NL9000366A - Werkwijze voor het hechten van een metalen plaatmateriaal aan een kern- of basisplaatmateriaal, alsmede een inrichting voor het uitvoeren van deze werkwijze. - Google Patents

Description

Werkwijze voor het hechten van een metalen plaatmateriaal aan een kern-of basisplaatmateriaal, alsmede een inrichting voor het uitvoeren van deze werkwijze.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het hechten van een metalen plaatmateriaal aan een kern- of basisplaatmateriaal met behulp van een smeltbare hechtlaag.

Een werkwijze van dit type wordt veel gebruikt om metaalplaten te hechten op allerhande kern- of basisplaten. Deze werkwijze wordt algemeen aangeduid met lamineren, en het produkt met laminaat. Een bekend produkt is de z.g. sandwich-plaat waarbij een kernplaat uit bijvoorbeeld licht of goedkoop materiaal aan beide zijden is bedekt door een metalen plaat. Dergelijke platen kunnen een licht of goedkoop alternatief zijn voor bijvoorbeeld staalplaat. Ook zijn produkten bekend waarbij een basisplaat aan één zijde wordt bedekt door een metalen plaat. De metalen plaat heeft dan bijvoorbeeld een beschermende funktie voor de basisplaat. Omgekeerd is het ook mogelijk dat de basisplaat de metalen plaat beschermt. Tenslotte zijn er ook plaatvormige produkten bekend die bestaan uit een afwisseling van metalen platen en kern- of basisplaten. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan een sandwichplaat die aan één of beide zijden is bedekt met een basisplaat. Een dergelijke buitenste basisplaat heeft bijvoorbeeld de funktie van beschermlaag voor de daaronder gelegen metaalplaat. Ook heeft een dergelijke basisplaat vaak een dekoratieve funktie.

Bij de hierboven besproken laminaten kunnen de metalen platen zowel als de kern- of basisplaten op zichzelf ook weer laminaat zijn. Op een metalen plaat zou bijvoorbeeld in het geval van aluminium een z.g. cladlaag kunnen zijn aangebracht. Een kern- of basisplaat bezit vaak relatief dunne oppervlaktelagen die bestemd zijn om de hechting met een metaalplaat te realiseren. Daarnaast is het ook mogelijk dat een aparte hechtlaag, in de vorm van een folie wordt gebruikt of dat de hechtlaag op het metalen plaatmateriaal is aangebracht. Ook kan het kern- of basisplaatmateriaal in zijn geheel uit het hechtende materiaal bestaan. Bij de bekende werkwijzen tijdens het samenstellen wordt het gehele laminaat door en door verhit tot een temperatuur waarbij de hechtlagen smelten. De verschillende lagen van het laminaat worden dan krachtig op elkaar gedrukt en in die toestand afgekoeld waarna het laminaat één geheel vormt. Bij dit proces zijn problemen te verwachten wanneer de hechtlaag relatief dik is of wanneer ook andere relatief dikke lagen van het laminaat worden gesmolten. Door het krachtig op elkaar drukken van de lagen van het laminaat bestaat nl. bij relatief vrij dikke gesmolten lagen het gevaar dat gesmolten materiaal uit het laminaat wordt geperst, terwijl tevens diktevariaties optreden. Om dit probleem te voorkomen is het gebruikelijk om zeer dunne hechtlagen toe te passen, terwijl het smeltpunt daarvan boven dat van de andere materialen in het laminaat ligt. Een dergelijke oplossing legt beperkingen op aan de vrijheid van de materiaalkeuze voor het laminaat.

Bij een andere oplossing worden de randen van het laminaat afgedicht, zodat wegvloeien van gesmolten materiaal wordt voorkomen. Hierbij houdt het laminaat echter een onvoldoende constante dikte.

De onderhavige uitvinding levert een bijdrage tot de vervaardiging van laminaten waarbij het probleem dat tijdens de vervaardiging-relatief dikke lagen zich in de gesmolten toestand bevinden wordt opgelost.

Dit probleem wordt volgens de onderhavige uitvinding opgelost doordat de hechtlaag in een laminaat gedurende korte tijd wordt verhit tot een temperatuur die aanmerkelijke boven het smeltpunt ligt, doordat een beperkt deel van het metalen plaatmateriaal door elektromagnetische straling, in het bijzonder induktieve verhitting wordt verwarmd en het metalen plaatmateriaal en het kern- of basisplaatmateriaal in de ver-hittingszone of direkt daarachter krachtig op elkaar worden gedrukt, waarbij de voor het smelten van de genoemde oppervlakte laag noodzakelijk warmte aan het verwarmde deel van het metalen plaatmateriaal wordt onttrokken.

Door deze maatregelen is het mogelijk de temperatuur van de hechtlaag die contact maakt met de elektromagnetisch verhitte metalen plaat zeer snel te verhogen tot boven het smeltpunt daarvan, waarbij de overige delen van het laminaat, zoals de kern- of basisplaat nog nauwelijks in temperatuur zijn toegenomen. Doordat slechts een beperkt deel van de metalen plaat wordt verhit, kan de warmte ervan snel worden afgevoerd nadat de hechtlaag is gesmolten. Hierdoor wordt voorkomen, dat de hechtlaag gedurende langere tijd aan de hoge temperaturen wordt blootgesteld, waardoor het oppervlak eventueel kan worden aangetast. Tevens wordt aldus voorkomen dat de resterende delen van het laminaat, zoals de kern- of basisplaat alsnog te heet zullen worden en kunnen smelten. Bij deze methode is het ook mogelijk dat bij een relatief dikke hechtlaag slechts een met de metalen plaat in contact tredende opper-vlaktelaag wordt gesmolten. Slechts met behulp van elektromagnetische verhitting is het mogelijk om een beperkt deel van de metalen plaat te verhitten tot de gewenste temperatuur. Tevens is het met elektromagne tische verhitting mogelijk om bij een metalen plaatmateriaal met geringe warmtecapaciteit (bijvoorbeeld een relatief dunne plaat) toch voldoende warmtecalorieën in de oppervlaktelaag van de kern- of basisplaat te persen. Het is nu mogelijk om de metalen plaat krachtig op de kern- of basisplaat te drukken zonder gevaar voor uitpersen van een deel van de kern- of basisplaat.

De metalen plaat werkt dus als een warmtebuffer die al naar gelang de aard gedurende het contact met de kern- of basisplaat kan worden bijverhit.

Tevens is deze manier van vervormen economisch, omdat niet het totale laminaat behoeft te worden opgewarmd.

Een dergelijke werkwijze laat zich zowel gebruiken bij het lamineren waarbij tenminste de naar het metalen plaatmateriaal toegekeerde oppervlaktelaag van het kern- of basisplaatmateriaal wordt gevormd door de hechtlaag, als waarbij het hechtmateriaal zich op de naar het kern-of basisplaatmateriaal toegekeerde oppervlaktelaag van het metalen plaatmateriaal bevindt, als waarbij de hechtlaag als een afzonderlijke folie tussen het metalen plaatmateriaal en het kern- of basisplaatmateriaal wordt aangebracht.

Het zal in veel gevallen noodzakelijk zijn, het metalen plaatmateriaal op het kern- of basisplaatmateriaal gedrukt te houden, totdat de hechting is gerealiseerd. Dit is noodzakelijk om te voorkomen dat de metalen plaat direkt nadat deze op de kern- of basisplaat is gedrukt, hiervan los komt omdat in het aandrukgebied het kern- of basisplaatmateriaal iets in elkaar wordt geperst, waardoor het metalen plaatmateriaal niet vlak loopt en als gevolg van zijn buigstijfheid na het aandrukgebied van de kern- of basisplaat wil los komen. Vooral als een krachtig aandrukken in een klein gebied plaatsvindt (bijvoorbeeld bij gebruik van aandrukrollen) zal deze neiging groot zijn. Een gesmolten hechtlaag zal veelal niet in staat zijn dit probleem te voorkomen. Als deze voldoende is afgekoeld wel. Tot die tijd blijft een aandrukkracht vereist.

Het verdient de voorkeur dat het metalen plaatmateriaal, de hechtlaag en het basis- of kernplaatmateriaal gezamenlijk en met dezelfde snelheid continu langs een induktieve verhitter worden geleid. Hierdoor wordt een min of meer continu vervaardigingsproces van het laminaat bereikt.

Een dergelijke werkwijze zal bijvoorbeeld zeer geschikt zijn om een z.g. sandwichplaatmateriaal te vervaardigen, waarbij aan beide zijden van het kernplaatmateriaal een metalen plaatmateriaal wordt gehecht, waarvan de dikte kleiner is dan de dikte van het kernplaatmate- riaal, hetgeen hierbij gebruikelijk is. Een dergelijke sandwich kan bijvoorbeeld als volgt zijn samengesteld: twee aluminium lagen van elk 0,2 mm dikte, met daartussen een laag kunststof van 0,6 mm dikte. Bij een soortelijke massa voor aluminium van 2,73 kg/dm3 en voor kunststof van 1,1 kg/dm3 weegt 1 vierkante meter hiervan 1,752 kg, terwijl eenzelfde plaat van 1 mm dik aluminium 2,73 kg weegt. Op deze manier wordt een licht plaatmateriaal verkregen.

Door het verhitten van een metalen plaat zal deze uitzetten. Doordat bij de onderhavige werkwijze een verhit metalen plaatdeel grenst aan een onverhit deel ontstaan er uitzettingsverschillen. Bij relatief dunne platen kunnen daardoor plooien ontstaan in de plaat. Dit kan worden voorkomen door ervoor te zorgen dat het vlak van het metalen plaatmateriaal in of na de verhittingszone een knik of buiging ondergaat. Door deze knik of buiging neemt de stijfheid van de plaat in het vlak toe en kunnen geen plooien meer ontstaan.

De uitvinding betreft eveneens een inrichting voor het uitvoeren van de onderhavige werkwijze, die middelen omvat voor het elektromagnetisch, in het bijzonder induktief verhitten van het metalen plaatmateriaal en aandrukmiddelen om het metalen plaatmateriaal in of na de verhittingszone op het kern- of basisplaatmateriaal te drukken.

Het verdient daarbij de voorkeur dat de inrichting middelen omvat om het deel van het metalen plaatmateriaal dat zich in of na verhittingszone bevindt onder een hoek ten opzichte van het uittredevlak van de verhittingszone te plaatsen. Hierdoor worden plooien in het vlak van het plaatmateriaal voorkomen die ontstaan ten gevolge van uitzettingsverschillen.

De uitvinding zal nu aan de hand van een aantal uitvoeringsvoor-beelden van inrichtingen voor het uitvoeren van de werkwijze volgens de onderhavige uitvinding nader worden verduidelijkt. In deze uitvoerings-voorbeelden wordt telkens een kern- of basisplaatmateriaal gebruikt dat is voorzien van een smeltbare hechtlaag op het naar het metalen plaatmateriaal toegekeerde oppervlak. Natuurlijk kan voor het doel van de uitvinding op dezelfde wijze een hechtlaag in de vorm van een aparte folie worden gebruikt, of kan de hechtlaag op het naar het kern- of basisplaatmateriaal toegekeerde oppervlak van het metalen plaatmateriaal zijn aangebracht. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de bijgevoegde tekeningen, waarbij:

Fig. 1 een schematisch aanzicht toont van het deel van de inrichting waar de verhittings- en aandrukzone voor het hechten van de metalen plaat aan de kern- of basisplaat zich bevindt.

Fig. 2 in een aanzicht een andere uitvoeringsvorm van de verhit-tings- en aandrukzone toont.

Fig. 3 een laatste uitvoering toont in een aanzicht van het gebied waar zich de verhittings- en aandrukzone bevindt.

Fig. 4 een temperatuur-tijdsdiagram toont van de metalen plaat bij het passeren van de verhittingszone.

Fig. 1 toont van een inrichting 1 voor het uitvoeren van de werkwijze volgens de onderhavige uitvinding de middelen voor het induktief verhitten, die hierna worden aangeduid met induktoren 2 en 3» die zich bevinden tegenover aandrukrollen 4 en 5· Hierbij wordt de verhittingszone begrensd door het invloedsgebied van de induktoren 2, 3 en de aandrukzone door het invloedsgebied van de aandrukrollen 4, 5· Met behulp van deze inrichting wordt eerst een metalen plaat 6 op de kern-plaat 7 aangebracht ter plaatse van de induktor 2, waarna vervolgens de metalen plaat 8 ter plaatse van de induktor 3 op dezelfde kernplaat 7 wordt gehecht. In dit geval worden de metalen platen 6, 8 en de kernplaat 7 met dezelfde constante snelheid langs de induktoren 2, 3 geleid. De metalen plaat 8 wordt door de induktor 3 op de gewenste temperatuur gebracht. Doordat de metalen plaat 8 met een zekere snelheid langs de induktor 3 beweegt dient voor de verwarming hiertoe over een zekere-lengte in bewegingsrichting de metalen plaat 8 door de induktor 3 te worden bestraald. Om bij een variabele snelheid de verhitting constant te houden, kan bijvoorbeeld een deel van de induktor 3 een hoek maken ten opzichte van het vlak van de kernplaat 7· He afstand tussen de metalen plaat 8 en de induktor 3 kan dan in dat deel worden gevariëerd door de hoek waaronder de metalen plaat de kernplaat 7 nadert te variëren. Zo is de afstand tussen de metalen plaat 8* en de induktor 3 in het voorste gebied hiervan groter dan die tussen de metalen plaat 8 en het voorste gebied van de induktor 3· Door deze grotere afstand is de verhitting in dit gebied geringer, omdat de mate van verhitting omgekeerd evenredig is met de afstand in het kwadraat bij elektromagnetische verhitting. Het variëeren van de hoek kan bijvoorbeeld computer gestuurd plaatsvinden. De induktor 3 verhit nu de metalen plaat 8 in zeer korte tijd tot een temperatuur die boven het smeltpunt van het oppervlak van de kernplaat 7 ligt dat in dit geval de hechtlaag vormt. Vervolgens ondergaat het oppervlak van de kernplaat 7 eveneens in zeer korte tijd een temperatuurverhoging die voldoende is om het oppervlak te doen smelten. Door de snelheid waarmee de temperatuurverhoging plaatsvindt zal het resterende deel van de kernplaat 7 nauwelijks in temperatuur zijn verhoogd waardoor dit deel zijn vaste vorm behoudt. Er is dan ook geen gevaar voor uitpersen van een deel van de kernplaat 7 als de metalen plaat 8 op dat moment op de kernplaat 7 wordt gedrukt door de induk-tor 3 die ia dit geval op een fundering 9 staat en de aandrukrol 5 die een kracht in de richting van de induktor 3 uitoefent. Hierbij kan de aandrukrol 5 aangedreven worden om te roteren waardoor de doorvoer van de verschillende platen wordt gerealiseerd. Ook is het mogelijk dat de aandrukrol 5 vrij roteert terwijl elders in de inrichting de doorvoer van de verschillende platen door de inrichting wordt gerealiseerd. Voor het aanbrengen van de metalen plaat 6 met behulp van de induktor 2 en de aandrukrol 4 geldt hetzelfde als voor de metalen plaat 8 , met dien verstande dat in fig. 1 de afstand tussen de metalen plaat 6 en de induktor 2 in het voorste gebied hiervan groter is dan die tussen de metalen plaat 8 en de induktor 3· Dit kan bijvoorbeeld noodzakelijk zijn als bijvoorbeeld de samenstelling van de oppervlakte laag van de kernplaat 7 waarmee de metalen plaat 6 in contact treedt een ander smeltge-drag vertoont, of dat bijvoorbeeld de dikte van de metalen plaat verschilt van die van de metalen plaat 8 waardoor het verwarmingsgedrag verschilt. De metalen plaat 6 wordt in dit geval op de kernplaat 7 gedrukt door een met een veer 10 bekrachtigde induktor 2 en de aandrukrol 4 die bijvoorbeeld ten opzichte van een fundering is gelagerd. Natuurlijk zijn er ook andere mogelijkheden om een aandrukkracht op te wekken tussen de induktor 2 en de aandrukrol 4 respektievelijk de induktor 3 en de aandrukrol 5· Het is veelal noodzakelijk dat achter de verhittingszone, nadat het metalen plaatmateriaal op het kern- of basismateriaal is gedrukt, deze druk min of meer wordt gehandhaafd totdat de oppervalktelaag voldoende is af gekoeld. Dit is om te voorkomen dat het metalen plaatmateriaal zich direkt na de aandrukzone weer kan verwijderen van het kern- of basismateriaal. In fig. 1 is hiertoe voorzien in onverwarmde aandrukelementen 13, die zijn opgesteld na de induktoren 2, 3.

In fig. 2 zijn de induktoren 2, 3 uitgevoerd als cilindrische rollen. De induktoren 2, 3 vormen nu tegelijkertijd de aandrukmiddelen.

In dit geval worden de metalen platen 6, 8 tegelijkertijd aangebracht op de kernplaat 7· Om de metalen platen 6, 8 in of na verhittingszone onder een hoek ten opzichte van het uittredevlak van de verhittingszone te plaatsen kunnen deze platen bijvoorbeeld over geleidingsrollen 11, 12 worden geleid. Hierdoor wordt veroorzaakt dat de metaalplaten 6, 8 in of na de verhittingszone een richtingsverandering ondergaan. Hierdoor worden plooien ten gevolge van de zeer lokale uitzetting van de metaalplaten verhinderd. Tevens wordt hierdoor veroorzaakt dat bijvoorbeeld de metalen plaat 6 over redelijke lengte wordt bestraald door de induktor 2. Normaal zal deze afstand nl. bijna een lijn zijn, hetgeen onvoldoende gelegenheid biedt om de metalen plaat 6 met behulp van de induktor 2 op te warmen. Door de afgeheelde opstelling raakt de metalen plaat 6 de induktor 2 over een groter omtreksgebied. Om de bestralingslengte tussen de metalen plaat 6 en de induktor 2 te vergroten kan de metalen plaat in de stand die wordt aangeduid met 6' worden gebracht door bijvoorbeeld de geleiderol 11 in de stand 11' te plaatsen. Natuurlijk kan een dergelijke inrichting met enkele wijzigingen ook worden gebruikt om een laminaat te maken bestaande uit één metalen plaat 6 en een basisplaat 7· Voorts kunnen de induktoren 2, 3 worden aangedreven om te roteren zodat zij de doorvoer van de platen verzorgen. Zij kunnen ook vrij roteerbaar zijn terwijl elders in de inrichting de doorvoer van de platen wordt verzorgd. Ook hier worden aandrukelementen 13 gebruikt om totdat de gesmolten hechtlaag voldoende is afgekoeld het metalen plaatmateriaal op het kern- of basisplaatmateriaal gedrukt te houden.

Fig. 3 toont een andere uitvoeringsvoorbeeld van een inrichting waarbij de metalen platen 6, 8 tussen twee induktoren 2, 3 worden geleid en aldaar worden verhit waarna vervolgens deze platen op de kemplaat 7 worden gedrukt met behulp van aandrukmiddelen 4, 5· Achter de induktoren 2, 3 die dienen als verhittings- en aandrukzone zijn aandrukmiddelen 4, 5 geplaatst, die een dubbelbandpers vormen. Hierdoor kan over een zekere lengte in de bewegingsrichting van de platen hierop druk worden uitgeoefend met behulp van bijvoorbeeld luchtdruk, terwijl eveneens met een dergelijke pers over een bepaalde trajektlengte gekoeld kan worden. Natuurlijk zijn ook andere aandrukmiddelen mogelijk. De dubbelbandpers 4, 5 kan bijvoorbeeld ook zijn ingericht om de verhitting te verzorgen. Hiertoe kunnen de voorste rollen (in fig. 3 de linker) zijn uitgevoerd als induktoren. De aandrukelementen 13 zijn dan niet meer noodzakelijk omdat de op het plaatmateriaal 6,7* 8 gedrukte band van de dubbelbandpers 4, 5 deze fuhktie nu geheel alleen kan vervullen.

Bij de inrichting volgens fig. 1-3 bewegen de platen ten opzichte van de inrichting. Het omgekeerde is natuurlijk ook mogelijk. Met een inrichting zoals getoond in fig. 1-3* of een variant ervan die behoort tot het kader van de uitvinding, is het bijvoorbeeld ook mogelijk het laminaat een profiel te geven. Het aldus gevormde laminaat kan vervolgens bijvoorbeeld in stroken worden geknipt of opgerold worden.

Fig. 4 toont de verandering van de temperatuur van een metalen plaat terwijl deze door de verhittingszone wordt gevoerd. Met temperatuur TQ treedt de metalen plaat binnen in de verhittingszone op tijdstip tn. In zeer korte tijd verhit de induktor de temperatuur van de metalen plaat tot T2. Deze temperatuur ligt boven de smelttemperatuur van de hecht-laag die in dit voorbeeld de oppervlaktelaag van de basis- of kernplaat vormt waaraan de metalen plaat zal worden gehecht. Op het tijdstip t^ komt de metalen plaat in contact met de basis- of kernplaat. De temperatuur van de metalen plaat zal daardoor snel dalen, en het is meestal noodzakelijk om met behulp van verhitting de temperatuur van de metalen plaat op T2 te houden. Op tijdstip t2 wordt de verhitting van de metalen plaat beëindigd waardoor de temperatuur van de metalen plaat snel zal dalen en op tijdstip t^ onder de smelttemperatuur van de betreffende oppervlaktelaag van de kernplaat of basisplaat zal dalen. Aldus wordt de oppervlaktelaag met behulp van "shotheating” gesmolten. Deze tijdstippen zijn allen zo kort dat slechts een geringe dikte van de betreffende oppervlaktelaag van de basis- of kernplaat is gesmolten.

Door bijvoorbeeld de verhittingstemperatuur van de metalen plaat op te kiezen, is het mogelijk om gedurende kortere tijd de metalen plaat te verhitten. Een dergelijk trajekt is gestippeld weergegeven in fig. 4. Hierdoor is het mogelijk met grotere snelheden de plaatmaterialen langs de verhittingszone te voeren.

Het dient duidelijk te zijn, dat de onderhavige uitvinding zich niet beperkt tot hetgeen hierboven is beschreven. Kenmerkend voor de uitvinding is, dat bij het hechten van een metalen plaatmateriaal op een kern- of basisplaatmateriaal met behulp van een smeltbare hechtlaag deze laag zo snel wordt verhit en gesmolten, dat het resterende deel van het laminaat, waaronder het kern- of basisplaatmateriaal nog maar nauwelijks in temperatuur is toegenomen. Deze zeer snelle temperatuursverho-ging wordt veroorzaakt door het metalen plaatmateriaal over een beperkt gebied te verhitten met behulp van elektromagnetische verhitting, in het bijzonder induktie.

Claims (11)

1. Werkwijze voor het hechten van metalen plaatmateriaal aan een kern- of basisplaatmateriaal met behulp van een smeltbare hechtlaag, met het kenmerk, dat de genoemde hechtlaag gedurende korte tijd wordt verhit tot een temperatuur die aanmerkelijk boven het smeltpunt ligt, doordat een beperkt deel van het metalen plaatmateriaal door elektromagnetische straling, in het bijzonder induktieve verhitting wordt verwarmd en het metalen plaatmateriaal en het kern- of basisplaatmateriaal in de induktieve verhittingszone of direkt daarachter krachtig op elkaar worden gedrukt, waarbij de voor het smelten van de genoemde hechtlaag noodzakelijke warmte aan het verwarmde deel van het metalen plaatmateriaal wordt onttrokken.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat tenminste de naar het metalen plaatmateriaal toegekeerde oppervlaktelaag van het kern- of basisplaatmateriaal wordt gevormd door de hechtlaag.

3· Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het hechtmateriaal zich op de naar het kern- of basisplaatmateriaal toegekeerde oppervlakte laag van het metalen plaatmateriaal bevindt.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de hechtlaag als een afzonderlijke folie tussen het metalen plaatmateriaal en het basis- of kernmateriaal wordt aangebracht.

5. Werkwijze volgens conclusies 1-4, met het kenmerk, dat het metalen plaatmateriaal op het kern- of basisplaatmateriaal gedrukt wordt gehouden, totdat de hechting is gerealiseerd.

6. Werkwijze volgens conclusies 1-5, met het kenme rk, dat het metalen plaatmateriaal, de hechtlaag en het basis- of kernplaat-materiaal gezamenlijk en met dezelfde snelheid continu langs een induktieve verhittingsinrichting worden geleid.

7. Werkwijze volgens conclusie 1-6, met het kenme rk, dat aan beide zijden van het kernplaatmateriaal metalen plaatmateriaal wordt gehecht, waarbij de dikte van het kernplaatmateriaal groter is dan de dikte van de metalen plaatmaterialen.

8. Werkwijze volgens één der voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat het vlak van het metalen plaatmateriaal in of na de verhittingszone een knik of buiging ondergaat.

9. Inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze volgens conclusie 1 t/m 8, met het kenmerk, dat het middelen omvat voor het elektromagnetisch, in het bijzonder induktief verhitten van het metalen plaatmateriaal en aandrukmiddelen om het metalen plaatmateriaal in of na de verhittingszone op het kern- of basisplaatmateriaal te drukken.

10. Inrichting volgens conclusie 3» met het kenmerk, dat deze middelen omvat om in of na de verhittingszone de metalen plaat onder een hoek ten opzichte van het uittredevlak van de verhittingszone te plaatsen.

11. Inrichting volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de hoek variabel is.