PL173428B1 - Element siedzenia oraz sposób wytwarzania elementu siedzenia - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest element siedzenia oraz sposób wytwarzania elementu siedzenia.

Z dwóch francuskich zgłoszeń patentowych opublikowanych pod nr 2 447 167 oraz

664 801 (obu zgłoszonych przez Zgłaszającego niniejszy wynalazek) znane jest obicie do siedzenia, zwłaszcza dla środka transportu zbiorowego, zawierające trzy elementy:

- zwartą, stosunkowo grubą warstwę pokrycia;

- ciągły pokład metalowych sprężyn śrubowych o osiach równoległych do warstwy pokrycia, których zwoje stykają się w przybliżeniu z dolną powierzchnią warstwy pokrycia;

- pośrednią warstwę łączącą pomiędzy warstwą pokrycia a pokładem sprężyn, przy czym warstwa ta jest wykonana z piankowego tworzywa sztucznego o grubości mniejszej od średnicy sprężyn i przylega do dolnej powierzchni warstwy pokrycia tak, aby otulać częściowo zwoje pokładu sprężyn.

Pośrednia warstwa łącząca ma zazwyczaj grubość równą co najmniej połowie średnicy zwojów pokładu sprężyn, aby pokład ten był mocno zakotwiony w tej warstwie.

Warstwa pokrycia może zawierać powłokę tkaninową.

173 428

Takie obicie siedzenia ma tę zaletę, że przeciwdziała skutecznie aktom wandalizmu, a jednocześnie wykazuje pewną podatność.

Istotnie, pokład sprężyn metalowych uniemożliwia przetknięcie przedmiotu tnącego, np. noża oraz rozdarcie elementu siedzenia za pomocą tego przedmiotu, a jednocześnie zapewnia dużą sprężystość, podczas gdy warstwa pokrycia, która nie podlega żadnej sile skręcającej, ma małą sprężystość w swej płaszczyźnie, natomiast dużą giętkość.

Takie obicie cieszyło się bardzo dużym powodzeniem zarówno we Francji, jak i zagranicy tak, iż liczne siedzenia w środkach transportu zbiorowego, zwłaszcza w pociągach, są w nie obecnie wyposażone.

Wynalazek zmierza do opracowania prostszego rozwiązania takiego obicia, które zachowując nadal właściwości zapobiegania aktom wandalizmu, pozwala na wykonywanie elementów siedzenia o zwiększonym komforcie i nadaje się w prosty sposób do wytworzenia elementu siedzenia, w którym powłokę tkaninową można osadzić na obiciu i na obwodzie siedzenia, w celu jego wykonania, w warunkach korzystniejszych niż w przypadku wymienionego powyżej obicia znanego.

Celem wynalazku jest też opracowanie elementu siedzenia, w którego strukturę może wchodzić piankowe tworzywo sztuczne bardzo lekkie i/lub mające mierne właściwości mechaniczne.

Element siedzenia, zawierający obicie, połączone trwale ze szkieletem, przy czym obicie zawiera co najmniej jedną cienką warstwę elastomeru, w której zatopiony jest częściowo ciągły pokład sprężyn śrubowych o osiach równoległych w przybliżeniu do powierzchni tej warstwy, zaś pokład sprężyn wystaje z jednej strony poza warstwę elastomerową, korzystnie na grubość, stanowiącą od około 60 do około 70% średnicy zwojów sprężyn, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pomiędzy obiciem a szkieletem usytuowana jest warstwa polimeru ekspandowanego o grubości większej od grubości warstwy elastomerowej obicia i na tej warstwie polimeru ekspandowego oparta jest powierzchnia warstwy elastomerowej obicia, z której wystaje pokład sprężyn, przy czym ta część pokładu, która wystaje poza warstwę elastomerowy jest zatopiona w warstwie polimeru ekspandowanego.

Korzystnie element zawiera szereg przylegających do siebie odcinków obicia, połączonych i utrzymanych w danym kształcie przez tę samą warstwę elastomeru każdego z wymienionych odcinków obicia.

Korzystnie zewnętrzna powierzchnia warstwy elastomerowej jest pokryta płatem tkaniny, który zakrywa szkielet i jest mocowalny na tym szkielecie.

Sposób wytwarzania elementu siedzenia, wyposażonego w jedną lub szereg części obicia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że formuje się to obicie, po czym na obicie to nanosi się od strony pokładu sprężyn mieszaninę ciekłej żywicy polimeryzowalnej, zdolnej do ekspandowania, a następnie doprowadza się tę mieszaninę do warunków polimeryzacji i ekspansji tej żywicy, tworząc warstwę polimeru ekspandowanego, w której zatopiona jest ta część pokładu sprężyn obicia, która wystaje poza warstwę zwartego elastomeru i to obicie, zaopatrzone w warstwę polimeru ekspandowanego, umieszcza się na szkielecie z warstwą zwartego elastomeru, zwróconą na zewnątrz, po czym wykonaną w ten sposób całość pokrywa się powłoką tkaninową.

Ta część pokładu sprężyn, która nie jest zatopiona w warstwie elastomeru, jest przeznaczona do zapewnienia zakotwienia znacznie grubszej warstwy polimeru ekspandowego, pozwalając na uzyskanie dużej podatności siedzenia, wykonanego z obicia według wynalazku, przy czym z tego właśnie powodu część pokładu sprężyn, która nie jest zatopiona w warstwie elastomeru, wystaje z niej, korzystnie przy grubości, stanowiącej od 60 do 70% średnicy zwojów.

Warstwa polimeru ekspandowego zapewnia wykonanemu w ten sposób siedzeniu podatność, znacznie większą od podatności siedzeń, wykonanych z dotychczasowymi obiciami, wymienionymi powyżej.

Dzięki ochronie, zapewnionej przez obicie, które rozkłada nacisk, wywierany przez użytkownika na siedzenie, na dużą powierzchnię, możliwe jest zastosowanie jako polimerów

173 428 ekspandowanych polimerów bardziej podatnych i o mniejszej wytrzymałości mechanicznej niż w dotychczasowej technice.

Warstwa polimeru ekspandowanego zapewnia spójność i utrzymywanie obicia w danym położeniu oraz pozwala na wykonywanie elementów obiciowych, odpornych na akty wandalizmu, z jednego lub kilku kawałków obicia, spojonych ze sobą za pomocą polimeru.

Zewnętrzna powierzchnia warstwy elastomerowej może być osłonięta płatem tkaniny, nałożonym na obicie i przywierającym do elementu nośnego siedzenia.

Element siedzenia według wynalazku łączy zatem doskonałe właściwości odporności na· akty wandalizmu dzięki obiciu, w jakie jest wyposażony, z bardzo cennym komfortem, uwarunkowanym warstwą zawartego w nim polimeru ekspandowanego. Tym polimerem ekspandowym może być np. poliuretan piankowy lub silikonowy elastomer piankowy.

W przypadku zastosowania szeregu przylegających do siebie odcinków obicia według wynalazku właśnie warstwa polimeru ekspandowanego, w której zatopione są te części pokładów sprężyn, które wynurzają się z warstwy zwartego elastomeru poszczególnych części obicia, zapewnia spójność pomiędzy nimi i utrzymywanie całości w zadanym kształcie.

Sposób według wynalazku jest łatwy do stosowania i ma tę zaletę, ze osadzenie powłoki tkaninowej następuje na samym końcu, tj. wówczas, gdy element siedzenia jest już wykonany i ułożony na swoim miejscu na szkielecie. Pozwala to na nałożenie na siedzenie uformowanego pokrowca pikowanego jako tradycyjnego obicia. Dzięki temu, że to pokrycie tkaninowe jest nakładane, jest ono przykładane i przyklejane w stanie nie napiętym do zewnętrznej powierzchni warstwy elastomerowej elementu siedzenia, a zatem nie wykazuje ono tendencji do utwardzania tej powierzchni, jak gdyby było napięte. Przeciwnie, osoby siedzące na tych siedzeniach, odnoszą wrażenie podatności i komfortu, znacznie silniejsze od tego, jakie odczuwają w przypadku wymienionych powyżej obić dotychczasowych.

Pokrycie, nakładane na element siedzenia, osadzony na swym szkielecie, może mieć wymiary większe od wymiarów właściwego obicia, tak, aby móc uzyskać - w sposób tradycyjny - okładzinę, zakrywającą przed wzrokiem nie tylko element siedzenia, lecz także szkielet, pod którym to pokrycie jest zwykle unieruchomione.

Inną zaletą sposobu według wynalazku jest to, że ponieważ pokrywanie tkaniną elementu siedzenia następuje dopiero przy końcu stosowania tego sposobu, przeto możliwe jest dobranie koloru i deseniu tej tkaniny w ostatnim stadium wytwarzania, dostosowując go do otoczenia, w którym siedzenie będzie stosowane.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony schematycznie w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia obicie wchodzące w skład elementu siedzenia według wynalazku w częściowym przekroju poprzecznym, fig. 2 - element siedzenia, wyposażony w obicie w częściowym przekroju poprzecznym, fig. 3 - element siedzenia, wyposażony w obicie, zawierające szereg przylegających do siebie kawałków z różnymi ukierunkowaniami zwojów sprężyn, w częściowym przekroju poprzecznym, a fig. 4 - to samo w przekroju, analogicznym do przekroju według fig. 3, ilustrującym możliwość obicia elementu siedzenia pokrowcem szytym.

Obicie siedzenia, przedstawione na fig. 1, zawiera po prostu warstwę 1 ze zwartego elastomeru, np. z polichlorku winylu, w której zanurzony jest częściowo pokład 2 metalowych sprężyn śrubowych, których osie są w przybliżeniu równoległe do powierzchni warstwy 1. Ta warstwa 1 ma na ogół grubość rzędu od 2 do 2,5 mm, a zwoje sprężyn pokładu 2 mają średnicę, zawartą w granicach od 5 do 15 mm. Sprężyny wystają poza pokład 2 i są zanurzone w nim na głębokość jedynie 30 do 40% ich średnicy.

Takie obicie siedzenia wykazuje te same właściwości zabezpieczenia przed atakami wandalizmu jak obicia dotychczasowe, ponieważ pokład 2 sprężyn śrubowych przeciwstawia się ewentualnie rozdarciu za pomocą przedmiotu tnącego, takiego jak nóż, przy czym może być ono wykorzystywane w tych samych zastosowaniach jak obicia znane. Arkusz 3 papieru przenoszącego, łatwo odklejalny od warstwy zwartego elastomeru, można nakleić korzystnie na zewnętrzną powierzchnię warstwy 1, nie przylegającej do pokładu 2 sprężyn, tak aby

173 428 ułatwić manipulowanie obiciem, zwłaszcza podczas jego formowania, w celu wyposażenia elementu siedzenia.

Jak to przedstawiono na fig. 2, obicie to wchodzi w skład elementu siedzenia, który łączy w sobie właściwości zabezpieczenia przed aktami wandalizmu z właściwościami podatności, sprężystości i komfortu, jakich nie wykazują, znane obicia.

Obicie przycina się do żądanych wymiarów i formuje. Aby uformować poduszkę, wyposażoną w szkielet 4, np. z drewna, nanosi się następnie na obicie od strony pokładu 2 sprężyn mieszaninę ciekłej żywicy pilimeryzowalnej, zdolnej do ekspandowania, z kolei zaś doprowadza się tę mieszaninę do warunków, odpowiednich do jednoczesnego zapewnienia jej polimeryzacji i jej ekspansji. W ten sposób uzyskuje się warstwę 5 piankowego tworzywa sztucznego, która podtrzymuje warstwę 1 zwartego elastomeru i w której zatopiona jest część zwojów sprężyn, wynurzająca się z warstwy 1, w celu zapewnienia dobrego zespolenia warstw 1 i 5. Część tych zwojów, zatopiona w warstwie 5 tworzywa piankowego, stanowi korzystnie od 60 do 70% średnicy zwojów sprężyn. Warstwa 5 zapewni dzięki temu podatność elementu siedzenia, komfort użytkownika i przytrzymywanie obicia, natomiast pokład 2 sprężyn przeciwstawi się skutecznie ewentualnemu rozdarciu przez wandali i ochroni warstwę 5 tworzywa piankowego.

Jak to jest uwidocznione na fig. 2, wykonany w ten sposób element siedzenia może być pokryty na całej swej części zewnętrznej płatem 6 tkaniny, która nakrywa zewnętrzną powierzchnię warstwy zwartej 1 i zostaje zagięta pod szkielet 4, w celu przymocowania do niego. Ten płat 6 może być osadzony na miejscu po wykonaniu elementu siedzenia - na podobieństwo zwykłego obicia - i nie musi być zatem napinany. Sam ma z tego względu podatność, niezbędną do uzyskania komfortu, zadowalającego użytkownika.

Figura 3, na której opisane już elementy są oznaczone tymi samymi liczbami jak na fig. 2, lecz zaopatrzonymi w indeks ', przedstawia inną postać wykonania elementu siedzenia według wynalazku.

W tej postaci wykonania element siedzenia zawiera szereg przylegających do siebie odcinków obicia 1', 2' według wynalazku, przy czym jeden lub jedne są umieszczone w górnej części elementu siedzenia, inne zaś stanowią ścianki boczne. Odcinki zwojów pokładów 2' sprężyn, wynurzające się z warstwy zwartego elastomeru każdego odcinka obicia, są zatopione w tej samej warstwie 5' polimeru ekspandowanego, która zapewnia spójność pomiędzy poszczególnymi obiciami i utrzymywanie kształtu całości.

Płat 6' tkaniny pokrywa ogół obić 1', 2' i zostaje zamocowany na elemencie mocującym 7' przytwierdzonym do okrągłego drutu stalowego 8', który tworzy element nośny w tej postaci wykonania. Można oczywiście zastosować każdy inny rodzaj elementu nośnego, np. ramę z tworzywa sztucznego.

Korzyść z zastosowania oddzielnych odcinków obicia w tej postaci wykonania polega na tym, ze możliwe jest zróżnicowane ukierunkowanie pokładów sprężyn w każdym z odcinków obicia, zwłaszcza ze ścianek bocznych, tak, iż wykazują one doskonałą, podatność przy odkształceniu.

Figura 4 przedstawia poduszkę według wynalazku, pokrytą na zewnątrz szytym pokrowcem z tkaniny, który służy jako element nośny. Na figurze tej elementy, opisane już w związku z fig. 2, są oznaczone tymi samymi liczbami, zaopatrzonymi w indeks

Także tu górna i dolna część poduszki oraz jej ścianki boczne są utworzone przez oddzielne odcinki obicia 1, 2 według wynalazku, w których te części pokładów 2 sprężyn, które wynurzają się z warstw 1 zwartego elastomeru każdej z nich, są zatopione w tej samej masie 5 polimeru ekspandowanego.

W tej postaci wykonania naddatek grubości części warstwy 6 z tkaniny, połączonych szyciem w punkcie 9”, w celu utworzenia pokrowca, wchodzi we wrąb, powstały w wyniku miejscowego odkształcenia ścianki bocznej.

We wszystkich tych postaciach wykonania wynalazek daje zatem wykonany w prosty sposób, element siedzenia, nadający się do wyposażania rozmaitych typów znanych siedzeń,

173 428 który wykazuje doskonałe właściwości odnośnie komfortu, a jednocześnie przeciwstawia się skutecznie aktom wandalizmu.

173 428

173 428

FIG.1

FIG.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (4)

Zastrzeżenia patentowe

1. Element siedzenia, zawierający obicie, połączone trwale ze szkieletem, przy czym obicie zawiera co najmniej jedną cienką warstwę elastomeru, w której zatopiony jest częściowo ciągły pokład sprężyn śrubowych o osiach równoległych w przybliżeniu do powierzchni tej warstwy, zaś pokład sprężyn wystaje z jednej strony poza warstwę elastomerową, korzystnie na grubość, stanowiącą od około 60 do około 70% średnicy zwojów sprężyn, znamienny tym, że pomiędzy obiciem (1, 2; 1', 2'; 1, 2) a szkieletem (4) usytuowana jest warstwa (5, 5', 5) polimeru ekspandowanego o grubości większej od grubości warstwy elastomerowej (1, 1', 1”) obicia (1, 2; 1', 2'; 1, 2) i na tej warstwie (5, 5', 5) polimeru ekspandowego oparta jest powierzchnia warstwy elastomerowej (11', 1) obicia (1, 2; 1’, 2'; 1”, 2), z której wystaje pokład (2, 2', 2) sprężyn, przy czym ta część pokładu (2, 2', 2”), która wystaje poza warstwę elastomerową (1, 1', 1), jest zatopiona w warstwie (5, 5', 5) polimeru ekspandowanego.

2. Element siedzenia według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera szereg przylegających do siebie odcinków obicia (1', 2'; 1, 2), połączonych i utrzymanych w danym kształcie przez tę samą warstwę (5', 5) elastomeru każdego z wymienionych odcinków obicia (1’, 2'; 1, 2).

3. Element siedzenia według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zewnętrzna powierzchnia warstwy elastomerowej (11’, 1) jest pokryta płatem (6, 6', 6”) tkaniny, który zakrywa szkielet (4) i jest mocowalny na tym szkielecie (4).

4. Sposób wytwarzania elementu siedzenia, wyposażonego w jedną lub szereg części obicia, znamienny tym, ze formuje się to obicie (1, 2; 1', 2'; 1, 2), po czym na obicie to nanosi się od strony pokładu (2, 2', 2) sprężyn mieszaninę ciekłej żywicy polimeryzowalnej, zdolnej do ekspandowania, a następnie doprowadza się tę mieszaninę do warunków polimeryzacji i ekspansji tej żywicy, tworząc warstwę (5, 5', 5) polimeru ekspandowanego, w której zatopiona jest ta część pokładu (2, 2', 2) sprężyn obicia (1, 2; 1', 2'; 1, 2), która wystaje poza warstwę (1, 1’, 1) zwartego elastomeru i obicie (1, 2; 1', 2'; 1, 2), zaopatrzone w warstwę (5, 5’, 5) polimeru ekspandowanego, umieszcza się na szkielecie (4) z warstwą (1, 1', 1) zwartego elastomeru, zwróconą na zewnątrz, po czym wykonaną w ten sposób całość pokrywa się powłoką tkaninową (6, 6’, 6).