PL168025B1

PL168025B1 - Wózek nosny s zynowy PL

Info

Publication number: PL168025B1
Application number: PL91297365A
Authority: PL
Inventors: Jacques Viens
Original assignee: Innotermodal Inc
Priority date: 1990-06-22
Filing date: 1991-06-04
Publication date: 1995-12-30
Also published as: HU215735B; HUT63592A; AU7905391A; OA09724A; FI925700A; RU2057041C1; DK0535010T3; NO924958D0; DE69101384T2; WO1992000213A1; US5107772A; CN1060072A; JPH06500747A; BR9106578A; EP0535010B1; BG61337B1; BG97206A; KR100190206B1; AU644447B2; HU9203700D0

Abstract

1. Wózek nosny szynowy do zahaczania z nacze-- pami dla tworzenia pociagów do jazdy na szynach, zawierajacy podwozie zamontowane na kolach kolejowych; dwa siodla zamocowane na ramie, przy czym siodla te sa przeciwnie skierowane i zamocowa- ne ruchomo w kierunku pionowym; urzadzenie podnoszace do przemieszczania siodel w kierunku pionowym, pomiedzy dolnym polozeniem i górnym polozeniem wzgledem podwozia; oraz urzadzenie blokujace do blokowania obu siodel w górnym polo- zeniu, znamienny tym, ze urzadzenie podnoszace (20) jest zamontowane pomiedzy podwoziem (3) a rama (7), która jest umieszczona nad podwoziem (3) i zamocowana ruchomo w kierunku pionowym wzgle- dem podwozia (3), przy czym na podwoziu (3) sa zamocowane slupki (120,122) do pionowego prowa- dzenia ramy (7), zas urzadzenie blokujace (64) jest umieszczone nad plyta (37) ramy (7). FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wózek nośny szynowy do zahaczania z naczepami i innymi pojazdami drogowymi w celu tworzenia pociągów dojazdy po szynach.

Znany jest z kanadyjskiego zgłoszenia nr 561449, zgłoszonego 15 marca 1988 roku, wózek nośny szynowy o osiach bliźniaczych, nad którego, osadzonym na kołach, wagonem zamontowany jest, za pośrednictwem zawieszenia z resorami pneumatycznymi, zespół podnoszący podpierający pomost, mający parę siodeł do łączenia wózka z czopami skrętnymi pary naczep tak, że naczepy te i wózek tworzą razem pociąg szynowy. Pomostowy zespół podnoszący jest całkowicie mechaniczny, gdyż zbudowany jest z wielu kombinacji sprzęgniętych ze sobą ślimaków i kół ślimakowych, tworzących ślimakowe śruby napędowe, które wykonują ruch do góry i w dół podnosząc i opuszczając pomost z siodłami.

W takim układzie, obciążenia pochodzące od naczep są stale przenoszone przez pneumatyczne zawieszenie, lecz jedynie przez ten mechaniczny zespół podnoszący. W rezultacie, gdy wózek podlega wstrząsom w zespole podnoszącym występują wywołane nimi duże naprężenia. Skutkiem tego zespół podnoszący, z powodu jego mechanicznej natury, ulega szybko uszkodzeniom.

Znane są z opisu patentowego USA nr 4416571 oraz 4685399 szynowe wózki nośne mające parę siodeł do łączenia z naczepami, lecz zamontowane są one bezpośrednio na podwoziu wózka.

Z kolei w opisie patentowym USA nr 4547107 ujawniono rozwiązanie, w którym każde z dwu siodeł jest podnoszone indywidualnie za pomocą mechanicznego podnośnika. Dwa przeciwnie skierowane siodła są zamontowane na ramie wózka w taki sposób, że są one podnoszone w pionie niezależnie od siebie. W tej konstrukcji nie występuje rama swobodnie unosząca się i oczywiście nie ma zespołu podnoszącego pomiędzy ramą i podwoziem wózka służącego do pionowego przemieszczania ramy pomiędzy położeniami - dolnym i górnym. W tym opisie zastosowano, niezależnie od siebie, środki do przemieszczania niezależnie każdego siodła pomiędzy położeniami - dolnym i górnym.

Znane są również z opisów patentowych USA nr 4669391,4773335 oraz 4766818 wózki szynowe, albo ich rozwiązania nie są objęte zakresem obecnego zgłoszenia.

Celem wynalazku jest opracowanie nośnego wózka szynowego, w którym obciążenia, przenoszone podczas jazdy przez naczepy, są przekazywane bezpośrednio z ramy siodła na ramę wózka nośnego, a stamtąd na zawieszenie pneumatyczne.

Wózek nośny do zahaczania z naczepami dla tworzenia pociągów do jazdy na szynach, według wynalazku charakteryzuje się tym, że urządzenie podnoszące jest zamontowane pomiędzy podwoziem a ramą, która jest umieszczona nad podwoziem i zamocowana ruchomo w

168 025 kierunku pionowym względem podwozia, przy czym na podwoziu są zamocowane słupki do pionowego prowadzenia ramy, zaś urządzenie blokujące jest umieszczone nad płytą ramy.

Korzystnie urządzenie blokujące zawiera podporę blokującą umieszczoną na płaskiej płycie ramy, przy czym dwie belki boczne podpory umieszczone są przesuwnie we wręgach boków ramy, zaś na podporze, na ramie i na podwoziu jest umieszczony zespół sworzniowoblokujący, oraz mechanizm napędowy, przy czym z jednej strony tylnej belki podpory przymocowane są sprężyny powrotne, zaś z drugiej strony nadmuchiwany balon.

Korzystnie zespół sworzniowo-blokujący składa się ze sworzni blokujących umieszczonych na podporze; płytek prowadzących umieszczonych na ramie i występów blokujących umieszczonych na podwoziu oraz prowadnic umieszczonych w słupkach zawierających gniazda, w które wchodzą boczne sworznie blokujące.

Korzystnie podpora blokująca o konstrukcji prostokątnej ma boczne belki oparte na płaskiej płycie ramy oraz belki poprzeczne; przednią belkę i tylną belkę łączące ze sobą boczne belki, a sworznie blokujące wystają z tylnej belki poprzecznej, natomiast mechanizm przesuwający sworznie jest połączony z belką poprzeczną, zaś sworznie blokujące są częściowo połączone z mechanizmem, natomiast płytki blokujące współpracują wsuwliwie ze sworzniami, a jeden blokujący sworzeń jest połączony z mechanizmem napędzającym.

Korzystnie rama jest zaopatrzona w występy blokujące w kształcie litery L.

Korzystnie na płaskiej płycie ramy jest usytuowany poziomo wspornik, którego jeden koniec jest zamontowany na ramie za pomocą łącznika zaś na drugim jego końcu jest zamontowane pierwsze siodło, natomiast drugie siodło jest zamontowane na podłużnicach i łożyskach dzielonych przymocowanych do ramy i jest usytuowane powyżej pierwszego siodła.

Korzystnie wspornik ma podstawę, dwa boki oraz łącznik wierzchołkowy mocujący jeden koniec wspornika do płaskiej płyty, umieszczony na osi wzdłużnej; zaś w podstawie usytuowanej poprzecznie do osi wzdłużnej ramy jest umieszczony przelotowy otwór usytuowany na osi jednej z płytek prowadzących, ślizgowe łożyska dzielone oraz wsporniki, przy czym sworzeń ryglujący jest osadzony ślizgowo w otworze płytki prowadzącej.

Korzystnie do wsporników jest przymocowana para linowych łączników, z których każdy składa się z elastycznej liny zaopatrzonej na końcach w nakrętki rzymskie.

Korzystnie urządzenie podnoszące stanowią zasilane płynem pod ciśnieniem podnośniki umieszczone pomiędzy podwoziem i ramą.

Korzystnie urządzenie podnoszące stanowi nadmuchiwany balon umieszczony pomiędzy podwoziem i ramą.

Korzystnie podwozie posiada parę równoległych, podłużnych belek połączonych ze skierowanymi w dół bocznymi ścianami, przy czym na każdej bocznej ścianie znajduje się para płyt wspornikowych, do których jest montowany jeden koniec każdego ramienia dźwigni wahający się wokół pierwszej pary osi usytuowanej poprzecznie do belek; parę zespołów kół kolejowych, przy czym każdy zespół zawiera oś, czopy mocujące końce osi na ramionach dźwigni dla wykonania ruchu obrotowego wokół pary drugich osi umieszczonych poprzecznie do belek, a równoległych do pierwszych osi oraz elementy zawieszenia pneumatycznego na drugim końcu każdego z wahliwych ramion, przeciwległym do pierwszego końca i na końcach belek.

Zastosowanie swobodnie unoszącej się ramy, jak zaproponowano według obecnego wynalazku ma wiele zalet, a główną z nich jest to, że cała konstrukcja wózka jest znacznie uproszczona względem znanych rozwiązań. W związku z tym można zauważyć, że zespół podnoszący według wynalazku jest prostszy. Poprzez właściwe umieszczenie obu siodeł w różnych miejscach na swobodnie unoszącej się ramie, można znacznie zmieniać wydajność podnoszenia wyposażenia. Ponadto zależnie od umieszczenia jednego z siodeł względem drugiego i względem powierzchni ramy, można wykorzystać obciążenie oparte na siodłach do zrównoważenia obciążenia opartego na drugim siodle i odwrotnie, na zasadzie dźwigni.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia wózek nośny szynowy wykonany zgodnie z wynalazkiem z ramą siodła pokazaną w dolnym położeniu, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - ramę siodła pokazaną w górnym położeniu, w widoku perspektywicznym, fig.3 - wózek nośny w widoku z góry, fig.4 168 025

- podwozie wagonu wózka w widoku perspektywicznym, fig. 5 - parę zespołów kołowych z ramionami gotowymi do montowania ich na podwoziu wagonu w widoku perspektywicznym ruchomą w kierunku pionowym, fig. 7 - jest widokiem podobnym do fig. 6, obróconym o 180°, fig. 8 - przedstawia podwozie wagonu wyposażone w zespół poruszający ramą w widoku perspektywicznym, fig. 9 - zespół rozłączalnie blokujący do utrzymywania ramy w górnym położeniu w widoku perspektywicznym, fig. 10 - przedstawia wspornik dla niższego z siodeł w widoku perspektywicznym, fig. 11 - wózek nośny w widoku od przodu, fig. 12 - kolejowa jednostka napędowa wyposażona, z przodu, w wózek nośny wykonany zgodnie z wynalazkiem, w widoku z boku.

Przedstawiony wózek szynowy 1 mający podwozie 3 zamontowane na parze zespołów kołowych 5 i ramę 7 siodła umieszczoną nad podwoziem 3. Pomiędzy podwoziem 3 i ramą 7 jest umieszczony zespół do przemieszczania ramy 7 względem podwozia 3 pomiędzy dolnym położeniem (fig. 1) a górnym położeniem z (fig. 2) oraz drugi zespół do utrzymywania ramy 7 w położeniu rozłącznie zblokowanym z podwoziem 3. Zespoły te są szczegółowo opisane poniżej. Na ruchomej w kierunku pionowym ramie 7 znajdują się standardowe siodła 9, 11. Jak wiadomo czopy skrętne naczep, w celu zaczepienia z wózkiem nośnym 1, są blokowane w dolnym położeniu ramy 7, z siodłami 9, 11. Rama 7 jest potem podnoszona do górnej jezdnej pozycji wózka nośnego 1.

Dla wygody, w poniższym opisie, skierowany w lewo koniec wózka 1, jak pokazano na rysunku, nazwany jest przednim końcem, a koniec zwrócony w prawo - końcem tylnym.

Jak pokazano na fig. 4, 5 i 8 podwozie 3 składa się z pomostu 13 z pionowymi bocznymi ścianami 15, na których zamontowano od góry wzdłużne belki 17. Na tylnym końcu wózka 1 belki 17 połączone są ze sobą za pomocą poprzeczki 19. Jak pokazano na fig. 8 do pomostu 13 przymocowanych jest szereg zasilanych płynem podnośników 21 tworzących zespół 20 do podnoszenia i obniżania ramy 7, która jest do nich przymocowana na stałe. Podnośniki 21 mogą być hydrauliczne lub pneumatyczne.

Na obu końcach każdej bocznej ściany 15 znajduje się para płyt wspornikowych 23, do których montowany jest jeden koniec każdego ramienia dźwigni 25 (fig, 1 i 5) tak, że ramiona 25 mogą wahać się wokół pierwszej pary osi usytuowanych poprzecznie do belek 17 a równolegle do poprzeczki 19. Na drugim końcu ramion dźwigni 25 znajdują się maźnice 27 mieszczące końce osi 29 zespołów kołowych 5, na których to osiach 29 zamontowane są koła 31 wykonując obrót wokół pary osi równoległych do pierwszej. Na końcu każdej dźwigni 25, ponad maźnicami 27 zamontowane jest zawieszenie pneumatyczne 33. Zawieszenia pneumatyczne 33 umieszczone są w obudowie 35 usytuowanej na końcach wzdłużnych belek 17.

Jak to najlepiej przedstawiono na fig. 6 i 7, pionowo przemieszczalna rama 7 podpierająca siodła 8, 11 ma płaską płytę 37 i parę boków 39, przy czym każdy bok 39 składa się z górnej części 41 i dolnej części 43. Górna część 41 jest zawieszona nad dolną częścią 43 tak, aby utworzyć pomiędzy nimi wręgi 45. Górne części 41 są wzajemnie połączone za pomocą trzech poprzecznych rozporek 47, 49, 51 mających tę samą wysokość, co górne części 41, to jest kończących się na tym samym poziomie, co dolna powierzchnia górnej części 41. Urządzenie podnoszące 52 dla tylnego siodła 11 (fig. 1) mocno związane z poprzecznymi rozporkami 49, 51 zbudowane jest z dwóch podłużnic 53, 55 (fig. 6 i 7), ponad którymi umocowane są dwa łożyska ślizgowe dzielone 57, 59 służące do osadzenia, w znany sposób, czopów wahaczy lub osi płyty podstawowej siodła 11. Przednie końce podłużnic 53, 55 dla ułatwienia wejścia przedniego końca naczepy na siodło 11, są zakończone czopami 61,63.

Jak powiedziano wcześniej, jedną z głównych cech wynalazku jest obecność zespołu 64 do rozłączalnego blokowania, nadającego się do mocnego utrzymania ramy 7 siodła 11 w jej górnym położeniu w stosunku do podwozia 3 tak, że obciążenie przenoszone przez siodła 9, 11 jest przekazywane bezpośrednio do amortyzatorów pneumatycznych zawieszenia 33 (fig. 5) bez oddziaływania na przemieszczające ramę 7 podnośniki 21 (fig. 8).

Zespół 64 utrzymujący rozłączalne blokowaniejest pokazany na fig. 9. Zawiera on podporę blokującą 65 mającej dwie kwadratowe belki boczne 67,69 połączone ze sobą za pomocą kwadratowej belki przedniej 71 i prostokątnej belki tylnej 73. Należy zauważyć, że przednia belka 71 jest sztywno przymocowana do górnej powierzchni belek bocznych 67,69, a tylna belka

168 025 wystaje ponad górną powierzchnię bocznych belek 67,69 na odległość równą wysokości przedniej belki 71. Podpora 65 jest w ten sposób tak zwymiarowana, że gdy jest umieszczona nad płaską płytą 37 ramy 7 (fig. 1,2, 6, 7) to jej belki boczne 67, 69 są ułożone we wręgach 45 boków 39, a łączone wysokości belek bocznych 67, 69 i belki przedniej 71 oraz całkowita wysokość tylnej belki 73 są równe wysokości wręgów 45 (fig. 7) tak, aby umożliwić gładkie i swobodne ślizganie się podpory nad płytą 37 i prowadzenie za pomocą wręgów 45. Podpora 65 może być przemieszczana do przodu za pomocą nadmuchiwanego worka lub balonu 75, którego jeden koniec jest przymocowany do poprzecznych tylnych rozporek 51 ramy 7 (fig. 6 i 7) oraz do pionowej krótkiej płytki 77 wystającej do góry z tylnej belki 73 podpory 65.

Jest ona przemieszczana z powrotem do tyłu, gdy z worka 75 jest wpuszczane powietrze, za pomocą pary sprężyn powrotnych 79, 81 umieszczonych pomiędzy parą wsporników 83, (zamocowanych do płaskiego dna ramy 7) i tylną belką 73 podpory 65 w ten sposób podpora 65 może poruszać się w obu wzdłużnych kierunkach ramy 7, jak pokazano za pomocą strzałki na fig. 9.

Na podporze 65, na ramie 7 i na podwoziu 3, znajdują się sworznie 'ryglujące do utrzymywania oraz blokowania ramy 7 z podwoziem 3, gdy rama 7 osiągnęła swe górne położenie.

Do jednego końca tylnej belki 73 podpory 65 są obrotowo zamocowane dwa tylne sworznie ryglujące 87, 89 (fig. 9) i spasowane suwliwie z otworami odpowiednich płytek prowadzących 91,93 połączonych sztywno z tylną poprzeczną rozpórką 51 (fig. 6) ramy 7 i zwisających z niej. Płytki 91, 93 mogą być ukształtowane z grubej płyty i tulei prowadzącej, jak pokazano na fig. 9.

Dwa dalsze sworznie ryglujące 95, 97 dla ruchu poprzecznego, znajdują się z przodu podpory 65. Są one wykonane tak, aby pasowały do przelotowych otworów w płytkach prowadzących 99, 101 wykonanych jako całość z bokami 39 ramy 7, jak to najlepiej pokazano na fig. 6. Boczne przemieszczenie sworzni ryglujących 95,97 za pomocą mechanizmu napędowego sworzni jest opisane poniżej.

W górnym położeniu podpory blokującej 65 tylne sworznie ryglujące 87, 89 ślizgają się w płytach prowadzących 91, 93 i następnie w gniazdach 105, 017 pary występów blokujących 109, 111 (fig. 2 i 4) zamocowanych do poprzeczki 19 podwozia 3 za pomocą pary trójkątnych płytek 113, 115.

Słupkowe konstrukcje wystające do góry z poprzeczki 19 obok płytek podpierających 113 służą do prowadzenia i utrzymywania ramp 61,63 w dolnym położeniu tylnego siodła 11, jak pokazano na fig. 1.

Jak pokazano na fig. 1 i 4 na bocznych ściankach 15 i belkach 17, wewnątrz podwozia 3, znajdują się słupki 120,122. Ich przednie powierzchnie stykają się ślizgowo z górnymi częściami 41 boków 39 ramy 7 tak, aby prowadziły ramę 7 podczas jej ruchu pionowego. Posiadają prowadnice 121,123 zawierające gniazda 125,127, w które wchodzą boczne sworznie ryglujące 95, 97 (fig. 9), gdy rama 7 znajduje się w górnym położeniu.

Aby zapewnić właściwe ustawienie współosiowe sworzni ryglujących 87,89,95,97 z ich odpowiadającymi gniazdami 105, 107, 125, 127 rama 7 zaopatrzona jest w występy blokujące 129, 131 w kształcie litery L, wystające do dołu z górnej części 41 boków 39. Dolne poziome ramiona występów blokujących 129,131 służąjakoodgałęzieniablokujące dla ramy 7, gdy styka się ona z dolną powierzchnią poprzeczki 19 podwozia 3 zapobiegając w ten sposób przekroczeniu przez ramę 7 jej skrajnego górnego położenia.

Zgodnie z inną cechą wynalazku przedstawiony przykład wykonania zawiera również poziomy wspornik 133 (fig. 10) przedniego siodła 9. Ma on kształt trójkąta równoramiennego mającego podstawę 135, dwa boki 137 oraz łącznik wierzchołkowy 139. Leży on płasko nad płytą 37 ramy 7 przy czym jego boki 137 usytuowane są poniżej przedniej belki poprzecznej 71 podpory blokującej 65, jak pokazano na fig. 1 i 2. Łącznik wierzchołkowy 139 wpasowany jest pomiędzy spód 37 i wspornik 141 (patrz fig. 7), i przymocowany do środkowej poprzecznej rozporki 49 ruchomej ramy 7. Płyta 37, wspornik 141 i łącznik wierzchołkowy 139 posiadają współosiowe otwory, w które wpasowany jest obrotowy czop 143. W ten sposób umożliwiony jest ruch bocznego kołysania wspornika 133 wokół pionowej osi obrotowego czopa 143.

168 025

Pierwsze siodło 9 jest zamontowane w zwykły sposób na łożyskach ślizgowych dzielonych 145, za pomocą czopów wahaczy lub osi wahacza 151 (fig. 11), pasujących do łożysk ślizgowych; dla wykonania ograniczonego ruchu wahadłowego wokół poprzeczki osi. Łożyska ślizgowe dzielone 145 wystają do przodu z podstawy 135. Kołysanie wspornika 133 umożliwia, w czasie pracy, łatwiejsze wejście przedniego czopa skrętnego naczepy do otworu 147 (fig. 1) w kształcie litery V w przednim czopie 9, aby dzięki temu osiągnąć otwór blokujący 149, gdy ruchoma rama 7 znajduje się w dolnym, skrajnym położeniu.

Tam, gdzie wspornik 133 i jego siodło 9 kołysały się lekko w czasie sprzęgania, jak to uprzednio wspomniano, korzystne jest, aby rama 7 była zaopatrzona w zespół do automatycznego i stopniowego centrowania siodła 9, gdy jest ono podnoszone tak aby, gdy potem znajdzie się w górnym, skrajnym położeniu, czop skrętny i siodło były ustawione współosiowo z centralną osią wózka nośnego 1. Dodatkowo siodło 9 powinno być zablokowane w tej pozycji podczas jazdy.

Na figurze 11 pokazano parę linowych łączników 152 krzyżujących się ze sobą, gdzie każdy z nich wykonany jest z elastycznej liny 153 zaopatrzonej na jej końcach w nakrętki rzymskie 155, z których jedna jest zamocowana do wspornika 157 skierowanego w dół z podstawy łożyska ślizgowego dzielonego 145 (fig. 10), a druga do wspornika 159 przymocowanego do pomostu 13 podwozia 3. Widoczne jest, że zarówno łożyska ślizgowe dzielone 145 jak i związane z nimi wsporniki 157 wystają z przodu podstawy 135, zaś wsporniki 157 - poza płytę 37 tamy 7, w celu zamocowania linowych łączników 152 do podwozia 3. Gdy ruchoma rama 7 znajduje się w dolnym skrajnym położeniu, wspornik 133 i siodło 9 przesunięte w bok wyprostują się i wypośrodkują automatycznie za pomocą linowych łączników 152, podczas gdy rama 7 jest podnoszona w jej górne skrajne położenie. Widoczne jest, na fig. 11, że rama 7 jest podnoszona za pomocą nadmuchiwanych amortyzatorów pneumatycznych 161, które mogą być użyte jako alternatywne rozwiązanie dla napędzanych podnośników 21 a fig. 8.

W celu zablokowania wspornika 133 we wzdłużnej, środkowej pozycji ramy 7 umieszczony jest tam dodatkowy sworzeń ryglujący 163 (fig. 7 i 9), który przechodzi najpierw przez otwór płytki prowadzącej 165 tworzącej całość z płaską płytą 37, a potem poprzez ustalacz 167 umieszczony w środku podstawy 135, który wystaje z przodu płytki prowadzącej 165 jak to pokazano za pomocą przerywanych linii na fig. 7. Sworzeń blokujący 163, razem z przemieszczanymi na boki sworzniami blokującymi 95, 97 jest napędzany za pomocą mechanizmu napędowego 103 przedstawionego szczegółowo na fig. 9 i 9a.

Mechanizm 103 zawiera centralny słupek 169, osadzony obrotowo od góry w centralnym otworze łożyskowym 170 (fig. 7) w środku belki poprzecznej 47 ramy 7, zaś od spodu w drugim współosiowym otworze łożyskowym (nie pokazanym) umieszczonym w płycie 37 ramy 7. Jednolicie złączone ze słupkiem 169 są trzy promieniowe ucha 171 połączone obrotowo z trzema ramionami 173, które z kolei są połączone ze skierowanymi do wewnątrz ramy 7 końcami sworzni blokujących 95, 97 i 163 w sposób pokazany na fig. 9 i 9a. Czwarte ucho 172, z wydłużonym promieniowym rowkiem (nie pokazanym), jest połączone obrotowo z jednym końcem dźwigni sterującej 175 o kształcie litery L, której drugi koniec jest zamocowany sztywno do przedniej belki poprzecznej 71 podpory blokującej 65.

Na figurach 9 i 9a pokazano ramę znajdującą się w górnym skrajnym położeniu, a sworznie blokujące 87,89,95,97 i 163 są umieszczone w gniazdach ich występów blokujących 109,111, 121 (fig. 1 i 7) oraz gnieździe 167 podstawy 135, działającym jako blokada. Gdy pożądane jest odblokowanie ramy 7 od podwozia 3, worek 75 (fig. 9) jest nadmuchiwany i podpora blokująca 65 jest popychana do przodu, tylne sworznie blokujące 87, 89 są wyciągane z ich występów blokujących 109, 111 (fig. 4) podczas, gdy dźwignia 175 o kształcie litery L na przedniej belce poprzecznej 71 obraca słupek 169 w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, jak pokazano na fig. 9a, powodując wycofanie sworzni blokujących 95,97 i 163 z odpowiadających im występów blokujących 121, 123 i 135, odblokowując w ten sposób ramę 7 i umożliwiając jej ruch w dół do dolnego położenia, przy zwolnieniu także wspornika 133.

Należy zauważyć, że przednie siodło 9 pozostaje na niższym poziomie niż tylne siodło 11 (patrz fig. 12).

168 025

W celu wspomożenia czynności sprzęgania siodła rama 7 powinna, korzystnie, być zaopatrzona w pomocnicze widły podnoszące 17 (fig. 1 i 2) mające podstawę 179 zamocowaną sztywno do górnej części 41 ramy 7 oraz parę wystających boków 181 z wyposażonymi w nakładki swobodnymi końcami 183.

Figura 12 przedstawia tylny koniec wózka nośnego 1, jaki powyżej opisano, połączony przednim końcem z naczepą 185, której koniec jest na stałe zamocowany do przedniego końca wózka nośnego 186 o specjalnej, lecz znanej konstrukcji. Naczepa 185 zawiera silnik wysokoprężny 187 ze zbiornikiem paliwa 189, napędzający prowadnicę 191 i sprężarkę powietrzną 193 sprężającą powietrze w zbiorniku 195, które do uruchomienia hamulców kół 197,199 wózka nośnego 186. Koła 199 są napędzane za pomocą silników elektrycznych zasilanych z prądnicy 191.

Figury 1 i 2 przedstawiają sprężarki powietrzne 201 do uruchamiania hamulców kół 31 zespołów 5. Sprężarki 201 są zamontowane na specjalnych wspornikach 203 (fig. 4) konstrukcji 15 z bocznymi ściankami na podwoziu i na słupach 120, 122.

FIG. 2

168 025

FIG. 3

168 025

FIG. 6

168 025

FIG. 8

168 025

FIG. 9

FIG.9a

FIG. 10

139

168 025

FIG.12

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wózek nośny szynowy do zahaczania z naczepami dla tworzenia pociągów dojazdy na szynach, zawierający podwozie zamontowane na kołach kolejowych; dwa siodła zamocowane na ramie, przy czym siodła te są przeciwnie skierowane i zamocowane ruchomo w kierunku pionowym; urządzenie podnoszące do przemieszczania siodeł w kierunku pionowym, pomiędzy dolnym położeniem i górnym położeniem względem podwozia; oraz urządzenie blokujące do blokowania obu siodeł w górnym położeniu, znamienny tym, że urządzenie podnoszące (20) jest zamontowane pomiędzy podwoziem (3) a ramą (7), która jest umieszczona nad podwoziem (3) i zamocowana ruchomo w kierunku pionowym względem podwozia (3), przy czym na podwoziu (3) są zamocowane słupki (120, 122) do pionowego prowadzenia ramy (7), zaś urządzenie blokujące (64) jest umieszczone nad płytą (37) ramy (7).
2. Wózek nośny według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie blokujące (64) zawiera podporę blokującą (65) umieszczoną na płaskiej płycie (37) ramy (7), przy czym dwie belki boczne (67, 69) podpory (65) umieszczone są przesuwnie we wręgach (45) boków (39) ramy (7), zaś na podporze (65), na ramie (7) i na podwoziu (3) jest umieszczony zespół (80) sworzniowo-blokujący, oraz mechanizm napędowy (103), przy czym z jednej strony tylnej belki (73) podpory (65) przymocowane są sprężyny powrotne (79, 81), zaś z drugiej strony nadmuchiwany balon (75).
3. Wózek nośny, według zastrz. 2, znamienny tym, że zespół (80) sworzniowo-blokujący składa się ze sworzni blokujących (87,89,95,97,163) umieszczonych na podporze (65); płytek prowadzących (91,93,99,101, 165) umieszczonych na ramie (7) i występów blokujących (109, 111) umieszczonych na podwoziu (3) oraz prowadnic (121, 123) umieszczonych w słupkach (120,122) zawierających gniazda (125, 127), w które wchodzą boczne sworznie blokujące (95,97).
4. Wózek nośny, według zastrz. 2, znamienny tym, że podpora blokująca (65) o konstrukcji prostokątnej ma boczne belki (67, 69) oparte na płaskiej płycie (37) ramy (7) oraz belki poprzeczne: przednią belkę (71) i tylną belkę (73) łączące ze sobą boczne belki (67,69), a sworznie blokujące (87,89) wystają z tylnej belki poprzecznej (73), natomiast mechanizm (103) przesuwający sworznie jest połączony z belką poprzeczną (71), zaś zworznie blokujące (95, 97) są częściowo połączone z mechanizmem (103), natomiast płytki blokujące (91, 93, 99, 101) współpracują wsuwliwie ze sworzniami (87, 89, 95, 97), a jeden blokujący sworzeń (163) jest połączony z mechanizmem napędzającym (103).
5. Wózek nośny według zastrz. 4, znamienny tym, że rama (7) jest zaopatrzona w występy blokujące (129,131) w kształcie litery L.
6. Wózek nośny według zastrz. 5, znamienny tym, że na płaskiej płycie (37) ramy (7) jest usytuowany poziomo wspornik (133), którego jeden koniec jest zamontowany na ramie (7) za pomocą łącznika (141) zaś na drugim końcu jest zamontowane pierwsze siodło (9), natomiast drugie siodło (11) jest zamontowane na podłużnicach (53, 55) i łożyskach dzielonych (57, 59) przymocowanych do ramy (7) i jest usytuowane powyżej pierwszego siodła (9).
7. Wózek nośny, według zastrz. 6, znamienny tym, że wspornik (133) ma podstawę (135), dwa boki (137) oraz łącznik wierzchołkowy (141) mocujący jeden koniec wspornika (133) do płaskiej płyty (37), umieszczony na osi wzdłużnej ramy (7); zaś w podstawie (135) usytuowanej poprzecznie do osi wzdłużnej ramy (7) jest umieszczony przelotowy otwór (167) usytuowany na osi jednej z płytek prowadzących (165), ślizgowe łożyska dzielone (145) oraz wsporniki (157), przy czym sworzeń ryglujący (163) jest osadzony ślizgowo w otworze (164) płytki prowadzącej (165).
8. Wózek nośny według zastrz. 7, znamienny tym, że do wsporników (157) jest przymocowana para linowych łączników (152), z których każdy składa się z elastycznej liny (153) zaopatrzonej na końcach w nakrętki rzymskie (155).

168 025
9. Wózek nośny, według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie podnoszące (20) stanowią zasilane płynem pod ciśnieniem podnośniki (21) umieszczone pomiędzy podwoziem (3) i ramą (7).
10. Wózek nośny według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie podnoszące (20) stanowi nadmuchiwany balon (161) umieszczony pomiędzy podwoziem (3) i ramą (7).
11. Wózek nośny, według zastrz. 1, znamienny tym, że podwozie (3) posiada parę równoległych, podłużnych belek (17) połączonych ze skierowanymi w dół bocznymi ścianami (15), przy czym na każdej bocznej ścianie (15) znajduje się para płyt wspornikowych (23), do których jest montowany jeden koniec każdego ramienia dźwigni (25) wahający się wokół pierwszej pary osi usytuowanej poprzecznie do belek (17); parę zespołów kół kolejowych (5J, przy czym każdy zespół zawiera oś (29), czopy (27) mocujące końce osi (29) na ramionach dźwigni (25) dla wykonania ruchu obrotowego wokół pary drugich osi umieszczonych poprzecznie do belek (17) a równoległych do pierwszych osi oraz elementy zawieszenia pneumatycznego (33, 35) na drugim końcu każdego z wahliwych ramion, przeciwległym do pierwszego końca i na końcach belek (17).