PL192647B1

PL192647B1 - Kompozycja farmaceutyczna peptydów o niskiej rozpuszczalności w środowisku fizjologicznym

Info

Publication number: PL192647B1
Application number: PL336982A
Authority: PL
Inventors: Peter Richardson
Original assignee: Applied Research Systems
Priority date: 1997-05-28
Filing date: 1998-05-26
Publication date: 2006-11-30
Also published as: DE69819322T2; IL133176A; SK284640B6; DK0984788T3; KR20010012253A; US6331520B1; AU743152B2; NO323697B1; IL133176A0; ATE252909T1; CZ298825B6; CA2291765A1; ES2210772T3; AR012868A1; AU8106298A; CN1159062C; EP0984788A1; CZ423199A3; CN1263469A; EA199901089A1

Abstract

1. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, ze zawiera: a) agonist e peptydu LHRH, antagonist e LHRH lub peptyd czynnika uwalniaj acego hormon wzrostu, jako sk ladnik czynny; b) amid kwasu nikotynowego; oraz c) wodny roztwór fizjologiczny. 2. Kompozycja farmaceutyczna wed lug zastrz. 1, znamienna tym, ze sk ladnikiem aktywnym jest antagonista peptydu LHRH. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna peptydów o niskiej rozpuszczalności w środowisku fizjologicznym. W szczególności, kompozycja ta zawiera:

a) agonistę peptydu LHRH, antagonistę LHRH lub peptyd czynnika uwalniającego hormon wzrostu, jako składnik czynny;

b) amid kwasu nikotynowego; oraz

c) wodny roztwór fizjologiczny.

Często konieczne jest zwiększenie rozpuszczalności leku w środowiskach fizjologicznych, w celu osiągnięcia skutecznej klinicznie właściwości formulacji do wstrzykiwania. Peptydy są często słabo rozpuszczalne w ośrodku fizjologicznym, z powodu obecności podstawników hydrofobowych.

Problemy związane z rozpuszczalnością mogą często prowadzić do słabego wchłaniania innymi drogami podawania, zaś w niektórych przypadkach, odpowiednie czynniki solubilizujące mogą wspomagać wchłanianie leku innymi drogami, przykładowo doustnie albo donosowo.

Przykładowymi peptydami, które są słabo rozpuszczalne w ośrodkach fizjologicznych są analogi LHRH oraz peptydy czynnika uwalniającego hormon wzrostu (GRF).

Hormon uwalniający hormon luteinizujący (LHRH albo GnRH) jest dekapeptydem wydzielanym przez podwzgórze i zdolnym do wywoływania uwolnienia zarówno LH jak i FSH. Ma on następujący wzór: piroGlu-His-Trp-Ser-Tyr-Glu-Leu-Arg-Pro-Gly-NH2.

LHRH może pobudzać wydzielanie gonadotropiny przysadkowej, albo może być sinym inhibitorem. Podany w precyzyjnym, pulsacyjnym schemacie, LHRH może przywrócić normalne cykliczne comiesięczne wydzielanie gonadotropiny. Pulsacyjne podawanie LHRH przy użyciu skomputeryzowanej pompy zastosowano z dobrym rezultatem w wywoływaniu owulacji u nie owulującej kobiety z dysfunkcją podwzgórza. Przy podawaniu przewlekłym, LHRH albo jego antagoniści okazali się być silnymi inhibitorami wydzielania gonadotropiny, zapewniając okresową (w pełni odwracalną) swoistą wobec gonadotropiny leczniczą hipofizektomię.

Do tej pory, syntetyzowano tysiące analogów LHRH, które mogą działać zarówno jako agoniści, jak i antagoniści. W celu wytworzenia antagonistów LHRH, którzy działaliby przez zajmowanie receptora, konieczne jest zastąpienie kilku aminokwasów w cząsteczce LHRH. Antagoniści również wymagają precyzyjnych cech topologicznych, w celu osiągnięcia wysokiego powinowactwa wiązania z receptorem. Istnieje wiele ostatnio syntetyzowanych analogów LHRH, w których aminokwasy zawierają grupy aromatyczne albo inne, zdolne do tzw. oddziaływania hydrotropowego. Zastosowanie antagonistów LHRH z ich zahamowaniem uwalniania gonagotropiny, może być również przydatne w obszarach terapeutycznych takich jak antykoncepcja oraz leczenie chorób zależnych od hormonów. W przypadku hormono-zależnych nowotworów, szczególnie korzystne może być uniknięcie początkowej fazy pobudzenia przez agonistów LHRH. Przegląd analogów LHRH przedstawili Karten i Rivier, 1986.

W szczególności, antide, jest silnym antagonistą LHRH którego wzór, aktywność biologiczną i wytwarzanie opisano w patencie EP 377665.

Z badań przeprowadzonych przez Zgłaszającego wynika, że przykładowo, antide ma bardzo słabą rozpuszczalność w 0,9% roztworze NaCl (rozpuszczalność 25 μg/ml) albo innych izotonicznych środków fizjologicznych, takich jak roztwór soli buforowany fosforanem (rozpuszczalność wynosiła 16 μg/ml). Uprzednie kompozycje wodne antide wykazały słabą dostępność biologiczną i powtarzalność farmakokinetyczną. Spowodowane jest to tym, że antide występował w miejscu wstrzyknięcia w stężeniach powyżej 25 μq/ml, co na przykład prowadziło do tworzenia precypitatu w kontakcie z ośrodkiem fizjologicznym. Precypitat ten może mieć naturę żelatynową i wykazywać szkodliwy wpływ na wchłanianie leku, jak wykazano badaniami klinicznymi przeprowadzonymi przez Zgłaszającego.

Inni antagoniści hormonu uwalniającego gonadotropinę w roztworach wodnych mogą tworzyć strukturę żelową, a oprócz tego rozpuszczalność rośnie wraz ze zmniejszaniem się pH, z powodu jonizacji cząsteczki (Cannon JB i in., 1995).

GRF (zwany również somatoreliną) jest peptydem wydzielanym przez podwzgórze, który promuje uwalnianie hormonu wzrostu z przedniego płata przysadki, występuje on naturalnie jako peptyd 44-, 40- i 37-aminokwasowy; postać 44-aminokwasowa może prawdopodobnie przekształcać się w mniejsze postacie, ale wszystkie opisuje się jako aktywne, przy czym aktywność dotyczy pierwszych 29 aminokwasów. Peptyd odpowiadający sekwencji 1-29 aminokwasów ludzkiego GRF [hGRF(1-29)], zwany również sermoreliną, wytworzono technologią rekombinacji DNA, jak to opisano w patencie europejskim EP 105759.

PL 192 647 B1

Sermorelinę zastosowano w postaci octanu do diagnozowania i leczenia niedoboru hormonu wzrostu.

GRF ma wartość terapeutyczną w leczeniu niektórych zaburzeń związanych z hormonem wzrostu. Zastosowanie GRF do pobudzania wydzielania GH jest fizjologiczną metodą wywoływania wzrastania kości długich albo anabolizmu białka.

Dobrze wiadomo, że naturalna postać GRF może ulegać degradacji chemicznej w roztworach wodnych, przede wszystkim Asn w pozycji 8, co powoduje zmniejszoną siłę działania (Friegman i in., 1991; Bongers i in., 1992).

Główne reakcje hydrolityczne zachodzące w GRF są wrażliwe na pH i obejmują: rearanżację Asp³, przy pH 4-6,5, cięcie wiązania Asp³-Ala⁴ przy 2,5-4,5; deaminację i rearanżację Asn⁸ przy pH powyżej 7 (Felix AM, 1991). Z powodu kombinacji szlaków rozkładu, nie stabilizowane wodne roztwory GRF są najbardziej stabilne w pH w zakresie 4-5. Bongers i in. wykazali (Bongers i in., 1992), że reakcja deaminacji w Asn⁸ zwiększa się gwałtownie gdy pH wzrośnie powyżej pH 3.

Różni badacze wytworzyli analogi GRF przez podstawienie aminokwasów w naturalnej sekwencji GRF, w celu poprawienia stabilności chemicznej (Serono Symposia USA, 1996; Friedman, 1991). O ile modyfikacje mogą spowodować polepszenie stabilności i zachować aktywność biologiczną, mogą być niepożądane z powodu zmienionej immunogenności, która może stanowić problem w przewlekł ym leczeniu takim jak niedobór hormonu wzrostu.

Wiadomo z literatury, że w pewnych przypadkach, dodanie czynnika aromatycznego do roztworu białek może mieć negatywny wpływ na rozpuszczalność, powodując precypitację. Przykładowo, gdy czynnik aromatyczny doprowadzi się do kontaktu z rekombinowanym ludzkim hormonem wzrostu (rhGH), następują zmiany konformacyjne albo denaturacja, powodując tworzenie agregatów rhGH (Maa YF i Hsu CC, 1996). Oprócz tego, w celu wykazania, że nie było to zjawisko ogólne, wykazano że pochodne aminokwasów aromatycznych poprawiają rozpuszczalność i zwiększają wchłanianie hormonu wzrostu (Leone Bay A i in., 1996).

Opisano, że nikotynamid solubilizuje konwencjonalne substancje farmaceutyczne (tj. nie peptydowe, o ciężarze cząsteczkowym poniżej 1000 Daltonów), w procesie kompleksacji przeniesienia ładunku, zwanym również solubilizacją hydrotropową. Proces ten może być spowodowany oddziaływaniem grup aromatycznych w czynniku solubilizującym i grupami funkcyjnymi, aromatycznymi albo innymi w cząsteczce leku. Patrz, np. Rasool i in., 1991.

Jednakże, Zgłaszający odkrył, zaś odpowiednie dane opisywane w sekcji doświadczalnej potwierdzają, że inne cząsteczki zawierające grupy aromatyczne, takie jak benzoesan albo salicylan, które mogą oddziaływać w mechanizmie hydrotropowym (Jain NK i Patel VV, 1986) wykazują jedynie minimalne polepszenie rozpuszczalności analogu LHRH (antide) w roztworach soli.

Europejskie zgłoszenie patentowe EP 0649655, opisuje solubilizację nierozpuszczalnego w wodzie leku przeciwwrzodowego przy uż yciu nikotynamidu, w celu wytworzenia przydatnej postaci do wstrzyknięć. Zastrzeganych jest wiele potencjalnych pochodnych cząsteczki czynnej, jednakże, nie zaprezentowano żadnych danych in vivo wykazujących polepszoną skuteczność.

Zgłoszenie PCT WO 96/10417 opisuje równoczesne podawanie ludzkiej insuliny ASP^B28 i nikotynamidu w celu osiągnięcia natychmiastowego początkowego działania hipoglikemicznego. Zastrzegany zakres stężeń nikotynamidu wynosił 0,01 do 1 M (0,1-12% wagowych), zaś korzystnie od 0,05 do 0,5 M. Dokument dowodził szybszej absorpcji podczas badania in vivo na świniach, jednakże nie opisano mechanizmu polepszonego wchłaniania, a stąd nie można wyciągnąć ogólnych wniosków z tego dokumentu.

Opis wynalazku

Stwierdzono, że gdy doda się niejonowy czynnik aromatyczny do wodnego roztworu leku peptydowego, który normalnie jest słabo rozpuszczalny w wodnych roztworach fizjologicznych soli, to jego rozpuszczalność rośnie, zaś powstała kompozycja farmaceutyczna wykazuje doskonałą stabilność.

W szczególności, stwierdzono że gdy nikotynamid doda się do roztworu antide w soli fizjologicznej (0,9% NaCl), cząsteczka ta może zwiększać rozpuszczalność leku. Stężenie końcowe rozpuszczonego antide jest zależne od stężenia dodanego nikotynamidu i rośnie wykładniczo wraz ze wzrostem stężenia nikotynamidu, co pokazano niżej. Jak wiadomo, rozpuszczalność antagonistów hormonu uwalniającego gonadotropinę zwiększa się wraz ze spadkiem pH roztworu, jednakże, opisane w części doświadczalnej dane pokazują, że zwiększona rozpuszczalność nie jest spowodowana wpływem pH. Oprócz tego stwierdzono, że nikotynamid może również zwiększać rozpuszczalność antide w środowisku czysto wodnym.

PL 192 647 B1

Kompozycja farmaceutyczna, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że zawiera:

b) amid kwasu nikotynowego; oraz

c) wodny roztwór fizjologiczny.

Korzystnie, składnikiem aktywnym jest antagonista peptydu LHRH.

Korzystnie, składnikiem aktywnym jest antide albo ludzki GRF.

Korzystnie, kompozycja jest liofilizowana i możliwa do odtworzenia, a ponadto zawiera jeden albo więcej czynników stabilizujących.

Korzystnie, kompozycja dodatkowo zawiera glikol propylenowy.

Korzystnie, kompozycja jest odpowiednia do podawania drogą pozajelitową, doustną, donosową albo płucną.

Korzystnie, kompozycja dodatkowo zawiera jeden albo więcej zaróbek dopuszczalnych farmaceutycznie.

Korzystnie, kompozycja jest odpowiednia do wstrzykiwania.

Korzystnie, kompozycja składa się z: antide albo hGRF 0,1 - 20,0 mg amidu kwasu nikotynowego 10 - 300 mg glikolu propylenowego 0 - 800 mg fazy wodnej, q.s. 1,0 ml.

Peptydowym składnikiem czynnym może być analog LHRH albo peptyd czynnika uwalniającego hormon wzrostu (GRF). Korzystnie, analogiem LHRH jest antagonista. Jeszcze korzystniej, jest nim antide, hGRF albo ich konigaty z PEG.

Według wynalazku, określenie „hGRF ma oznaczać dowolny peptyd ludzkiego GRF, ze szczególnym uwzględnieniem peptydów 1-44, 1-40, 1-29 oraz ich odpowiednich amidów (zawierających na końcu -NH2). Są one wszystkie substancjami dostępnymi w handlu. Korzystnym hGRF jest hGRF(1-29)-NH2. Zastosowanym w przykładach peptydem GRF jest dostępny w handlu produkt wymieniony w paragrafie zatytułowanym „Metody.

Stwierdzono również, że dodanie nikotynamidu do wodnego roztworu hGRF może zmniejszać szybkość dezaminacji Asn⁸ oraz dodatkowych produktów degradacji, z których nie wszystkie zidentyfikowano obecnie. Wiadomo, że Asn⁸ może degradować w wodnym roztworze z wytworzeniem następujących produktów degradacji: α-Asp⁸, β-Asp⁸ i sukcynimidylo-Asn⁸.

Odkryto również, że GRF może być rozpuszczany w rozpuszczalnikach nie-wodnych, a przez zmniejszenie w ten sposób aktywności wody, można zapobiec deaminacji w pozycji Asp⁸. Gdy GRF rozpuści się w glikolu propylenowym (PG) to stwierdzono, że następują alternatywne (nie w pełni scharakteryzowane) szlaki degradacji. Stwierdzono również, że przez włączenie nikotynamidu do niewodnego roztworu takiego jak PG, zmniejsza się szybkość tworzenia niektórych dodatkowych produktów degradacji.

Nie ograniczająca lista odpowiednich dopuszczalnych farmaceutycznie niejonowych hydrotropowych czynników obejmuje: nikotynamid, kwas nikotynowy, kwas benzoesowy, kwas salicylowy, kwas gentyzynowy, kwas askorbinowy, histydyna, tryptofan, fenyloalanina, tyrozyna, krezol, fenol, ksantyny, pirydoksynę, kwas foliowy, sacharynę. Niejonowe pochodne dowolnego z poniższych związków powinny być również możliwe do zastosowania w wynalazku. Korzystny jest nikotynamid.

Nikotynamid jest powszechnie stosowanym źródłem witaminy B w produktach farmaceutycznych, i podawany jest drogą doustną albo przez wstrzyknięcie. Zalecane są dawki do 500 mg dziennie (w dawkach podzielonych), np. patrz, Martindale.

Wodny roztwór fizjologiczny może być izotonicznym roztworem soli albo dowolnym przydatnym roztworem zawierającym sole nieorganiczne o tej samej toniczności co ośrodek fizjologiczny.

Kompozycje według wynalazku mogą być przydatne do dowolnej drogi podawania, takiej jak doustna, pozajelitowa, donosowa albo dopłucna. Mogą być one w postaci ciekłej, jak również w postaci stałej jako mieszanina (przykładowo, po suszeniu z rozpylaniem albo liofilizacji itp.). Mogą być one, przykładowo (choć nie wyłącznie) w postaci stałej, takiej jak kapsułka żelatynowa do podawania doustnego albo można ją formułować do przyjmowania wziewnego donosowego albo dopłucnego. Inne dopuszczalne farmaceutycznie postaci dawkowania można również zastosować, jak zawiesina, emulsja, minkroemulsja, proszek mikronizowany, roztwór, czopek, wkładka, mikrosfera, nanosfera, wszczep, itp. przy czym wchłanianie albo stabilność leku peptydowego jest polepszona przez kombiPL 192 647 B1 nację z niejonowym czynnikiem hydrotropowym. Mikroemulsje doustne są szczególnie korzystnymi postaciami podawania.

Zatem kompozycje według wynalazku można również liofilizować i odtwarzać, ponadto zawierają jeden albo więcej czynników stabilizujących, jak również jedną albo wiele dopuszczalnych farmaceutycznie zaróbek.

Przykładowe składy kompozycji do podano niżej:

Antide albo hGRF 0,1 - 20,0 mg nikotynamid 10 - 300 mg poliglikol propylenowy 0 - 800 mg

Woda q.s. 1,0 ml.

Określenie „peptyd w znaczeniu tu stosowanym oznacza związek, wytworzony z dwóch albo wielu aminokwasów. W tym układzie, grupa aminowa (NH2) jednego z aminokwasów łączy się z grupą karboksylową (COOH) innego, tworząc wiązanie peptydowe. Takie aminokwasy mogą być naturalnie występujące, chemicznie syntetyzowane albo modyfikowane. Peptydy według wynalazku obejmują zwykle do 100 aminokwasów, korzystnie do 50, jeszcze korzystniej do 20 aminokwasów.

Określenie „słabo rozpuszczalny w wodnych roztworach fizjologicznych soli w znaczeniu tu zastosowanym oznacza, że w takim roztworze w temperaturze pokojowej bez dawania kwasów albo zasad, peptyd wykazuje rozpuszczalność <1 mg/ml i/lub rozpuszczalność w wodnych roztworach fizjologicznych soli wynosi jeden rząd wielkości więcej niż rozpuszczalność w tych samych warunkach w wodzie.

Wynalazek zostanie opisany w poniższych przykładach, które nie powinny być uważane za ograniczające. Przykłady odwołują się do Figury opisanej niżej.

Krótki opis rysunków

Figura 1: Opisano rozpuszczalność anitide w 0,9% roztworze NaCl w stosunku do stężenia nikotynamidu. Wykres półlogarytmiczny pokazuje, że rozpuszczalność słupka antide stanowi logarytmiczną zależność od stężenia występującego nikotynamidu. Liniowość wykresu jest istotna, ponieważ umożliwia rozważanie efektu rozcieńczenia, jak również istotny jest ten profil, ponieważ umożliwia dokładne rozważenie efektu rozcieńczenia, jak również pokazuje, że rozpuszczalność osiągnęła równowagę dla tego leku w tym roztworze.

P r z y k ł a d y

Materiały

Antide (Bachem), partia 8901 i 9001 hGRF(1-29)-NH2 (Bachem), partia 1299201 i 1299202 Roztwór soli buforowany fosforanem Dulbecco (Sigma D-8537)

Chlorowodorek histydyny (Merck, 1.04351 - czystość biochemiczna)

Nikotynamid (Fluka, 72345), czystość USP Fenyloalanina (Merck, 7256), czystość biochemiczna Benzoesan sodu (Merck, 6290), czystość Ph.Eur/NF

Salicylan sodu (Sigma, S-3007) - reagent powszechnego stosowania, 35H1207

Chlorowodorek tiaminy (Merck 8181) - czystość biochemiczna

Korki gumowe, korki butylowe (Pharmagummi, Art 1779 W1816, szare)

3-ml fiolki DIN2R szklane typu L (Nuova Ompi)

Wszystkie pozostałe reagenty miały czystość analityczną, o ile nie zaznaczono inaczej.

Wyposażenie

Zastosowano następujące wyposażenie:

Układ HPLC Merck Hitachi (pompa L-6200, detektor L-4250, autosampler AS-2000A, Compaq PC, oprogramowanie HPLC-Manager 2000.

Układ HPLC Waters (pompa 626, kontroler 600S, detektor 994, automatyczny próbnik 717; NEC PC; oprogramowanie Maxima Baseline).

Urządzenie do liofilizacji (Edwards, Lyoflex model 06 i 04)

Sposób analityczny wykrywania antide

Elucja gradientem z RP-HPLC, kolumna C-18 (np. Vydac 218 TP54, 250 x 4,6 mm). Wykrywanie UV przy długości 215 nm, objętość wstrzykiwana 15 gl, faza ruchoma A: pH 4,5 bufor fosforanowy (0,1 M), faza ruchoma B: acetonitryl, szybkość przepływu = 1,0 ml/min., czas przebiegu = 23 min. Podczas analizy wstrzykiwano zewnętrzny standard stężenia roztworu 100 μg/ml. Gradient: 77% A, 23% B do 52% A, 48% B w ciągu 30 minut.

PL 192 647 B1

Analityczny sposób wykrywania hGRF

Do analizy GRF(1-29)-NH₂ opracowano metodę analityczną RP-HPLC, która umożliwiała różnicowanie następujących produktów degradacji:

Utlenienie: Met²⁷

Wolny kwas: GRF(1-29)OH

Dezamino: α-Asp⁸, β-Asp⁸ i sukcynimidylo-Asn⁸

Acetylacja: acetylo-Tyr¹

Izomeryzacja: β-Asp³ i sukcynimidylo-Asp³

Okrawanie: hGRF(4-29)-NH2, GRF(9-29)-NH2

Sposób ten zastosowano do określenia chemicznej czystości wielu roztworów hGRF, podczas przechowywania w 4°C i 40°C, jak pokazano w zamieszczonych niżej tabelach.

Warunki były podobne do zastosowanych dla antide, z użyciem fazy ruchomej ACN/H2O i TFA zamiast buforu fosforanowego. Gradient zmieniał się w ciągu 60 minut, przy całkowitym czasie przebiegu 80 minut.

Stabilność antide w roztworach wodnych

Wstępne badanie stabilności roztworów antide 0,1 mg/ml w -20°C, 4°C, 25°C i 40°C przeprowadzono w celu zbadania ich stabilności przy pH 2, 3 i 4. Roztwory 0,1 mg/ml wytworzono przez rozpuszczenie antide w wodzie i ustalenie pH za pomocą 0,01 M kwasu solnego.

Stabilność hGRF w roztworach wodnych

Badanie stabilności wodnych roztworów hGRF 2,0 mg/ml, 5,0 mg/ml i 10,0 mg/ml w 4°C i 40°C, zawierających nikotynamid, przeprowadzono w celu zbadania ich stabilności przy pH ustalonym na 7,5. Badano również wpływ dodawania glikolu propylenowego.

Badanie solubilizacji antide

Badanie przeprowadzono w celu zbadania wpływu:

- pH (roztwory zakwaszano kwasem octowym albo solnym)

- czynników hydrotopowych (nikotynamid, sól sodowa sacharyny, salicylan sodu, benzoesan sodu, chlorowodorek histydyny, chlorowodorek tiaminy, fenyloalanina).

Roztwór soli zastosowany w tych badaniach odpowiadał 0,9% roztworowi chlorku sodu.

W oparciu o wyniki poprzednich badań, do roztworu badanego dodawano nadmiar antide i obserwowano rozpuszczalność po równoważeniu się przez noc w 25°C. Po analizie wizualnej, wybrano roztwory do dalszego oznaczenia ilościowego rozpuszczalności przez filtrację (filtr 0,45 μm) i odpowiednie rozcieńczanie, przy użyciu metody RP-HPLC, jak opisano wyżej.

Badanie solubilizacji hGRF

Badania przeprowadzono w celu zbadania wpływu roztworu soli i bufora fosforanowego o pH 7 na rozpuszczalność hGRF.

Oznaczenie ilości rozpuszczonego hGRF przeprowadzono przez filtrowanie równoważonego roztworu przez filtr 0,45 μm przed rozcieńczeniem i analizą HPLC.

Wytwarzanie liofilizowanej formulacji antide fiolek liofilizowanego produktu antide/nikotynamid wytworzono w następujący sposób:

1) odważono 0,7 g octanu antide (jako suchy proszek), odważono 3,5 g mannitolu i dodano około 50 ml wody do wstrzyknięć (WFI);

2) rozpuszczono obie substancje przez delikatne mieszanie;

3) dopełniono całość WFI do końcowej wagi 70 g;

4) napełniono fiolki po 1 ml roztworu;

5) liofilizowano produkt stosując następujący cykl:

- załadowanie produktu w temperaturze pokojowej,

- doprowadzenie produktu do -40°C i utrzymywanie przez 1,5 godziny, następnie podłączenie próżni,

- prowadzenie pierwszego suszenia przez 2 godziny,

- podniesienie temperatury do +20°C i utrzymywanie przez 16 godzin,

- podniesienie temperatury do +40°C i utrzymywanie przez 5 godzin w celu zakończenia.

Wyniki i dyskusja

Stabilność antide w roztworach wodnych

Trzymiesięczne badanie stabilności roztworów antide 0,1 mg/ml w pH 2, 3 i 4, o pH ustalonym kwasem solnym i przechowywane w -20°C, 4°C, 25°C i 40°C pokazano w tabeli 1 i 2. Procent degradacji rósł wraz ze spadkiem pH, jak określono zaobserwowanymi wartościami czystości. Było również

PL 192 647 B1 zauważalne, że przechowywanie w -20°C negatywnie wpływa na stabilność produktu, gdy pH było niższe niż 4.

Badania solubilizacji antide

Wpływ pH

Tabele 3 i 4 podsumowują obserwacje zebrane w celu uzyskania informacji o zachowaniu się rozpuszczalności antide w wodzie do wstrzyknięć (WFI), zakwaszonej HCl albo kwasem octowym, roztworze soli albo roztworze soli zakwaszonym kwasem octowym. Zgodnie z poprzednimi badaniami, rozpuszczalność antide zmniejszała się ze spadkiem pH.

W tabeli 3, naturalnym pH octanu antide jest roztwór o pH od 4,4 do 5,0, zależ nie od ilości rozpuszczonej. Antide można łatwo rozpuścić w wodzie w stężeniu 1,0 mg/ml, jednakże, bez dalszego zakwaszania granicę rozpuszczalności określono na 8,1 mg/ml. pH nie mierzono gdy roztwór zżelował.

Gdy antide dodano w ilości 50 mg/ml do wody o pH 3,0 ustalonym HCl, tworzył się żel wskazujący na częściową rozpuszczalność. Na podstawie tych wyników, konieczne było dodanie dalszej ilości kwasu w celu całkowitej solubilizacji roztworu w tym stężeniu.

Tabela 4 i 5, pokazuje, że znaczne ilości kwasu octowego nie są skuteczne do solubilizacji antide w wodzie. Stwierdzono, że dodanie 2% kwasu octowego w wodzie, co odpowiadało roztworowi 0,33 M (uważanego za zbyt stężony aby nadawał się do wstrzyknięć) skutecznie solubilizuje 10 i 20 mg/ml antide.

Dodanie 5 mg/ml antide do 1% kwasu solnego dawało roztwór pH 3,12 w obecności soli. Roztwór pozostawał opalizujący, co wskazywało, że rozpuszczalność leku była niższa niż 5 mg/ml; nie oznaczano dokładnej ilości (tabela 6).

Tabela 7 pokazuje, że antide w stężeniu 10 mg/ml w roztworze soli nie jest rozpuszczalny przy pH 3,0 albo 4,6, stosowano 4% kwas octowy w celu zmniejszenia pH. pH mierzono podczas wytwarzania roztworu, po czym tworzył się stopniowo żel, co wskazywało na częściową rozpuszczalność leku. Przy pH 3,0 rozpuszczalność leku w roztworze soli wynosiła 2,2 mg/ml, w porównaniu z wartością 0,025 mg/ml w naturalnym pH tego roztworu równym 5,04.

Wpływ solubilizujących czynników hydrotropowych na rozpuszczalność antide

Badano wpływ różnych czynników hydrotropowych (1,5% i 15% wagowych) w roztworach soli, wyniki opisano w tabeli 8 i 9. Nikotynamid i chlorowodorek tiaminy, okazały się być najskuteczniejszymi czynnikami solubilizującymi.

Tabela 8 pokazuje wpływ niskich stężeń (1,5% wagowych) wybranych czynników hydrotropowych na pH roztworu, jak zmierzono przed dodaniem leku, jednakże nie były one skuteczne w rozpuszczaniu antide w ilości rzędu 10 mg/ml w roztworze soli.

Doświadczenie opisane na tabeli 8 powtórzono stosując niższe stężenie leku i wyższe stężenie czynnika hydrotropowego, jak to opisano w tabeli 9. Podczas mierzenia ilościowego rozpuszczonego antide stwierdzono, że nikotynamid był bardzo dobrym czynnikiem solubilizującym dla antide, przy 3,3 mg/ml rozpuszczając 15% wagowych roztworu nikotynamid/sól przy pH 5,8. Chlorowodorek tiaminy również rozpuszczał znaczne ilości antide w roztworze soli, z 3,0 mg/ml rozpuszczonymi w 15% roztworze soli w wodzie. W tym przypadku, zakwaszenie spowodowane kwaśną solą tiaminy spowodowało istotny spadek pH do 3,3, zaś siła solubilizująca była spowodowana głównie kwasowością tego roztworu. Jonowe czynniki hydrotropowe nie dawały dobrego rozpuszczania antide w roztworze soli.

Nikotynamid

Przeprowadzono dalsze badania w celu potwierdzenia solubilizującego wpływu nikotynamidu na antide w roztworze soli oraz w celu ustalenia najskuteczniejszego stężenia. Wpływ stężenia nikotynamidu na rozpuszczalność antide pokazano na tabeli 10, w której stwierdzono, że 20% roztwór nikotynamidu w roztworze soli umożliwia rozpuszczenie 8,5 mg/ml antide.

Wyniki te pokazano schematycznie na załączonej Figurze 1. Pół-logarytmiczny wykres pokazuje, że rozpuszczalność antide obejmuje logarytmiczną zależność od stężenia występującego nikotynamidu. Liniowość tego wykresu jest istotna, ponieważ umożliwia rozważanie wpływu rozcieńczenia jak również pokazuje, że osiągnięto równowagę rozpuszczalności dla leków w tych roztworach.

Ponieważ nikotynamid okazał się być bardzo dobrym czynnikiem solubilizującym dla antide, podjęto dalsze badanie w celu potwierdzenia chemicznej zgodności pomiędzy nikotynamidem i antide. Wytworzono 4 formulacje antide i nikotynamidu w różnych stężeniach i ustalono pH na 5, po czym badano w ciągu 3 miesięcy w +40°C, +25°C i +4°C. Dane dotyczące stabilności opisano na tabeli 11.

W formulacjach zawierających 10 mg/ml antide i 5% nikotynamidu zaobserwowano wzrost lepkości z tworzeniem się precypitatu w 1 tygodniu w +40°C i +25°C; nie obserwowano zmian w prób8

PL 192 647 B1 kach przechowywanych w +4°C. Wskazuje to, że rozpuszczalność antide w roztworach nikotynamidu/soli zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury. Nie obserwowano degradacji chemicznej w formulacjach po 3 miesiącach, co wskazuje, że nie występowała niezgodność pomiędzy dwiema substancjami w badanych stosunkach. Ślady chromatograficzne antide były identyczne ze standardem, z dodatkiem piku wcześnie eluującego nikotynamidu pojawiającego się po czasie 3,2 minuty.

Ilość nikotynamidu konieczna do solubilizacji antide po wstrzyknięciu może być większa niż jego stężenie izotoniczne wynoszące 4,5%. Stąd, po wstrzyknięciu w miejsce poza naczyniowe, płyny ustrojowe będą ponownie równoważyły ciśnienie osmotyczne w stronę równowagi, powodując rozcieńczanie czynnika solubilizującego. W celu naśladowania potencjalnego rozcieńczania w miejscu wstrzyknięcia, badano efekt rozcieńczania formulacji zawierającej antide i nikotynamid w roztworze buforowanym fosforanem (PBS) w następującym doświadczeniu in vitro. Wykonano rozcieńczenia, doprowadzając nikotynamid do stężenia 5% po oddaniu PBS. Wytworzono roztwory antide w stężeniach od 1 do 5 mg/ml w 15% roztworze nikotynamid/WFI, przez 3-krotne rozcieńczenie PBS. Obserwacje przeprowadzono w okresie 3 godzin, zaś efekt rozcieńczania przedstawiono w tabeli 12.

Wyniki dobrze się zgadzają ze zmierzoną rozpuszczalnością antide w tych układach, opisaną w tabeli 10, gdzie roztwór 5% nikotynamidu w soli może rozpuścić około 0,5 mg/ml antide. Dane te pokazują, że możliwe jest wytworzenie nieco przesyconego roztworu antide w płynach ustrojowych, przez wytworzenie, np. roztworu 2 mg/ml antide w 15% nikotynamidzie. Przy rozcieńczeniu do 5% powinien on zawierać 0,67 mg/ml antide, który pozostaje w roztworze podczas opisanych tu badań.

Stąd, odpowiednie formulacje zawierające przykładowo 15% nikotynamidu i 2 mg/ml antide, albo 5% nikotynamidu i 0,5 mg/ml antide, mogą zmniejszać precypitację w miejscu wstrzyknięcia po podaniu. Inne przydatne formulacje, takie jak opisane wyżej, można określić na podstawie profili rozpuszczalności podanych na figurze 1 i są one korzystnymi wykonaniami wynalazku.

Jak wynika z powyższych przykładów, antide można skutecznie solubilizować wieloma czynnikami, które są niejonowymi aromatycznymi związkami hydrotropowymi, ponieważ dodanie substancji jonizowanej zmniejsza rozpuszczalność w wodzie. Jak wykazano, rozpuszczalność antide zwiększa się wraz ze spadkiem pH, zaś stabilność chemiczna antide zmniejsza się gdy pH spadnie poniżej pH 4.

Stwierdzono również, że antide pozostaje stabilny w obecności nikotynamidu.

Badania solubilizacji dla hGRF

Rozpuszczalność hGRF mierzono w 25°C w wodzie w stosunku do roztworu soli (przechowując przez tydzień w celu zrównoważenia) oraz PBS i przechowywano przez 5 dni.

Otrzymano następujące rozpuszczalności:

WFL >1 mg/ml

0,9% NaCl 0,042 mg/ml

PBS 0,032 mg/ml

Po przechowywaniu przez tydzień w 40°C obserwowano następujące rozpuszczalności:

0,9% NaCl 0,097 mg/ml

0,9% NaCl + 5% nikotynamid 0,875 mg/ml

Roztwory hGRF (5 i 20 mg/ml) wytworzono w wodzie o pH 3,0 i dodano 5% albo 20% nikotynamidu. Przez zwiększanie pH, otrzymano punkt precypitacji hGRF. Wyniki pokazują zdolność nikotynamidu do solubilizacji hGRF, nawet przy wysokim pH. Wyniki pokazano w tabeli 13.

Stabilność hGRF w roztworach wodnych

Przez włączenie nikotynamidu do roztworów wodnych hGRF odkryto, że czynnik ten ma zdolność istotnego zmniejszania degradacji chemicznej tego peptydu. Wiadomo, że GRF ulega gwałtownej degradacji w roztworze wodnym przez deaminację, której szybkość zwiększa się przy wzroście pH powyżej 4-5. Roztwory wodne hGRF wytworzono w wodzie o pH 7,5, zawierającej 0%, 5% albo 20% nikotynamidu i przechowywano przez 12 tygodni w 4°C i 4°C.

Dane przedstawione w tabeli 14 i 15 pokazują, że szybkość deaminacji jest zasadniczo zmniejszona w obecności nikotynamidu, szczególnie szybkość deaminacji na asparaginie w pozycji 8 hGRF, przy czym roztwory były stabilniejsze w niższej temperaturze.

Ponieważ deaminacja zachodzi w roztworze, aktywność wody jest istotnym czynnikiem sterującym szybkością degradacji. Stąd, ponieważ hGRF jest rozpuszczalny w glikolu propylenowym, stabilność hGRF w w roztworze, w tym rozpuszczalniku badano w celu zrozumienia efektów reakcji dezaminacji.

Dane przestawione w tabelach 16 i 17 pokazują, że degradacja przez deaminację asparaginy w pozycji 8 była zmniejszona do bardzo niskiego poziomu w tym roztworze. Dane pokazują również,

PL 192 647 B1 że hGRF rozpuszczony w glikolu propylenowym wykazuje zasadniczą degradację, drogami które nie zostały w pełni określone, z wieloma nowymi produktami tworzącymi szczyty eluujące po głównym szczycie dla Harf w zastosowanych warunkach chromatograficznych.

Z danych widać wyraź nie, ż e dodanie nikotynamidu do roztworu hGRF w glikolu propylenowym powoduje zasadnicze zmniejszenie poziomu tych produktów degradacji. Na wielkość degradacji wpływa również temperatura, przy czym roztwory w 4°C były stabilniejsze niż w 40°C.

W celu zbadania wpł ywu kombinacji nikotynamidu i glikolu propylenowego w roztworach wodnych hGF, 10 mg hGRF rozpuszczono w roztworze zawierającym 60% glikolu propylenowego i 20% nikotynamidu, dopełniono wodą i ustalono pH na 7,5.

Dane przedstawione w tabelach 18, 19 i 20 pokazują, że degradacja przez deaminację na asparaginie w pozycji 8 była zmniejszona do bardzo małego poziomu w tym roztworze, zaś w 4°C szybkość degradacji była wystarczająco niska, aby uwzględniać ją do zastosowań farmaceutycznych.

Dane te pokazują stabilizację wodnych roztworów hGRF przez zastosowanie nikotynamidu i włączenie glikolu propylenowego. Uwzględnia się, że dla różnych zastosowań farmaceutycznych, kompozycję można optymalizować, albo że można zastosować inne, nie-wodne rozpuszczalniki w celu zmniejszenia aktywności wody.

Jednakże, działanie stabilizujące nikotynamidu jest niezbędne dla skutecznego działania farmaceutycznego.

T a b e l a 1

Stabilność 0,1 mg/ml roztworu antide przy pH 2, 3 i 4; Temp. = +4°C i -20°C

			-20°C	+ 4°C
Formulacja	Badanie	T=0	5W	5W	12W
pH=2
	Czystość (%)	99,60	87,50	98,80	98,20
pH=3
	Czystość (%)	99,60	93,50	99,40	99,10
pH=4
	Czystość (%)	99,50	99,30	99,20	99,20

T a b e l a 2

Stabilność 0,1 mg/ml roztworu antide przy pH 2, 3 i 4; Temp. = + 25°C i +40°C

			+25°C	+ 40°C
Formulacja	Badanie	T=0	5W	12W	5W	12W
pH=2
	Czystość (%)	99,60	95,8	92,0	83,40	65,0
pH=3
	Czystość (%)	99, 60	99,0	98,8	97,7	95,6
pH=4
	Czystość (%)	99,50	99, 6	99,4	99, 4	99,1

PL 192 647 B1

T a b e l a 3 rozpuszczalność antide w WFI

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Obecność	pH	Rozpuszczalność (mg/ml)
50	żel	ND	ND
10	opalizacja	4,40	8,13
1	czysty	5,00	1,00

T a b e l a 4 rozpuszczalność antide w WFI + 4% kwas octowy

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Obecność	pH
100	żel	ND
50	żel	ND
33	żel	ND
25	opalizacja	3,18

T a b e l a 5 rozpuszczalność antide w WFI + 2% kwas octowy

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Obecność	PH
40	żel	ND
20	opalizacja	3,31
10	czysty	3,31

T a b e l a 6

Rozpuszczalność antide w WFL + 1% kwas octowy

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Obecność	pH
10	żel	ND
5	opalizacja	3,12

T a b e l a 7

Wpływ pH na rozpuszczalność antide w roztworze soli fizjologicznej

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	pH	Obecność	Rozpuszczalność (mg/ml)
1	5,04	opalizacja	0,025
10	4, 61	żel	ND
10	3,01	opalizacja	2,23

PL 192 647 B1

T a b e l a 8

Wpływ czynników hydrotropowych na rozpuszczalność antide w roztworze soli fizjologicznej

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Czynnik hydrotropowy	pH	Postać	RozpuszczaIność (mg/ml)
10	Nikotynamid	4,89	żel	ND
10	Sacharyna	4, 61	żel	ND
10	Salicylan sodu	5,08	żel	ND
10	Chlorowodorek tiaminy	3,94	żel	ND

T a b e l a 9

Wpływ 15% czynników hydrotropowych na rozpuszczalność antide w roztworze soli fizjologicznej

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Czynnik hydrotropowy	pH	Postać	Rozpuszczalność (mg/ml)
5	Nikotynamid	5,79	opalizacja	3,32
5	Salicylan sodu	5,81	opalizacja	0,21
5	Chlorowodorek tiaminy	3,30	opalizacja	3,01
5	Benzoesan sodu	6, 69	opalizacja	0,072
5	Chlorowodorek histydyny (5%)	4,17	opalizacja	0,076
5	Fenyloalanina (1,7%)	4,59	opalizacja	0,066

T a b e l a 10

Wpływ stężenia nikotynamidu na rozpuszczalność antide w roztworze soli fizjologicznej

Antide (dodano nominalną ilość, mg/ml)	Nikotynamid (%)	PH	Postać	Rozpuszczalność (mg/ml)
1	5	ND	opalizacja	0,47
5	10	5,68	opalizacja	1,40
5	15	5,76	opalizacja	3,23
10	20	5,64	opalizacja	8,49

T a b e l a 11

Stabilność formulacji nikotynamidu/antide w 4°C, 25°C i 40°C

			+4°C	+25°C	+40°C
Antide (mg/ml)	Nikotynamid (%)	T= 0	1W	4W	12W	1W	4W	12W	1W	4W	12W
1	5	1,0	ND	0,9	1,0	0,9	0,9	1,0	1,0	0,9	1,0
1	25	1,0	ND	1,0	1,1	1,0	1,0	1,1	1,0	1,0	1,1
10	5	9,7	10,3	10,3	10,5	żel	żel	żel	żel	żel	żel
10	25	9,8	ND	10,1	ND	9,8	9,5	11,1	10,7	9,4	10,2

PL 192 647 B1

T a b e l a 12

Wpływ 1:3 roztworu antide/roztworów 15% w/w nikotynamidu w PBS

	Ant. 5 mg/ml Nik. 15%	Ant. 4 mg/ml Nik. 15%	Ant. 3 mg/ml Nik. 15%	Ant. 2 mg/ml Nik. 15%	Ant. 1 mg/ml Nik. 15%
Czas (min.)	Roztwór 1:3 (PBS)	Roztwór 1:3 (PBS)	Roztwór 1:3 (PBS)	Roztwór 1:3 (PBS)	Roztwór 1:3 (PBS)
0	opalizacja	opalizacja	czysty	czysty	czysty
5	precypitacja	precypitacja	czysty	czysty	czysty
15	precypitacja	precypitacja	opalizacja	czysty	czysty
30	precypitacja	precypitacja	precypitacja	czysty	czysty
60	precypitacja	precypitacja	precypitacja	czysty	czysty
120	precypitacja	precypitacja	precypitacja	czysty	czysty
180	precypitacja	precypitacja	precypitacja	czysty	czysty

T a b e l a 13

Rozpuszczalność hGRF w wodnych roztworach nikotynamidu

Roztwory	Początkowe pH	Punkt precypitacji (pH)
GRF (5 mg/ml W H2O przy pH 3)	4,93	10,09
GRF (20 mg/ml W H2O przy pH 3)	4,94	7,20
GRF (5 mg/ml W H2O przy pH 3 + 5% nikotynamid)	5,65	12,28
GRF (20 mg/ml W H2O przy pH 3 + 5% nikotynamid)	5,30	10,10
GRF (5 mg/ml W H2O przy pH 3 + 20% nikotynamid)	6,76	12,01
GRF (20 mg/ml W H2O przy pH 3 + 20% nikotynamid)	5,52	12,38

Objaśnienie (dla skrótów w tabelach 1-13):

ND = nie oznaczono: W = tygodnie; Temp = temperatura; WFI = woda do wstrzyknięć, Ant = antide, nik. = nikotynamid

T a b e l a 14

Stabilność przy +40°C GFR (2 mg/ml) + roztwory nikotynamidu przy pH 7,5

1 tydzień	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	rtr=0,76	P-Asp8	P-Asp3	Sukc-N8?	GFR1-29	Sukc-D3+Asp8
0	0,8	16,7	3,8	0,3	68,0	nr	5,2
5	0,5	13,4	3,5	0,3	73,9	0,9	3,9
20	0,5	11,5	3,6	0,3	77,1	0,9	3,1
4 tygodnie	Obszary prążków chromatograficznych (%).
% nikotynamidu	rtr=0,76	P-Asp8	P-Asp3	Sukc-N8?	GFR1-29	Sukc-D3?+Asp8
0	6,2	37,8	5,7	2,7	22,2	2,9	10,4
5	4,9	33,3	6,4	1,9	31,5	2,4	9,0
10	4,2	28,6	7,5	2,1	39,5	2,6	7,6

PL 192 647 B1

T a b e l a 15

Stabilność przy +4°C hGFR (2 mg/ml) + roztwory nikotynamidu przy pH ustalonym na 7,5

	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	4-29?	β-Asp⁸	β-Asp³	Sukc-N8?	GFR1-29	Sukc-D3?+Asp⁸
Czas zero*	0,1	0,2	0	0,3	97,6	nr	0,6
4 tygodnie
0	0	1,4	0,1	0,1	95,4	nr	0,8
5	0	0,9	0,1	0	96,8	nr	0,6
20	0	0,8	0,1	0	97,4	nr	0,6
8 tygodni
0	0	2,4	0,2	0,1	93,2	nr	1,1
5	0	1,5	0,2	0,1	95,8	nr	0,9
20	0	1,4	0,2	0,1	96,3	nr	0,8
12 tygodni
0	1,06	3,39	0,27	0,7	89,9	nr	1,29
5	0,28	2,12	0,26	0,11	94,0	nr	0,97
20	0,15	1,95	0,26	0,10	95,1	nr	0,97

Objaśnienia (dla skrótów w tabelach 14-15):

nr = nie określono. Sukc-D3 + Asp⁸ można eluować jako nakładające się prążki; ? = potrzebna jest dalsza charakteryzacja w celu potwierdzenia identyczności prążka; rtr = współczynnik czasu opóźnienia.

T a b e l a 16

Stabilność przy +4°C hGFR (5 mg/ml) w roztworach glikol propylenowy + nikotynamid przy pH ustalonym na 7,5

1 TYDZIEŃ 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
1	2	3	4	5	6	7	8	9
% nikotynamidu	Met-Ox	β-Asp⁸	Sukc-N8	1-29OH	GFR1-29	Sukc-D3+Asp⁸	rtr 1,0 7
Zlewka 1299201	0,04	0	0,6	0,3	97,7	0,4	0,4	0
0	0,2	0	0,2	0,4	95,4	0,5	1,0	-
20	0,3	0	0,4	0,4	97,5	0,4	0,7	-
1 TYDZIEŃ 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
(kontynuacja)	rtr 1,08	rtr 1,11	rtr 1,13	rtr 1,17	rtr 1,18	rtr 1,20	rtr 1,23	rtr 1,39
0	0,2	0,2	0,4	-	-	0,9	0,4	0,1
20	-	-	-	-	0,3	0,2	-	0,2
4 TYGODNIE 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	Met-Ox	β-Asp⁸	Sukc-N8	1-29OH	GFR 1-29	Sukc-D3+Asp⁸	rtr 1,07
0	0,1	0	0,2	0,3	95,0	0,4	0,9	0,4
20	0,4	0	0,3	0,3	97,1	0,4	1,0	0,1

PL 192 647 B1 cd. tabeli 16

1	2	3	4	5	6	7	8	9
4 TYGODNIE 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
(kontynuacja)	rtr 1,08	rtr 1,11	rtr 1,13 rtr 1,17 rtr 1,18 rtr 1,20 rtr 1,23	rtr 1,36
0	0,2	0,6	-	1,6	- 0,3	-	0,1
20	0,1	0,1	-	0,1	- -		-	0,1
8 TYGODNI 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	Met-Ox	β-Asp⁸	Sukc-N8 1-29OH GFR 1-29	Sukc-D3+Asp⁸	rtr 1,07
0	0,3	0	0,2	0,3	92,2	1,2	nr	0,7
20	0,5	0	0,3	0,3	95,7	1,8	nr	0,1
8 TYGODNI 4°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
(kontynuacja)	rtr 1,10	rtr 1,11	rtr 1,13 rtr 1,17 rtr 1,18 rtr 1,20 rtr 1,23	rtr 1,36
0	0,5	0,9	-	2,6	- 0,5	-	0,1
20	0,1	0,1	-	0,2	- 0,1	-	0,1

T a b e l a 17

Stabilność przy + 40°C hGFR (5 mg/ml) w roztworach glikol propylenowy + nikotynamid przy pH ustalonym na 7,5

1 TYDZIEŃ 40°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	Met-Ox	β-Asp⁸	Sukc-N8	1-29OH	GFR1-29	Sukc-D3+Asp⁸	rtr 1,07
0	0,3	0	0	0,1	82,9	1,1	1,2	-
20	1,6	0	0,3	0,2	88,0	1,3	1,6	-
1 TYDZIEŃ 40°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
(kontynuacja)	rtr 1,08	rtr 1,11	rtr 1,13	rtr 1,17	rtr 1,18	rtr 1,20	rtr 1,23	rtr 1,39
0	0,5	3,2	1,4	0,3	3,9	2,6	1,37	0,3
20	0,3	1,4	0,4	0	1,8	1,0	1,2	0
4 TYGODNIE 40°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
% nikotynamidu	Met-Ox	β-Asp⁸	Sukc-N8	1-29OH	GFR1-29	Sukc-D3+Asp⁸	rtr 1,07
0	0,5	0	0	0	44,6	1,7	1,5	15,1
20	10,9	0,9	0	0,4	43,1	1,3	4,2	10,3
4 TYGODNIE 40°C	Obszary prążków chromatograficznych (%). W celu przeprowadzenia elucji
(kontynuacja)	rtr 1,08	rtr 1,11	rtr 1,13	rtr 1,17	rtr 1,18	rtr 1,20	Rtr 1,23	inne
0	15,3	8,4	1,4	3,4	1,4	2,1	1,2	3,4 (n=8)
20	8,9	4,3	-	2,5	2,0	2,0	0,9	8,4 (n=7)

n = ilość dodatkowych pików występująca w chromatogramie

PL 192 647 B1

T a b e l a 18

Stabilność przy +4°C hGFR (10 mg/ml) w 60% glikolu propylenowym + 20% nikotynamidzie, 20% H2O przy pH ustalonym na 7,5

	Obszary szczytu chromatograficznego (%)
	GFR 1-29	Szczyt oksydacji (%)	4-29?	e-Asp8	e-Asp3	Sukc-N8	SukcD3+Asp8
Współczynnik RT		0,65-0,67	0,87	0,89	0,96	0,98	1,06
T=0	98,17	0,07-0,07	-	0,04	-	0,38	0,60
4 TYGODNIE	97,97	0,06-0,07	0,03	0,03	0,03	0,28	0,84
8 TYGODNI	97,97	0,07-0,11	0,03	0,03	0,03	0,21	0,93
12 TYGODNI	97,62	0,07-0,07	0,06	0,08	0,09	0,16	0,93

T a b e l a 19

Stabilność przy +25°C hGFR (10 mg/ml) w 60% glikolu propylenowym + 20% nikotynamidzie, 20% H2O przy pH ustalonym na 7,5

	Obszary szczytu chromatograficznego (%)
	GFR 1-29	Szczyt oksydacji (%)	4-29	e-Asp8	e-Asp3	Sukc-N8	Sukc-D3+ Asp8
Współczynnik RT		0,65-0,67	0,87	0,89	0,96	0,98	1,06
T=0	98,17	0,07-0,07	-	0,04	-	0,38	0,60
4 TYGODNIE	96,28	0,08-0,09	0,03	0,27	0,85	0,15	1,34
8 TYGODNI	93,69	0,12-0,15	0,03	0,47	2,34	0,08	1,57
12 TYGODNI	90,94	0,12-0,14	0,10	0,60	3,54	0,10	1,73

T a b e l a 20

Stabilność przy +40°C hGFR (10 mg/ml) w 60% glikolu propylenowym + 20% nikotynamidzie, 20% H2O przy pH ustalonym na 7,5

	Obszary szczytu chromatograficznego (%)
	GFR 1-29	Szczyt oksydacji (%)	rtr=0,76	e-Asp8	e-Asp3	Sukc-N8	Sukc-D3+Asp8
T=0	98,17	0,07-0,07	-	0,04	-	0,38	0,60
4 TYGODNIE	84,06	0,15-0,16	0,22	1,75	8,59	0,10	2,18

(Sukc-D3+Asp8 może ulegać elucji jako pojedynczy nierozpuszczalny prążek)

PUBLIKACJE LITERATUROWE

Bongers, J., et al., Int. J. Peptide. Protein Res. 39, 364-374, 1992;

Cannon I.B., J. Pharm. Sci., 84, 953-958, 1995;

Felix A.M. et al., Peptides, editors: Giralt E. and Andreu D., pp 732-733, Escom Publishers 1991; Friedman, A.R. et al., Int. J. Peptide. Protein Res., 37, 14-20, 1991;

Golightly L., et al., Med. Toxicol.,3, 128-165, 1988;

Graham C.W. et al., Anaesthesia & Analgesia, 56, 409-13, 1977;

Jain N.K. et al., The Eastern Pharmacist, November, 51-54, 1986 Physicians Desk Reference, Librium monograph, 47th Edition, 1993;

Leone Bay A, et al., J. Med. Chem., 39 (13), 2571-2578, 1996;

Maa Y.F. et al., Int. J. Pharm., 140 (2): 155-168, 1996;

Rasool et al., J. Pharm. Sci., 80(4), 387 - 393, 1991;

Sasaki H., Biol. Pharm. Bull. (Japan), 18/1, 169-171, 1995;

Serono Symposia USA, Growth hormone secretagogues, Chapter 3, editors, B.B. Bercu & R.F. Walker, Springer-Verlag, New York, 1996;

Spiegel A.J. et al., J. Pharm. Sci., 52, 917-927, 1963;

Wang Y-C.J. et al., J. Parenter. Drug Assoc., 34, 452-462, 1980;

Yalkowsky S .H. et al.. Drug Int. Clin. Pharm., 11, 417-419, 1977;

Yalkowsky S.H. et al., J. Pharm. Sci., 74, 416-412, 1986.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera:

b) amid kwasu nikotynowego; oraz

c) wodny roztwór fizjologiczny.

2. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1, znamienna tym, że składnikiem aktywnym jest antagonista peptydu LHRH.

3. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1, znamienna tym, że składnikiem aktywnym jest antide albo ludzki GRF.

4. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że jest liofilizowana i możliwa do odtworzenia, a ponadto zawiera jeden albo więcej czynników stabilizujących.

5. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że dodatkowo zawiera glikol propylenowy.

6. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że jest odpowiednia do podawania drogą pozajelitową, doustną, donosową albo płucną.

7. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że dodatkowo zawiera jeden albo więcej zaróbek dopuszczalnych farmaceutycznie.

8. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że jest odpowiednia do wstrzykiwania.

9. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 3, znamienna tym, że składa się z:

antide albo hGRF 0,1 - 20,0 mg amidu kwasu nikotynowego 10 - 300 mg glikolu propylenowego 0 - 800 mg fazy wodnej, q. s. 1,0 ml