PL192962B1

PL192962B1 - Prętowy zespół zabezpieczający

Info

Publication number: PL192962B1
Application number: PL335930A
Authority: PL
Inventors: Moshe Cohen-Ravid; Lon W. Mcilwraith
Original assignee: Ravco Innovations Inc
Priority date: 1997-03-20
Filing date: 1998-03-18
Publication date: 2006-12-29
Also published as: BR9808400A; EA001858B1; IL131984A; CA2285077A1; PT970289E; EA199900845A1; CA2375507A1; AU6714898A; JP3727665B2; IL131984A0; IL152141A0; CN1140696C; DK0970289T3; DE69816977D1; DE69816977T2; US5957181A; HK1024728A1; EP0970289B1; EP0970289A1; CA2375507C

Abstract

1. Pretowy zespól zabezpieczajacy do otwo- rów, który zawiera wiele pretów usytuowanych miedzy dwoma kanalami, przy czym obydwa kanaly usytuowane sa po przeciwnych stronach otworu a prety maja mozliwosc przesuwu we- wnatrz kanalów, co najmniej jeden z wielu pre- tów ma na obu koncach, znajdujace sie w kana- lach polaczenia, z mechanizmem transportuja- cym w tym kanale, który przesuwa ten przy- najmniej jeden pret miedzy dwoma kanalami, ponadto zespól zawiera srodki napedowe me- chanizmu transportujacego, który przesuwa prety w poprzek otworu oraz przestrzen skla- dowania zasadniczo sasiadujaca z otworem, polaczona z kanalami i mieszczaca prety, które nie zakrywaja otworu, znamienny tym, ze konce pretów utrzymywane sa w odpowiednich kana- lach (16) na obszarze otworu (17) za pomoca glowic blokujacych (32), (130), które blokuja je wewnatrz kanalów (16). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest prętowy zespół zabezpieczający do otworów, w szczególności zespół, który jest rozpościerany w celu zamknięcia otworu okiennego lub drzwiowego w budynku.

Istnieje potrzeba stosowania prętów zabezpieczających frontowe okna i drzwi, a zwłaszcza okna wystaw sklepowych, itp.

Pręty takie potrzebne są, aby powstrzymać próby włamania do budynku. Znane są różne typy prętów zabezpieczających i żaluzji, z których niektóre stosowane są do ochrony zarówno przed zjawiskami atmosferycznymi, jak i do zabezpieczenia.

Wiele z żaluzji i prętów zabezpieczających nawija się na bęben podczas podnoszenia, albo alternatywnie wkłada się w dużą skrzynkę, usytuowaną powyżej otworu.

Jeden z przykładów żaluzji przeciw huraganowej został ujawniony w opisie patentowym US 5.469.905. Rozwiązanie to przewiduje szereg listew, które są harmonijkowe składane w klatce albo ramce. Głównym celem żaluzji jest zabezpieczenie przeciw-wiatrowe, ale jako efekt uboczny żaluzja zabezpiecza przeciwko włamywaczom.

Żaluzja przeciw huraganowa ma ciężkie listwy do ochrony przed zjawiskami atmosferycznymi. W związku z zapotrzebowaniem na lżejszy układ zabezpieczający, który wspomagałby ochronę przed włamaniami, opracowano układ, który ma wiele oddalonych od siebie prętów ułożonych poziomo z łączącymi ogniwami. Przykład takiego układu został ujawniony w opisie patentowym US 2.095.690, który przedstawia szereg poziomych prętów z członami łączącymi. Te pręty nawija się na bęben. Podobny układ został przedstawiony w opisie patentowym USA nr 3.739.832.

Jeżeli otwór jest szeroki, wówczas pręty zabezpieczające zwykle mają ogniwa łączące pręty ze sobą dla ochrony przed ich wygięciem przez siłę powodującą powstanie otworu pomiędzy prętami. Jednakże, jeżeli otwór nie jest szeroki, np. jest to małe domowe okno, wówczas nie ma potrzeby, aby pręty miały ogniwa łączące. Są one sztywno połączone ze sobą na końcach.

Kiedy ogniwa łączące pomiędzy prętami nie są wymagane, nie występuje konieczność składania prętów i ogniw łączących, lecz wystarczy złożyć pręty lub umieścić je w pojemniku przyległym do otworu i sprawić, że każdy pręt jest podawany tak, że dołączy do przeciwległych ogniw łączących łańcuchów napędowych na przeciwległych stronach otworów, dzięki czemu są one rozmieszczane w odstępach na całym otworze lub jego części zależnie o potrzeb.

Celem wynalazku jest opracowanie ulepszonego prętowego zespołu zabezpieczającego, który jest skuteczny, estetyczny i tańszy, niż istniejące urządzenia.

Prętowy zespół zabezpieczający według wynalazku przeznaczony jest do zabezpieczania otworów i zawiera wiele prętów usytuowanych między dwoma kanałami, przy czym obydwa kanały usytuowane są po przeciwnych stronach otworu, a pręty mają możliwość przesuwu wewnątrz kanałów, przy czym co najmniej jeden z wielu prętów ma na obu końcach, znajdujące się w kanałach połączenia z mechanizmem transportującym w tym kanale, który to mechanizm przesuwa ten przynajmniej jeden pręt między dwoma kanałami, ponadto zespół zawiera środki napędowe mechanizmu transportującego, który przesuwa pręty w poprzek otworu oraz przestrzeń składowania zasadniczo sąsiadującą z otworem, połączoną z kanałami i mieszczącą pręty, które nie zakrywają otworu.

Zespół zabezpieczający według wynalazku charakteryzuje się tym, że końce prętów utrzymywane są w odpowiednich kanałach na obszarze otworu za pomocą głowic utrzymujących, które blokują je wewnątrz kanałów.

Korzystnie, przyległe pręty połączone są ogniwami łącznikowymi, które są rozmieszczone w odstępach wzdłuż prętów, przy czym każde ogniwo łącznikowe ma co najmniej jeden koniec połączony obrotowo z jednym z prętów, zaś przestrzeń składowania mieści w sobie i kieruje pręty do układu złożonego, w którym kolejne pręty znajdują się po przeciwnych stronach, przy czym pręty w układzie złożonym są utrzymywane w przestrzeni składowania.

Jeden koniec każdego ogniwa łącznikowego, znajdujący się bliżej przestrzeni składowania, jest korzystnie połączony obrotowo z jednym z prętów, zaś drugi koniec każdego ogniwa łącznikowego, znajdujący się dalej przestrzeni składowania, jest połączony sztywno z przyległym prętem.

Mechanizm transportujący korzystnie zawiera gwintowane połączenia, przyłączone do każdego końca najniższego pręta, który znajduje się najdalej od przestrzeni składowania, przy czym gwintowane połączenia współpracują z pionowymi, gwintowanymi wałami znajdującymi się w obu kanałach.

Naprzeciw połączonych sztywno drugich końców ogniw łącznikowych, z końców prętów korzystnie wystają części łączące utrzymywane w kanałach przez środki utrzymujące, znajdujące się

PL 192 962 B1 w przestrzeni składowania i ustawiające pręty harmonijkowe w przestrzeni składowania oraz prowadzące je z powrotem do kanałów po ich wyjściu z przestrzeni składowania.

Połączenie prętów i ogniw łącznikowych korzystnie stanowi układ modularny.

Każdy z gwintowanych wałów korzystnie ma możliwość ruchu pionowo w stronę przestrzeni składowania.

Zespół może zawierać mechanizm blokujący, który blokuje jeden lub wiele poziomych prętów w prętowym zespole zabezpieczającym po przesunięciu się w górę wałów.

Środki napędowe korzystnie zawierają łańcuchy poruszające pręty, przy czym sąsiednie ogniwa łańcuchów są prowadzone w kanałach, zaś każdy pręt ma łącznik na obu końcach, sprzęgany z ogniwami łańcuchów, natomiast sprzężone z łącznikami ogniwa łańcuchów są oddalone od siebie o określoną liczbę ogniw, przez co pręty utrzymywane są w określonej odległości od siebie.

Środki napędowe mogą ponadto zawierać co najmniej jedno koło zębate sprzęgane z każdym z łańcuchów, zaś koło zębate może mieć ścięte zęby.

Korzystnie, pręty odłączają się od łańcuchów wchodząc do przestrzeni składowania.

Łańcuchy napędowe korzystnie usytuowane są w szczelinach wykonanych w kanałach, przy czym ogniwa łańcucha mają otwory złączne skierowane w stronę otworu, które sprzęgają się z łącznikami prętów.

Korzystnie, przynajmniej jedno koło zębate ma oś zasadniczo prostopadłą do prętów, ewentualnie przynajmniej jedno koło zębate ma oś zasadniczo równoległą do prętów, zaś otwory złączne w ogniwach łańcuchów zawierają zmodyfikowane płytki boczne z rowkami sprzęgającymi końce prętów.

W innym wariancie co najmniej jedno koło zębate jest pozbawione przynajmniej jednego zęba, zaś połączenie przy każdym końcu każdego pręta współpracuje z jednym z otworów złącznych ogniw łańcucha w miejscu usytuowanym na tym przynajmniej jednym kole, gdzie brakuje zęba.

W kolejnym korzystnym wariancie, zespół zawiera mechanizm wychwytujący, służący do sprzęgania końców prętów z ogniwami każdego łańcucha napędowego, przy czym sprzężone z łącznikami ogniwa łańcuchów są oddalone od siebie o określoną odległość zapewniając odpowiednie odstępy między prętami.

Połączenie końca każdego z ogniwami łańcucha zabezpiecza pręty przed obrotem.

Końce sąsiednich prętów korzystnie mają elastyczne rozpórki złączne między dwoma przylegającymi prętami, przy czym rozpórki złączne mają podobną długość, co służy do utrzymywania prętów w z góry określonych odległościach, gdy pręty znajdują się ponad otworem.

Przestrzeń składowania dla prętów może zasadniczo przylegać do otworu i służy do umieszczenia prętów a elastyczne rozpórki złączne ciągną przylegające pręty tak, że połączenie każdego końca współpracuje z współpracującymi ogniwami łańcucha na przeciwnym łańcuchu napędowym, gdy pręty ślizgają się w kanałach.

W następnym korzystnym wariancie, przyległe do łańcuchów napędowych prętów i usytuowane z nimi w jednej linii znajdują się łańcuchy napędowe przestrzeni składowania, zaś połączenie przy końcu prętów obejmuje wydłużoną kotwicę do mocowania w przynajmniej dwóch otworach przyległych ogniw łańcucha i mającą wystarczającą długość, aby zaczepić o łańcuchy napędowe i łańcuchy napędowe, przy czym wydłużone kotwice na przyległych prętach utrzymują przyległe pręty blisko siebie w przestrzeni składowania i okresowy napęd łańcuchów napędowych, łańcuchy podaje pręty oddalone od siebie na określoną odległość do łańcuchów napędowych oraz zbiera pręty z łańcuchów napędowych utrzymując je blisko siebie.

Wydłużone kotwice na sąsiednich prętach mogą na siebie zachodzić, gdy pręty te utrzymywane są blisko siebie w przestrzeni składowania.

Łańcuchy napędowe korzystnie poruszają się wokół pierwszego koła zębatego, usytuowanego najbliżej przestrzeni składowania, przy czym każdy łańcuch ma boczną prowadnicę, przylegającą do pierwszego koła zębatego, służącą sprowadzania łańcuchów napędowych z pierwszego koła zębatego, aby umożliwić współpracę końców tych prętów, które współpracują z otworami złącznymi przeciwnych ogniw łańcucha.

W otworach złącznych ogniw łańcucha mogą się znajdować, które nie współpracują z końcem pręta.

Zespół może zawierać mechanizm zwalniający, służący do odłączenia środków napędowych łańcuchów napędowych i w ten sposób pozwalający na ruch jałowy łańcuchów napędowych przy naciśnięciu na pręty dla zabezpieczenia wyjścia awaryjnego przez otwór.

Każdy łańcuch napędowy pręta jest korzystnie poruszany przez pojedyncze koło zębate, przylegające do przedniej płaszczyzny otworu, przy czym każdy z łańcuchów napędowych posiada pręty

PL 192 962 B1 przymocowane do ogniw łańcucha w przeciwnych łańcuchach napędowych, zaś łańcuchy napędowe i pręty są utrzymywane w przestrzeni składowania usytuowanej zasadniczo blisko otworu, gdy pręty znajdują się ponad otworem.

Pręty mogą być usytuowane w układzie zygzakowatym w poprzek otworu, a końce przyległych prętów są wówczas połączone obrotowo.

Przestrzeń składowania może stanowić pojemnik usytuowany powyżej otworu, ewentualnie usytuowany poniżej otworu.

Zespół może zawierać środki zwalniające środków napędowych, które działają, gdy na drodze ruchu poziomych prętów pojawi się przeszkoda.

Korzystnie, zespół zawiera mechanizm blokujący ręczne poruszanie prętów znajdujących się na obszarze otworu.

Każdy z dwóch kanałów korzystnie ma zbiegające siędo wewnątrz wypustki, zabezpieczające końce prętów przed wyciągnięciem z kanałów.

Głowice znajdujące się na końcach prętów mają korzystnie kształt dysków utrzymujących końce prętów w dwóch kanałach.

W kolejnym wariancie zespół zawiera szybki środek zwalniający służący do rozprzęgania zespół i otwierania otworu, przy czym środek ten obejmuje wiele wydłużonych szczelin z szerszymi górnymi otworami, połączonymi z przynajmniej jednym kanałem, przy czym szczeliny współpracują ze środkami mocującymi powierzchni ściany na przynajmniej jednym boku otworu i zawierają pewną ilość ruchomych klinów połączonych z przynajmniej jednym kanałem, pozwalających na opuszczanie prętowego zespołu zabezpieczającego przy jednym kanale tak, że zespół ten może być odłączony od powierzchni ściany za pomocą przyłączonych środków, przechodzących przez szersze górne otwory wydłużonych szczelin.

Pręty korzystnie odłączają się od mechanizmu transportującego wchodząc do pojemnika.

Środki napędowe mogą zawierać dwa zsynchronizowane silniki, z których każdy napędza mechanizm transportujący.

Prętowy zespół zabezpieczający, który przesuwa się w górę i w dół w bocznych kanałach i podczas każdego podnoszenia lub opuszczania pręty i łączące ogniwa składają się w złożony układ powyżej albo poniżej otworu. Pręty mogą być przesuwane w górę lub w dół ręcznie, albo mogą być przesuwane mechanicznie i mogą być blokowane w dowolnym położeniu dla ochrony przed przypadkowym opuszczeniem. Jeżeli w otworze zostanie uchwycony jakiś obiekt, mechaniczny układ napędowy bezpiecznego zabezpieczenia zatrzymuje ruch prętów i ani mechanizm, ani obiekt nie zostają uszkodzone.

Złożone w harmonijkę pręty i ogniwa łączące mieszczą się w przestrzeni, która jest mniejsza niż w znanych rozwiązaniach. Zespół ma ramę zawierającą dwa boczne kanały. W jednym wykonaniu rama także zawiera również płytę denną, która jest dopasowana do podstawowego otworu albo w przypadku występowania złożonego ukształtowania poniżej otworu, płyty górnej.

W przypadku ukształtowania złożonego prętów i ogniw łączących na górze, najniższy pręt jest zablokowany w płycie dolnej podczas, gdy pręty zabezpieczające są chronione przed otwieraniem siłą.

Zespół ma też mechanizm awaryjnego wyjścia tak, żeby mógł być łatwo usunięty od wewnątrz budynku bez konieczności podnoszenia lub opuszczania prętów zabezpieczających.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok z przodu prętowego zespołu zabezpieczającego w położeniu zabezpieczającym, fig.2 - częściowy przekrój kanału do prętowego zespołu zabezpieczającego w fig. 1, fig. 3A-3F - częściowe przekroje prętów prętowego zespołu zabezpieczającego i ogniw łączących przesuwających się w konfiguracji złożonej powyżej otworów, fig.4 - częściowy przekrój innego wykonania prowadnic do utrzymywania prętów zabezpieczających w złożonej konfiguracji powyżej otworów, fig. 5A-5F - częściowe przekroje końców prętów prętowego zespołu zabezpieczającego i ogniw łączących przesuwających się w konfiguracji złożonej poniżej otworów, fig. 6 - częściowy przekrój końca innego wykonania prowadnic do utrzymywania prętów zabezpieczających w konfiguracji złożonej poniżej otworu, fig.7 - częściowy widok z przodu prowadnic poziomych prętów utrzymywanych w konfiguracji złożonej, fig. 8 - częściowy przekrój wzięty wzdłuż linii 8-8 z fig.7 pokazujący końce prętów końcami utrzymującymi w szczelinie prowadnic, fig. 9 - częściowy przekrój przez kanał pokazujący gwintowany wał z nakrętką przymocowaną do niego do podnoszenia prętowego zespołu zabezpieczającego, fig. 10 - częściowy przekrój przez kanał podobny do pokazanego na fig.9 z gwintowanym wałkiem podnoszonym

PL 192 962 B1 do sprzęgnięcia z mechanizmem napędowym, fig. 11 - częściowy widok z przodu mechanizmu blokującego z górnym kanałem do ochrony prętowego zespołu zabezpieczającego przed podniesieniem, kiedy jest on w położeniu opuszczonym, fig. 12 - widok z góry prętowego zespołu zabezpieczającego z fig. 1z szybko zwalnianymi łącznikami pomiędzy kanałami a ścianą budynku, fig. 13 - częściowy przekrój pionowy płyty podporowej z tyłu kanału pokazujący wydłużone szczeliny z częściami górnymi dla śrub sprzęgających albo bolców na powierzchni budynku oraz pokazujące poziome pręty i ogniwa łączące, fig. 14 - rzut pionowy modułowo skonstruowanych prętów poziomych i ogniw łączących, fig. 15 - czołowy rzut pionowy pokazujący inne wykonanie części prętowego zespołu zabezpieczającego łańcuchem napędowym w kanale bocznym, fig. 16 - boczny częściowy przekrój wykonania fig. 15 pokazujący kanał boczny i pojemnik do podtrzymywania prętów z ogniwami łączącymi w konfiguracji złożonej powyżej otworu, fig. 17 - boczny częściowy przekrój podobny do fig. 16 pokazujący kanał boczny i pojemnik na pręty z ogniwami prętów poniżej osłony, fig. 18 - częściowy widok z przodu łańcucha napędowego i łańcuchowego koła zębatego do sprzęgania końców prętów, fig. 19 - częściowy widok z góry pokazujący łańcuch napędowy prowadnicy kanałowej przyłączonej do pręta przez otwory, fig. 20 - perspektywiczny widok kolejnego sposobu wykonania prętowego zespołu zabezpieczającego, pokazujący pręty łączące boczne kanały z górnym pojemnikiem do składania podniesionych prętów powyżej otworu, fig. 21 - szczegółowy widok z przodu przykładu z fig. 20, pokazujący końce prętów złączone z ogniwami łańcucha i złożone w pojemniku powyżej otworu, fig. 22 - szczegółowy częściowy widok z góry pokazujący mechanizm awaryjny do prętów zabezpieczających z górnego pojemnika, sprzęgających z ogniwami łańcucha z góry określoną liczbę ogniw na łańcuchu napędowym, fig. 23 - końcowy widok pojemnika powyżej otworu z prętami i mechanizm awaryjny do podawania pręta do przeciwległych ogniw łańcuchowych łańcuchów napędowych po obu stronach otworu, fig. 24 - widok z przodu innego wykonania prętowego zespołu zabezpieczającego z elastycznymi ogniwami łączącymi pomiędzy sąsiednimi prętami, fig. 25 - widok z boku prętowego łańcucha napędowego i złożony łańcuch napędowy z prętami oddalonymi od siebie według kolejnego sposobu wykonania wynalazku, fig. 26 - widok z boku podobny do fig. 25 pokazujący dwa pręty umieszczone razem na złożonym łańcuchu napędowym, fig. 27 - perspektywiczny widok dwóch prętów z wydłużonymi końcami pokrywającymi się i prętów umieszczonych razem, fig. 28 - schematyczny perspektywiczny widok nieciągłego mechanizmu napędowego do złożonego łańcucha napędowego według wynalazku, fig. 29 - częściowy widok z przodu pokazujący kolejny przykład wykonania wynalazku, a fig. 30 - widok z przodu łańcucha napędowego bez końca i zmagazynowane ogniwa łańcuchowe pomiędzy rdzeniami powyżej otworu.

Prętowy zespół zabezpieczający 10 przedstawiony jest na fig. 1 z wieloma poziomymi prętami 12 utrzymywanymi w odstępach przez ogniwa łączące 14, które połączone są z sąsiednimi prętami 12, znajdującymi się z kolei pomiędzy dwoma ogniwami 14 i są przyłączone do prętów powyżej i poniżej dwóch sąsiednich prętów. Części ogniw łączących 14 zostaną opisane dalej.

Końce każdego pręta 12 są umieszczone w kanałach 16, ustawionych pionowo po bokach otworu 17, który pokrywa prętowy zespół zabezpieczający 10. Spodni pręt poziomy 12Z ma na każdym końcu gwintowane połączenia 18, które z kolei są połączone z gwintowanymi wałów 20 w każdym kanale 16.

Kanały 16 są dołączone przy podstawie do spodniej płyty 22 rozciągającej się poniżej otworu 17. Spodnia płyta 22 jak i łączące kanały 16 tworzą razem dolne oparcie dla dolnego pręta 12Z.

W niektórych zastosowaniach pominięto płytę spodnią 22, a dolny brzeg otworu stanowi dolne oparcie.

U szczytu dwóch kanałów 16 znajduje się przestrzeń składowania 24 do umieszczania w niej prętów 12 i ogniw łączących 14 zespołu znajdującego się w podniesionej konfiguracji złożonej. Pierwsze stożkowe zębate koła 26 na górze gwintowanych wałów 20 sprzęgają drugie stożkowe koła zębate 27 tworząc środki napędowe na wale łączącym 28 w mechanizmie napędowym, zawierającym silnik 30 i koła zębate do podnoszenia i opuszczania zespołu 10. Pierwsze stożkowe zębate koła 26 znajdują się nad drugimi stożkowymi kołami zębatymi kół 27 tak, żeby mogły zostać rozłączone podczas podnoszenia wałów gwintowanych 20.

Figura 2 pokazuje głowicę blokującą 32 na końcu poziomego pręta 12 w kanale 16, która ma wewnętrznie nachylone wypustki 34 do ochrony pręta 12 przed wyciągnięciem z kanału. Dolny pręt

12Z zespołu nie może mieć głowic blokujących 32 ponieważ jest dołączony do gwintowanych połączeń 18 na gwintowanych wałach 20. Wszelkie próby wyjęcia prętów 12 z kanału 16 powodują, że wypustki 34 są dociskane do wewnątrz i zaciskają pręt 12.

PL 192 962 B1

Ogniwa łączące 14, jak pokazano na fig. 1, mają połączenie na górnym, drugim końcu 38, na którym są sztywno zamocowane do każdego pręta 12, a obrotowy łącznik 40 na dolnym końcu jest połączony z sąsiednim dolnym prętem 12.

Figury 3A-3F ilustrują pręty 12 i ogniwa łączące 14 składające się w przestrzeni składowania 24 powyżej otworów.

Figura 3A ilustruje prętowy zespół zabezpieczający w najniższym położeniu z górnym prętem 12A umieszczonym w górnym kanale 16. Zespół podnosi się przez obracanie gwintowanych wałów 20 tak, że gwintowane połączenie 18 podnosi do góry i na dół pręt 12Z, pchając zespół prętów 12 i ogniw łączących 14 do góry.

Układ pokazany na fig. 3A-3F służy umieszczaniu prętowego zespołu zabezpieczającego 10 na płaskiej powierzchni i dlatego ma płaską prowadnicę wewnętrzną 44 i zewnętrzną zakrzywioną prowadnicę 46, która rozciąga się od dwóch boków kanału 16.

W miarę, jak górny pręt 12A porusza się w górę, jak pokazano na fig. 3B, przechyla się on w kierunku zakrzywionej prowadnicy 46 w przestrzeni składowania 24.

Występ 48, widoczny na płaskiej prowadnicy 44 tuż nad kanałem 16 zapewnia, że górny pręt 12A rzeczywiście składa się w kierunku zakrzywionej prowadnicy 46.

Figura 3C pokazuje drugi pręt 12B, który jest pchany prosto do góry opierając się na płaskiej prowadnicy 44. Fig. 3D pokazuje, że trzeci pręt 12C jest pchany w kierunku zakrzywionej prowadnicy 46, a fig. 3E pokazuje, że czwarty pręt 12D jest wypychany do góry wzdłuż płaskiej prowadnicy 44. Na fig. BF widać, że piąty pręt 12E jest pchany w kierunku zakrzywionej prowadnicy 46. W miarę, jak dolny pręt 12Z pcha zespół do góry, kolejne pręty są kierowane na zmianę do zakrzywionej prowadnicy 46 i do płaskiej prowadnicy 44 tworząc konfigurację harmonijkową.

Figura 4 ilustruje inny przykład realizacji przestrzeni składowania 24 zespołu w konfiguracji harmonijkowej, w którym przestrzeń 24 ma dwie zakrzywione prowadnice 46. Ten układ nie byłby wygodny do montowania na płaszczyźnie ściany, ale może być wbudowany podczas wznoszenia w budynku. Konfiguracja harmonijkowa powstaje w taki sam sposób, jak to pokazano na fig. 3A do 3F.

W innym przykładzie wykonania prętowego zespołu zabezpieczającego, pokazanego na fig. 5A do 5F, przewidziano opuszczanie wielu prętów 12 i ogniw łączących 14 tak, aby składały się pod otworem. Co najmniej jeden z końców ogniw łączących 14 jest obrotowo połączony z prętem 12. Oba końce mogą mieć połączenia obrotowe.

Figura 5A pokazuje jak dolny pręt 12Z wchodzi do przestrzeni składowania 24, poczym dociera do jej dna na fig. 5B, zaś a na fig. 5C następny pręt 12Y zaczyna odchylać się od płaskiej prowadnicy 44w kierunku zakrzywionej prowadnicy 46. Figura 5D pokazuje, że ogniwo łączące L4 pomiędzy prętem 12Z i 12Y leży płasko na dnie w przestrzeni składowania 24. Figura 5E i 5F pokazują pręty 12 i ogniwa łączące, które tworzą konfigurację harmonijkową po opuszczeniu prętów 12.

Figura 6 pokazuje inny przykład wykonania przestrzeni składowania 24 poniżej otworu, z dwiema zakrzywionymi prowadnicami 46, podobne do układu pokazanego na fig. 4 dla przestrzeni składowania nad otworem.

Figura 7 i 8 ilustruje mechanizm na prowadnicach 44, 46, zapewniający, że pręty 12 składają się tak, jak zilustrowano to na fig. 3A do 3F i nie podskakują, gdy zespół 10 wznosi się albo opuszcza w kanale 16. Figura 7 ilustruje częściowy widok z przodu zakrzywionej prowadnicy 46 mającej środki utrzymujące 50 w postaci pionowego rowka wzdłuż każdego z kanałów 16. Głowica blokująca 32 na końcu każdego pręta 12 ma część łączącą 52 jak zilustrowano na fig.8 na jednym boku, która wchodzi w rowek 50, rozpoczynający się na zakrzywionej prowadnicy 46 w miejscu, w którym górny pręt 12A styka się z zakrzywioną prowadnicą 46 jak pokazano na fig. 3C. Rowek 50 rozpoczyna w przybliżeniu w miejscu, gdzie górny pręt 12A po raz pierwszy dotyka zakrzywionej prowadnicy 46. Część łącząca 52 na końcu głowicy blokującej 32 jest pokazana na fig. 7 i 8, chroniąc pręty 12 przed ich przekręceniem z położenia poziomego i zapobiegając zablokowaniu prętów 12 podczas ich podnoszenia i opuszczania.

Ponieważ ogniwo łączące 14 posiada drugi koniec 38 przymocowany do prętów 12, część łącząca 52 jest umieszczona naprzeciwko wystającego ogniwa łączącego 14 tak, że jest on wprowadzany w rowek 50. Gdy kolejne pręty 12 są unoszone i ogniwo łączące 14 układa się zasadniczo poziomo, część łącząca 52 na kolejnej głowicy blokującej 32 jest wprowadzana do rowka 50. Tak więc części łączące 52 po obu stronach są wprowadzane do odpowiednich rowków 50 w zakrzywionej prowadnicy 46 oraz płaskiej prowadnicy 44. W trakcie rozwijania, część łącząca 52 na najniższym pręcie 12 wychodzi z rowka 50 a jego miejsce zajmuje kolejny pręt 12.

PL 192 962 B1

Figury 9 i 10 ilustrują połączenie wykorzystujące nagwintowaną nakrętkę 18 umieszczoną na nagwintowanym wałku 20 przymocowanym do dolnego pręta 12Z. Jak widać, dolny pręt 12Z jest tak przymocowany do spodu nakrętki 18, że w najniższej pozycji dolny pręt 12Z jest na poziomie płyty dolną 22. Nagwintowany wałek 20 posiada dolny próg 60 wraz z częścią dolną 62 o mniejszej średnicy, rozciągającej się w dół poprzez otwór 64 w płycie dolnej 22. Na szczycie nagwintowanego wałka 20 znajduje się próg 66, który łączy się z górną częścią 68 o mniejszej średnicy, a następnie przechodzi przez otwór 70 w płycie 72na szczycie kanału 16. Na szczycie części górnej 68 znajduje się stożkowe koło zębate 26, które współpracuje z drugim stożkowym kołem zębatym 27 znajdującym się na wałku łączącym 28. Sprężyna 74 jest umieszczona wokół górnej części 64 wałka pomiędzy progiem górnym 66 a płytą 72. Gdy dolny pręt 12Z sięga dna i spoczywa na płycie dolnej 22 lub uderza o przeszkodę i nie może się poruszać dalej w dół, wtedy przynajmniej jeden z nagwintowanych wałków 20 unosi się do góry tak jak to pokazano na fig. 10, a to powoduje rozłączenie przynajmniej jednego ze stożkowych kół zębatych 26 i 27 tak, że przynajmniej jeden z wałków przestaje się obracać. Przedstawiono także wyłącznik krańcowy 76, który odcina zasilanie silnika w chwili, gdy przynajmniej jeden z nagwintowanych wałków 20 został uniesiony, a stożkowe zębate koła 26 i 27 są rozłączone, zatrzymując obroty obu wałków 20. Tak więc, mechanizm zabezpiecza pręty przed opuszczeniem w przypadku, gdy natrafią one na przeszkodę podczas otwierania lub alternatywnie, gdy dolny pręt 12Z osiągnie spód otworu 17. Układ ten ilustruje pręty podnoszone do położenia złożonego znajdującego się powyżej otworu, a ten sam mechanizm może zostać odwrócony i wykorzystany, gdy konfiguracja złożona znajduje się poniżej otworu.

Wykorzystując mechanizm przedstawiony na fig. 9 i 10, wprowadzono mechanizm blokujący w postaci kołnierza 80, dźwigni 82 i końca łączącego 84, sąsiadujący z górną częścią nagwintowanego wałka w kanale 16 poniżej prowadnic 44 i 46 tak jak to pokazuje fig.11. Gdy najniższe gwintowane połączenie 18 nie może już poruszać się dalej w dół, nagwintowany wałek 20 jest unoszony do góry, a kołnierz 80 obraca ramię dźwigni 82, która posiada dolny koniec łączący 84, przechodzący przez otwór 86 w kanale 16. Koniec łączący 84 jest tak umieszczony, że nie pozwala na uniesienie sąsiadującego z nim poziomego pręta 12. Tak więc, mechanizm blokujący jako dodatkowe zabezpieczenie na wypadek, gdyby dolny pręt 12Z został zniszczony lub uszkodzeniu uległo ogniwo łączące 14 i nie możliwe było dalsze wepchnięcie pozostałych prętów 12 do góry, ponieważ koniec łączący 84 uniemożliwia ruch do góry kolejnego pręta 12, a ogniwo łączące 14 utrzymuje kolejne pręty w pozycji rozłożonej. Mechanizm działa w ten sam sposób, gdy konfiguracja złożona umieszczona jest poniżej otworu, za wyjątkiem sytuacji, w której nagwintowany wałek 20 przesuwa się w dół, gdy najwyższe gwintowane połączenie 18 nie może poruszać się dalej do góry.

W kolejnej konfiguracji przedstawionej na fig. 12 i 13, wprowadzono możliwość szybkiego zwalniania całej ramy zawierającej zespół prętów zabezpieczających umieszczonych z boku budynku. Figura 12 ilustruje płyty mocujące 90 przymocowane do powierzchni ściany 92 sąsiadującej z otworem. Płyty 90 są rozmieszczone pomiędzy kanałami 16, a powierzchnią ściany 92 budynku. Płyta mocująca 90 jest przymocowana do powierzchni ściany 92 przez określoną liczbę śrub 93 lub innego rodzaju połączenia, oraz posiada szereg śrub 94, które wystają na zewnątrz poszerzonymi główkami 96. Jak widać na fig. 13, szereg podłużnych szczelin 98 z szerszymi otworami górnymi 100 umieszczonych zostało po jednej stronie kanału 16, i szczeliny te dopasowane są do śrub 94. Pod każdym kanałem jest umieszczony klin 102 podtrzymywany przez element mocujący 104. Klin utrzymuje kanały 16 na takiej wysokości, że poszerzone główki 96 śrub 94 znajdują się na jednym poziomie ze szczelinami 98 poniżej szerszej części szczytowej. Gdy klin zostaje usunięty, a dokonuje się to przez szybkie zwolnienie mechanizmu dźwigni (nie przedstawiony) kanały 16 opadają w dół, a cały zespół prętów zabezpieczających może poruszać się swobodnie w stosunku do powierzchni ściany, podczas gdy poszerzone główki 96 śrub 94 przechodzą przez szerszy otwór górny 100 szczelin 98. W kolejnej konfiguracji, na jednej ze stron układu wprowadzono zawias 106. Zawias 206 umożliwia odchylenie boczne zespołu 10. Taki mechanizm szybkiego zwalniania zespołu prętów zabezpieczających np. został wprowadzony na wypadek ewakuacji przeciwpożarowej lub konieczności natychmiastowego opuszczenia budynku w szczególności w przypadku braku zasilania i w sytuacji, gdy osoba usiłująca się wydostać nie może unieść prętów 12.

Podczas pracy pręty 12 utrzymywane są w położeniu poziomym przez cały czas. Gdy znajdują się w stanie złożonym, istotne jest, aby pręty zachowały położenie poziome, co zabezpiecza je przed wypadaniem lub wysuwaniem się na bok, które może prowadzić do zakleszczenia się mechanizmu.

Część łącząca 52 na głowicy blokującej 32 pręta 12 pomaga zapobiec wysuwaniu się pręta. Gdy pręty

PL 192 962 B1 są opuszczane, stożkowe koła zębate 26, 27 zostają rozłączone, ponieważ dwa nagwintowane wałki 20 zostały uniesione, w tym samym czasie mechanizm blokujący taki jak ten pokazany na fig. 11 zostaje przestawiony do pozycji blokującej tak, aby zablokować znajdujący się na szczycie pręt 12. Aby unieść pręty, stożkowe koła zębate 26, 27 są odwracane i w chwili, gdy zostają połączone nagwintowane wałki 20 opadają, tak iż mechanizm blokujący 80 umożliwia obrót ramienia dźwigni 82 wysuwając koniec łączący 84 z otworu 86 w kanałach 16, i podnosi pręty 12 do góry do przestrzeni składowania 24 umieszczając je w konfiguracji złożonej tak, jak to ilustrują fig. 3A do 3F. Cykl pracy ulega odwróceniu, gdy konfiguracja złożona znajduje się poniżej otworu.

Obrót dwóch nagwintowanych wałków 20 przedstawiony na fig. 1 zrealizowany jest za pomocą wałka łączącego 28 oraz stożkowych kół zębatych 26, 27 napędzanych silnikiem 30 lub korbką 31 w trybie pracy ręcznej. W kolejnym przykładzie wykonania można zastosować dwa zsynchronizowane silniki, z których każdy napędza nagwintowany wałek 20. W kolejnym przykładzie wykonania możliwe jest wprowadzenie ręcznego mechanizmu generującego obrót nagwintowanych wałków 20, przy czym taki napędzany ręcznie mechanizm jest zsynchronizowany w taki sposób, by oba wałki obracały się zasadniczo jednocześnie utrzymując pręty zasadniczo poziomo. Unoszenie i opuszczanie zespołu prętów uzyskane jest przez obrót nagwintowanych wałków 20. Gdy gwintowane połączenie 18 nie może się już poruszać dalej w dół, ponieważ osiągnęło już położenie skrajne dolne lub pojawiła się przeszkoda uniemożliwiająca poruszanie się w dół dolnego pręta 12Z, wtedy przynajmniej jeden z nagwintowanych wałków 20 unosi się do góry rozłączając stożkowe koła zębate 26, 27 i uruchamia wyłącznik krańcowy 70 tak, aby silnik 30 został wyłączony. Gdy nagwintowane wałki 20 uniosą się, górny mechanizm blokujący, taki jak pokazano na fig. 12, zostaje uruchomiony, i górny pręt 12 nie może się poruszyć aż do chwili rozłączenia mechanizmu blokującego.

Poziome pręty 12 wraz z ogniwami łączącymi 14 mogą być wykonane jako elementy modułowe, jak na fig. 14, gdzie pręty 12 stanowią wewnętrzne trzpienie 110 oraz tuleje 112, które wykorzystane zostały do oddzielenia od siebie ogniw łączących 14. Trzpienie 110 posiadają głowicę blokującą 32 umieszczoną na jednym z krańców oraz zdejmowaną głowicę blokującą 32A umieszczoną na drugim końcu wraz z języczkami 114 współpracującymi ze szczelinami 116 wykonanymi w sąsiadującej z tym krańcem tulei 112. Pokazane ogniwa łączące 14 posiadają połączenie obrotowe 40 na jednym końcu pręta oraz jedno stałe połączenie na drugim końcu 38 pręta 12. W kolejnym przykładzie wykonania ogniwa łączące 14 mogą posiadać dwa krańce łączone obrotowo. Przez zastosowanie elementów modułowych możliwe jest uzyskanie zespołów prętów zabezpieczających o różnej długości i wielkości, zespoły prętów zabezpieczających mogą być wykonane tak, że pokryją dowolny określony otwór i mogą być złożone w przestrzeni składowania 24 znajdującej się ponad wspomnianym otworem.

W kolejnym przykładzie wykonania, układ prętów zabezpieczających 10, pokazany na fig. 15, posiada wiele prętów 12 utrzymywanych w odstępach przez ogniwa łączące 14, które są umieszczone pomiędzy prętami 12. Krańce każdego z pręta 12 są osadzone w kanałach 16, które posiadają łańcuch napędowy 120 poruszający pierwsze koło zębate 122 oraz drugie koło zębate 124.

Figura 16 przedstawia przekrój zespołu prętów zabezpieczających 10 umieszczonego na otworze 17 w powierzchni ściany 92. Przestrzeń składowania, w tym przypadku pojemnik 126 znajduje się nad otworem 17 a złożone pręty zabezpieczające 12 wraz z ogniwami łączącymi 14 umieszczone są wewnątrz pojemnika 126. Figura 17 przedstawia przekrój poprzeczny zespołu prętów zabezpieczających, podobnego do zespołu z fig. 16, zaś różnica polega na tym, że pojemnik 126 jest umieszczony pod otworem 17.

Szczegóły łańcucha napędowego 120 przedstawione są na fig. 18. Łańcuch obraca się wokół drugiego koła zębatego 124, którego oś obrotu wystaje ze ściany zasadniczo prostopadłej do prętów 12. Każdy pręt 12 posiada na każdym z krańców występ 321, który przechodzi przez boczną szczelinę 128 wykonaną w ścianie kanału 16 tak, jak to pokazuje fig. 19. Występ 321 posiada element w formie dysku 130 utrzymujący koniec pręta 12 wewnątrz kanału 16, oraz posiada łącznik 132, który jest tak umieszczony, że wykorzystuje ogniwo łańcucha 134 w łańcuchu napędowym 120. Prowadnica łańcucha 136 w dolnym elemencie kanałowym 138 pokazanym na fig. 18 kieruje łańcuch napędowy na zewnątrz koła zębatego 124 tak, iż łącznik 132 każdego z prętów nie zakłóca pracy koła zębatego 124. Kanały 16 przymocowane są do ściany obok otworu 17 za pomocą śrub 140 i zatrzaskiwanej pokrywki 142, osłaniającej kanał 16 i pokazanej na fig. 19. Ponieważ kanał 16 jest umieszczony korzystnie wewnątrz budynku, pokrywka 142 jest dostępna tylko od wewnątrz.

Figury 18 i 19 przedstawiają łańcuchy napędowe 120 wraz z kołami zębatymi, których osie umieszczone są pod kątem prostym do prętów 12, w kolejnym przykładzie wykonania osie kół zębaPL 192 962 B1 tych mogą być zasadniczo równoległe do prętów 12. W takim przypadku płytka ogniwa łańcucha (nie pokazana) wystaje z tej strony, z której ogniwo łańcucha 134 zaczepia o kraniec pręta 12.

Podczas, gdy fig. 15 pokazuje ogniwo łączące 14 umieszczone pomiędzy prętami 12, fig. 20 jest widokiem perspektywicznym przedstawiającym zespół prętów zabezpieczających 12 bez łączników łączących pręty 12ze sobą. Rozwiązanie takie jest możliwe, ponieważ każdy z prętów jest indywidualnie utrzymywany przez łańcuch napędowy. W tym przypadku ogniwa łączące 14 nie są istotne, ponieważ otwór nie jest zbyt szeroki, a pręty 12 nie mogą być łatwo odchylone na zewnątrz. Figury 21, 22 i 23 ilustrują jeden z przykładów wykonania mechanizmu realizujący zespół żaluzji przedstawiony na fig. 20. Łańcuch napędowy 120 pokazany na fig. 21 obraca się wokół pierwszego koła zębatego 122, którym jest koło o ośmiu zębach, w którym brakuje jednego zęba. Za każdym razem, gdy pierwsze koło zębate obraca się i nadejdzie brakujący ząb, łącznik 132 wystającej części 321 każdego z prętów 12 wchodzi w prześwit ogniwa łańcucha 134, następnie jest przenoszony wzdłuż otworu wraz z poruszającym się łańcuchem napędowym 120, który porusza się wokół koła zębatego 122. Brak zęba w kole zębatym 122 jest pokazy dokładniej na fig. 22 wraz z łącznikiem 132 współpracującym z ogniwem łańcucha 134 łańcucha napędowego 120. Pierwsze koło zębate 122 obraca się wokół osi 144, która z kolei jest napędzana poprzez przekładnię stożkową 146. Wałek napędowy 28 przedstawiony na fig. 1 ciągnie się w poprzek otworu pomiędzy dwoma łańcuchami napędowymi 120. Wałek napędowy 28 jest napędzany przez silnik (nie pokazany na rys.), który może obracać się w obie strony przesuwając pręty 12 wzdłuż okna. Na każdym z krańców wałka napędowego znajduje się napędzające, stożkowe koło zębate 150, które łączy się z napędzanym, stożkowym kołem zębatym 146 obracającym się wokół osi 144 i napędzającym pierwsze koło zębate 122. Tak więc, obrót wałka napędowego 28 powoduje obrót zarówno pierwszego koła zębatego 122 po każdej ze stron otworu w kanałach 16, jak i przesunięcie łańcucha 120 z dokładnie taką samą prędkością, przez co pręty 12 pozostają zasadniczo jednakowo oddalone od siebie, gdyż są one przesuwane przez konkretne ogniwo łańcucha napędowego 120.

Mechanizm wychwytujący 152 przymocowany do napędzającego zębatego koła stożkowego 150 posiada wycięcie 154 współpracujące z występem 321 pręta 12. Początkowo pręty 12 znajdują się w układzie złożonym, w przedstawionym przykładzie wykonania wewnątrz pojemnika 126, umieszczonego ponad otworem i nad wałkiem łączącym 28. Prowadnice 156 kierują pręty 12 do szczeliny 158, w której pojedynczo opadają. Wraz z obrotem mechanizmu wychwytującego 152 występ 321 pierwszego pręta 12 zostaje wychwycony przez wycięcie 154, które przesuwa pręt 12 w dół, aż do chwili, gdy łącznik 132 pręta 12 nie zostanie osadzony w ogniwie łańcucha 134, które znajduje się na kole zębatym 122 w miejscu brakującego zęba. Sytuacja taka ma miejsce na obu kołach zębatych 122 dla obu łańcuchów 120 po każdej ze stron otworu. Wraz z ruchem łańcucha napędowego w dół, występy 321 prętów 12 wprowadzane są w szczeliny 128 kanałów 16. Mechanizm wychwytujący 152 kontynuuje obrót, aż do chwili, gdy wyłapie drugi pręt 12 i opuści go do szczeliny 128 kanału 16, w tym samym czasie każdy z łączników 132 prętów 12 zostaje umieszczony w ogniwie łańcucha w miejscu brakującego zęba koła zębatego 122. Sytuacja powyższa trwa aż do chwili rozmieszczenia wszystkich prętów 12 na przestrzeni otworu 17. Dla koła zębatego 122 o ośmiu zębach łącznik 132 będzie osadzany w co ósmym ogniwie łańcucha. W jednym z przykładów wykonania napędowe koło łańcuchowe o ośmiu zębach z jednym zębem brakującym zapewnia oddalenie prętów wynoszące 4 (10.16 cm). W kolejnych przykładach wykonania prędkość łańcucha napędowego wynosi 2 (5.08 cm) na sekundę, zarówno w górę jak i w dół.

Podczas podnoszenia prętów, łańcuch napędowy jak i mechanizm wychwytujący 152 poruszają się w przeciwnych kierunkach. Wycięcie 154 w mechanizmie wychwytującym 152 wychwytuje występy 321 każdego z prętów i rozłącza łączniki 132 i łańcuch napędowy 120. Pręt 12 jest unoszony i wpychany do pojemnika 126 popychając pozostałe pręty do góry. Pojemnik 126 jest korzystnie powleczony materiałem miękkim redukującym hałas generowany przez pręty 12. Gdy pręty poruszają się do góry są one tak rozdzielone, aby zajęły odpowiednie miejsce wewnątrz pojemnika 126.

Mechanizm przedstawiony na fig. 21, 22 i 23 ilustruje pojemnik 126 umieszczony powyżej otworu, w kolejnym przykładzie wykonania pojemnik 126 może być umieszczony poniżej otworu. Taki sam mechanizm, jak przedstawiony wcześniej będzie wykorzystany do napędzania poszczególnych poziomych prętów 12 współpracujących z łańcuchem 120. Jednakże, wprowadzony jest mechanizm sprężynujący (nie pokazany), który popycha poziome pręty 12 do góry zapewniając wychwycenie każdego z występów 321 przez wycięcie 154 mechanizmu wychwytującego 152.

PL 192 962 B1

W kolejnych przykładach wykonania zespół prętów zabezpieczających może zawierać pręty 12, które są zasadniczo pionowe, a kanały 16 oraz łańcuchy napędowe 120 znajdują się powyżej i poniżej otworu. W tej konfiguracji przy osadzeniu prętów 12 w łańcuchu napędowym 120 nie wykorzystano siły grawitacji.

Podczas gdy ogniwa łączące 14 łączą pręty ze sobą, mechanizm wychwytujący nie jest elementem istotnym, ponieważ pierwszy pręt 12 jest zawsze osadzony w ogniwie 134 łańcucha napędowego 120. Koło łańcuchowe z jednym brakującym zębem umożliwia tylko łącznikom 132 prętów 12 wejście na miejsce brakującego zęba. W mechanizmie przedstawionym na fig. 18 prowadnice łańcuchowe 136 kierują łańcuch napędowy 120 na zewnątrz dolnego koła zębatego 124 tak, że zęby koła nie zakłócają osadzania łączników 132 prętów 12 osadzonych w ogniwach 134 łańcucha napędowego 120. W tym mechanizmie wprowadzono inne rozwiązania oddzielające. W jednym z przykładów wykonania, w każdym z tak zwanych prześwitów łączących lub przestrzeni w ogniwach łańcucha 134 umieszczono wkładki 160 pokazane na fig. 18, przez co unika się konieczności stosowania mechanizmu wychwytującego. Wkładki 160 są korzystnie wykonane z plastiku i mogą poruszać się wraz z ogniwem łańcucha 134, a przez to uniemożliwiają osadzenie łączników 132 prętów 12 w ogniwie łańcucha 134. Przez umieszczenie wkładek 160 w każdym z ogniwie łańcucha za wyjątkiem ogniw, w których mają zostać osadzone łączniki 132 prętów 12, pręty 12 zostają rozmieszczone w określonej odległości od siebie.

Na fig. 24 przedstawiono kolejny przykład wykonania wynalazku, który pozwala zachować określoną odległość pomiędzy prętami. W tym przykładzie wykonania, przestrzeń składowania, zaznaczona jako pojemnik 126 utrzymujący pręty 12 umieszczony jest poniżej otworu poniżej drugiego koła zębatego 124.

Koło zębate 124 jest kołem ściętym to znaczy kołem zębatym, którego szczyty zębów 124A zostały usunięte. Przez wprowadzenie zębów ściętych, uzyskano efekt polegający na tym, że łączniki 132 prętów 12 nie kolidują ze ściętymi zębami 124A.

Podczas, gdy w tym przykładzie wykonania przedstawiono ścięte koło łańcuchowe, można zastosować alternatywnie koło łańcuchowe z brakującym zębem przedstawione na fig. 21, prowadnice łańcucha 136 przedstawione na fig. 18 mogą zostać wykorzystane do odchylenia łańcucha na zewnątrz od koła łańcuchowego.

Do elementów końcowych 32 na każdym z prętów 12 przymocowane są giętkie rozpórki złączne 170. Rozpórki utrzymują odległość pomiędzy prętami 12, gdy te są rozciągnięte na otworze, ale mogą się zginać by pręty ułożyły się jeden obok drugiego. Jedna z konfiguracji złożonych przedstawiona jest na fig. 24, gdzie pręty przesuwają się wzdłuż otworu do pojemnika 126 układając się jeden na drugim. Gdy pierwszy pręt 12, który nigdy nie jest wysuwany z łańcucha napędowego 120, porusza się do góry, rozpórki 170 ciągną sąsiadujący z nim kolejny pręt za nim osadzając go w ogniwach łańcucha napędowego 120.

Na fig. 25, 26 i 27 przedstawiono kolejny przykład wykonania, który posiada drugi zestaw łańcuchów napędowych określonych jako przechowujące łańcuchy napędowe 180. Przechowujące łańcuchy napędowe 180 są umieszczone w jednej linii z łańcuchami 120 poruszającymi pręty i są umieszczone pod każdym z kół zębatych 122 umieszczonych ponad otworem lub są umieszczone w pobliżu drugiego koła zębatego 124 poniżej otworu. W przedstawionym przykładzie wykonania koła łańcuchowe są ściętymi kołami łańcuchowymi pokazanymi na fig. 24, tak więc koła łańcuchowe nie kolidują z połączeniami pomiędzy łańcuchem napędowymi a prętami 12. Pręty 12 na każdym z krańcu posiadają występy 32 pasujące do szczelin 128 kanałów 16 takich jak te pokazane na fig. 19. Elementy dyskowe 13 na każdym z wystających krańców 32 posiadają przedłużone kotwice 182, które posiadają cztery występy 184 umieszczone w jednej linii tak, że wchodzą w prześwity sąsiednich ogniw łańcucha. Tak jak to pokazuje fig. 27, kotwice 182 mają szerokość mniejszą, niż połowa szerokości przestrzeni pomiędzy płytkami ogniwa łańcucha, ponadto kotwice są tak umieszczone, że zachodzą na sąsiadujące pręty 12 posiadające tak przesunięte kotwice, by pręty mogły być utrzymywane razem w pojemniku 126.

Na fig. 25 pręty 12 są pokazane w odstępach od siebie, przy czym pierwszy pręt posiada kotwicę 182 rozpostartą pomiędzy łańcuchem napędowym 120 prętów a przechowującym łańcuchem napędowym 180. Gdy pręty 12 przechodzą do pojemnika, łańcuch napędowy 120 prętów przesuwa kotwicę 182, która chwyta przechowujący łańcuch napędowy 180, a łańcuch jest napędzany tylko w odpowiednich chwilach czasowych i porusza się tylko w takim zakresie, aby umożliwić przechwycenie kotwicy górnej 182 usuwając ten element z łańcucha napędowego 120. Następnie, tak widać na

PL 192 962 B1 fig. 26, kolejny pręt 12 jest unoszony, a kotwica 182 dolnego pręta zachodzi na kotwicę 182 pręta górnego i dwa pręty 12 zostają złączone. Tak więc, gdy pręty są przechowywane wszystkie są zsunięte do siebie, i umieszczone są na przechowującym łańcuchu napędowym 180.

Aby opuścić lub podnieść pręty 12, w zależności od tego czy przechowujący łańcuch napędowy 180 jest umieszczony ponad czy poniżej otworu, przechowujący łańcuch napędowy 180 porusza się w określonych chwilach czasowych wprowadzając kolejno pręty a ich kotwice 182 chwytają ciągle poruszający się łańcuch napędowy 120. Przerywany ruch przechowującego łańcucha napędowego 180 zapewnia odstępy pomiędzy prętami to jest odstęp pomiędzy prętami wyrażony liczbą ogniw łańcucha jest wzdłuż całego okna jednakowy.

Figura 28 jest schematycznym rzutem perspektywicznym mechanizmu napędowego łańcucha 120 napędzającego pręty oraz przechowującego łańcucha napędowego przedstawionego na fig. 25 i 26. Pośrednie koło zębate współpracuje z kołem napędu ciągłego 192 napędzającym pierwsze i drugie koła zębate 122, 124 łańcucha napędzającego pręty. Segment napędu przerywanego 194 utworzony jest integralnie z pośrednim kołem zębatym 190 i napędza przekładnię ruchu przerywanego 196, która napędza przechowujący łańcuch napędowy 180. Koło blokujące ruchu przerywanego 198 jest połączone z przekładnią ruchu przerywanego 190 i posiada wycięcie 200, które jest umieszczone ponad segmentem przekładni ruchu przerywanego 194. Zapadka blokująca 202 przymocowana jest do przekładni ruchu przerywanego 196 i umożliwia obrót przekładni ruchu przerywanego 196 tylko wtedy, gdy segment przekładni ruchu przerywanego 194 współpracuje z przekładnią ruchu przerywanego 196. We wszystkich pozostałych przypadkach zapadka blokująca 202 przekładni ruchu przerywanego nie może się obracać, ponieważ powstrzymuje ją obrzeże koła blokującego 198.

Opisany mechanizm napędowy może zawierać silnik obracający wałkiem 28. W korzystnym przykładzie wykonania wraz z silnikiem wprowadzone są także hamulce, uniemożliwiające podniesienie prętów w sytuacji braku zasilania. W kolejnym przykładzie wykonania możliwe jest wprowadzenie ręcznej korby (nie przedstawiona), tak więc w przypadku awarii zasilania pręty mogą być podniesione lub opuszczone ręcznie po prostu przez obrót wałka napędowego 28.

Ponadto, aby umożliwić odłączenie silnika od wałka napędowego w sytuacjach krytycznych, pomiędzy silnikiem, a wałkiem napędowym 28 wprowadzone może zostać sprzęgło lub zawleczka zwalniająca. Umożliwia to wepchniecie prętów do góry lub na dół w chwili, gdy łańcuch napędowy porusza się swobodnie. Łańcuch napędowy 120 obraca się na kołach zębatych 122, 124 i gdy kolejne poziome pręty zbliżą się do końca łańcucha napędowego 120 zostaje z łańcucha napędowego 120 wyłączony i wypada na podłogę lub alternatywnie jest wprowadzany do pojemnika w zależności od zastosowanego przykładu wykonania, tak więc możliwe jest otwarcie awaryjne otworu w sytuacji zagrożenia. Zespół prętów zabezpieczających jest korzystnie umieszczony wewnątrz budynku, aby napastnicy nie byli w stanie łatwo dotrzeć do mechanizmu sterującego.

Figura 29 pokazuje zespół prętów zabezpieczających 12 połączonych ze sobą przez obrotowe połączenie 210 wykorzystujące do połączenia z ogniwem łańcucha 134 pojedynczą nóżkę, pokazaną na fig. 1, lub też wielokrotne połączenia podobne do tych przedstawionych na fig. 25 i 26. Umożliwia ułożenie prętów 12 w formie zygzakowatej wzdłuż otworu.

Podczas gdy łańcuchy napędowe 120 przedstawione na innych figurach pokazane były jako obracające się wokół pierwszego koła zębatego 122 i drugiego koła zębatego 124, na fig. 30 przedstawiono łańcuch napędowy 120, który nie jest łańcuchem bez końca. Pojedyncze koło zębate 122A umieszczone jest na górze kanału 16, a łańcuch napędowy 120A posiada łączniki 132 prętów 12 trwale połączone z ogniwami łańcucha 134 oddzielone od siebie określoną liczbą ogniw. Koło zębate 122A jest kołem zębatym ściętym, tak więc zęby koła nie kolidują z łącznikami 132 prętów 12. Gdy pręty 12 przesuwane są do góry do pojemnika 126, pośrednie ogniwa łańcucha napędowego 120A układają się w sposób przedstawiony na fig. 30, tak więc pręty 12,są ułożone tak blisko siebie, jak to jest możliwe. Koło zębate 122A wciąga łańcuch 120A w dół rozmieszczając tym samym pręty wzdłuż okna wprowadzając pomiędzy prętami 12 odpowiedni dystans.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Prętowy zespół zabezpieczający do otworów, który zawiera wiele prętów usytuowanych między dwoma kanałami, przy czym obydwa kanały usytuowane są po przeciwnych stronach otworu a pręty mają możliwość przesuwu wewnątrz kanałów, co najmniej jeden z wielu prętów ma na obu

PL 192 962 B1 końcach, znajdujące się w kanałach połączenia, z mechanizmem transportującym w tym kanale, który przesuwa ten przynajmniej jeden pręt między dwoma kanałami, ponadto zespół zawiera środki napędowe mechanizmu transportującego, który przesuwa pręty w poprzek otworu oraz przestrzeń składowania zasadniczo sąsiadującą z otworem, połączoną z kanałami i mieszczącą pręty, które nie zakrywają otworu, znamienny tym, że końce prętów utrzymywane są w odpowiednich kanałach (16) na obszarze otworu (17) za pomocą głowic blokujących (32), (130), które blokują je wewnątrz kanałów (16).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że przyległe pręty (12) połączone są ogniwami łączącymi (14), które są rozmieszczone w odstępach wzdłuż prętów, przy czym każde ogniwo łączące (14) ma co najmniej jeden koniec połączony obrotowo (40) z jednym z prętów, zaś przestrzeń składowania (24) mieści w sobie i kieruje pręty (12) do układu złożonego, w którym kolejne pręty znajdują się po przeciwnych stronach, przy czym pręty w układzie złożonym są utrzymywane w przestrzeni składowania (24).
3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że jeden koniec (40) każdego ogniwa łączącego (34), znajdujący się bliżej przestrzeni składowania (24), jest połączony obrotowo z jednym z prętów, zaś drugi koniec (38) każdego ogniwa łączącego (14), znajdujący się dalej przestrzeni składowania (2A), jest połączony sztywno z przyległym prętem.
4. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że mechanizm transportujący zawiera gwintowane połączenia (18), przyłączone do każdego końca najniższego pręta (12Z), który znajduje się najdalej od przestrzeni składowania (24), przy czym gwintowane połączenia (18) współpracują z pionowymi, gwintowanymi wałami (20), znajdującymi się w obu kanałach (16).
5. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że naprzeciw połączonych sztywno drugich końców (38) ogniw łączących (14), z końców prętów (12) wystają części łączące (52) utrzymywane w kanałach przez środki utrzymujące (50), znajdujące się przestrzeni składowania (24) i ustawiające pręty harmonijkowe w przestrzeni składowania (24) oraz prowadzące je z powrotem do kanałów po ich wyjściu z przestrzeni składowania (24).
6. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że połączenie prętów (12) i ogniw łączących (14) stanowi układ modularny.
7. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że każdy z gwintowanych wałów (20) ma możliwość ruchu pionowo w stronę przestrzeni składowania (24).
8. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że zawiera mechanizm blokujący (80, 82, 84), który blokuje jeden lub wiele poziomych prętów (12) w prętowym zespole zabezpieczającym po przesunięciu się w górę wałów (20).
9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że środki napędowe, zawierają łańcuchy (120) poruszające pręty, przy czym sąsiednie ogniwa (134) łańcuchów (120) są prowadzone w kanałach (16), zaś każdy pręt ma łącznik (132) na obu końcach, sprzęgany z ogniwami (134) łańcuchów (120), natomiast sprzężone z łącznikami ogniwa łańcuchów są oddalone od siebie o określoną liczbę ogniw, przez co pręty utrzymywane są w określonej odległości od siebie.
10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że środki napędowe zawierają ponadto co najmniej jedno koło zębate (122, 124) sprzęgane z każdym z łańcuchów (120).
11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że koło zębate (124) ma ścięte zęby (124A).
12. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że pręty (12) odłączają się od łańcuchów (120) wchodząc do przestrzeni składowania (24).
13. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że łańcuchy napędowe (120) usytuowane są w szczelinach (128) wykonanych w kanałach (16), przy czym ogniwa łańcucha (134) mają otwory złączne skierowane w stronę otworu, które sprzęgają się z łącznikami (132) prętów.
14. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że przynajmniej jedno koło zębate (122) ma oś zasadniczo prostopadłą do prętów (12).
15. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że przynajmniej jedno koło zębate ma oś zasadniczo równoległą do prętów i że otwory złączne w ogniwach (134) łańcuchów zawierają zmodyfikowane płytki boczne z rowkami sprzęgającymi końce prętów.
16. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że co najmniej jedno koło zębate (122) jest pozbawione przynajmniej jednego zęba, zaś połączenie przy każdym końcu każdego pręta (12) współpracuje z jednym z otworów złącznych ogniw łańcucha w miejscu usytuowanym na tym przynajmniej jednym kole, gdzie brakuje zęba.
17. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że zawiera mechanizm wychwytujący (152), służący do sprzęgania końców prętów (12) z ogniwami każdego łańcucha napędowego, przy czym

PL 192 962 B1 sprzężone z łącznikami ogniwa łańcuchów są oddalone od siebie o określoną odległość zapewniając odpowiednie odstępy między prętami.
18. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że połączenie końca każdego z ogniwami łańcucha zabezpiecza pręty przed obrotem.
19. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że końce sąsiednich prętów mają elastyczne rozpórki złączne (170) między dwoma przylegającymi prętami, przy czym rozpórki złączne mają podobną długość, co służy do utrzymywania prętów w z góry określonych odległościach, gdy pręty znajdują się ponad otworem.
20. Zespół według zastrz. 19, znamienny tym, że przestrzeń składowania (24) dla prętów zasadniczo przylega do otworu i służy do umieszczenia prętów a elastyczne rozpórki złączne ciągną przylegające pręty tak, że połączenie każdego końca współpracuje z współpracującymi ogniwami łańcucha na przeciwnym łańcuchu napędowym, gdy pręty ślizgają się w kanałach.
21. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że przylegle do łańcuchów napędowych (120) prętów i usytuowane z nimi w jednej linii znajdują się łańcuchy napędowe (180) przestrzeni składowania (24), zaś połączenie przy końcu prętów (12) obejmuje wydłużoną kotwicę (182), do mocowania w przynajmniej dwóch otworach przyległych ogniw łańcucha i mającą wystarczającą długość, aby zaczepić o łańcuchy napędowe (180) i łańcuchy napędowe (120), przy czym wydłużone kotwice na przyległych prętach utrzymują przyległe pręty blisko siebie w przestrzeni składowania (24) i okresowy napęd łańcuchów napędowych (180) podaje pręty oddalone od siebie na określoną odległość do łańcuchów napędowych (120) i zbiera pręty z łańcuchów napędowych (120) utrzymując je blisko siebie.
22. Zespół według zastrz. 21, znamienny tym, że wydłużone kotwice (182) na sąsiednich prętach (12) zachodzą na siebie, gdy pręty te utrzymywane są blisko siebie w przestrzeni składowania (24).
23. Zespół według zastrz. 14, znamienny tym, że łańcuchy napędowe (120) poruszają się wokół pierwszego koła zębatego (122), usytuowanego najbliżej przestrzeni składowania (24), przy czym każdy łańcuch ma boczną prowadnicę (156), przylegającą do pierwszego koła zębatego (122), służącą sprowadzania łańcuchów napędowych z pierwszego koła zębatego, aby umożliwić współpracę końców tych prętów, które współpracują z otworami złącznymi przeciwnych ogniw łańcucha.
24. Zespół według zastrz. 23, znamienny tym, że w otworach złącznych ogniw łańcucha (134) znajdują się wkładki (160), które nie współpracują z końcem pręta.
25. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że zawiera mechanizm zwalniający, służący do odłączenia środków napędowych łańcuchów napędowych i w ten sposób pozwalający na ruch jałowy łańcuchów napędowych przy naciśnięciu na pręty dla zabezpieczenia wyjścia awaryjnego przez otwór.
26. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że każdy łańcuch napędowy (120) pręta jest poruszany przez pojedyncze koło zębate (122), przylegające do przedniej płaszczyzny otworu, przy czym każdy z łańcuchów napędowych posiada pręty (12) przymocowane do ogniw łańcucha (134) w przeciwnych łańcuchach napędowych, zaś łańcuchy napędowe i pręty są utrzymywane w przestrzeni składowania (24) usytuowanej zasadniczo blisko otworu, gdy pręty znajdują się ponad otworem.
27. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że pręty (12) są usytuowane w układzie zygzakowatym w poprzek otworu a końce przyległych prętów są połączone poprzez obrotowe połączenie (210) ich końców.
28. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że przestrzeń składowania (24) stanowi pojemnik (126) usytuowany powyżej otworu (17).
29. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że przestrzeń składowania (24) stanowi pojemnik (126) usytuowany poniżej otworu (17).
30. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera środki zwalniające środków napędowych (26, 27), które działają, gdy na drodze ruchu poziomych prętów pojawi się przeszkoda.
31. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera mechanizm blokujący (80, 82, 84, 86), ręczne poruszanie prętów znajdujących się na obszarze otworu.
32. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że każdy z dwóch kanałów (16) ma zbiegające się do wewnątrz wypustki (34), zabezpieczające końce prętów przed wyciągnięciem z kanałów.
33. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że głowice blokujące (32), (130), znajdujące się na końcach prętów (12) mają kształt dysków utrzymujących końce prętów w dwóch kanałach.
34. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera szybki środek zwalniający służący do rozprzęgania zespół i otwierania otworu (17), przy czym środek ten obejmuje wiele podłużnych szczelin (98) z szerszymi górnymi otworami (100), połączonymi z przynajmniej jednym kanałem (102), przy

PL 192 962 B1 czym szczeliny współpracują ze środkami mocującymi powierzchni ściany na przynajmniej jednym boku otworu i zawierają pewną ilość ruchomych klinów (102) połączonych z przynajmniej jednym kanałem, pozwalających na opuszczanie prętowego zespołu zabezpieczającego przy jednym kanale tak, że zespół ten może być odłączony od powierzchni ściany za pomocą przyłączonych środków, przechodzących przez szersze górne otwory wydłużonych szczelin.
35. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pręty (12) odłączają się od mechanizmu transportującego wchodząc do pojemnika (126).
36. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że środki napędowe zawierają dwa zsynchronizowane silniki (30), z których każdy napędza mechanizm transportujący.