PL232651B1

PL232651B1 - Sprzęgło z systemem blokowania dla medycznego urządzenia wstrzykującego

Info

Publication number: PL232651B1
Application number: PL422256A
Authority: PL
Inventors: Adam STEFAŃSKI; Adam Stefański; Alberto Lozano Platonoff
Original assignee: Copernicus Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Priority date: 2017-07-18
Filing date: 2017-07-18
Publication date: 2019-07-31
Also published as: EP3655059A1; KR102544473B1; BR112020000948B1; BR112020000948A2; EP3655059B1; KR20200030092A; RU2754801C2; CN110891629B; CN110891629A; US20200147308A1; PL422256A1; US11596743B2; RU2020106595A; RU2020106595A3; WO2018207034A1; ES2902363T3; CA3107469A1; JP2020527979A; DK3655059T3; JP7049441B2

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy dziedziny urządzeń służących do podawania pacjentom substancji farmaceutycznej przez wstrzykiwanie. W szczególności przedmiotem wynalazku jest sprzęgło dla medycznego urządzenia wstrzykującego z systemem blokowania umożliwiającym zablokowanie urządzenia po podaniu ostatniej dawki gdy nie ma już w nim wystarczającej ilości medykamentu. Substancją farmaceutyczną może być dowolna substancja farmaceutyczna nadająca się do wstrzykiwania, np. insulina lub hormon wzrostu.

Sprzęgła wyżej wspomnianego typu są znane w stanie techniki. Przykład tego typu sprzęgła został ujawniony np. w zgłoszeniu EP16461534 tego samego zgłaszającego. W urządzeniu według EP16461534 w obudowie połączonej z pojemnikiem na substancję farmaceutyczną znajduje się mechanizm uzbrajający zawierający tulejowe sprzęgło, które jest nieprzesuwne osiowo i obrotowe wokół osi obudowy w dwóch kierunkach o określony kąt. Sprzęgło jest połączone ze sprężyną, która jest naprężana przez obrót sprzęgła podczas uzbrajania urządzenia. W obudowie znajduje się również mechanizm podawania dawki zawierający nakrętkę oraz tłok, który jest nieobrotowy i przesuwny osiowo w tulei sprzęgła, przy czym tłok ten współpracuje z nakrętką w taki sposób, że podczas uzbrajania urządzenia tłok i nakrętka są unieruchomione, a podczas podawania każdej dawki tłok przemieszcza się wzdłuż obudowy o określoną odległość dzięki rozprężaniu się sprężyny i obrotowi nakrętki. Przemieszczenie tłoka powoduje, że określona dawka płynnej substancji zostaje wypchnięta z pojemnika. Urządzenie według EP16461534 jest także zaopatrzone w środki blokujące, które zapobiegają uzbrojeniu urządzenia w celu podania kolejnej dawki po podaniu pewnej określonej ilości dawek substancji. Środki blokujące stanowią występy zlokalizowane w pobliżu dystalnego końca tulei sprzęgła na jej wewnętrznej powierzchni oraz wzdłużne ramiona znajdujące się na proksymalnym krańcu tłoka.

Wiele tego typu znanych rozwiązań umożliwia zablokowanie urządzenia po podaniu ostatniej pełnej dawki, gdy nie ma już w nim ilości medykamentu wystarczającej do podania kolejnej pełnej dawki. Funkcja ta zapewnia zgodność z wytycznymi do projektowania wg normy ISO 11608-1:2014 punkt 5.5k dla urządzeń wstrzykujących ze stałą wartością podawanego medykamentu, wg której: „ Wielodawkowe ISI ['wstrzykiwacze typu pen'] o stałej dawce nie będą umożliwiały uprzedniego ustalenia dawki, jeżeli pozostanie objętość niewystarczająca do podania pełnej stałej dawki". Jednak w takich urządzeniach, przed próbą podania kolejnej dawki użytkownik może tylko mniej więcej określić (według skali na obudowie kartridża) ile medykamentu można jeszcze podać. Precyzyjną informację dostaje dopiero przy próbie nastawienia kolejnej dawki, której już nie może nastawić.

Celem wynalazku było opracowanie takiego sprzęgła z systemem blokowania dla medycznego urządzenia wstrzykującego, które po pierwsze zapewniałoby zgodność z wytycznymi do projektowania wg normy ISO 11608-1:2014 punkt 5.5k, a po drugie zliczałoby dokładnie ilość podanych i/lub pozostałych do podania dawek.

Tak więc, opcjonalnym celem wynalazku było zapewnienie możliwości udostępnienia użytkownikowi informacji o ilości podanych i/lub pozostałych do podania dawek medykamentu.

Sprzęgło z systemem blokowania dla medycznego urządzenia wstrzykującego, według wynalazku zawiera umieszczoną w rurowej obudowie tuleję sprzęgła, której obrót w pierwszym kierunku uzbraja urządzenie do podania określonej dawki medykamentu, zaś obrót w drugim kierunku powoduje podanie tej dawki.

Sprzęgło według wynalazku charakteryzuje się tym, że - na tuleję sprzęgła nałożony jest pierwszy pierścień zapadkowy, obrotowy w dwóch kierunkach i współpracujący z nałożonym na niego drugim obrotowym pierścieniem zapadkowym, obrotowym tylko w jednym kierunku, - obudowa ma wewnętrzny wieniec zębaty, pierwszy pierścień zapadkowy ma co najmniej jedną zapadkę, a drugi pierścień zapadkowy ma wewnętrzny wieniec zębaty oraz co najmniej jedną zapadkę, zaś wieńce zębate mają zęby skierowane we wzajemnie przeciwnych kierunkach i zapadki są skierowane we wzajemnie przeciwnych kierunkach, - co najmniej jedna zapadka pierwszego pierścienia zapadkowego współpracuje z wieńcem zębatym drugiego pierścienia zapadkowego, co najmniej jedna zapadka drugiego pierścienia zapadkowego współpracuje z wieńcem zębatym obudowy, - podczas uzbrajania urządzenia pierwszy pierścień zapadkowy jest nieruchomy względem drugiego pierścienia zapadkowego, który obraca się względem obudowy we wspomnianym pierwszym kierunku o jeden ząb wieńca, zaś podczas podawania dawki drugi pierścień zapadkowy jest nieruchomy względem obudowy, natomiast pierwszy pierścień zapadkowy obraca się względem drugiego pierścienia zapadkowego we wspomnianym drugim kierunku o jeden ząb wieńca, przy czym - drugi pierścień zapadkowy i obudowa posiadają środki blokujące obrót drugiego pierścienia zapadkowego względem obudowy uniemożliwiając nastawienie dawki, gdy w pojemniku nie ma już wystarczającej ilości medykamentu.

Korzystnie, tuleja sprzęgła i pierwszy pierścień zapadkowy posiadają środki blokujące, które przy obrocie tulei o określony kąt w obu kierunkach umożliwiają jej obrót względem pierwszego pierścienia zapadkowego, przy czym wspomniany kąt jest mniejszy niż 360 stopni.

Korzystnie, wspomniane środki blokujące stanowi co najmniej jedno żeberko ukształtowane na zewnątrz tulei sprzęgła oraz co najmniej jeden skierowany do wewnątrz występ sterujący pierwszego pierścienia zapadkowego, który wyznacza co najmniej jedną wolną przestrzeń stanowiącą prowadnicę swobodnego przemieszczania się co najmniej jednego żeberka podczas obrotu tulei sprzęgła względem pierwszego pierścienia zapadkowego.

Ewentualnie, wspomniane środki blokujące stanowi co najmniej jedno żeberko ukształtowane na zewnątrz tulei sprzęgła oraz zwężona końcówka pierwszego pierścienia zapadkowego zawierająca wybranie, które wyznacza co najmniej jedną wolną przestrzeń stanowiącą prowadnicę swobodnego przemieszczania się co najmniej jednego żeberka podczas obrotu tulei sprzęgła względem pierwszego pierścienia zapadkowego.

Pierścienie zapadkowe mogą mieć po dwie wzajemnie naprzeciwległe zapadki.

Tuleja sprzęgła może mieć dwa naprzeciwległe żeberka, zaś pierwszy pierścień zapadkowy może mieć dwa naprzeciwległe występy sterujące, które wyznaczają dwie wolne przestrzenie stanowiące prowadnice.

Korzystnie, wspomniane środki blokujące umożliwiają wzajemny obrót tulei sprzęgła i pierwszego pierścienia zapadkowego w zakresie wspomnianego kąta oraz ich wspólny obrót w zakresie innego kąta, potrzebnego do pokonania wielkości kątowej jednego zęba wieńców zębatych, przy czym suma kątów obu wspomnianych kątów stanowi kąt potrzebny do uzbrojenia urządzenia. Środki blokujące obrót drugiego pierścienia zapadkowego względem obudowy może stanowić występ znajdujący się wewnątrz obudowy, który blokuje się z występem znajdującym się na zewnątrz drugiego pierścienia zapadkowego.

Korzystnie, tuleja sprzęgła, pierwszy pierścień zapadkowy i drugi pierścień zapadkowy są nie-przesuwne względem siebie osiowo.

Ewentualnie, na zewnętrznej powierzchni drugiego pierścienia zapadkowego jest nadrukowana podziałka wskazująca ilość podanych i/lub możliwych do podania dawek medykamentu widoczna dla użytkownika, korzystnie przez okienko w obudowie.

Zaletą sprzęgła według wynalazku jest to, że jego system blokowania precyzyjnie odlicza ilość podanych dawek. Dzięki temu, w korzystnym wariancie wynalazku użytkownik może odczytać dokładnie ile razy można jeszcze podać lek z wkładu przed ustawieniem każdej kolejnej dawki, czego skala na obudowie wkładu nie pokaże ze względu na małą rozdzielczość. Po ustawieniu ostatniej dawki wstrzy-kiwacz zostaje zablokowany i nie można go ustawić więcej razy, co przy większej inkrementacji pozwalałoby na ustawienie dawek pośrednich.

Przykład wykonania wynalazku przedstawiono na rysunku, na którym:

Fig. 1a i 1b przedstawiają widok perspektywiczny sprzęgła według wynalazku, rozłożonego na części;

Fig. 2a przedstawia przekrój poprzeczny sprzęgła z fig. 1 wzdłuż płaszczyzny A-A oznaczonej na fig. 3;

Fig. 2b przedstawia przekrój poprzeczny (analogiczny do przekroju z fig. 2a) innego przykładu sprzęgła według wynalazku;

Fig. 2c przedstawia przekrojowy widok perspektywiczny kolejnego przykładu sprzęgła według wynalazku;

Fig. 3 przedstawia przekrój podłużny urządzenia wstrzykującego, w którym zastosowano sprzęgło według wynalazku.

Na fig. 1a widać przekrojowy widok perspektywiczny obudowy 1 mechanizmu sprzęgła według wynalazku. Na fig. 1 b pokazane są pozostałe części składowe mechanizmu sprzęgła, wyjęte z obudowy.

Na fig. 1b widać, że na tuleję sprzęgła 2 nałożony jest pierwszy pierścień zapadkowy 3 i drugi pierścień zapadkowy 4. Pierwszy pierścień zapadkowy 3 opiera się na kryzie 2.3 znajdującej się na tulei sprzęgła 2 po jej stronie dystalnej, która to kryza jest jednocześnie elementem centrującym dla drugiego pierścienia zapadkowego 4 oraz ustalającym system osiowo.

Obecnie zostanie szczegółowo opisany wyżej wspomniany system blokowania umożliwiający zablokowanie urządzenia po podaniu ostatniej dawki sprzęgła według wynalazku. System ten zawiera wyżej wspomniane dwa pierścienie zapadkowe 3 i 4, współpracujące z tuleją sprzęgła 2, ze sobą wzajemnie i z obudową 1 urządzenia, w celu zablokowania możliwości uzbrojenia urządzenia do podania kolejnej dawki jeżeli pewna określona ilość dawek została już podana. System ten może także służyć do wskazywania aktualnego stanu urządzenia (uzbrojone - nieuzbrojone), jak również opcjonalnie do wskazywania ilości podanych już/pozostających w pojemniku dawek. Pierwszy pierścień zapadkowy 3 obraca się w dwóch kierunkach, natomiast drugi pierścień zapadkowy 4 obraca się w jednym kierunku. Tuleja sprzęgła 2, pierwszy pierścień zapadkowy 3 i drugi pierścień zapadkowy 4 są nieprzesuwne względem siebie osiowo.

Na fig. 1 b i 2b, pierwszy pierścień zapadkowy 3 posiada dwie skierowane zasadniczo obwodowo sprężyste zapadki 3.1 do współpracy z drugim pierścieniem zapadkowym 4, oraz dwa skierowane do wewnątrz występy sterujące 3.2 do współpracy z odpowiednimi żeberkami 2.1 ukształtowanymi na zewnątrz tulei sprzęgła 2. Pomiędzy występami sterującymi 3.2 znajdują się z obu stron wolne przestrzenie P stanowiące prowadnice, w których żeberka 2.1 mogą się swobodnie przemieszczać podczas obrotu pierwszego pierścienia zapadkowego 3 względem tulei sprzęgła 2. Współpraca zapadek 3.1 pierwszego pierścienia zapadkowego 3 z drugim pierścieniem zapadkowym 4 możliwa jest dzięki temu, że drugi pierścień zapadkowy 4 ma wewnątrz ukształtowany wieniec zębaty 4.1, z którym zazębia się zapadka 3.1. Drugi pierścień zapadkowy 4 posiada też dwie sprężyste zapadki 4.2 służące do współpracy z obudową 1, na której ukształtowany jest wewnętrzny wieniec zębaty 1.1. Zarówno zęby wieńców 4.1 i 1.1, jak i zapadki 3.1 i 4.2 skierowane są we wzajemnie przeciwnych kierunkach. Istotną częścią drugiego pierścienia zapadkowego 4 jest żeberko blokujące 4.3, współpracujące z odpowiednim występem 1.2 w obudowie 1.

Ilość sprężystych zapadek obu pierścieni zapadkowych nie stanowi ograniczenia wynalazku. Przykładowo, możliwe jest również wykonanie sprzęgła według wynalazku pokazane w przekroju na fig. 2a, w którym pierwszy pierścień zapadkowy 3 posiada tylko jedną skierowaną zasadniczo obwodowo sprężystą zapadkę 3.1 do współpracy z drugim pierścieniem zapadkowym 4, i drugi pierścień zapadkowy 4 ma też tylko jedną sprężystą zapadkę 4.2 służącą do współpracy z obudową 1. Ilość zapadek może być także większa niż 2 (nie zostało to pokazane na figurach). W przykładzie pokazanym na fig. 2a widać także, że pierwszy pierścień zapadkowy 3 może mieć tylko jeden występ sterujący 3.2 do współpracy z tylko jednym żeberkiem 2.1 ukształtowanym na zewnątrz tulei sprzęgła 2. W takiej sytuacji powstaje jedna wolna przestrzeń P stanowiąca prowadnicę dla żeberka 2.1. W przykładzie pokazanym na fig. 2c środki blokujące stanowi jedno żeberko 2.1 ukształtowane na zewnątrz tulei sprzęgła 2, tak jak w przykładzie na fig. 2a, oraz dystalna końcówka 3.3 pierwszego pierścienia zapadkowego 3, która jest zwężona w stosunku do pierwszego pierścienia 3, tzn. ma mniejszą średnicę zewnętrzną, i zawiera wybranie 3.4 wyznaczające wolną przestrzeń P stanowiącą prowadnicę swobodnego przemieszczania się żeberka 2.1 podczas obrotu tulei sprzęgła 2 względem pierwszego pierścienia zapadkowego 3.

Działanie systemu blokowania urządzenia zostanie opisane w szczególności w odniesieniu do fig. 2b. Na fig. 2b pokazano przykładowy system blokowania, w którym pierścienie 3 i 4 mają po dwie zapadki oraz są dwie wolne przestrzenie P między dwoma występami 3.2, których zakres wyznacza kąt a wynoszący 105 stopni. Kolejne zęby wieńców zębatych 4.1 i 1.1 są w tym przykładzie rozmieszczone w odległości kątowej wynoszącej 11,5 stopnia. Tak więc, w tym przypadku system ma 32 zęby i odliczając strefę martwą drugiego pierścienia zapadkowego 4 (nie może on wykonać pełnego obrotu zważywszy na przestrzeń potrzebną do uformowania żeberek 2.1) urządzenie może podać 30 dawek. Urządzenie może być przystosowane do podania innej ilości dawek. Inny jest wówczas rozstaw kątowy oraz ilość zębów wieńców zębatych, jak również zakres swobodnego ruchu tulei sprzęgła 2 w przestrzeni P.

Na fig. 2b system pokazany jest w stanie nieuzbrojonym, tzn. przed nastawieniem dawki. Podczas uzbrajania urządzenia (nastawiania dawki) tuleja sprzęgła 2 wykonuje łącznie obrót w lewo o 120 stopni. W związku z tym, że wolne przestrzenie P między występami 3.2 pozwala na obrót o kąt a wynoszący 105 stopni, przy obrocie tulei sprzęgła 2 w lewo o kąt 105 stopni, żeberka 2.1 pokonują najpierw swobodnie puste przestrzenie P (w tym czasie pierwszy pierścień zapadkowy 3 nie obraca się). Następnie, żeberka 2.1 opierają się o występy 3.2, wobec czego tuleja sprzęgła 2 i pierwszy pierścień zapadkowy 3 dalszą część obrotu, czyli o kąt β równy 15 stopni wykonują wspólnie. Ten wspólny obrót powoduje również obrót drugiego pierścienia zapadkowego 4 o 15 stopni, gdyż w trakcie obrotu w lewo zapadki 3.1 napierają na zęby wieńca 4.1. Z kolei w związku z tym, że zęby wieńca zapadkowego 1.1 obudowy 1 skierowane są przeciwnie do zębów wieńca 4.1, i odpowiednie zapadki są skierowane przeciwnie, obrót drugiego pierścienia zapadkowego 4 o 15 stopni powoduje pokonanie przez jego zapadki 4.2 jednego zęba wieńca 1.1 (zęby są rozmieszczone co 11,5 stopnia). Po wyżej opisanym obrocie łącznie o 120 stopni, kończy się faza uzbrajania i urządzenie jest gotowe do podania medykamentu.

Podczas podawania dawki medykamentu tuleja sprzęgła 2 obraca się w prawo o kąt 105 stopni, a jej żeberka 2.1 pokonują znowu najpierw puste przestrzenie P. Dalszy obrót tulei 2 o 15 stopni powoduje, że żeberka 2.1 napierają na występy 3.2 popychając pierwszy pierścień zapadkowy 3, tak że jego zapadki 3.1 pokonują jeden ząb wieńca 4.1. Tak więc, po podaniu dawki (wykonaniu pełnego cyklu), czyli po wykonaniu przez tuleję sterującą 2 obrotu w prawo łącznie o 120 stopni, pierwszy pierścień zapadkowy 3 obrócił się w prawo o jeden ząb wieńca 4.1 a drugi pierścień zapadkowy 3 obrócił się w lewo o jeden ząb wieńca 1.1 i urządzenie jest gotowe do następnego cyklu.

Kolejne obroty tulei sprzęgła 2 w lewo, a więc kolejne uzbrajanie urządzenia są możliwe do momentu spotkania żeberka blokującego 4.3 z występem 1.2 znajdującym się wewnątrz obudowy 1 (fig. 1a i 1b). Żeberko 4.3 i występ 1.2 stanowią środki blokowania nastawienia dawki przekraczającej zakres pracy urządzenia, gdy nie ma w kartridżu wystarczającej ilości medykamentu. Żeberko 4.3 i występ 1.2 są ukształtowane w taki sposób, aby umożliwiały obrót drugiego pierścienia zapadkowego 4 względem obudowy 1 w zakresie określonego kąta, po pokonaniu którego dalszy obrót jest niemożliwy. Występ 1.2 w obudowie ustala więc także wraz z tuleją skali zakres pracy urządzenia. W tym przykładzie wykonania drugi pierścień zapadkowy 4 ma od strony proksymalnej część 4.4 o mniejszej średnicy zewnętrznej, na którym ukształtowane jest rozciągające się osiowo żeberko blokujące 4.3 wystające promieniowo na zewnątrz ze wspomnianej części 4.4. Z kolei wewnątrz obudowy 1 znajduje się wzdłużny występ 1.2, tak że w po obrocie tulei 2 a wraz z nią drugiego pierścienia 4 o określony kąt, żeberko 4.3 natrafia na występ 1.2 i dalszy obrót jest niemożliwy. W takiej sytuacji pełny obrót w celu uzbrojenia urządzenia nie może zostać wykonany, gdyż po pokonaniu przestrzeni P (105 stopni) drugi pierścień zapadkowy 3 nie może się już obracać i blokuje taką możliwość całemu urządzeniu. W urządzeniu wstrzykującym, w którym mechanizm napędowy zawiera sprężynę skrętną naprężaną podczas uzbrajania dawki i zwalnianą podczas podawania dawki w celu spowodowania obrotu tulei sprzęgła (w opisanym przykładzie w prawo), siła pochodząca od sprężyny spowoduje zresetowanie ustawienia, ponieważ ramiona zapadkowe 2.2 tulei sprzęgła 2 nie może zająć odpowiedniej pozycji w celu zazębienia się z nakrętką 7 (patrz opis fig. 3).

Fig. 3 przedstawia przekrój podłużny urządzenia wstrzykującego wyposażonego w sprzęgło z systemem blokowania ostatniej dawki według wynalazku.

Jest to urządzenie do wielokrotnego podawania ustalonej dawki medykamentu; na fig. 3 pokazane jest ono w stanie uzbrojonym, czyli gotowym do użycia, przed podaniem pierwszej dawki. Jak widać na fig. 3, mechanizmy urządzenia umieszczone są w obudowie 1 łączonej z pojemnikiem 8 na kartridż z medykamentem, na który nakładana jest nasadka 9.

Mechanizmy urządzenia obejmują sprzęgło z systemem blokowania oraz mechanizm napędowy. Sprzęgło z systemem blokowania zostało opisane szczegółowo powyżej w odniesieniu do fig. 1a, 1b i 2a, 2b, 2c.

Tuleja sprzęgła 2 nałożona jest na nieobrotowy tłok 10, który może się w niej przesuwać wyłącznie w kierunku dystalnym. Na tuleję sprzęgła 2 nałożona jest sprężyna napędowa 11, na którą z kolei nałożona jest skala 12 w postaci otaczającej sprężynę 11 tulei. Obrót tulei sprzęgła 2 realizowany jest za pomocą pokrętła 13. Proksymalny koniec sprężyny napędowej 11 jest umocowany w trakcie montażu w obudowie 1, natomiast dystalny koniec sprężyny 11 przymocowany jest do tulei sprzęgła 2. Tak więc obrót tulei sprzęgła 2 np. w lewo o 120 stopni powoduje napięcie sprężyny 11, która po zwolnieniu spowoduje podanie dawki. Tłok 10, zaopatrzony w gwint zewnętrzny, jest połączony z nakrętką 7 za pomocą gwintu wewnętrznego nakrętki, który jest tak dobrany, aby przy obrocie nakrętki 7 o kąt 120 stopni podawana była odpowiednia dawka medykamentu. Tłok 10 ma przekrój niekołowy i na jego powierzchni zewnętrznej znajdują się dwa wzdłużne rowki sprzęgane z odpowiednimi wypustami blokady 14 umocowanej w obudowie 1. W związku z tym tłok 10 jest zablokowany przed obrotem w blokadzie 14 i podczas obrotu nakrętki 7 przesuwa się poosiowo o określoną odległość wypychając dawkę medykamentu.

Tuleja sprzęgła 2 ma przy swoim dystalnym krańcu skierowane obwodowo trzy sprężyste ramiona 2.2 (na fig. 2b widoczne są tylko dwa z nich). Sprężystość ramion 2.2 pozwala im na odchylanie się wzdłuż osi tulei. Wewnątrz nakrętki 7 ukształtowana jest obwodowa półka 7.1, w której znajduje się otwór 7.2. W związku z tym, podczas ustawiania dawki, a więc przy obrocie tulei sprzęgła 2 o kąt 120 stopni, który to obrót powoduje napięcie sprężyny napędowej 11, jedno ze sprężystych ramion 2.2 opada do otworu 7.2 i zaczepia o półkę 7.1 znajdującą się wewnątrz nakrętki 7. W trakcie nastawiania dawki nakrętka 7 jest zablokowana przed obrotem za pomocą typowego spustu 15, który jest zamocowany w obudowie mechanizmu 1. Po zwolnieniu spustu 15 nakrętka 7, sprzęgnięta z tuleją 2 przez ramię 2.2, może się obrócić wokół osi przejmując ruch obrotowy tulei sprzęgła 2, popychanej przez sprężynę 11, napiętą podczas nastawiania dawki, gdy nakrętka była zablokowana.

Sposób współpracy tulei sprzęgła 2 ze sprężyną 11, blokadą 14 i spustem 15, jak również tłoka 10 z nakrętką 7 i blokadą 14 są analogiczne jak w urządzeniu wstrzykującym opisanym w zgłoszeniu EP16461534.

Na obudowie urządzenia można umieścić okienko 16 selektora dawki, przez które widoczny będzie wskaźnik stanu urządzenia (uzbrojone / nieuzbrojone) umieszczony na tulei skali.

Istotną zaletą urządzenia według wynalazku jest to, że w jego systemie blokowania drugi pierścień zapadkowy 4 obraca się względem obudowy 1 tylko w jednym kierunku, o jeden ząb jej wieńca 1.1 przy każdym uzbrojeniu urządzenia (ustawieniu dawki) i nie wraca do położenia początkowego. Dzięki temu wzajemne położenie pierścienia 4 i obudowy jednoznacznie wyznacza ilość podanych dawek i może być wykorzystane do przekazania tej informacji użytkownikowi. W tym celu na zewnętrznej powierzchni drugiego pierścienia zapadkowego 4 można wykonać odpowiednią podziałkę widoczną przez obudowę 1, która może służyć jako wskaźnik ilości podanych i/lub możliwych do podania dawek medykamentu. Na obudowie 1 można np. wykonać okienko 17, przez które widoczna jest wspomniana podziałka. Możliwe są też inne rozwiązania, np. przezroczysta obudowa i odpowiednie oznakowanie pierścienia 4.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sprzęgło z systemem blokowania dla medycznego urządzenia wstrzykującego, zawierające umieszczoną w rurowej obudowie (1) tuleję sprzęgła (2), której obrót w pierwszym kierunku uzbraja urządzenie do podania określonej dawki medykamentu, zaś obrót w drugim kierunku powoduje podanie tej dawki, znamienne tym, że na tuleję sprzęgła (2) nałożony jest pierwszy pierścień zapadkowy (3) obrotowy w dwóch kierunkach i współpracujący z nałożonym na niego drugim obrotowym pierścieniem zapadkowym (4) obrotowym tylko w jednym kierunku, obudowa (1) ma wewnętrzny wieniec zębaty (1.1), pierwszy pierścień zapadkowy (3) ma co najmniej jedną zapadkę (3.1), a drugi pierścień zapadkowy (4) ma wewnętrzny wieniec zębaty (4.1) oraz co najmniej jedną zapadkę (4.2), zaś wieńce zębate (1.1,4.1) mają zęby skierowane we wzajemnie przeciwnych kierunkach i zapadki (3.1,4.2) są skierowane we wzajemnie przeciwnych kierunkach, co najmniej jedna zapadka (3.1) pierwszego pierścienia zapadkowego (3) współpracuje z wieńcem zębatym (4.1) drugiego pierścienia zapadkowego (4), co najmniej jedna zapadka (4.2) drugiego pierścienia zapadkowego (4) współpracuje z wieńcem zębatym (1.1) obudowy (1), podczas uzbrajania urządzenia pierwszy pierścień zapadkowy (3) jest nieruchomy względem drugiego pierścienia zapadkowego (4), który obraca się względem obudowy (1) we wspomnianym pierwszym kierunku o jeden ząb wieńca (1.1), zaś podczas podawania dawki drugi pierścień zapadkowy (4) jest nieruchomy względem obudowy (1), natomiast pierwszy pierścień zapadkowy (3) obraca się względem drugiego pierścienia zapadkowego (4) we wspomnianym drugim kierunku o jeden ząb wieńca (4.1), przy czym drugi pierścień zapadkowy (4) i obudowa (1) posiadają środki (4.3, 1.2) blokujące obrót drugiego pierścienia zapadkowego (4) względem obudowy (1) uniemożliwiając nastawienie dawki, gdy w pojemniku nie ma już wystarczającej ilości medykamentu.

2. Sprzęgło według zastrz. 1, znamienne tym, że tuleja sprzęgła (2) i pierwszy pierścień zapadkowy (3) posiadają środki blokujące, które przy obrocie tulei (2) o określony kąt (a) w obu kierunkach umożliwiają jej obrót względem pierwszego pierścienia zapadkowego (3), przy czym kąt (a) jest mniejszy niż 360 stopni.

3. Sprzęgło według zastrz. 2, znamienne tym, że wspomniane środki blokujące stanowi co najmniej jedno żeberko (2.1) ukształtowane na zewnątrz tulei sprzęgła (2) oraz co najmniej jeden skierowany do wewnątrz występ sterujący (3.2) pierwszego pierścienia zapadkowego (3), który wyznacza co najmniej jedną wolną przestrzeń (P) stanowiącą prowadnicę swobodnego przemieszczania się co najmniej jednego żeberka (2.1) podczas obrotu tulei sprzęgła (2) względem pierwszego pierścienia zapadkowego (3).

4. Sprzęgło według zastrz. 2, znamienne tym, że wspomniane środki blokujące stanowi co najmniej jedno żeberko (2.1) ukształtowane na zewnątrz tulei sprzęgła (2) oraz zwężona końcówka (3.3) pierwszego pierścienia zapadkowego (3) zawierająca wybranie (3.4), które wyznacza co najmniej jedną wolną przestrzeń (P) stanowiącą prowadnicę swobodnego przemieszczania się co najmniej jednego żeberka (2.1) podczas obrotu tulei sprzęgła (2) względem pierwszego pierścienia zapadkowego (3).

5. Sprzęgło według zastrz. 1, znamienne tym, że pierścienie zapadkowe (3) i (4) mają po dwie wzajemnie naprzeciwległe zapadki odpowiednio (3.1) i (4.1).

6. Sprzęgło według zastrz. 3, znamienne tym, że tuleja (2) ma dwa naprzeciwległe żeberka (2.1), zaś pierwszy pierścień zapadkowy (3) ma dwa naprzeciwległe występy sterujące (3.2), które wyznaczają dwie wolne przestrzenie (P) stanowiące prowadnice.

7. Sprzęgło według zastrz. 2 albo 3, albo 4, albo 5, znamienne tym, że wspomniane środki blokujące (2.1, 3.2, 3.3, 3.4) umożliwiają wzajemny obrót tulei (2) i pierwszego pierścienia zapadkowego (3) w zakresie wspomnianego kąta (a) oraz ich wspólny obrót w zakresie kąta (β) potrzebnego do pokonania wielkości kątowej jednego zęba wieńców zębatych, przy czym suma kątów (a) i (β) stanowi kąt potrzebny do uzbrojenia urządzenia.

8. Sprzęgło według zastrz. 1, znamienne tym, że środki (4.3, 1.2) blokujące obrót drugiego pierścienia zapadkowego (4) względem obudowy (1) stanowi występ (1.2) znajdujący się wewnątrz obudowy, który blokuje się z występem (4.3) znajdującym się na zewnątrz drugiego pierścienia zapadkowego (4).

9. Sprzęgło według zastrz. 1, znamienne tym, że tuleja sprzęgła (2), pierwszy pierścień zapadkowy (3) i drugi pierścień zapadkowy (4) są nieprzesuwne względem siebie osiowo.

10. Sprzęgło według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że na zewnętrznej powierzchni drugiego pierścienia zapadkowego (4) jest nadrukowana podziałka wskazująca ilość podanych i/lub możliwych do podania dawek medykamentu widoczna dla użytkownika przez okienko w obudowie (1).