze urzadzenie wedlug wynalazku zawier sonde z czujnikiem, znajdujaca sie miedzy stanowiskami naswietlania i wywolywania, okresowo badajaca potencjal na fragmencie czesci nosnej obrazu.Urzadzenie zawiera równiez uklad przetwarzajacy, dla którego nieciagly sygnal bedacy wynikiem okresowego badania potencjalu czesci nosnej jest sygnalem wejsciowym, wytwarzajacy ciagly sygnal wyjsciowy, którego wartosc jest zalezna od wartosci sygnalu wejsciowego. Sygnal wyjsciowy z ukladu przetwarzajacego jest sygna¬ lem wejsciowym regulowanego zródla zasilania wytwarzajacego na elektrodzie wywolujacej napiecie poczatko¬ we o zdeterminowanej wartosci rózniacej sie o znaczna stala wartosc od napiecia bedacego wynikiem prób¬ kowania.Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykladzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedsta¬ wia schematycznie powielacz kserograficzny przystosowany do automatycznego dzialania z duza predkoscia, który zawiera urzadzenie wedlug wynalazku, fig. 2 — urzadzenie wedlug wynalazku w przekroju ze schematy¬ cznym zaznaczeniem ukladu regulacyjnego, fig. 3 — czujnik i mechanizm przeslonowy w przekroju wzdluz linii 3-3 z fig. '2, fig. 4 — schemat obwodu do okresowego próbkowania potencjalu tla i do podtrzymywania próbki miedzy okresami próbkowania, a fig. 5 — schemat obwodu sterowania obwodu próbkowania i podtrzymywania z fig. 4.Jak pokazano na fig. 1 i 2, automatyczny powielacz kserograficzny zawiera plyte kserograficzna, posiadaja¬ ca fotoprzewodzaca warstwe swiatloczulego materialu, umieszczona na przewodzacym podlozu. Plyta ta ma ksztalt bebna kserograficznego 10. Beben ten jest ulozyskowany obrotowo w ramie urzadzenia (nie pokazana) na poziomym wale wspornym 12. Beben kserograficzny obracany jest w kierunku pokazanym na fig. 1, na skutek czego powierzchnia fotoprzewodzaca przechodzi kolejno przez poszczególne stanowiska kserograficzne.Poszczególne stanowiska kserograficzne, usytuowane na drodze powierzchni bebna 10 mozna opisac fun¬ kcjonalnie w nastepujacy sposób. Pierwszym stanowiskiem jest stanowisko A ladowania, w którym na ruchomej powierzchni fotoprzewodzacej osadzany jest równomiernie ladunek elektrostatyczny. Nastepnie powierzchnia bebna przechodzi przez stanowisko B naswietlania, w którym na powierzchnie bebna rzutowany jest obraz swietlny powielanego oryginalu w celu rozproszenia ladunku w obszarach naswietlonych aby utworzyc utajony obraz elektrostatyczny.' W stanowisku C wywolywania, dwuskladnikowy, kserograficzny material wywolujacy, posiadajacy czastki tonera o ladunku przeciwnym niz ladunek obrazu na powierzchni bebna kserograficznego jest kaskadowany po poruszajacej sie do góry powierzchni bebna, przy czym czastki tonera przylegaja do obszarów utajonego obrazu wywolujac go. Nastepnie powierzchnia bebna przechodzi do stanowiska D przenoszenia, w którym kserogra¬ ficzny obraz proszkowy jest przenoszony elektrostatycznie z powierzchni bebna na material nosny. Ponadto, powierzchnia bebna, po przeniesieniu wywolanego obrazu, przechodzi przez stanowisko E czyszczenia i zbierania tonera, gdzie powierzchnia bebna jest najpierw poddawana dzialaniu wyladowania ulotowego w celu zneutralizo- wnia ladunku szczatkowego znajdujacego sie na powierzchni bebna a nastepnie powierzchnia ta jest czyszczona elastycznym ostrzem czyszczacym w celu usuniecia resztek pigmentu który jest zbierany w zbiorniku.Stanowisko A ladowania jest korzystnie usytuowane u dolu bebna 10 jak pokazano na fig. 1. Urzadzenie kasujace zawiera urzadzenie 13 ladowania ulotowego, posiadajace jedna lub wiecej elektrod wyladowania uloto¬ wego, które rozciagaja sie w poprzek powierzchni b^bna i sa zasilane ze zródla wysokiego napiecia. Urzadze¬ nie 13 jest zawarte w oslonie ekranujacej i jest przystosowane do ladowania bebna ladunkiem dodatnim.Stanowisko B naswietlania zawiera zespól analizowania i rzutowania, oraz nieruchomy, przezroczysty pulpit 14 do ulozenia na nim powielonego oryginalu. Pod pulpitem 14 osadzone jest zródlo swiatla poruszajace sie synchronicznie z obiektywem 18 w celu analizowania polozonego na pulpicie oryginalu by utworzyc w ten sposób swietlny obraz oryginalu. Ten obraz swietlny jest nastepnie rzutowany przez obiektyw i uklad optyczny, zawierajacy zwierciadlo przedmiotowe 19 i zwierciadlo obrazowe 20, usytuowane tak by skupiac obraz na spo¬ dzie bebna 10. Obok stanowiska naswietlania umieszczone jest stanowisko C wywolywania, zawierajace obudo¬ we 22, posiadajaca wewnatrz przestrzen zbiornikowa do pomieszczenia pewnej ilosci dwuskladnikowego materia¬ lu wywolujacego z ujemnie naladowanymi czastkami pigmentu. Przenosnik kubelkowy 23 przenosi proszek wywolujacy z dolnej przestrzeni zbiornikowej do górnej czesci obudowy 22, gdzie jest on dostarczany do80 986 3 zsypu 21. Do napedzania przenosnika 23 mozna zastosowac dowolny, odpowiedni uklad napedowy. Jak to bedzie opisane szczególowo ponizej, proszek wywolujacy przemieszcza sie ku dolowi w styku z poruszajaca sie do góry powierzchnia bebna kserograficznego przez wyposazona w elektrody strefe wywolywania. Nie zuzyty proszek wywolujacy odplywa ze strefy wywolywania i jest kierowany ponownie do przestrzeni zbiornikowej za pomoca progu kierujacego 28. Do obudowy 22 przymocowany jest pojemnik pigmentu i urzadzenie dozujace 26, które sa przeznaczone do dodawania swiezego pigmentu do przestrzeni zbiornikowej w zaleznosci od ilosci pigmentu osadzonego na powierzchni bebna.Stanowisko D przenoszenia jest usytuowane obok stanowiska wywolywania. Oddzielne arkusze materialu nosnego podawane sa kolejno do urzadzenia 27 rejestracji i przesuwu arkuszy z jednego z dwóch pojemników 36, 37 arkuszy. Arkusze sa w tym urzadzeniu odpowiednio rejestrowane i nastepnie podawane do styku z obracajaca sie powierzchnia bebna, gdzie wywolany obraz jest przenoszony z bebna na material nosny za pomoca korotro- nu przenoszacego 25. Pole elektrostatyczne wytworzone przez ten korotron przyciaga elektrostatycznie arkusz do powierzchni bebna, przy czym arkusz ten porusza sie synchronicznie z powierzchnia bebna. Blisko powierz¬ chni bebna, zaraz za stanowiskiem przenoszenia, osadzony jest wahliwie palec spychajacy 11, poruszajacy sie pomiedzy arkuszem a powierzchnia bebna, niszczacy wiazanie elektrostatyczne, podtrzymujace arkusz na bebnie, aby skierowac arkusz do styku ze spodnia powierzchnia przenosnika podcisnieniowego 29.. Do utrwalenia obrazu kserograficznego na arkuszu zastosowano w tym urzadzeniu kombinacje energii cieplnej i cisnienia. Arkusz z przeniesionym obrazem jest wprowadzany w urzadzenie utrwalajace 33 gdy porusza, sie on wzdluz spodniej powierzchni przenosnika 29. Urzadzenie utrwalajace 33 zawiera górna rolke 34 i dolna rolke 35, przeznaczone do wywierania we wzajemnym wspóldzialaniu sily nacisku na wprowadzony pomiedzy nie arkusz. W poprzek dolnej rolki 35 umieszczone jest zródlo 38 promieniowania cieplnego, które dostarcza energie cieplna na powierzchnie tej rolki. Rolka 35, specjalnie pokryta, magazynuje cieplo na swej powierzchni.W czasie obrotu rolek do obszarów obrazu dostarczana jest energia cieplna i utrzymywane jest odpowiednie cisnienie, przez co obraz zostaje utrwalony. Po wyjsciu z urzadzenia utrwalajacego utrwalone kopie przenoszone sa krzywoliniowo, jak pokazano na fig. 1, do pojemnika 39, z którego moga byc odbierane przez "operatora.Na fig. 2-5 przedstawione jest urzadzenie do wywolywania kserograficznego, w którym utajony obraz elektrostatyczny zawarty na poruszajacej sie ku górze powierzchni fotoprzewodzacej bebna jest wywolywany za pomoca dwuskladnikowego materialu wywolujacego, poruszajacego sie w dól, w styku z powierzchnia bebna.Chociaz kierunek ruchu wzglednego powierzchni bebna wzgledem materialu wywolujacego jest odwrotny niz w wiekszosci znanych ukladów wywolywania dwuskladnikowego, w opisywanym urzadzeniu uzyskuje sie szybkie i wydajne wywolywanie obrazu ze wzgledu na zastosowahe sterowanie.Jak juz napisano poprzednio, dwuskladnikowy proszek wywolujacy jest najpierw przenoszony z przestrze¬ ni zbiornikowej w obudowie 22 i dostarczany do zsypu 21 za pomoca przenosnika kubelkowego 23. W zsypie 21 znajduje sie pewna ilosc proszku wywolujacego, który splywa w dól przez otwór 41 w obszar wejsciowy strefy wywolywania 40. Jak pokazano na fig. 2, przednia scianka strefy wywolywania utworzona jest przez ruchoma powierzchnie bebna 10, natomiast tylna scianka jest utworzona przez biegnacy w dól szereg elektrod usytuowa¬ nych poprzecznie do powierzchni bebna. Elektrody te sa zamocowane równolegle w pewnych odstepach od siebie na izolacyjnym wsporniku 43, przymocowanym do scianek obudowy 22. Poszczególne elektrody sa oddzie¬ lone od siebie blokami dielektrycznymi tak, ze scianka tylna strefy wywolywania stanowi dla wprowadzonego w te strefe materialu wywolujacego powierzchnie zasadniczo ciagla. Chociaz tego nie pokazano, pomiedzy konca¬ mi elektrod a powierzchnia bebna przewidziane sa uszczelnienia zamykajace strefe wywolywania z obu stron by utworzyc kanal przeplywu proszku wywolujacego. Strefa wywolywania ciagnie sie od otworu wejsciowego 41 usytuowanego przy górnej czesci bebna do punktu znacznie ponizej srodka bebna.Elektrody sterujace sa tak spolaryzowane, ze proszek wywolujacy dziala czyszczaco w górnej czesci strefy wywolywania natomiast wiekszosc procesu wywolywania ma miejsce w dolnej czesci strefy wywolywania.Zmieniajac wartosc potencjalu poszczególnych elektrod, uzyskuje sie regulacje koncentracji i usytuowania pigmentu w strumieniu proszku wywolujacego, przez co reguluje sie stopien wywolywania i czyszczenia otrzy¬ mywany w obszarach kazdej z elektrod sterujacych.Pierwszym obszarem elektrodowym, przez który przechodzi utajony obraz elektrostatyczny, jest obszar bedacy pod wplywem elektrody 45 o niskim potencjale, usytuowanej przy dnie strefy wywolywania 40. Okresle¬ nie - niski potencjal odnosi sie do potencjalu, który jest nizszy od potencjalu tla na powierzchni bebna ' kserograficznego. Okreslenie to odnosi sie zatem równiez do elektrody uziemionej. Wlasciwosci sterowania takiego urzadzenia wywolujacego powoduja, ze przez dolna czesc strefy wywolywania przeplywaja ziarna nosnika, które sa pokryte pigmentem tak, ze uzyskuje sie optymalne wywolywanie. W opisywanym przykladzie elektroda o niskim potencjale jest elektroda o potencjale ziemi, przez co wytworzone jest niezwykle silne pole spychajace ujemnie naladowane czastki pigmentu w kierunku powierzchni bebna. Równoczesnie wymieniona4 80 986 elektroda dziala jak konwencjonalna elektroda wywolywania wspomagajac pole sil od utajonego obrazu elektro¬ statycznego, zwlaszcza pole sil zwiazane z duzymi obszarami obrazu tak, ze w obszarze tym nastepuje bardzo szybkie i wydajne wywolywanie obrazu.Krawedz czolowa elektrody niskiego potencjalu, to jest krawedz, która pierwsza napotyka strumien proszku wywolujacego, jest scieta, aby kierowac ten proszek w góre do zetkniecia z powierzchnia bebna. W ten sposób, czastki pigmentu sa odlaczane od ziaren nosnika i przenoszone do styku z powierzchnia bebna. Przenie¬ sione droga powietrzna czastki pigmentu, poniewaz sa w stanie swiezym, sa latwo przyciagane do obszarów obrazu, przez co w obszarze tym nastepuje bardzo szybkie wywolywanie. Moze oczywiscie nastapic przeciemnie- nie obrazu, jednak, jak to zostanie dalej wyjasnione, warunki przeciemnienia sa dopuszczalne w tym obszarze w urzadzeniu wedlug wynalazku. Nastepna elektroda usytuowana na drodze obrotu bebna kserograficznego jest glówna elektroda 46. Elektroda ta jest na potencjale, którego wartosc lezy pomiedzy potencjalem obrazu a potencjalem tla, korzystnie nieco powyzej potencjalu tla. Gdy obszar obrazu przechodzi przez obszar elektrody glównej 46, pole sil zwiazane z obszarem obrazu przewaza gdyz ma wielkosc powyzej wielkosci pola elektrody.Pigment znajdujacy sie w strumieniu proszku wywolujacego w poblizu powierzchni obrazu jest zatem przyciagany do obszarów obrazu. Jesli jednak przez obszar glównej elektrody przechodzi tlo obrazu, przewaza wówczas pole elektrody i czastki pigmentu sa odpychane od powierzchni bebna w kierunku tylnej sciany strefy wywolywania.Wywolywacz poruszajacy sie w kontakcie z nie zawierajaca obrazu powierzchnia bebna ma zatem ten¬ dencje do mechanicznego czyszczenia obszarów tla tak, ze usuwa z tych obszarów rzadko rozproszone, slabo tizyihane czastki pigmentu. Usuniety pigment pod wplywem silniejszego pola elektrody jest przycigany na te strone ukladu, po której jest usytuowana ta elektroda. Jak widac, glówna elektroda dziala jako samoregulacyjne urzadzenie albo wykanczajace wywolywanie obrazu albo oczyszczajace obszary tla.Wywolana juz powierzchnia fotoprzewodzaca przechodzi nastepnie w ostatnia czesc strefy wywolywania gdzie przez czyszczaca elektrode 47 wytwarzane jest bardzo silne pole przyciagajace pigment. Z elektroda ta polaczone jest zródlo 44 nadajace elektrodzie 47 potencjal wiekszy niz potencjal obszarów obrazu na powierz¬ chni bebna, korzystnie 300 V powyzej potencjalu obrazu. Potencjal taki jest wystarczajaco wysoki by spowodo¬ wac przyciagniecie pigmentu zawartego w strumieniu wywolywacza do tylnej scianki strefy wywolywania.Ziania nosnika poruszajace sie w styku z powierzchnia bebna sa obnazone z pigmentu i sa przez to zdolne do mechanicznego i elektrostatycznego sczyszczania niepozadanego wywolania obszarów tla. Silne pole elektro¬ dy przyciaga czastki pigmentu z sasiedztwa powierzchni bebna dzieki czemu ze strefy wywolywania wychodzi czysty, kontrastowo wywolany obraz kserograficzny.Jak pokazano na fig. 2, elektroda czyszczaca 47 ma przy otworze wejsciowym 41 niewielki promien zakrzywienia i rozciaga sie w góre i na zewnatrz od strefy wywolywania tworzac scianke zsypu 21. Przeciwlegla scianke tego zsypu stanowi izolowana elektrycznie przegroda 48, przymocowana do obudowy urzadzenia wywo¬ lujacego. Dolny koniec przegrody 48 ma krawedz o promieniu krzywizny takim samym jak elektroda czyszczaca przez co utworzony jest jednorodny otwór wejsciowy 41, przez który wywolywacz niezaklóconym strumieniem wplywa do strefy wywolywania. Przegroda 48 jest uziemiona lub ma potencjal odpychajacy pigment, który we wspólpracy z przyciagajacym pigment polem elektrody 47, zmusza wiekszosc pigmentu do przeplywu tylna czescia ukladu. Ze wzgledu na ksztalt zsypu i jego silne pole elektrostatyczne zmniejszone jest tworzenie sie chmur z pylu pigmentu w obszarze wejsciowym kserograficznej strefy wywolywania, przez co uniemozliwione jest wystapienie niepozadanego wywolywania tla. W tylnej czesci strumienia proszku wywolujacego zanim wejdzie on w strefe wywolywania utworzona zostaje silna koncentracja pigmentu dzieki czemu z czescia po¬ wierzchni bebna opuszczajaca strefe wywolywania stykaja sie ziarna nosnika obnazone z pigmentu.Wlasciwosci elektrostatyczne wielu znanych plyt fotoprzewodzacych maja tendencje do niewielkich zmian w funkcji temperatury lub po dlugim uzywaniu. Takazmiana parametrów plyty ma niewielki albo zaden wplyw na wlasciwosci regulujace elektrody niskiego potencjalu lub elektrody czyszczacej. Jednakze nie dotyczy to elektrody glównej. Jak napisano, elektroda glówna ma potencjal o wartosci pomiedzy potencjalem obrazu a potencjalem tla, korzystnie o pewnej stalej wartosci nieco wiekszej od potencjalu tla. W takim przypadku róznica pomiedzy potencjalem odniesienia a zadanym potencjalem elektrody jest niewielka i jakakolwiek zmiana potencjalu plyty wplywa na zmiane jakosci wywolywar*\% Przewidziano zatem obwód do regulacji potencjalu elektrody glównej w celu skompensowania zmian potencjalu plyty, dzieki czemu urzadzenie wywolujace wedlug wynalazku wytwarza obrazy o jednakowej ja¬ kosci. Uklad sterowania elektrody glównej zawiera czujnik przeznaczony do okresowego badania wartosci poten¬ cjalu tla na obracajacej sie powierzchni bebna, wytwarzajace;; sygnal urzadzenia przeznaczone do przetwarzania badanego potencjalu w staly sygnal sterujacy oraz czule na sygnal sterujacy regulowane zródlo zasilania, które, utrzymuje potencjal elektrody glównej na wartosci wyznaczonej przez zmierzony potencjal obszaru tla.80 986 5 Obudowa wsporcza 49 czujnika przymocowana jest do szkieletu powielacza i jest umieszczona miedzy stanowiskiem naswietlania a stanowiskiem wywolywania. Czujnik 50 (fig. 3) jest osadzony w obudowie wspor¬ czej 49 przy brzegu powierzchni bebna i bada waski pasek bliski krawedzi fotoprzewodzacej powierzchni bebna.Pasek przechodzi przez stanowisko ladowania i stanowisko naswietlania i ma potencjal taki jak obszary tla.Poniewaz jednak pasek ten jest usytuowany przy samej krawedzi bebna jego istnienie nie zaklóca normalnej pracy powielacza.W prowadnicach usytuowanych w górnej czesci obudowy wsporczej 49 osadzona jest przesuwnie, urucha¬ miana elektromagnetycznie przeslona 53. Przeslona 53 jest sprzezona z elektromagnesem SOL-1 za pomoca dzwigni katowej 54, osadzonej wahliwie na sworzniu 55 zamocowanym w obudowie wsporczej 49. Dolny koniec dzwigni katowej 54 jest zlaczony czopowo z popychaczem 56 elektromagnesu natomiast drugi koniec dzwi¬ gni 54 jest w podobny sposób zlaczony ze skierowanym ku dolowi wystepem 58 w dolnej czesci przeslony 53.Trzpien 57 przechodzacy przez górna czesc dzwigni katowej 54 porusza sie w pionowej szczelinie (nie pokazana) wystepu 58, co umozliwia ruch przeslony w kierunku poziomym gdy dzwignia katowa 54 obraca sie. W czasie dzialania elektromagnes jest pobudzany raz podczas kazdego cyklu powielania.Jak przedstawiono na fig. 3, przy pobudzeniu elektromagnesu wciaga on popychacz 56 do góry, powodujac przez to obracanie sie dzwigni katowej 54 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Dzwignia 54 obracajac sie odsuwa przeslone odslaniajac powierzchnie bebna czujnikowi.Uklad logiczny 90 (fig. 2) przeznaczony jest do wytwarzania sygnalu wyzwalajacego podczas kazdego cyklu powielania kserograficznego. W praktyce, sygnal ten jest wytwarzany gdy obiektyw 18 przechodzi przez punkt srodkowy programowanej drogi swego ruchu. Sygnal wyzwalajacy podawany jest na obwód 51 podtrzy¬ mywania i próbkowania. Potencjal obszarów tla zmierzony przez czujnik wykorzystywany jest do wytworzenia ciaglego, wyjsciowego sygnalu sterujacego, który jest podawany na regulowane zródlo zasilania 52. Zródlo to jest polaczone z elektroda glówna 46 i reguluje potencjal tej elektrody na okreslona wartosc powyzej potencjalu tla. Sygnal wyzwalajacy wytwarzany przez obwód logiczny 90 ma czas trwania impulsu w przyblizeniu 0,5 sek i okres powtarzania okolo 1,5 sek. Sygnal wyzwalajacy jest najpierw podawany na obwód 51 podtrzymywania i próbkowania, na zacisk wejsciowy 94 (fig. 5). Odebrany sygnal przychodzi na baze tranzystora 65 wprowadza¬ jac go w stan przewodzenia. W stanie tym tranzystor 65 pozostaje przez caly czas trwatiia sygnalu wyzwalajace¬ go, umozliwiajac przeplyw pradu zasilajacego cewke 66 elektromagnesu SOL-1. Gdy cewka ta jest zasilana popychacz 56 (fig. 3) wciagany jest ku górze, powodujac odsuniecie przeslony, przez co powierzchnia bebna zostaje odslonieta dla czujnika 50. W tym momencie czujnik sprawdza potencjal tla na pasku próbkowania i wysyla sygnal napieciowy odpowiadajacy wartosci potencjalu tla do wzmacniacza elektrometrycznego 81 o jednostkowym wzmocnieniu i duzej impedancji wejsciowej. Sygnal wyjsciowy wzmacniacza elektrometryczne¬ go przechodzi przez dwa dalsze stopnie wzmacniajace 83 i 84 i nastepnie jest podawany na obwód podtrzymywa¬ nia, zlozony ze wzmacniacza 86 o jednostkowym wzmocnieniu i duzej impedancji wejsciowej i z kondensato¬ ra 87. Poczatkowo jednak wejscie sygnalu na obwód podtrzymywania jest uniemozliwione przez normalnie rozwarty zestyk 85.W praktyce czujnik wytwarza sygnal o wartosci 1,5 do 6,5 V a obwód wzmacniajacy przekazuje proporcjo- nane do potencjalu tla napiecie o wartosci od 0 do 500 V.Jak pokazano na fig. 4, czujnik 50 zawiera czuly element 92, calkowicie otoczony izolatorem 93. Izolator ten jest wykonany korzystnie z materialu niewrazliwego elektrycznie na zmiany wilgotnosci a jego zadaniem jest utrzymanie duzej rezystancji miedzy czujnikiem a ziemia. Wokól materialu izolujacego znajduje sie przewodzacy ekran 91, z którym jest sprzezone zwrotne wyjscie wzmacniacza 81. Dzieki temu, ze ekran ma potencjal wyjscia wzmacniacza 81, wywolywane jest zmniejszenie pojemnosci bocznikujacej czujnika, przez co zmniejsza sie uply- wnosc z czujnika do ziemi.Impuls wyzwalajacy podawany jest równiez na baze tranzystora 60, pracujacego w obwodzie sterujacym rozwieranie i zwieranie zestyku 85. Impuls wyzwalajacy wprowadza ten tranzystor w stan przewodzenia a sygnal wyjsciowy od strony emiterowej tranzystora podawany jest na przerzutnik monostabilny 61. Przerzutnik ten opóznia impuls wejsciowy o okolo 0,16 sek, a w tym czasie przeslona dochodzi do polozenia pelnego otwarcia.Nastepnie sygnal przechodzi na drugi przerzutnik monostabilny 62, który, po otrzymaniu opóznionego sygnalu, wytwarza impuls wyjsciowy o czasie trwania okolo 0,22 sek. Impuls wyjsciowy z przerzutnika 62 podawany jest na baze tranzystora 64 wprowadzajac ten tranzystor w stan przewodzenia. Na skutek tego przez cewke 63 plynie prad. Gdy cewka 63 przekaznika yen zasilana, zestyk 85 w obwodzie podtrzymywaniajest zwarty i próbkowane napiecie przechodzi przez wzmacniacz 86 (fig. 4) o jednostkowym wzmocnieniu i duzej impedancji.Zestyk 85 zwierajac sie powoduje, ze zmierzone napiecie jest podane po pierwsze na wzmacniacz 86 a po drugie na kondensator 87, który zostaje na skutek tego naladowany. Wraz z koncem trwajacego 0,22 sek impulsu przestaje przewodzic tranzystor 64. Obwód zasilania cewki 63 przekaznika zostaje przerwany i zestyk 85 powra-6 80 986 ca do stanu rozwarcia. Zmierzone napiecie, zmagazynowane na kondensatorze 87 nadal dziala jednak na wejsciu wzmacniacza 86. Ze wzgledu na duza impedancje wejsciowa tego wzmacniacza, podczas okresu podtrzymywania utrzymywane jest zasadniczo stale napiecie wyjsciowe tego wzmacniacza az do czasu gdy nastepne zwarcie zestyku 85 spowoduje podanie nowej próbki napiecia. Napiecie wyjsciowe z wzmacniacza 86 podawane jest na wysoko-napieciowy wzmacniacz operacyjny 73 (fig. 4) utrzymujac zasilanie elektrody glównej na zasadniczo stalym poziomie podczas krótkiego okresu czasu gdy próbka i obwód podtrzymywania oczekuja na sygnal nastepnego próbkowania.Jesli poziom napieciowy sygnalu nastepnej próbki rózni sie od poziomu pierwszej próbki, kondensator 87 przeladowuje sie na nowe napiecie poprzez zestyk 85 i obwód wzmacniacza 84. Napiecie nowej próbki przekazy¬ wane jest przez wzmacniacz 86 a kondensator zostaje naladowany na nowe napiecie. Pod koniec okresu próbko¬ wania zestyk 85 ponownie rozwiera sie i obwód podtrzymywania ponownie oczekuje na nastepna próbke. Jak widac opisany uklad umozliwia mierzenie zarówno wzrostu jak i spadku potencjalu bebna oraz ciagle wytwarza¬ nie sygnalu sterujacego potencjal elektrody glównej.Urzadzenie wedlug wynalazku zawiera ponadto obwód redukujacy pelzanie zera wzmacniacza elektronie^ trycznego miedzy okresami próbkowania. Jak pokazano na fig. 5 impuls wyzwalajacy jest przykladany równiez na baze tranzystora 78 wprowadzajac go w stan przewodzenia. Sygnal odwrócony z kolektora tego tranzystora podawany jest na pierwszy z lancuchowo polaczonych przerzutników monostabilnych 74 i 75. Po zakonczeniu sygnalu wyzwalajacego pobudzany jest przerzutnik monostabilny 74 w celu wytworzenia impulsu o czasie trwa¬ nia okolo 0,24 sek. Podczas tego okresu cewka elektromagnesu SÓL-1 nie jest zasilana i przeslona calkowicie sie zamyka. Opózniony sygnal przychodzi na drugi przerzutnik monostabilny 75, który wytwarza sygnal wyjsciowy o czasie trwania impulsu okolo 0,24 sek.Sygnal wyjsciowy z przerzutnika monostabilnego 75 przykladany jest na baze tranzystora 79. Tranzystor 79 przekazuje odwrócony sygnal wyjsciowy na obwód bramkujacy zbudowany na diodach 72 i 73. Podczas normalnej pracy urzadzenia, odwrócony sygnal przechodzi przez diode 73 i tranzystor 80, stanowiac sygnal uziemienia wzmacniacza elektrometiycznego 81. Sygnal ten przychodzi na uklad bramkujacy (nie pokazany) we wzmacniaczu elektromedycznym, który uziemia obwód wejsciowy tego wzmacniacza na okres okolo 0,24 sek, a w tym czasie czujnik 50 mierzy potencjal ziemi zamknietej przeslony. Charakteryzujacy sie bardzo duza impe- dancja obwód wejsciowy wzmacniacza 81 otrzymuje zatem na okres 0,24 sek zerowy potencjal odniesienia, raz na kazdy cykl powielacza (1,5 sek). Dzieki temu eliminuje sie bledy jakie moglyby wyniknac na skutek pojawia¬ jacego sie przy dlugim uzytkowaniu pelzania zera we wzmacniaczu 81.Gdy zaczyna sie przebieg kopiowania, czyli gdy obiektyw 18 analizuje oryginal, impuls wyzwalajacy przykladany jest równiez na baze tranzystorów 68 i 69, wprowadzajac je wstan przewodzenia. Napiecie z emitera tranzystora 69 podawane jest na diode 72. Diody 72 i 73 tworza bramke, która przepuszcza tylko nizsze z dwóch napiec wejsciowych na baze tranzystora 80 a zatem i do bramki wzmacniacza 81. Dioda spolaryzowana zaporowo stanowi duza impedancje dla sygnalu wytwarzanego przez przerzutnik monostabilny 75 wobec czego sygnal przechodzi przez diodowy obwód bramkujacy na tranzystor 80. Kondensator 71 w obwodzie bazy tranzy¬ stora 68 utrzymuje tranzystory 68 i 69 w stanie przewodzenia podczas krótkiego okresu miedzy cyklami powiela¬ nia, utrzymujac przez to diode 72 w stanie spolaryzowania zaporowego w tym okresie. W tych warunkach trwajacy 0,24 sek impuls bramkowania przechodzi przez diode 73 i tranzystor 80 na wzmacniacz 81. Niedziala- nie ukladu analizowania przez dluzszy okres czasu powoduje jednak rozladowanie sie kondensatora 71 na skutek czego dioda 72 przepuszcza sygnal o wartosci 0 V z emitera tranzystora 69 na baze tranzystora 80.Tranzystor 80 przestaje w tym momencie przewodzic, na skutek czego na bramke wzmacniacza elektromedy¬ cznego wysylany jest sygnal uziemiajacy. Jak widac wzmacniacz elektrometryczny jest ciagle uziemiony przez caly czas dzialania powielacza za wyjatkiem czasu gdy wytwarzane sa kopie i w punkcie 94 (fig. 5) pojawia sie ciag impulsów wyzwalajacych.Chociaz wynalazek opisano w odniesieniu do badania potencjalu tla na powierzchni bebna kserograficzne¬ go, powinno byc oczywiste, ze nie jest on ograniczony do opisanych szczególów. Powinno byc oczywiste, ze elektroda glówna lub inna elektroda sterujaca moga byc sterowane wzgledem dowolnego, zadanego napiecia odniesienia na bebnie lub plycie kserograficznej. Ponadto w opisie dla wygody brano pod uwage material nosnika naladowany dodatnio i ujemnie naladowany pigment. Oczywiscie nie stanowi to ograniczenia wynalazku gdyz mozliwe jest zastosowanie tych materialów odmiennie naladowanych, dzieki innym ich wlasciwosciom tryboelektrycznym, pi,..y czym zmienia sie wówczas równiez znak potencjalu elektrod sterujacych. PL PL PL PL