PL202345B1 - Młyn walcowy - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest m lyn walcowy, posiadaj a- cy podstaw e, na której jest podparty stó l do rozpylania, tworz acy poziom a górn a powierzchni e. Stó l jest ruchomy obrotowo wokó l pionowej osi przecinaj acej górn a po- wierzchni e w jej punkcie centralnym. Na górnej powierzchni sto lu, w s asiedztwie zewn etrznego obwodu sto lu jest ufor- mowana pier scieniowa bruzda. Na podstawie, w pobli zu sto lu jest zamocowany wychylnie, pod k atem a wzgl edem poziomu w kierunku punktu centralnego, co najmniej jeden wa l walca z jednym ko ncem umieszczonym ponad wspo- mnianym sto lem. Walec rozpylaj acy jest obrotowo podparty w jednej cz esci ko ncowej co najmniej jednego wa lu walca. Ponadto m lyn zawiera srodki dociskaj ace walec rozpylaj acy w kierunku pier scieniowej bruzdy, gdy surowiec wprowa- dzony na obrotowy stó l do rozpylania jest w po lozeniu rozpylania poprzez prasowanie pomi edzy pier scieniow a bruzd a i co najmniej jednym walcem rozpylaj acym. M lyn walcowy charakteryzuje si e tym, ze walec (2) rozpylaj acy ma kszta lt przy którym przed u zyciem do rozpylania surow- ca, zewn etrzna powierzchnia obwodowa walca (2) rozpyla- j acego ma lagodny, lukowy przekrój z co najmniej jedn a plask a sekcj a (24) usytuowan a w jego centralnej cz esci. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest młyn walcowy. W znanych młynach walcowych twardy surowiec, np. węgiel kamienny, wprowadza się pomiędzy walce rozpylające i zasadniczo poziomą górną powierzchnię stołu do rozpylania, obrotowego wokół pionowej osi. Surowiec rozpyla się poprzez prasowanie pomiędzy stołem do rozpylania i obrotowymi walcami rozpylającymi. Z opisu patentowego US Nr 4,234,132, znany jest młyn walcowy, którego przekrój powierzchni rozpylającej tj. górnej powierzchni stołu do rozpylania i obwodowej powierzchni walców są płaskie. W innym typie tradycyjnych młynów walcowych, ujawnionych np. w patencie US Nr 3,366,338, kształt obwodowego przekroju walców jest łukowy, a w stole do rozpylania jest uformowana pierścieniowa bruzda, która ma w przybliżeniu podobny kształt łukowy.

Podczas rozpylania materiału w szczelinie utworzonej pomiędzy stołem do rozpylania i obracanymi walcami kształt poszczególnych elementów rozpylających wywiera wpływ na wydajność rozpylania oraz ogólną charakterystykę działania, jak np. poziom drgań lub zużycie mocy przez młyn. W zwią zku z tym proponowano róż ne zmiany wspomnianych powyż ej profili przekrojów powierzchni rozpylających.

W patencie US Nr 4,606,506 opisano młyn walcowy o łukowych powierzchniach rozpylających rozmieszczonych promieniowo na zewnętrznej stronie tego systemu i płaskich przekrojach powierzchni rozpylających tj. stożkowych powierzchniach na jego stronie wewnętrznej. Celem tej konstrukcji jest uzyskanie jednorodnego zużycia walców poprzez uniknięcie dużego zużycia w rozdrabnianiu zgrubnym, tj. na wewnętrznej stronie tego systemu. W japońskiej publikacji patentowej Nr 2026647A2 opisano walcowe urządzenie kruszące o zwiększonej wydajności rozdrabniania uzyskanej poprzez zastosowanie powierzchni kruszących walców i obracającego się stołu, które mają niemal podobne zarysy zawierające dwa kołowe łuki o różnym promieniu krzywizny.

W patencie US Nr 4,611,765 przedstawiono mł yn walcowy z przynajmniej jedną pierścieniową bruzdą na powierzchni walców rozpylających. System ten cechuje także szczelina pomiędzy walcem rozpylającym i stołem do rozpylania posiadająca w przekroju kształt klinowy, zbieżny w kierunku zewnętrznej strony stołu do rozpylania. Wąska szczelina zapobiega przedwczesnemu wydostawaniu się materiału z przestrzeni rozpylania.

Wskutek niejednorodnego zużycia powierzchni rozpylających ich zewnętrzne części mogą wystawać względem obszarów położonych bliżej środka stołu do rozpylania.

Z opisu JP 1236953 znany jest mł yn walcowy, posiadają cy podstawę , na której jest podparty stół do rozpylania, tworzący poziomą górną powierzchnię. Stół jest ruchomy obrotowo wokół pionowej osi przecinającej górną powierzchnię w jej punkcie centralnym. Na górnej powierzchni stołu, w sąsiedztwie zewnętrznego obwodu stołu jest uformowana pierścieniowa bruzda. Na podstawie, w pobliżu stołu jest zamocowany wychylnie, pod kątem α względem poziomu w kierunku punktu centralnego, co najmniej jeden wał walca z jednym końcem umieszczonym ponad wspomnianym stołem. Walec rozpylający jest obrotowo podparty w jednej części końcowej co najmniej jednego wału walca. Ponadto młyn zawiera środki dociskające walec rozpylający w kierunku pierścieniowej bruzdy, gdy surowiec wprowadzony na obrotowy stół do rozpylania jest w położeniu rozpylania poprzez prasowanie pomiędzy pierścieniową bruzdą i co najmniej jednym walcem rozpylającym.

W patencie US Nr 5,518,192 zaproponowano mł yn walcowy, w którym nadano ukoś ny kształ t zewnętrznej części powierzchni rozpylającej w walcu do rozpylania, dla uniknięcia powstawania wystających obszarów i zapewnienia łagodnego odpływu rozpylonego produktu na zewnątrz stołu do rozpylania.

Młyn walcowy, według wynalazku, posiadający podstawę, na której jest podparty stół do rozpylania, tworzący poziomą górną powierzchnię, przy czym stół jest ruchomy obrotowo wokół pionowej osi przecinającej górną powierzchnię w jej punkcie centralnym, zaś na górnej powierzchni stołu, w sąsiedztwie zewnę trznego obwodu stoł u jest uformowana pierś cieniowa bruzda, przy czym na podstawie, w pobliżu stołu jest zamocowany wychylnie, pod kątem α względem poziomu w kierunku punktu centralnego, co najmniej jeden wał walca z jednym końcem umieszczonym ponad wspomnianym stołem, zaś walec rozpylający jest obrotowo podparty w jednej części końcowej co najmniej jednego wału walca, a ponadto młyn zawiera środki dociskające walec rozpylający w kierunku pierścieniowej bruzdy, gdy surowiec wprowadzony na obrotowy stół do rozpylania jest w położeniu rozpylania poprzez prasowanie pomiędzy pierścieniową bruzdą i co najmniej jednym walcem rozpylającym, charakteryzuje się tym, że walec rozpylający ma kształt przy którym przed użyciem do rozpylania surowca,

PL 202 345 B1 zewnętrzna powierzchnia obwodowa walca rozpylającego ma łagodny, łukowy przekrój z co najmniej jedną płaską sekcją usytuowaną w jego centralnej części.

Szerokość płaskiej sekcji wynosi od około 20% do około 60% poosiowej szerokości walca, a w szczególności szerokość płaskiej sekcji wynosi od około 25% do około 40% poosiowej szerokości walca.

Płaska sekcja jest usytuowana na odległości W1 od płaszczyzny centralnej walca prostopadłej do osi walca w kierunku środka płyty do rozpylania i na odległości W2 od płaszczyzny centralnej, prostopadłej do osi walca w kierunku zewnętrznej krawędzi do rozpylania, przy czym W1 jest większe od W2.

Korzystnym jest gdy płaska sekcja jest odchylona od kierunku osi walca pod kątem od około 0° do α w kierunku poziomym, a zwłaszcza gdy płaska sekcja jest odchylona od kierunku osi walca pod kątem od około 2° do około 6° w kierunku poziomym.

Przekrój zewnętrznej powierzchni obwodowej walca zawiera pierwszą styczną sekcję pomiędzy płaską sekcją oraz poosiowo wewnętrznym czołem walca, i drugą styczną sekcję pomiędzy płaską sekcją oraz poosiowo zewnętrznym czołem walca.

Pierwsza styczna sekcja tworzy kąt od około 30° do około 50° z poosiowo wewnętrznym czołem i druga styczna sekcja tworzy ką t od okoł o 30° do okoł o 50° z poosiowo zewnę trznym czoł em.

Usytuowana pod walcem rozpylającym bruzda ma przekrój o profilu łukowym.

Przekrój bruzdy ma pierwszy promień krzywizny w promieniowo wewnętrznej części bruzdy i drugi promień krzywizny w promieniowo zewnętrznej części bruzdy, przy czym pierwszy promień krzywizny jest mniejszy niż drugi promień krzywizny.

Co najmniej jeden walec rozpylający i bruzda tworzą szczelinę mającą w przekroju kształt o minimalnej wysokości w promieniowo wewnętrznej części bruzdy.

Kształt przekroju szczeliny ma lokalne minimum w promieniowo zewnętrznej części bruzdy.

Opisane powyżej modyfikacje profili powierzchni rozpylających generalnie eliminują niektóre niedobory w większości tradycyjnych młynów walcowych, lecz potrzeba prostych powierzchni rozpylających o udoskonalonych osiągach systemu wciąż występuje.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest to, że zapewnia młyn walcowy posiadający proste powierzchnie rozpylające, który zapewniają wydajne rozpylanie, niezawodne działanie samego młyna walcowego.

Ogólnie wiadomo, że tradycyjnie koncentryczne, kołowo powierzchniowe profile rozpylające ulegają niejednorodnemu zużyciu na swych powierzchniach. Wynalazek oparto na zaskakującej obserwacji, że wspomniane powyżej właściwości powierzchni rozpylających są szczególnie korzystne dla profilu powierzchni rozpylających. Generalna koncepcja obecnej konstrukcji młyna walcowego polega na umieszczeniu dużej części powierzchni rozdrabniających we wzajemnym zetknięciu, pod typowo stosowanym obciążeniem. Uzyskano to poprzez możliwie najlepsze dopasowanie profili powierzchni rozpylających. Ponadto zauważono, że można zoptymalizować niektóre, wyraźnie pomniejsze szczegóły powierzchni rozpylających, dla poprawy efektywności i trwałości młyna walcowego. Zgłaszający odkrył, że szerokość zasadniczo płaskiej sekcji centralnej części obwodowej powierzchni walca można wykonać jako odpowiednią część powierzchni obwodowej. Płaską sekcję należy umieścić w pobliżu płaszczyzny centralnej walca, tj. w pobliżu płaszczyzny prostopadłej do osi walca w równej odległości od jego poosiowo wewnę trznego i zewnętrznego czoła.

Płaska sekcja generalnie w kształcie okrągłym tworzy cięciwę koła, a przesunięcie tej cięciwy o stałej długości prowadzi z konieczności do zmiany jej kierunku. Zwykle oś walca pochyla się pod kątem α typowo około 15° w kierunku środka stołu do rozpylania. Kierunek płaskiej sekcji jest bardziej zbliżony do kierunku poziomego niż do kierunku osi walca. Płaska sekcja tworzy kąt β z kierunkiem osi walca, kąt α wynosi od 0° a α korzystnie od około 2° do około 6° i najkorzystniej około 4°.

Udogodnienie opisanego powyżej kierunku płaskiej sekcji oparto na zoptymalizowaniu kształtu szczeliny utworzonej pomiędzy powierzchniami rozpylającymi. Promieniowy przepływ rozpylanego materiału ulega zwolnieniu w poszerzonej części centralnej szczeliny, przez co występuje dość czasu dla dokładnego rozdrobnienia materiału. Brak jest natomiast zauważalnego wgłębienia w centralnej części obwodowej powierzchnia walca, w związku z czym obciążenie rozkłada się równomiernie na całej powierzchni, co korzystnie wpływa na rozdrabnianie. Ponadto, z powodu łagodnego kształtu powierzchni rozpylających ruch materiału jest stabilny, a powierzchnie nie ulegają nieregularnemu zużyciu lub pękaniu. Właściwy kąt płaskiej sekcji jest również istotny dla stabilnego przepływu materiału poprzez szczelinę.

PL 202 345 B1

Bruzda ze wspomnianym powyżej profilem oraz z profilem walca wyznaczonym przez płaską sekcję tworzą szczelinę, która ma minimalną wysokość w swej promieniowo wewnętrznej części i drugą lokalną minimalną wysokość w swej promieniowo zewnętrznej części. Kształt ten okazał się szczególnie korzystny dla efektywnego rozdrabniania oraz małego, jednorodnego zużycia powierzchni. Zewnętrzna minimalna wysokość szczeliny jest korzystnie nieco mniejsza niż maksymalna wysokość w centralnej części szczeliny. Najwęższy punkt, w którym szczelina wynosi typowo 50% swego maksimum znajduje się korzystnie w części wewnętrznej.

Dzięki konturowi obecnego walca, będzie on biegł ponad materiałem w pierścieniowej bruździe, zamiast wnikania poprzez całkowitą głębokość materiału, jak ma to miejsce dla powierzchni rozdrabniających o podobnym promieniu. Energia zużywana przy efekcie wnikania jest tracona i nie wywiera wpływu na faktyczne rozdrabnianie. Nowa konstrukcja zmniejsza straty energii oraz umożliwia wchodzenie materiału w strefę rozdrabniania z mniejszym oporem. Daje to mniejsze zużycie dostępnej mocy obrotowego napędu stołu a w związku z tym jest bardziej efektywne.

Dla lepszego zrozumienia wynalazku na Pos. I przedstawiono, w sposób schematyczny, części tradycyjnego młyna walcowego istotne dla zrozumienia obecnego wynalazku. W młynie walcowym węgiel lub inny materiał w postaci twardego surowca wprowadza się w centralnej części powierzchni górnej 6 stołu do rozpylania 4, wykonanego z materiału odpornego na ścieranie. Stół do rozpylania 4 podparty na podstawie (nie pokazano) obraca się wokół pionowej osi 8. Powierzchnia górna 6 jest generalnie pozioma z wyjątkiem pierścieniowej bruzdy 10, którą wykonano w sąsiedztwie jej wewnętrznego obwodu.

Przynajmniej jeden wał walca 14 zamontowano na podstawie w pobliżu stołu do rozpylania 4 pod kątem α względem poziomego kierunku, w stronę punktu centralnego 16 stołu. Walec 2 podparto obrotowo w końcowej części wału 14 ponad stołem 4. Walec 2 podpierają elementy obejmujące oś wychylenia 18 i środki dociskające 20, tj. mechanizm sprężynowy lub hydrauliczny umożliwiający pionowy ruch walca i dociskający walec w kierunku pierścieniowej bruzdy 10 z regulowaną siłą. Surowiec przemieszcza się promieniowo na zewnątrz pierścieniowej bruzdy 10 na stole do rozpylania 4 pod wpływem siły odśrodkowej. Walec 2 lub zwykle liczne walce zagłębiają się bruzdę 10, rozpylając surowiec. Po promieniowym przejściu poprzez bruzdę 10 rozpylony materiał dalej przechodzi w kierunku kanału powietrza 12, gdzie jest podawany w nadmuchu do dalszego przetwarzania. Zazwyczaj młyny węglowe zawierają sortownik węgla, nie pokazany na Pos. I, skąd do systemu podaje się drobną frakcję węgla, a grubszą frakcję ponownie zawraca się na stół do rozpylania 4. Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładzie wykonania na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w sposób schematyczny fragment przekroju powierzchni rozpylającej walca i bruzdy, wykonanej w stole do rozdrabniania, zgodnie z korzystnym przykładem wykonania wynalazku.

Jak to przedstawiono na fig. 1 powierzchnia rozpylająca walca 2 oraz bruzdy 10 wykonana jest w stole do rozpylania 4.

Przekrój profilu powierzchni rozpylającej walca 2 jest generalnie łukowy, lecz zawiera w swej centralnej części płaską sekcję 24. Tak więc, profil tworzy powierzchnię natarcia 22 pomiędzy punktami A i D, główną płaską sekcję 24 pomiędzy punktami D i E oraz powierzchnię spływu 26 pomiędzy punktami E i H. Zgodnie z korzystnym przykładem wykonania obecnego wynalazku pokazanym na fig. 1, powierzchnia natarcia 22 zawiera dwa łuki odpowiednio pomiędzy punkami A i B oraz C i D, a także styczną sekcję pomiędzy tymi łukami, tj. pomiędzy punktami B i C. Podobnie, powierzchnia spływu 26 zawiera dwa łuki odpowiednio pomiędzy punktami E i F oraz G i H, a także styczną sekcję pomiędzy tymi łukami, tj. pomiędzy punktami F i G.

Płaską sekcję 24 zamknięto po obu stronach płaszczyzny centralnej 28 walca. Płaszczyzna centralna 28 jest prostopadła do osi walca i znajduje się w tej samej odległości od czoła wewnętrznego i zewnętrznego 32 i 34. Zgodnie z korzystnym przykładem wykonania obecnego wynalazku płaska sekcja 24 jest nieco przesunięta względem płaszczyzny centralnej 28 w kierunku wewnętrznego czoła 32 walca. Tak więc płaska sekcja 24 zawiera część wewnętrzną, tj. część odsuniętą od płaszczyzny centralnej 28 w kierunku środka stołu do rozpylania oraz część zewnętrzną odpowiednio odsuniętą w kierunku części obwodowej stołu. Szerokość W1 części wewnętrznej jest typowo nieco większa od szerokości W2 części zewnętrznej. Proporcja W1/W2 korzystnie wynosi od około 1,2 do około 3.

Kierunek 36 płaskiej sekcji 24 przekroju jest nierównoległy do prostopadłej 38 płaszczyzny centralnej 28, tzn. osi walca 2, lecz tworzy z prostopadłą 38 kąt β zawarty w przedziale od około 2° do około 6°.

PL 202 345 B1

Styczne sekcje pomiędzy płaską częścią centralną 24 i wewnętrzną oraz zewnętrzną powierzchnią czołową odpowiednio 32 i 34 walca, tj. pomiędzy punktami odpowiednio B i C oraz punktami F i G ustawiono pod kątem zawartym w przedziale od około 30° do około 50°, i najkorzystniej około 40° względem przedłużeń odpowiadających powierzchni czołowych walca.

Kształt przekroju pierścieniowej bruzdy 10 jest generalnie łukowy. Przy zastosowaniu walca mającego profil według obecnego wynalazku korzystne będzie dla wydajności rozdrabniania, jeśli promień krzywizny przekroju walca będzie nieco mniejszy od części w pobliżu środka stołu 4 niż w części zewnętrznej. Zatem, zgodnie z korzystnym przykładem wykonania obecnego wynalazku profil przekroju bruzdy 10 utworzono z dwóch kołowych łuków mających promień krzywizny r₁ i r₂ odpowiednio w promieniowo wewnętrznej i zewnętrznej części, gdzie pierwszy promień krzywizny r1 jest mniejszy niż drugi promień krzywizny r2. Korzystnie łuki o różnym promieniu krzywizny płynnie łączą się ze sobą wokół najniższego punktu rowka 10.

Pomiędzy rozpylającymi powierzchniami walca 2 i bruzdy 10 utworzono szczelinę 40 o niemal stałej wysokości. Wysokość regulują środki dociskowe 20, w zależności od ilości węgla w układzie. Dzięki dobrze dobranym powierzchniom rozpylającym obciążenie walca rozkłada się równomiernie na dużej powierzchni, co prowadzi do małego i jednorodnego zużycia walca 2 oraz bruzdy 10. Dzięki łagodnym kształtom powierzchni rozpylających przepływ materiału poprzez szczelinę 40 jest stabilny, przez co zmniejszono szkodliwe drgania i przeciążenia młyna walcowego.

Istotne okazuje się, aby wysokość szczeliny 40 nie była całkowicie stała, lecz aby w szczelinie 40 występowały przynajmniej dwa punkty minimum X i Y. Pierwszy punkt minimum X znajduje się na promieniowo wewnętrznej płaskiej sekcji 24, zwykle w pobliżu punktu B lub C wg fig. 2. Drugi punkt minimum Y znajduje się na promieniowo zewnętrznej płaskiej sekcji 24, typowo w pobliżu punktu E.

Pomiędzy punktami minimum X i Y utworzono centralny wrąb 42, gdzie szczelina 40 jest nieco wyższa niż jej obrzeża. Centralny wrąb 42 zmniejsza natężenie przepływu materiału przechodzącego poprzez szczelinę 40 pomiędzy powierzchniami rozpylającymi. W ten sposób materiał pozostaje tu przez czas wystarczający dla efektywnego rozpylenia. W pierwszym punkcie minimum X rozdrabnia się największe cząstki. Drugi punkt minimum Y zapobiega przedwczesnemu wydostawaniu się węgla z wrębu 42 w kierunku kanału powietrza 12.

Choć wynalazek opisano w drodze przykładu w połączeniu z obecnie najkorzystniejszym przykładem wykonania rozumie się, że wynalazek nie ogranicza się do opisanego przykładu, lecz ma na celu objęcie różnych połączeń lub modyfikacji jego właściwości i licznych innych zastosowań objętych zakresem tego wynalazku, jak określono w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (12)

1. Młyn walcowy posiadający podstawę, na której jest podparty stół do rozpylania, tworzący poziomą górną powierzchnię, przy czym stół jest ruchomy obrotowo wokół pionowej osi przecinającej górną powierzchnię w jej punkcie centralnym, zaś na górnej powierzchni stołu, w sąsiedztwie zewnętrznego obwodu stołu jest uformowana pierścieniowa bruzda, przy czym na podstawie, w pobliżu stołu jest zamocowany wychylnie, pod kątem α względem poziomu w kierunku punktu centralnego, co najmniej jeden wał walca z jednym końcem umieszczonym ponad wspomnianym stołem, zaś walec rozpylający jest obrotowo podparty w jednej części końcowej co najmniej jednego wału walca, a ponadto młyn zawiera środki dociskające walec rozpylający w kierunku pierścieniowej bruzdy, gdy surowiec wprowadzony na obrotowy stół do rozpylania jest w położeniu rozpylania poprzez prasowanie pomiędzy pierścieniową bruzdą i co najmniej jednym walcem rozpylającym, znamienny tym, że walec (2) rozpylający ma kształt przy którym przed użyciem do rozpylania surowca, zewnętrzna powierzchnia obwodowa walca (2) rozpylającego ma łagodny, łukowy przekrój z co najmniej jedną płaską sekcją (24) usytuowaną w jego centralnej części.

2. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że szerokość płaskiej sekcji (24) wynosi od około 20% do około 60% poosiowej szerokości walca (2).

3. Młyn według zastrz. 2, znamienny tym, że szerokość płaskiej sekcji (24) wynosi od około 25% do około 40% poosiowej szerokości walca (2).

4. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że płaska sekcja (24) jest usytuowana na odległości W₁ od płaszczyzny centralnej (28) walca prostopadłej do osi walca (2) w kierunku środka płyty do rozpy6

PL 202 345 B1 lania i na odległości W₂ od płaszczyzny centralnej (28), prostopadłej do osi walca (2) w kierunku zewnętrznej krawędzi do rozpylania, przy czym W1 jest większe od W2.

5. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że płaska sekcja (24) jest odchylona od kierunku osi walca (2) pod kątem od około 0° do α w kierunku poziomym.

6. Młyn według zastrz. 5, znamienny tym, że płaska sekcja (24) jest odchylona od kierunku osi walca (2) pod kątem od około 2° do około 6° w kierunku poziomym.

7. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że przekrój zewnętrznej powierzchni obwodowej walca (2) zawiera pierwszą styczną sekcję pomiędzy płaską sekcją (24) oraz poosiowo wewnętrznym czołem (32) walca (2), i drugą styczną sekcję pomiędzy płaską sekcją (24) oraz poosiowo zewnętrznym czołem (34) walca (2).

8. Młyn według zastrz. 7, znamienny tym, że pierwsza styczna sekcja tworzy kąt od około 30° do około 50° z poosiowo wewnętrznym czołem (32) i druga styczna sekcja tworzy kąt od około 30° do około 50° z poosiowo zewnętrznym czołem (34).

9. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że usytuowana pod walcem rozpylającym (2) bruzda (10) ma przekrój o profilu łukowym.

10. Młyn według zastrz. 9, znamienny tym, że przekrój bruzdy (10) ma pierwszy promień krzywizny w promieniowo wewnętrznej części bruzdy (10) i drugi promień krzywizny w promieniowo zewnętrznej części bruzdy (10), przy czym pierwszy promień krzywizny jest mniejszy niż drugi promień krzywizny.

11. Młyn według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden walec (2) rozpylający i bruzda (10) tworzą szczelinę mającą w przekroju kształt o minimalnej wysokości w promieniowo wewnętrznej części bruzdy (10).

12. Młyn według zastrz. 11, znamienny tym, że kształt przekroju szczeliny ma lokalne minimum w promieniowo zewnętrznej części bruzdy (10).