NL8601566A

NL8601566A - Inrichting en registratiedrager voor een optischeschijfgeheugen en een meesterschijfsnij-inrichting.

Info

Publication number: NL8601566A
Application number: NL8601566A
Authority: NL
Original assignee: Hitachi Ltd
Priority date: 1985-06-19
Filing date: 1986-06-17
Publication date: 1987-01-16
Also published as: DE3620301A1; US4949331A; US5084860A; NL193159B; DE3620301C2; NL193159C

Description

* *

863056/AA

Korte aanduiding: Inrichting en registratiedrager voor een optische-schijfgeheugen en een meester-schij fsnij-inrichting.

De uitvinding heeft betrekking op een optische registratiedrager, zoals een optische schijf en een informatieregis-tratie/reproduktie-inrichting voor de optische registratiedrager, en in het bijzonder op een optische registratiedrager, 5 die geschikt is voor het uitvoeren van een stabiele spoorvolg-bewerking en een informatieregistratie/reproduktie-inrichting voor een dergelijke optische registratiedrager. De uitvinding heeft ook betrekking op een meesterschijfsnij-inrichting voor net vormen van een meesterschijf, die geschikt is voor het in 10 massa vervaardigen van een registratiedrager, waarin vooraf een geleidegroef, kopputjes en een putjespatroon voor spoor-volgfoutdetectie gevormd zijn.

Een inrichting voor registratie van informatie in een veld tussen naast elkaar liggende voorgroeven en voor repro-15 duktie van de geregistreerde informatie is voorgesteld in de niet-onderzochte, gepubliceerde Japanse octrooiaanvrage 58-41446. Bij deze inrichting wordt de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor gedetecteerd door gebruik van een 3-vleks spoorvolgservomechanisme. De afwijking van de licht-20 vlek vanaf een spoor kan echter ook gedetecteerd worden door een verandering van een vanaf de geleidegroef afgebogen iichtpatroon. In dat geval ontstaat een probleem, doordat een verschuiving ("offset") optreedt als gevolg van een verandering in de sterkteverdeling van afgebogen licht op een fotode-25 tector, die wordt veroorzaakt door de schuinplaatsing van een registratiedrager, de verplaatsing van de lichtvlek of door andere oorzaken. Middelen voor het verkleinen van een derge-iijke spoorverschuiving zijn toegelicht in bijvoorbeeld de niet-onderzochte gepubliceerde Japanse octrooiaanvrage 30 59-19250 (overeenkomend met de Amerikaanse octrooiaanvrage met serienummer 515.520 en de Europese octrooiaanvrage 83107110.5).

De eerste doelstelling van de uitvinding is het verschaffen van een registratiedrager, die geschikt is voor het ®6S1 5?f i 9 2 corrigeren van een spoorverschuiving, die veroorzaakt is door de schuinplaatsing van een registratiedrager (dat wil zeggen een optische schijf) of door andere oorzaken wanneer informatie optisch geregistreerd wordt in en gereproduceerd wordt van 5 een veld tussen naast elkaar liggende groeven, en een informa-tieregistratie/reproduktie-inrichting voor de hierboven genoemde registratiedrager.

Een tweede doelstelling van de uitvinding is het verschaffen van een meesterschijfsnij-inrichting, die geschikt is 10 voor het vormen van een putjespatroon voor spoorvolgdetectie, een geleidegroef en kopputjes in een meesterschijf zonder fluctuatie van een snijdende lichtbundel.

Voor het bereiken van de eerste doelstelling volgens de uitvinding wordt vooraf een putjespatroon voor detectie van de 15 afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor, zonder beïnvloed te worden door dè schuinplaatsing van een registratiedrager (dat wil zeggen een optische schijf), de verplaatsing van de lichtvlek of andere oorzaken, in de registratiedrager gevormd in posities die liggen op intervallen in een richting waarin 20 de informatie geregistreerd is en gereproduceerd wordt, waarbij een foutloos spoorvolgfoutsignaal intermitterend vanaf het putjespatroon gedetecteerd wordt, een ander spoorvolgfoutsignaal verkregen wordt door gebruik van vanaf een geleidegroef, die vooraf in de registratiedrager gevormd is, afgebo-25 gen licht, en een stabiele, nauwkeurige spoorvolgbewerking uitgevoerd wordt in een breed frequentiegebied vanaf een hoge frequentie tot een lage frequentie door toepassing van de twee spoorvolgf outsignalen.

In een registratiedrager volgens de uitvinding wordt 30 vooraf een geleidegroef, die dient als een optische geleiding en die optisch gedetecteerd kan worden, spiraalvormig of concentrisch gevormd voor registratie van informatie in een veld tussen naast elkaar liggende groeven langs deze groeven. De middenlijn van een registratiespoor is daardoor gelijk aan 35 de middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven. Verder wordt een putjespatroon voor het detecteren van de werkelijke afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor zonder üeïnvloeding van de schuinplaatsing van de registratiedrager, 88015 S 6 * * 3 de verplaatsing van de lichtvlek of andere oorzaken in de registratiedrager gevormd in posities, die op intervallen langs de groef liggen, in de vorm van de oneffenheid van het oppervlak van de registratiedrager. Met andere woorden: het 5 putjespatroon heeft een fasestructuur. Verder is elk van de registratiesporen verdeeld in een aantal sectoren, die elk een kopveld hebben, waarin een kopsignaal met een sectormerk, adresinformatie en synchronisatie-informatie geregistreerd wordt, en een registratieveld waarin door een gebruiker data 10 geregistreerd wordt. Het kopsignaal wordt geregistreerd in een veld tussen naast elkaar liggende geleidegroeven in de vorm van putjes, die de oneffenheid van het oppervlak van het veld aangeven. In het registratieveld wordt op verschillende wijzen in overeenstemming met de eigenschappen van een registratie-15 laag van de registratiedrager data geregistreerd. Voor het vormen van een putjespatroon dat geschikt is voor detectie van de echte afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor, wordt het eerste gedeelte van een putjespatroon gevormd in de geleidegroef in posities op zodanig intervallen dat het eerste 20 gedeelte dezelfde middenlijn heeft als die van de geleidegroef en een andere optische eigenschap heeft dan de geleidegroef.

De eerste gedeelten van naast elkaar liggende geleidegroeven zijn zodanig aangebracht dat zij elkaar gezien in een radiale richting niet overlappen. Het eerste gedeelte kan een spiegel-25 vormig oppervlakgedeelte zijn, dat verkregen is door het onderbreken van de geleidegroef, een faseputje (namelijk een putje met een fasestructuur) met een andere breedte dan de geleidegroef, en een faseputje met een andere diepte dan de geleidegroef. Wanneer de lichtvlek, die de middenlijn tussen 30 naast elkaar liggende geleidegroeven volgt, door een paar putjespatronen, die elk door het eerste gedeelte gevormd worden, passeert, verandert de vanaf de geleidegroeven gereflecteerde hoeveelheid licht alsof de geleidegroeven gefluctueerd zouden zijn. Door gebruik van het eerste gedeelte kan 35 de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor gedetecteerd worden zonder beïnvloed te worden door de spoorverschuiving, die veroorzaakt wordt door de schuinplaatsing van de registratiedrager of de verplaatsing van de lichtvlek. Verder kan het 6601566 t> * 4 tweede gedeelte, met een andere optische eigenschap dan de geleidegroef, op een tussen de eerste gedeelten geschoven (sandwiched) veld langs de middenlijn van het veld gevormd zijn. Het op deze wijze in een spoor gevormd putjespatroon 5 heeft een tegengestelde polariteit aan het in het volgende spoor gevormde putjespatroon, zodat een merk voor het aangeven van welk van de rechter en linker eerste gedeelten het eerst door de lichtvlek bestraald wordt langs de middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven gevormd wordt, zodat het 10 merk een andere optische eigenschap heeft dan de geleidegroef. Verschillende soorten putjespatronen, die geschikt zijn voor detectie van de werkelijke afwijking van de lichtvlek vanaf het midden van een spoor, zullen hierna in detail toegelicht worden.

15 Een optische schijfinrichting volgens de uitvinding maakt gebruik van een registratiedrager met een geleidegroef en de hiervoor genoemde op intervallen langs de geleidegroef gevormde putjespatronen, en omvat middelen voor het detecteren van het eerste spoorvolgfoutsignaal, gebaseerd op het van de 20 geleidergroef afgebogen licht en middelen voor detectie van het tweede spoorvolgfoutsignaal vanaf de putjespatronen, die gevormd zijn met intervallen langs de geleidergroef, voor het vormen van een spoorvolgservostelsel met gebruik van de eerste en tweede spoorvolgfoutsignalen voor het daarbij corrigeren 25 van de spoorvolgverschuiving als gevolg van het schuin plaatsen van de registratiedrager of de verplaatsing van een lichtvlek. De optische schijfinrichting kan daardoor informatie registreren, reproduceren en wissen in respectievelijk van een veld, dat tussen naast elkaar liggende geleidegroeven 30 gebracht is, waarbij een stabiele, nauwkeurige spoorvolgbewer-king uitgevoerd wordt.

Voor het bereiken van de tweede doelstelling volgens de uitvinding wordt een meesterschijfsnij-inrichting verschaft voor het vormen van de meesterschijf van een registratiedrager 35 volgens de uitvinding, waarbij een laserbundel voor het vormen van kopputjes en een andere laserbundel voor het vormen van de geleidegroef tegelijk invallen op een focusseringslens en onafhankelijk van elkaar gemoduleerd worden. Het eerste »4 Λ Λ J !" Λ Λ W. A Ji 1 Λ .5¾ » v J i v v w «? £ 5 gedeelte van het putjespatroon voor het detecteren van de werkelijke afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor heeft dezelfde middenlijn als die van de geleidegroef, en kan daardoor alleen gevormd worden door modulatie van de intensi-5 teit van de laserbundel voor het vormen van de geleidegroef. Verder wordt het tweede gedeelte van het genoemde putjespatroon aangebracht langs de middenlijn van een veld, dat tussen naast elkaar liggende geleidegroeven (dat wil zeggen de middenlijn van een spoor) gevoegd is, en kan daardoor alleen 10 gevormd worden door modulatie van de intensiteit van de laserbundel voor het vormen van de kopputjes. Het hiervoor genoemde putjespatroon kan daardoor in een meesterschijf gevormd worden zonder fluctuatie van de laserbundels op hetzelfde moment als de geleidegroef en de kopputjes in de 15 meesterschijf gevormd worden. Hierdoor kan een registratiedra-ger met een geleidegroef, kopputjes en een putjespatroon voor detectie van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor, in overeenstemming met de uitvinding, uitgaande van de hierboven genoemde meesterschijf door middel van bekende kopieer-20 technieken in massa vervaardigd worden.

De uitvinding wordt toegelicht met de hierna volgende beschrijving van de figuren. In de figuren toont:

Figuren la en 1b de structuur van een registratiedrager, waarbij figuur la een perspectivisch aanzicht is van een 25 gedeelte van een registratielaag van de registratiedrager, en figuur 1b een bovenaanzicht is, dat een positionele relatie toont tussen een geleidegroef, een kopputje en een dataputje, die in de registratiedrager gevormd zijn;

Figuur 2 een bovenaanzicht van een voorbeeld van een 30 putjespatroon, dat vooraf in een registatiedrager volgens de uitvinding gevormd is voor detectie van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor;

Figuren 3a, 3b en 3c bovenaanzichten van voorbeelden van een putjespatroon, dat vooraf in een registratiedrager volgens 35 de uitvinding op een fluctuerende wijze gevormd is voor detectie van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor;

Figuren 4a tot en met 6d bovenaanzichten, die voorbeelden tonen van een putjespatroon, dat vooraf gevormd is in een

86Ö15SS

*· 6 registratiedrager volgens de uitvinding zonder fluctuatie, voor het detecteren van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor, waarbij de figuren 4a tot en met 4d een geval tonen, waarbij het eerste gedeelte van het putjespatroon 5 gevormd is langs de middenlijn van de geleidegroef, zodat de eerste gedeelten in naast elkaar liggende geleidegroeven elkaar gezien in een richting loodrecht op de geleidegroeven niet overlappen, de figuren 5a tot en met 5d een geval tonen, waarbij, extra bij de langs de middenlijn van de geleidegroe-10 ven gevormde eerste gedeelten, het tweede gedeelte van het putjespatroon gevormd is in een gebied tussen ("sandwiched") de eerste gedeelten in naastliggende groeven, langs de middenlijn van het hiervoor genoemde gebied, en de figuren 6a tot en met 6d een geval tonen, waarbij het eerste gedeelte van het 15 putjespatroon gevormd is in een gebied, waarin de geleidegroef zodanig onderbroken is, dat het eerste gedeelte met de geleidegroef verbonden is;

Figuur 7 een blokschema van een uitvoeringsvorm van een meesterschijfsnij-inrichting volgens de uitvinding; 20 Figuren 8a en 8b tijdsdiagrammen, die voorbeelden tonen van de werking van de uitvoeringsvorm van figuur 7?

Figuren 9a en 9b tijdsdiagrammen, die andere voorbeelden tonen van de werking van de uitvoeringsvorm van figuur 7;

Figuur 10 een schema van een uitvoeringsvorm van een 25 optische schijfinrichting volgens de uitvinding;

Figuren 11 en 12 blokschema's van uitvoeringsvormen van een spoorvolgfoutdetectieketen, die gebruikt wordt voor een registratiedrager volgens de uitvinding;

Figuur 13 een golfvormdiagram dat in de keten van figuur 30 12 verkregen golfvormen toont;

Figuur 14 een blokschema van een andere uitvoeringsvorm van een spoorvolgfoutdetectieketen, die gebruikt wordt voor een registratiedrager volgens de uitvinding;

Figuur 15 een blokschema van de inrichtring van een 35 spoorvolgfoutdetectiestelsel, dat gebruikt wordt voor een registratiedrager volgens de uitvinding;

Figuur 16 een grafiek, dat de versterking/frequentieka-rakteristiek van het stelsel van figuur 15 toont; 8601566 7

Figuur 17 een blokschema van een andere uitvoeringsvorm van een optische schijfinrichting volgens de uitvinding;

Figuur 18 een blokschema ter toelichting van een spoor-volgbesturingsstelsel; 5 Figuur 19 een blokschema van weer een andere uitvoerings vorm van een spoorvolgfoutdetectieketen, die gebruikt wordt voor een registratiedrager volgens de uitvinding;

Figuur 20 een diagram, dat een spoorstructuur toont met zowel het putjespatroon van figuur 6a en het putjespatroon van 10 figuur 6b, en signalen die, uitgaande van spoorstructuur, met de keten van figuur 19 verkregen worden;

Figuur 21 een blokschema, dat in detail de werking toont van de spoorvolgfoutdetectieketen van figuur 19 met gebruik van overdrachtsfuncties.

15 De uitvinding zal hierna in detail toegelicht worden voor uitvoeringsvormen daarvan.

De figuren la en 1b tonen een uitvoeringsvorm van een registratiedrager, waarop de uitvinding van toepassing is, waarbij figuur la op grote schaal een aanzicht toont van de 20 registratielaag van de registratiedrager, en figuur lb een bovenaanzicht toont van de positionele relatie tussen een geleidegroef, een kopputje en een dataputje, die in de registratiedrager gevormd zijn. Een in figuur la getoonde registratielaag 4 is gevormd op een schijfvormig doorschijnend sub-25 straat en is, wanneer nodig, bedekt met een beschermingslaag. Via het doorschijnend substraat valt licht op de registratielaag 4. Nu wordt als voorbeeld een magneto-optische schijf onderzocht. Deze schijf is voorzien van een registratielaag ' met een dikte van ongeveer 100 nm en bestaat in hoofdzaak uit 30 een legering van Tb - Fe voor het vormen van een loodrecht magnetiseerbare laag. In deze registratielaag wordt informatie geregistreerd in de vorm van een combinatie van een naar boven gerichte magnetisatie en naar beneden gerichte magnetisatie.

Een geleidegroef 1 is vooraf spiraalvormig of concentrisch 35 zodanig in de registratielaag 4 gevormd dat de steek van de geleidegroef bijvoorbeeld gelijk is 1,6 μτη. De doorsnede van de geleidegroef 1 heeft in hoofdzaak een driehoekige vorm en de optische diepte van de groef 1 is ongeveer gelijk aan }l/8 6601566.

8 (waarin λ de golflengte van een reproducerende laserbundel is). Het blootgestelde oppervlak van de geleidegroef 1 heeft een hoger oppervlakteruisniveau dan een tussen naastliggende groeven geklemd ("sandwiched”) veld, waardoor in het veld 5 informatie geregistreerd wordt in de vorm van een magnetisch domein 3. Een omwenteling van de geleidegroef 1 is, wanneer nodig, verdeeld in een aantal sectors, en elke sector is vooraf voorzien van een sectormerk voor aanduiding van de kop van de sector, adresinformatie met een spoornummer en een 10 sectornummer voor identificatie van de sector, en, wanneer nodig, synchronisatie-informatie. Een dergelijk kopsignaal is gevormd in het tussen geleidegroeven geklemd veld in de vorm van faseputjes (namelijk putjes met een fasestructuur) 2 als getoond in figuur lb, daar het veld met een lichtvlek wordt 15 gevolgd. De optische diepte van de putjes 2 is bijna gelijk aan een/vierde van de golflengte van de reproducerende laserbundel. Een magneto-optische schijf, waarin vooraf de kopput-jes gevormd zijn in een tussen naastliggende geleidegroeven geklemd veld, is voorgesteld in de Amerikaanse octrooiaanvrage 20 685.123.

In het geval waarin elk van de sporen, waarvan de steek gelijk is aan 1,6 um gevolgd wordt met een lichtvlek met een diameter van ongeveer 1,8 um, valt de lichtvlek op de naastliggende geleidegroeven, waardoor het interferentiepatroon 25 tussen het afgebogen licht van de nulde orde en het afgebogen licht van de eerste orde op een fotodetector met twee opnemers optreedt. Wanneer de lichtvlek nauwkeurig op het spoor gelokaliseerd wordt, is het interferentiepatroon symmetrisch ten opzichte van het spoor. Wanneer het midden van de lichtvlek 30 van de middenlijn van het spoor afwijkt, wordt het interferentiepatroon asymmetrisch, waardoor het verschil tussen de uitgangssignalen van de twee opnemers van de fotodetector ongelijk nul is. Dit verschil komt overeen met de afwijking van de lichtvlek vanaf het spoor. Een dergelijke spoorvolg-35 foutdetectiewerkwijze wordt balanswerkwijze genoemd. Bij deze detectiewerkwijze wordt het interferentiepatroon op de fotodetector verplaatst door de schuinplaatsing van de registratie-drager of de verplaatsing van de lichtvlek. Daardoor wordt een 8601538 ·» < 9 verschuiving (’'offset") opgewekt tussen de uitgangssignalen van de twee opnemers, waardoor een fout optreedt.

De hoofdfrequentiecomponent van de schuinplaatsing van de registratiedrager en de verplaatsing van de lichtvlek, die elk 5 de genoemde verschuiving veroorzaken, is de rotatiefrequentie van de registratiedrager. Daarom moet een foutloos spoorvolg-foutsignaal voor correctie van de genoemde verschuiving gedetecteerd worden met een frequentie die tweemaal zo hoog of hoger is dan de rotatiefrequentie van de registratiedrager.

10 Het gedetecteerde signaal wordt echter gebruikt als bestu-ringssignaal in een spoorvolgbewerking, en bij een zodanig bewerking ontstaat onvermijdelijk een naijling. Het is daarom nodig om de bemonsteringsfrequentie van het foutloos spoor-volgfoutsignaal vijfmaal zo hoog of hoger te kiezen dan de 15 rotatiefrequentie van de registratiedrager. Daarom moeten vijf of meer gedeelten, elk voor detectie van het foutloos spoor-volgfoutsignaal, op een spoor (corresponderend met de omtrek van de registratiedrager) met regelmatige intervallen aangebracht worden.

20 Voor dergelijke gedeelten is een kopveld geschikt. Er zal nu een toelichting volgen voor een geval, waarbij een putjes-patroon voor het opwekken van een foutloos spoorvolgfoutsignaal in het kopveld gevormd wordt. Het genoemde putjespatroon kan echter op elke plaats gevormd worden, mits daarbij het 25 voordeel volgens de uitvinding verkregen wordt.

Figuur 2 toont een uitvoeringsvorm van een registratiedrager, waarin met intervallen langs een spoor putjespatronen gevormd zijn voor detectie van een foutloos spoorvolgfoutsignaal. In detail toont figuur 2 een gedeelte van een kopveld 30 van de uitvoeringsvorm. In figuur 2 zijn de naast elkaar liggende geleidegroeven 1 in corresponderende gedeelten onderbroken en is een putje 5 voor detectie van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor door middel van de heterodyne detectiewerkwijze tussen de gedeelten waar geleidegroeven 1 35 onderbroken zijn zodanig gevormd, dat de middenlijn van het putje 5 op de middenlijn tussen de genoemde gedeelten geplaatst is. Net als het kopputje 2 heeft het putje 5 een fasestructuur. De rand van het putje 5 ligt op afstand van de 86 0 1 5 δ 6 10 rand van de onderbroken geleidegroef 1, zodat een afgebogen patroon, dat verkregen wordt wanneer een lichtvlek de rand van het putje 5 bereikt, beïnvloed wordt door de rand van de onderbroken geleidegroef 1. Overigens wordt een optische 5 schijf (dat wil 'zeggen de registatiedrager) in de met een pijl aangegeven richting verplaatst. Met andere woorden: de lichtvlek beweegt langs de middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven van links naar rechts. Dezelfde verplaatsing als hiervoor genoemd zal in de hiernavolgende uitvoeringsvor-10 men gemaakt worden. In de onderhavige uitvoeringsvorm wordt het putje 5 gevormd aan het einde van het veld. Het putje 5 kan echter bij de kop of in het midden van het kopveld gevormd worden.

De figuren 3a tot en met 3c tonen andere uitvoeringsvor-15 men van een registratiedrager volgens de uitvinding. In de uitvoeringsvorm van figuur 3a zijn putjes 6 en 7 met dezelfde vorm zodanig gevormd aan weerszijden van een middenlijn 8 tussen naast elkaar liggende geleidegroeven 1, dat de middenlijn van elk van de putjes 6 en 7 op afstand van de middenlijn 20 8 ligt met een afstand A in een radiale richting, en de putjes 6 en 7 elkaar, gezien in radiale richting (dat wil zeggen: een richting loodrecht op een richting waarin informatie geregistreerd en gereproduceerd wordt) niet overlappen.

Het verdient de voorkeur dat de optische diepte van elk van de 25 putjes 6 en 7 gelijk gemaakt wordt aan die van het kopputje 2 (namelijk λ/4). in figuur 3a kan een spiegelachtig oppervlak tussen de putjes 6 en 7 gevormd zijn. Volgens de onderhavige uitvoeringsvorm kan het foutloos spoorvolgfoutsignaal gedetecteerd worden door de fluctuatiedetectiewerkwijze met gebruik 30 van de putjes 6 en 7. Om te voorkomen dat het genoemde signaal beïnvloed wordt door de geleidegroef 1, wordt de geleidegroef met regelmatige intervallen onderbroken en worden de putjes 6 en 7 gevormd tussen gedeelten, waar naast elkaar liggende geleidegroeven onderbroken zijn. Het verdient ook de voorkeur 35 om de positionele relatie tussen de putjes 6 en 7 en de randen van de onderbroken geleidegroeven zodanig in te stellen dat, wanneer een lichtvlek de rand van elk van de putjes 6 en 7 bereikt of verlaat, het genoemde signaal niet door de geleide- 8801585 11 groeven beïnvloed wordt. In een geval echter waarbij slechts een continue geleidegroef door een groefsnij-inrichting gevormd kan worden, kan een niet-onderbroken geleidegroef gebruikt worden. Het verdient ook de voorkeur om de putjes 6 5 en 7, gezien in radiale richting zodanig van elkaar te scheiden, dat, wanneer de lichtvlek op tenminste een gedeelte van een van de putjes 6 en 7 ligt, het andere putje niet door de lichtvlek bestraald wordt. Verder verdient het in verband met de signaal-ruisverhouding de voorkeur om de afmeting Δ bijna 10 gelijk te maken aan een vierde van de spoorsteek. Bij de uitvoeringsvorm van figuur 3b wordt een voor-gefluctueerd ("pre-wobbled") patroon gebruikt. Dat wil zeggen, dat naast elkaar liggende geleidegroeven V vooraf gefluctueerd worden in een positie, corresponderend met een deel van het kopveld 15 (bijvoorbeeld een spleetgedeelte) over een kleine afstand A , waardoor een tussen naastliggende geleidegroeven geklemd veld in feite vooraf gefluctueerd wordt. Bij de uitvoeringsvorm van figuur 3c zijn naast elkaar liggende geleidegroeven 1 gefluctueerd op een plaats, corresponderend met een kopveld in een 20 van de opwaartse en neerwaartse richtingen en zijn op een andere plaats gefluctueerd in overeenstemming met het volgende kopveld in de andere richting voor het detecteren van de afwijking van een lichtvlek vanaf een spoor door gebruik van signalen, die op de twee plaatsen verkregen worden.

25 Bij de uitvoeringsvormen van de figuren 3a tot en met 3c moet een lichtbundel gefluctueerd worden wanneer de putjes 6 en 7 of de geleidegroef 1' door de lichtbundel gevormd wordt. In de volgende uitvoeringsvorm kan een foutloos spoorvolgfout-detectiesignaal gedetecteerd worden van een putjespatroon, dat 30 niet gefluctueerd is. De uitvoeringsvorm van figuur 4a zal hierna toegelicht worden. In figuur 4a is een gedeelte 9 met een andere optische eigenschap dan de geleidegroef 1 zodanig in posities met regelmatige intervallen gevormd, dat de middenlijn van het gedeelte 9 samenvalt met die van de gelei-35 degroef 1 en de gedeelten 9 van naast elkaar liggende geleidegroeven 1 elkaar niet overlappen, gezien in een radiale richting, dat wil zeggen in een richting loodrecht op een richting, waarin informatie geregistreerd en gereproduceerd 8801558 12 wordt. Wanneer dan de lichtvlek, die de middenlijnen tussen naast elkaar liggende geleidegroeven volgt, de genoemde gedeelten 9 passeert, verandert de lichthoeveelheid vanaf het spoor alsof elk van de geleidegroeven gefluctueerd was. Verder 5 wordt een merk 10 voor indicatie, van welk van de rechter- en linkergeleidegroeven het eerst met de lichtvlek bestraald wordt, vooraf tussen naastliggende geleidegroeven gevormd om aan de voorzijde van de genoemde gedeelten 9 aanwezig te zijn. Het merk 10 kan uitgedrukt worden met het al of niet aanwezig 10 zijn van een gespecificeerd putje of kan uitgedrukt worden door de lengte van een gespecificeerd putje in een omtreks-richting. Het gedeelte 9 met de andere optische eigenschap dan de geleidegroef 1 kan een spiegelachtig oppervlakgedeelte hebben, dat verkregen wordt door onderbreking van de geleide-15 groef 1 (zoals getoond in figuur 4b). Verder, als getoond in figuur 4c, kan het gedeelte 9 een dik (of dun) gedeelte zijn, dat verkregen wordt door vergroting (of verzwakking) van de intensiteit van een lichtbundel voor het vormen van de geleidegroef 1. Als alternatief kan, zoals getoond in figuur 4d, de 20 diepte van de geleidegroef groter of kleiner dan in het gedeelte 9 gemaakt worden. Overigens wordt bij de figuren 4a tot en met 4d een optische schijf (dat wil zeggen een regis-tratiedrager) verplaatst in een met een pijl aangegeven richting.

25 In de uitvoeringsvormen van de figuren 4a tot en met 4d is de effectieve fluctuatiegrootte van de geleidegroef gelijk aan de helft van de spoorsteek, waardoor de detectiegevoelig-heid voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor laag is. Dit probleem kan opgelost worden door 30 middel van een in figuur 5a getoonde uitvoeringsvorm. Volgens figuur 5a worden de geleidegroeven 1 onderbroken met intervallen en worden vier putjes 50 tot en met 53 zodanig gevormd in een gebied, dat bepaald wordt door de onderbroken gedeelten van een paar naast elkaar liggende geleidegroeven, dat de 35 eerste putjes 50 en 53 op de middenlijnen van de naastliggende geleidegroeven 1 aangebracht zijn, de tweede putjes 51 en 52 op de middenlijn tussen de naastliggende geleidegroeven 1 aangebracht zijn, de putjes 50 en 51 elkaar, gezien in een 8 a 0 1 5 S 8 13 radiale richting overlappen, en de putjes 52 en 53 elkaar, gezien in een andere radiale richting overlappen. Een door de putjes 50 en 51 veroorzaakte verandering in de hoeveelheid gereflecteerd licht, wordt dan groot en maximaal wanneer het 5 midden van een lichtvlek tussen de geleidegroef 1 en de middenlijn 8 tussen de naastliggende geleidegroeven gebracht wordt. De detectiegevoeligheid voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor wordt daardoor sterk verbeterd. Verder kan bij de uitvoeringsvormen van de 10 figuren 4c en 4d het tweede putje gevormd worden op de middenlijn 8 tussen naastliggende geleidegroeven, zodat de combinatie van de gedeelten 9 en het tweede putje de effectieve fluctuatiegrootte optimaal maakt.

Bij een in figuur 5b getoonde uitvoeringsvorm wordt het 15 eerste putje 56 gevormd op de middenlijn van een van de naast elkaar liggende groeven en het tweede putje 54 wordt op de middenlijn 8 tussen naast elkaar liggende groeven gevormd, zodanig dat een driehoeksvorm of trapeziumvorm bepaald wordt door de putjes 54 en 56, die ten opzichte van de middenlijn 8 20 asymmetrisch is. Verder wordt een dergelijke vorm bepaald door het eerste putje 55 en het tweede putje 57. Hierbij worden de eerste putjes 55 en 56 zodanig gelokaliseerd, dat de putjes 55 en 56 elkaar gezien in radiale richting niet overlappen. De afwijking van de meetkundige plaats (locus) van het midden van 25 een lichtvlek op een spoor vanaf de middenlijn 8 kan dan gedetecteerd worden door vergelijking van een golfvorm van een signaal, dat verkregen wordt op het moment dat de lichtvlek door een putjesgroep A (gevormd door de putjes 54 en 56) gaat met een golfvorm van een signaal, dat verkregen wordt op een 30 moment dat de lichtvlek door een putjesgroep B (gevormd door de putjes 55 en 57) gaat. Dat wil zeggen dat de genoemde afwijking gedetecteerd kan worden door vergelijking van die amplituden van twee van de putjesgroepen A en B verkregen signalen, die geschikt bemonsterd zijn, of door vergelijking 35 van de breedte van een puls die verkregen is door afsnijding van een van de genoemde signalen bij een signaalniveau met de breedte van een andere puls, die verkregen is door afsnijding van het andere signaal bij het genoemde signaalniveau.

860153c > *» 14

Een in figuur 5c getoonde uitvoeringsvorm is gebaseerd op dezelfde gedachte als voor de uitvoeringsvorm van figuur 5b.

In figuur 5c is een driehoeksvorm of trapeziumvorm gevormd door een putjesgroep C met de putjes 58, 59 en 60 en wordt een 5 soortgelijke driehoeksvorm of trapeziumvorm gevormd door een putjesgroep D met de putjes 61, 62 en 63, maar met tegengestelde richting aan de door de putjesgroep C gevormde driehoeksvorm of trapeziumvorm. Net als de uitvoeringsvorm van figuur 5b, kan een spoorvolgfoutsignaal verkregen worden door 10 het met elkaar vergelijken van de van de putjegroepen C en D verkregen signaalgolfvormen. Overigens kunnen de putjes 60 en 61 uit de uitvoeringsvorm van figuur 5c weggelaten worden.

Een in figuur 5d getoonde uitvoeringsvorm heeft signaal-veranderende gebieden, die overeenkomen met de omgekeerde 15 uitvoeringen van de signaalveranderende gebieden, als aanwezig in de uitvoeringsvorm van figuur 5c. Met andere woorden: een door de randen van putjes 64 tot en met 69 bepaald driehoekig gebied werkt als de putjesgroep C van figuur 5c en een door de randen van putjes 61 tot en met 72 bepaald driehoekig gebied 20 werkt als de putjeshoek D van figuur 5c.

Bij de uitvoeringsvormen van de figuren 5a tot en met 5d worden de geleidegroeven in het spoorvolgfoutdetectiegebied discontinu gemaakt. Ter vermijding van een probleem dat ontstaat bij sommige foutdetectiewerkwijzen, dat wil zeggen: 25 een probleem dat discontinue gedeelten van de geleidegroef werken als een externe verstoring voor een spoorvolgfoutsignaal, kan de geleidegroef echter continu gemaakt worden. De optische diepte van een putjespatroon voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor wordt bijvoor-30 beeld gelijk gemaakt aan λ/4. Het putjespatroon kan dan optisch van de geleidegroef onderscheiden worden.

Bij de vorige uitvoeringsvormen is de toelichting gegeven voor slechts een paar naast elkaar liggende geleidegroeven en een daartussen gevormd veld. Een paar naast elkaar liggende 35 velden heeft echter een geleidegroef gemeenschappelijk en een ander putjespatroon treedt op bij geleidegroeven aan weerszijden van een veld. Putjespatronen in naastliggende geleidegroeven en velden zullen daarom hierna toegelicht worden. Putjes- D U * o ö s 15 patronen worden gevormd om symmetrisch ten opzichte van de middenlijn van de geleidegroef te zijn. Het putjespatroon van een van de naastliggende velden zal dan een omgekeerde uitvoering zijn van het putjespatroon van het andere veld. Om de 5 polariteit van een gedetecteerde spoorvolgfout vast te stellen, is het nodig om te weten hoe een putjespatroon gevormd is op een veld dat nu door een lichtvlek gevolgd wordt. Daarom is het merk 10 voor het aangegeven van de rangschikking van een putjespatroon zodanig op de middenlijn van een veld gevormd, 10 dat het aan de voorzijde van het putjespatroon geplaatst is.

De figuren 6a tot en met 6b tonen andere uitvoeringsvormen van een registratiedrager, waarin een putjespatroon voor het detecteren van een foutloos spoorvolgfoutsignaal discreet gevormd wordt. In deze uitvoeringsvormen wordt de geleidegroef 15 bij elk kopveld zodanig onderbroken, dat het onderbroken gedeelte een spiegelachtig oppervlaktegedeelte 75 vormt en de gedeelten 75 bij naastliggende geleidegroeven elkaar, gezien in een radiale richting niet overlappen. Dat gedeelte 76 van een van de naastliggende geleidegroeven, dat tegenover het 20 spiegelachtige oppervlaktegedeelte 75 bij de andere geleidegroef ligt, is het eerste faseputje met een diepte van %/A voor het verbeteren van het signaalniveau van een signaal, dat verkregen wordt van het putjespatroon en voor het verbeteren van de detectiegevoeligheid voor het detecteren van de afwij-25 king van de lichtvlek vanaf een spoor. Verder kan het tweede faseputje 77, dat de vorm van een strook kan hebben en midden-putje genoemd wordt, gevormd worden in een veldgedeelte, dat aanwezig is tussen een paar eerste faseputjes 76. De uitvoeringsvormen van de figuren 6a en 6c omvatten niet het midden-30 putje 77, maar de uitvoeringsvormen volgens de figuren 6b en 6d omvatten het middenputje 77, dat een diepte d heeft (waarbij 0 < d < λ/4). In deze uitvoeringsvormen zijn de naast elkaar liggende sporen verschillend met een putjespatroon gerangschikt en hebben een tegengestelde polariteit van het 35 spoorvolgfoutsignaal. Om met deze problemen om te kunnen gaan, is een polariteitsmerker 10 met een diepte van /1/4 voor het verkrijgen van een maximale modulatiegraad op elk ander spoor gevormd, De polariteitsmerker 10 kan aangebracht zijn in een a s o 15 ö s 16 spleetveld, dat aanwezig is tussen het kopveld en het regis-tratieveld, zoals getoond in de figuren 6a en 6b, of kan aangebracht zijn in het putjespatroon, zoals getoond in de figuren 6c en 6d. In beide gevallen wordt hetzelfde resultaat 5 verkregen. De uitvoeringsvormen van de figuren 6c en 6d worden in de lengte van het eerste faseputje 76 kleiner gemaakt dan de uitvoeringsvormen van de figuren 6a en 6b voor het verschaffen van de polariteitsmerker 10 in een middengebied tussen naastliggende eerste faseputjes 76. De in de figuren 5a 10 tot en met 5d en 6a tot en met 6d getoonde putjespatronen komen overeen met de detectiewerkwijze met voorafgaande fluctuatie met gebruikmaking van een fluctuatieafstand ά gelijk aan p/2 (waarbij p een spoorsteek aangeeft). Bij de detectiewerkwijze met voorfluctuatie, wanneer de fluctuatieaf-15 stand ^ gelijk aan p/4 gemaakt wordt, wordt de detectiegevoe-ligheid voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor maximaal. Om een putje vanaf een voorafbepaalde positie over een afstand p/4 te laten afwijken is het echter nodig om twee signalen met verschillende frequenties 20 asynchroon naar een akoestisch-optische modulator/afbuiger te voeren voor het daarbij afbuigen van een lichtbundel. Een snij-inrichting voor het vormen van een zodanig putjespatroon wordt daardoor ingewikkeld. In een geval waarbij de informatie geregistreerd wordt in een tussen naast elkaar liggende 25 groeven gevormd veld, wordt de middenlijn van een voorgefluc-tueerd putjespatroon opgevat als de middenlijn van een spoor, waardoor het nodig is om de middenlijn van het vooraf gefluctueerde putjespatroon ten opzichte van de middenlijn van de geleidegroef nauwkeurig te lokaliseren. De in de figuren 5a 30 tot en met 5d en 6a tot en met 6d getoonde putjespatronen hebben een iets mindere gevoeligheid voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor tot het voorge-fluctueerde putjespatroon, maar kunnen slechts gevormd worden door modulatie van de intensiteit van een laserbundel met een 35 akoestisch-optische modulator. Verder kan de middenlijn van de geleidegroef van elk van deze putjespatronen gedetecteerd worden. Daarom, zelfs wanneer een op een veld gevormd kopveld iets van de middenlijn van een spoor afwijkt, kan informatie 8601566 17 op de middenlijn van het spoor geregistreerd worden.

Hierna volgt een toelichting voor een meesterschijfsnij-inrichting voor het vervaardigen van de meesterschijf van een registratiedrager volgens de uitvinding.

5 Figuur 7 toont een uitvoeringsvorm van een meesterschijf- snij-inrichting volgens de uitvinding. Volgens figuur 7 valt een door een argonlaser 11 uitgezonden lineair gepolariseerde laserbundel op een modulator 12, waarbij de intensiteit van de laserbundel zodanig gemoduleerd wordt dat deze evenredig is 10 met een straal tussen een laserbundel ontvangend punt op een glazen schijf 23, dat bedekt is met een fotoresistlaag en de middenas van de glazen schijf 23. De laserbundel vanaf de modulator 12 wordt door een bundelsplitser 13 in twee delen verdeeld, waarbij het ene deel door een optische modulator 17 15 omgezet wordt in een pulserende laserbundel in overeenstemming met een kopputjes vormend signaal, en daarna wordt het polari-satievlak over 90° gedraaid door een halve-golflengteplaat 27. De lineair gepolariseerde laserbundel vanaf de halve-golflengteplaat 27 heeft een polarisatievlak dat parallel aan het 20 papier van figuur 7 loopt en gaat door een polarisatiebundel-splitser 19. Het andere deel van de bundelsplitser 13 wordt door een optische modulator 24 intermitterend gemaakt om de geleidegroef 1 op een gewenste wijze te onderbreken. De lineair gepolariseerde laserbundel, dat de optische modulator 25 24 gepasseerd heeft, wordt door de polarisatiebundelsplitser 19 gereflecteerd. Twee laserbundels vanaf de polarisatiebundelsplitser 19 vormen daartussen een kleine hoek. Deze laserbundels gaan door een collimatorlens 20 en worden dan door een focusseringslens 22 gefocusseerd op de fotoresistlaag van de 30 glazen schijf 23. Overigens geven verwijzingscijfers 16, 18 en 21 reflecterende spiegels aan. Hierna wordt een geval onderzocht, waarbij de spoorsteek gelijk gemaakt wordt aan 1,6 urn en de focusseringslens 22 een numerieke apparatuur van 0,9 heeft. Om het kopputje 2 in een hoofdzakelijk middelste gebied 35 van een veld te vormen, is het nodig om de hoek tussen twee op de focusseringslens 22 invallende laserbundels bijna gelijk aan 0,02° te maken. Deze hoek wordt gevormd door de laserbundel vanaf de optische modulator 24 met een prisma 25 af te 8601 566 18 buigen. Wanneer de invalhoek van de laserbundel vanaf de optische modulator 17 op de focusseringslens 22 en de vergro-tingsfactor van de lens 20 bekend zijn, kan de tophoek van het prisma 25 voor het verkrijgen van de genoemde hoek tussen twee 5 laserbundels vastgesteld worden. Hierdoor kan gemakkelijk een stabiele optische weg vastgesteld worden.

De optische constructie van de onderhavige uitvoeringsvorm is hierboven toegelicht. Hierna zal de elektrische constructie van de uitvoeringsvorm toegelicht worden.

10 De glazen schijf 23 van figuur 7 is via een motoras 83 verbonden met een motor 81 en draait om een rotatieas 80. Verder is een rotatiecodeereenheid 82 op de as van de motor 81 bevestigd en wordt het uitgangssignaal van de rotatiecodeer-eenheid 82 naar een rotatiebesturingsketen 93 gevoerd, waarin 15 het uitgangssignaal van de rotatiecodeereenheid 82 vergeleken wordt met een rotatiereferentiesignaal 92 voor het leveren van een besturingssignaal naar de motor 81 voor het daarbij synchroniseren van de motor 81 met het referfentiesignaal 92. Het referentiesignaal 92 zal later toegelicht worden.

20 De glazen schijf 23 en de motor 81 zijn bevestigd op een beweegbare basis 84, die via een voedingsschroef 86 bevestigd is met een voedingsmotor 87. Een andere rotatiecoderingseen-heid 88 is op de voedingsmotor 87 bevestigd en het uitgangssignaal van de rotatiecoderingseenheid 88 wordt naar een 25 besturingsketen 89 gevoerd voor vergelijking met een voedings-referentiesignaal 90. De voedingsmotor 87 wordt bestuurd op basis van het resultaat van deze vergelijking. Hoewel het voedingsreferentiesignaal 90 later toegelicht zal worden, worden het rotatiereferentiesignaal 92 en het voedingsreferen-30 tiesignaal 90 zodanig ingesteld, dat de steek van de geleide-groeven constant gehouden wordt.

Een schaal 85 voor het detecteren van de positie van de beweegbare basis 85 is aan de basis 85 bevestigd en levert een positiesignaal 91, dat de positie van de schaal 85 aangeeft.

35 Het positiesignaal 91 wordt naar een vermogensbesturingsketen 95 gevoerd, dat een signaal opwekt voor besturing van het vermogen van de laserbundel, dat nodig is voor een registra-tiebewerking in overeenstemming met een straal tussen het de 3δδ156δ 19 laserbundel ontvangende punt op de glazen schijf 23 en de middenas van de schijf 23. De verraogensbesturingsketen 95 wordt ook gevoed met een referentiekloksignaal vanaf een oscillator 94, en het uitgangssignaal van de vermogensbestu-5 ringsketen 95 bestuurt de modulator 12 zodanig, dat de door de laser 11 uitgezonden laserbundel een intensiteit heeft, die geschikt is voor een registratiebewerking. Het positiesignaal 91 wordt ook naar een referentiesignaalopwekkingsketen 96 gevoerd, die de referentiesignalen 90 en 92 met behulp van het 10 referentiekloksignaal opwekt. De referentiesignaalopwekkings-keten 96 wekt ook een adressignaal 97 op, dat een spoornummer en een sectornummer omvat, op basis van het positiesignaal 91 en het referentiekloksignaal.

Het adressignaal 97 en het referentiekloksignaal worden 15 aan een modulatieketen 98 geleverd, die een signaal opwekt voor het vaststellen van een putjespatroon op de geleidegroef. Dit signaal wordt via een vertragingsketen 100 naar een aandrijfketen 101 gevoerd, die de optische modulator 24 aandrijft. Vanaf de optische modulator 24 gaat dus een gemodu-20 leerde, geleidegroef vormende laserbundel 104 uit.

Het adressignaal 27 en het referentiekloksignaal worden ook naar een andere modulatieketen 99 gevoerd, die een signaal opwekt voor het vaststellen van een putjespatroon op het tussen naast elkaar liggende geleidegroeven gevormde veld. Dit 25 signaal wordt via een andere vertragingsketen 102 naar een andere aandrijfketen 103 gevoerd, die de optische modulator 17 aandrijft. Van de optische modulator 17 gaat dus een gemoduleerde, veldsnijdende laserbundel 105 uit. De vertragingske-tens 100 en 102 worden gebruikt om de het geleidespoor vormen-30 de laserbundel 104 aan de het veld snijdende laserbundel 105 aan te passen. In detail: elk van de optische modulators 17 en 24 kan een modulator zijn, die het elektro-optische effect gebruikt of een modulator die het akoestisch-optische effect gebruikt. In elk geval is in elke optische modulator een 35 na-ijling onvermijdelijk en bovendien hebben de optische modulators 17 en 24 verschillende na-ijltijden. De vertra-gingsketens 100 en 102 zijn daarom onmisbaar om de laserbundels 104 en 105 aan elkaar aan te passen. Hierna zal als 860 15$ δ 20 voorbeeld een geval onderzocht worden, waarbij een putjespatroon, als getoond in figuur 5c, in een raeesterschijf gevormd wordt en een putjespatroon, als getoond in figuur 6b, in een andere meesterschijf gevormd wordt. Om het putjespatroon van 5 figuur 5c te vormen, is het voor de laserbundels 104 en 105 nodig om de in de figuren 8a en 8b getoonde intensiteitsgolf-vormen te hebben. Verder, om het putjespatroon van figuur 6b te vormen, is het voor de laserbundels 104 en 105 nodig om de in de figuren 9a en 9b getoonde intensiteitsgolfvormen te 10 hebben. De figuren 8a en 8b tonen de golfvormen voor respectievelijk na een omwenteling van de schijf 23. Op gelijke wijze tonen de figuren 9a en 9b golfvormen voor respectievelijk na een omwenteling van de schijf 23. In de figuren 8a, 8b, 9a en 9b corresponderen verwijzingscijfers met een accent 15 (bijvoorbeeld 2', 10', 58', 59', 76’, 77') met verwijzingscijfers zonder accent in de figuren 5c en 6b (bijvoorbeeld 2, 10, 58, 59, 76, 77), en correspondeert een verwijzingscijfer met een dubbel accent (dat wil zeggen 1") met verwijzingscijfer 1 in de figuren 5c en 6d. De met het merk 10 overeenkomende puls 20 10' treedt bij elke andere omwenteling op. Om een putjespatroon of de geleidegroef, als getoond in de figuren 3a tot en met 3c, te fluctueren, is het nodig om in een van de twee optische wegen, als getoond in figuur 7, te voorzien in een optische afbuiger, of om de akoestisch-optische modulator 17 25 of 24 te laten werken als een optische modulator en een optische afbuiger. In dit geval wordt een afbuigsignaal, uitgaande van het adressignaal 97 en het referentiekloksignaal gevormd en drijft dit signaal de genoemde optische afbuiger aan via een vertragingsketen om de afbuigbewerking aan te 30 passen aan de intensiteitsmodulatie van de laserbundel. De aan de laserbundels van de snij-inrichting van figuur 7 blootgestelde fotoresistlaag van de schijf 23 wordt ontwikkeld voor het verwijderen van blootgestelde gedeelten voor het daarbij vormen van een geleidegroef, kopputjes en putjespatronen voor 35 het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor. Hiermee komt een meesterschijf gereed. De meesterschijf wordt onderworpen aan de bewerking voor het geleidend maken van een oppervlak en het dan elektrolytisch bedekken met i' 0 U 130 0 21 nikkel voor het vormen van een galvanisch negatief ("stamper" ). Uit het galvanisch negatief kan door middel van repli-catietechnieken een groot aantal schijfvormige substraten met elk de hiervoor genoemde geleidegroef, kopputjes en de putjes-5 patronen vervaardigd worden. Elk substraat wordt in overeenstemming met een registratiewerkwijze bedekt met een geschikte registratielaag voor het vormen van een registratiedrager.

Figuur 10 toont een uitvoeringsvorm van een optische schijfinrichting voor het uitvoeren van bewerkingen voor 10 registratie, reproduktie en wissen voor een magneto-optische schijf (dat wil zeggen een registratiedrager) volgens de uitvinding. In figuur 10 valt een door een halfgeleiderlaser 31 uitgezonden laserbundel op een collimatorlens 32, waardoor een uit parallelle lichtstralen gevormde laserbundel uit de 15 lens 32 treedt. De van de lens 32 uitgaande laserbundel wordt afgebogen door een driehoekig prisma 33 voor het verkrijgen van een cirkelvormige doorsnede, gaat door een bundelsplitser 34 en valt dan op een spiegel 38. De vanaf de spiegel 38 gereflecteerde laserbundel wordt door een lens 35 op de 20 registratielaag van een schijf 30 gefocusseerd. Een elektromagnetische spoel 49 voor het opwekken van een magnetisch veld, dat nodig is voor registratie- en wisbewerkingen, is zodanig aangebracht dat de schijf 30 tussen de lens 35 en de spoel 49 aangebracht is. De van de schijf 30 terug gereflec-25 teerde laserbundel wordt vanaf de bundelsplitser 34 gereflecteerd en valt dan op een bundelsplitser 36. De van de bundelsplitser 36 gereflecteerde laserbundel gaat door een analysa-tor 37 en wordt dan vanaf een spiegel Ml gereflecteerd. De van de spiegel Ml komende bundel valt via een lens LI op een 30 fotodetector 39, waardoor magnetisatie-informatie en een kopsignaal gedetecteerd kunnen worden. De laserbundel, die de bundelsplitser 36 gepasseerd heeft, wordt onderwijl in een optisch stelsel 40 gevoerd voor het verkrijgen van besturings-signalen, die nodig zijn voor automatische focusserings- en 35 spoorvolgbesturing. De van de bundelsplitser 36 komende laserbundel wordt bijvoorbeeld door een bundelsplitser 41 verdeeld in twee delen, waarvan het ene deel door een lens 48 gaat en dan op een fotodetector 42 met een paar opnemers valt 8601555 22 voor het detecteren van de afwijking van de lichtvlek vanaf een spoor, en het andere deel door een automatisch optisch stelsel gaat, dat gevormd wordt door een sferische lens 44 en een cylindrische lens 45 en dan vanaf een spiegel 46 gereflec-5 teerd wordt. De laserbundel vanaf de spiegel 46 wordt gedeeltelijk onderbroken door een mesrand 47 en valt dan op een fotodetector 43 voor het detecteren van het uit focus zijn.

Een uit-focusdetectiestelsel is beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 4.450.547. De hiervoor genoemde optische delen 10 vormen een optische kop en de gehele optische kop of een deel ervan kan in een radiale richting van de schijf 30 verplaatst worden. Er zijn veel werkwijzen voor het detecteren van het uit focus zijn voorgesteld, en alle werkwijzen zijn van toepassing op een schijf (te weten registratiedrager) volgens 15 de uitvinding.

Hierna volgt een toelichting over de wijze van verkrijging van een spoorvolgfoutsignaal, dat onafhankelijk is van de schuinplaatsing van de schijf of de verplaatsing van de lichtvlek, uitgaande van de putjespatronen, die gebruikt zijn 20 in de uitvoeringsvormen van een registratiedrager volgens de uitvinding.

Voor de uitvoeringsvorm van figuur 2 wordt het putje 5 door middel van de heterodyne werkwijze gedetecteerd. De detectiewerkwijze is in detail toegelicht in de niet-onder-25 zochte gepubliceerde Japanse octrooiaanvrage 58-203636, en daarom wordt hierna alleen het de uitvinding betreffende gedeelte toegelicht. De fotodetector 42 heeft vier opnemers, die ten opzichte van de richting van een spoor op de in figuur 11 getoonde wijze gerangschikt zijn. De uitgangssignalen van 30 twee opnemers op een diagonaal worden naar een opteller 110 gevoerd voor het verkrijgen van de som van deze uitgangssignalen. Op gelijke wijze wordt door middel van een opteller 111 de som verkregen van de uitgangssignalen van twee opnemers op een andere diagonaal. De uitgangssignalen van de optellers 110 35 en 111 worden voor digitalisatie naar vergelijkers 112 respectievelijk 113 gevoerd. De uitgangssignalen van de vergelijkers 112 en 113 worden naar integratieketens 114 en 116 gevoerd. In elke integratieketen wordt, wanneer een ingangssignaal naar 8 8 0 1 5 S « 23 een ST-aansluiting gevoerd, wordt, wordt de integratiebewerking gestart met een voorafbepaalde tijdconstante. Wanneer een ingangssignaal naar een SP-aansluiting gevoerd wordt, de hiervoor genoemde integratiebewerking gestopt en wordt een 5 geïntegreerde waarde vastgehouden. De integratieketens 114 en 116 leveren daardoor een analoge grootheid, die evenredig is met een verschil in aanvangs- of beëindigingstijd van uitgangssignalen tussen de vergelijkers 112 en 113. Het verschil tussen de uitgangssignalen van de integratieketens 114 en 116 10 wordt verkregen door middel van een verschilketen 117 en wordt gebruikt als spoorvolgfoutsignaal 118, dat intermitterend verkregen wordt.

Verder wordt door middel van een opteller 119 de som verkregen van de uitgangssignalen van een paar opnemers, die 15 ten opzichte van de richting van het spoor symmetrisch zijn, en wordt door middel van een opteller 120 de som verkregen van de uitgangssignalen van een ander paar opnemers, die ten opzichte van de richting van het spoor symmetrisch zijn. De uitgangssignalen van de optellers 119 en 120 worden naar een 20 verschilversterker 121 gevoerd, waarvan het uitgangssignaal gebruikt wordt als spoorvolgfoutsignaal 122, gebaseerd op afgebogen licht.

Hierna volgt een toelichting voor een geval, waarbij een spoorvolgfoutsignaal verkregen wordt vanaf het vooraf gefluc-25 tueerde putjespatroon als getoond in figuur 3a of de vooraf gefluctueerde geleidegroeven als getoond in figuur 3b. In dit geval heeft de fotodetector 42, als getoond in figuur 12, een paar opnemers 131-1 en 131-2, die ten opzichte van de richting van een spoor symmetrisch gerangschikt zijn. De som van de 30 uitgangssignalen van de opnemers 131-1 en 131-2 wordt verkregen door middel van een opteller 130 en wordt naar een keten 132 voor het opwekken van een tijdregelsignaal en naar bemon-sterings/houdketens 133 en 134 gevoerd. In de keten 132 voor de opwekking van het tijdregelsignaal wordt een synchronisa-35 tieputje in het kopveld gedetecteerd en wordt het daarbij verkregen synchronisatiesignaal gebruikt voor het vormen van een tijdregelsignaal, dat nodig is voor het verkrijgen van een signaal vanaf de gefluctueerde putjes 6 en 7. Dit tijdregel- 6601536 24 signaal wordt naar de bemonsterings/houdketens 133 en 134 gevoerd en de uitgangssignalen van deze ketens worden naar een verschilversterker 135 gevoerd, waarvan het uitgangssignaal gebruikt wordt als het spoorvolgfoutsignaal 118.

5 Het hiervoor genoemde synchronisatieputje kan vervangen worden door het sectormerk, dat genoemd is in de niet-onder-zocht gepubliceerde Japanse octrooiaanvrage 58-169337, of het SYNC merk dat genoemd is in de niet-onderzochte gepubliceerde Japanse octrooiaanvrage 58-169341. Verder kan voor het syn-10 chronisatieputje een in een compactschijf gebruikt langwerpig gat gesubstitueerd worden.

In het geval, waarbij de gefluctueerde geleidegroeven van figuur 3c gebruikt worden, is het nodig, dat het tijdregelsig-naal (te weten bemonsteringssignaal) vanaf de keten 132 voor 15 de opwekking van het tijdregelsignaal niet in een sector beëindigd wordt, maar gedurende een met twee sectoren overeenkomende periode voortgaat voor het besturen van een van de bemonsterings/houdketens 133 en 134, wanneer de lichtvlek elk van de twee sectoren gepasseerd heeft.

20 In de in de figuren 4a tot en met 4d en 5a getoonde putjespatronen, is de polariteit van de effectieve fluctuatie in intervallen van een sector omgekeerd, waardoor het polari-satiemerk 10 op een veld aangebracht is. Wanneer daarom het merk 10 gedetecteerd wordt door de keten 132 voor de opwekking 25 van het tijdregelsignaal, worden naar de bemonsterings/houdketens 133 en 134 gevoerde bemonsteringspulsen uitgewisseld. Hierdoor wordt een stabiel spoorvolgfoutsignaal van twee doorgaande sectoren verkregen.

In een geval, waarbij de in de figuren 5b tot en met 5d 30 getoonde putjespatronen gebruikt worden, worden de bemonsterings/houdketens 133 en 134 zodanig bestuurd dat de met de respectievelijke middengedeelten van de putjesgroepen A en B corresponderende signaalniveau's of de met de respectievelijke middengedeelten van de putjesgroepen C en D overeenkomende 35 signaalniveau's door de ketens 133 en 134 geleverd worden.

Verder kan de hierna volgende golfvormverwerkingswerkwij-ze gebruikt worden. Nu zal een geval onderzocht worden, waarbij een lichtvlek in de richting van een spoor beweegt en 860 1 5 5 6 25 door het in figuur 5c getoonde putjespatroon gaat. Wanneer de lichtvlek vanaf de middenlijn 8 tussen naastliggende - geleide-groeven naar boven of naar beneden afwijkt, worden de in figuur 13 getoonde signaalgolfvormen verkregen. Dat wil 5 zeggen: wanneer de lichtvlek over de middenlijn 8 beweegt, wordt een met een in figuur 13 getrokken lijn aangegeven signaalgolfvorm verkregen. Wanneer de lichtvlek vanaf de middenlijn 8 naar boven afwijkt, wordt een in figuur 13 met een puntstreeplijn aangegeven signaalgolfvorm verkregen.

10 Wanneer de lichtvlek vanaf de middenlijn 8 naar beneden afwijkt, wordt een in figuur 13 met een onderbroken lijn aangegeven signaalgolfvorm verkregen. Met andere woorden: wanneer de lichtvlek vanaf de middenlijn 8 naar boven of naar beneden afwijkt, verschilt een tijdsinterval, dat de lichtvlek 15 nodig heeft om door de putjesgroep C te gaan, van een tijdsinterval dat de lichtvlek nodig heeft om door de putjesgroep D te gaan. Het verschil tussen deze tijdsintervallen kan op zodanige wijze gedetecteerd worden dat de in figuur 13 getoonde golfvormen gevormd worden door het bij een signaalniveau 20 afsnijden van de signaalgolfvormen van figuur 13, of worden de opgaande en neergaande flanken van de signaalgolfvormen van figuur 13 gedetecteerd door middel van differentiatie van de signaalgolfvormen. Wanneer het verschil tussen de genoemde tijdsintervallen op basis van de opgaande en neergaande 25 flanken in een van de signaalgolfvormen gedetecteerd wordt, zal het verschil niet beïnvloed worden door een elektrische verschuiving ("offset") of een intensiteitverandering van de lichtvlek. De opgaande en neergaande flanken van een signaalgolf vorm kunnen op zodanige wijze gedetecteerd worden dat de 30 signaalgolfvorm door een vertragingsketen gevoerd wordt en het verschil tussen het ingangssignaal en het uitgangssignaal van de vertragingsketen genomen wordt.

Het verschil tussen de tijdsintervallen, die de lichtvlek nodig heeft om door de putjesgroepen C en D te gaan, kan 35 omgezet worden in het spoorvolgfoutsignaal door toepassing van de integratieketens en verschilversterkers als getoond in figuur 11. In dit geval ontvangt de ST-aansluiting van elke integratieketen een signaal dat een neergaande flank aangeeft 3601538 » + 26 en ontvangt de SP-aansluiting een signaal dat een opgaande flank aangeeft. De gehele ketenrangschikking voor het verkrijgen van het spoorvolgfoutsignaal is in figuur 14 getoond. In figuur 14 wordt de som van de uitgangssignalen van de opnemers 5 131-1 en 131-2 naar een keten 132' voor de opwekking van het tijdregelsignaal gevoerd, welke keten uitgevoerd is met zowel een polariteitsbeoordelingsketen 140 voor het detecteren van het polariteitsidentificatiemerk 10 voor het opwekken van een polariteitsomkeringssignaal, als een flankdetectieketen 141 10 voor het opwekken van een signaal dat de hiervoor genoemde opgaande en neergaande flanken aangeeft. De flankdetectieketen 141 levert met de putjesgroep A (of C) overeenkomende opgaande en neergaande flanken aan een integratieketen 142, en levert met de putjesgroep B (of D) overeenkomende opgaande en neer-15 gaande flanken aan een integratieketen 143. De uitgangssignalen van de integratieketen 142 en 143 worden naar een polari-teitsomkeringsketen 144 gevoerd om, afhankelijk van de toestand van het uitgangssignaal van de polariteitsbeoordelingsketen 140 in polariteit omgekeerd te worden. Uitgangssignalen 20 van de polariteitsomkeringsketen 144 worden naar een ver-schilversterker 135 gevoerd, waarvan het uitgangssignaal gebruikt wordt als het spoorvolgfoutsignaal 118.

Hierna zal een toelichting gegeven worden voor een besturingsstelsel, waarin de op de hierboven toegelichte wijze 25 verkregen spoorvolgfoutsignalen 118 en 122 gebruikt worden. De hiervoor genoemde spoorvolgfoutdetectiestelsels kunnen samengevat worden als getoond in figuur 15. Volgens figuur 15 wordt een signaal vanaf de fotodetector 42 naar een bemonsterings/ detectieketen 180 gevoerd voor het volgens een bemonsterings-30 wijze opwekken van het foutloos spoorvolgfoutsignaal 118, een keten 170 voor de opwekking van een tijdsregelsignaal, en een afgebogen-lichtdetectieketen 160 voor het opwekken van het spoorvolgfoutsignaal 122, gebaseerd op afgebogen licht. De tijdsregelsignaal-opwekkingsketen 170 levert besturingssigna-35 len aan de tijdsregelsignaal-opwekkingsketens 132 en 132', een bemonsterings/houdketen 150 voor het bemonsteren en vasthouden van het foutloos spoorvolgfoutsignaal 118, en een bemonsterings /houdketen 151 voor het bemonsteren en vasthouden van het 8 6 0 15 66 27 spoorvolgfoutsignaal 122, gebaseerd op afgebogen licht. Het foutloos spoorvolgfoutsignaal 118 wordt bemonsterd op een tijdstip, waarop de signaalwaarde opgewekt wordt, en de bemonsterde waarde wordt tot het volgende bemonstertijdstip 5 vastgehouden. Op deze wijze wordt een signaal 152 door de keten 150 geleverd. Voor het in figuur 2 getoonde putjespatroon wordt de waarde van het signaal 118 verkregen op een tijdstip, juist nadat de lichtvlek door het putje 5 gegaan is. Voor de in de figuren 3a tot en met 3c, 4a tot en met 4d en 5a 10 getoonde putjespatronen wordt de waarde van het signaal 118 verkregen op een tijdstip, juist nadat de lichtvlek door de vooraf gefluctueerde of effectief gefluctueerde putjesgroepen gegaan is. Voor de in de figuren 5b tot en met 5d getoonde putjespatronen wordt de waarde van het signaal 118 verkregen 15 op een tijdstip, juist nadat de lichtvlek door de putjesgroep B of D gegaan is. Het spoorvolgfoutsignaal 122 wordt bemonsterd op een tijdstip, juist voordat de geleidegroef onderbroken wordt en de bemonsteringswaarde van het signaal 122 wordt vastgehouden totdat de geleidegroef weer optreedt. Hierdoor 20 word een signaal 153 door de bemonsterings/houdketen 151 geleverd. In het geval waarvoor de geleidegroef continu is, is het gewenst om een waarde van het signaal 122 vast te houden op een plaats, dat voorafgaand aan een gebied waar het foutloos spoorvolgfoutsignaal 118 gedetecteerd wordt, aanwezig is. 25 Hierna volgt aan de hand van figuur 10 een toelichting van een afbuigspiegelbesturingsstelsel (dat wil zeggen een stelsel voor besturing van een actuator van een spoorvolgbe-sturing).

Volgens figuur 10 wordt een uitgangssignaal 153 van de 30 bemonsterings/houdketen 151 en een uitgangssignaal 152 van de bemonsterings/houdketen 150 via fasecompensatieketens 155 respectievelijk 154 naar een opteller 156 gevoerd voor het combineren van de uitgangssignalen 152 en 153. Hierna worden overdrachtsfuncties G^ respectievelijk G2 aangenomen voor de 35 zijde van de bemonsterings/houdketen 151 respectievelijk de bemonsterings/houdketen 150. De laagfrequent versterking van de overdrachtsfunctie G2 met een laagfrequent component wordt 20 tot 40 db hoger ingesteld dan de versterkingsfactor van de 8601566 28 overdrachtsfunctie voor het spoorvolgfoutsignaal 122, gebaseerd op afgebogen licht, als getoond in figuur 16. Bij voorkeur worden de overdrachtsfuncties G1 en G2 bij een frequentie van 100 tot 200 Hz gelijk aan elkaar gemaakt. Het 5 hierbij van de opteller 156 verkregen spoorvolgsignaal wordt naar een spiegelaandrijfketen 157 gevoerd voor het aandrijven van de afbuigspiegel 38 voor het daarbij uitvoeren van een spoorvolgbewerking. Wanneer de in figuur 16 getoonde over-drachtkarakteristiek ingesteld is, wordt de elektrische 10 verschuiving ("offset") door de schuinplaatsing van de schijf of door andere oorzaken gecorrigeerd en kan een stabiele spoorvolgbewerking uitgevoerd worden, daar de laagfrequent versterking van het detectiestelsel hoog gemaakt is. In de inrichting van figuur 10 wordt de spoorvolgbewerking uitge-15 voerd op basis van de afbuiging van de spiegel 38. De spoorvolgbewerking is echter niet beperkt tot een dergelijke werkwijze, maar kan op basis van de trilling van de objectief-lens 35 uitgevoerd worden.

Hierna zal aan de hand van figuur 17 een toelichting 20 gegeven worden van een andere uitvoeringsvorm van een regis-tratie/reproductie-inrichting (dat wil zeggen een optische schijfinrichting) volgens de uitvinding.

De spoorvolgbewerking kan uitgevoerd worden met een tweetraps servostelsel, zoals toegelicht in de niet-onderzoch-' 25 te Japanse octrooiaanvrage 58-91536 en de op 20 mei 1985 ingediende Amerikaanse octrooiaanvrage 736.165 (die een voortzetting is van de op 22 november 1982 ingediende Amerikaanse octrooiaanvrage 443.399). In het tweetraps servostelsel wordt de gehele optische kop verplaatst door een grof servo-30 stelsel en wordt de afbuiging van een spiegel of de trilling van een lens uitgevoerd door een fijn servorstelsel. De uitvoeringsvorm van figuur 17 maakt gebruik van een dergelijk tweetraps servostelsel. Dat wil zeggen dat een lineaire actuator 210 snelle toegang van de gehele optische kop 200 35 naar een voorafbepaald spoor in een radiale richting mogelijk maakt, en wordt de verschuiving gecorrigeerd door de laagfrequent component van het spoorvolgsignaal. In figuur 17 geven dezelfde verwijzingscijfers als in de figuren 10 en 15 soort- 8 δ 0 1 5 6 δ 29 gelijke optische of elektrische delen aan. De toelichting van de delen die gemeenschappelijk zijn voor de figuren 10, 15 en 17 zal hierna kortheidshalve weggelaten worden. Volgens figuur 17 gaat het spoorvolgfoutsignaal 153, dat gebaseerd is op 5 afgebogen licht en door de bemonsterings/houdketen 151 geleverd wordt, door de fasecompensatieketen 155 en wordt dan naar de aandrijfketen 157 gevoerd voor het aandrijven van de in de optische kop 200 aanwezige spiegel 38 (of de lens 35). Het foutloos spoorvolgfoutsignaal 152 gaat door de fasecompensa-10 tieketen 154 en gaat dan naar een lineaire-actuatoraandrijfketen 211 voor het aandrijven van de lineaire actuator 210. Hiermee wordt het tweetraps servostelsel gevormd. Wanneer de overdrachtsfunctie G^ van een spiegel- (of lens-)aandrijfstelsel en de overdrachtsfunctie G2 van een lineaire-actuatoraan-15 drijfstelsel als in figuur 16 ingesteld worden, wordt de laagfrequentverstering hoog en kan een stabiele spoorvolgbe-werking uitgevoerd worden.

Hierna zal de werking van het spoorvolgbesturingsstelsel op basis van de uitvoeringsvorm van figuur 10 toegelicht 20 worden. Voor deze uitvoeringsvorm wordt de werking van het besturingsstelsel uitgedrukt met het blokschema van figuur 18. In figuur 18 geven G'^ en Gr2 de overdrachtsfuncties aan van elektrische stelsels voor gedetecteerde spoorvolgfoutsignalen, waarbij G'2 de overdrachtsfunctie is van een elektrisch 25 stelsel voor het foutloos spoorvolgfoutsignaal, dat bemonsterd is en Gq de overdrachtsfunctie van de actuator.

Hierdoor worden de overdrachtsfuncties G^ en G2 van de hiervoor genoemde uitvoeringsvorm gegeven door de volgende vergelij kingen: 30 Gi s G'i x Gq G2 = G' 2 x G0

Wanneer een foutcomponent (dat wil zeggen een spoorver-schuiving) door de schuinplaatsing van de schijf of anders, de verplaatsing van het spoor, en de verplaatsing van de licht-35 vlek uitgedrukt worden met 6, xt respectievelijk xg kan de volgende vergelijking verkregen worden: xs (G1 + G2} G1 δ ^ = 1 + (βχ + G2) + 1 + (Gx + G2) · Xt 3 ö 0156 6 30 waarin de eerste term rechts van het gelijkteken de gesloten-luskarakteristiek aangeeft van een gewoon besturingsstelsel, en de tweede term een rest aangeeft, die gebaseerd is op de spoorverschuiving door de schuinplatsing van de schijf of door 5 andere oorzaken. De tweede term kan klein gemaakt worden door het verkleinen van de waarde G^. Wanneer de waarde G^ kleiner gemaakt wordt, wordt het spoorvolgvermogen echter verkleind. Het is daarom nodig om de tweede term te verkleinen zonder de waarde van G^ te verkleinen.

10 De grootheid 6 is gebaseerd op de schuinplaatsing van de schijf, de verplaatsing van de lichtvlek, of andere oorzaken, en heeft daarom alleen frequentiecomponenten in een frequen-tiegebied, dat enkele malen hoger is dan de rotatiefrequentie van de schijf. Het is daarom nodig om de tweede term in het 15 genoemde frequentiegebied klein te maken. Wanneer de waarde van G2 kleiner is dan of gelijk is aan de waarde van G^ in dit frequentiegebied, zal het onmogelijk zijn om de tweede term voldoende klein te maken. Met andere woorden: de overdrachtsfunctie G2 moet een frequentiekarakteristiek hebben als 20 getoond in figuur 16. Wanneer de grootheid G1 lj+ (G2 + G ) uitgedrukt wordt met een formule

G1 ~ 1 li+ (G2 + G J G

25 ligt de grootheid G3 in een gebied dat omsloten wordt door de versterking-frequentiekrommen van de overdrachtsfuncties G^ en G2 van figuur 16. De bovengrens van een frequentiegebied, waarin de tweede term klein gemaakt kan worden, wordt gegeven door een frequentie, waarbij de genoemde versterking-frequen-30 tiekrommen elkaar kruisen. Deze frequentie wordt bepaald door de frequentiecomponent van de hiervoor genoemde spoorverschuiving.

Om voor de overdrachtsfunctie G2 een frequentiekarakteristiek, als getoond in figuur 16 te verkrijgen, is het nodig 35 dat de versterking-frequentiekromme een steile helling heeft. Het verdient daarom de voorkeur om de overdrachtsfunctie G'2 8 6 0 1 5 8 6 31 bijna gelijk aan de overdrachtsfunctie van een secundair laagdoorlaatfilter te maken, waarbij gelet wordt op de bemonster ingskarakteristiek. Het blokschema van figuur 18, dat de werking van een besturingsstelsel toont, is niet beperkt tot 5 de uitvoeringsvorm van figuur 10, die slechts één actuator omvat, maar is van toepassing op de uitvoeringsvorm van figuur 17 met twee actuators. In dat geval wordt de overdrachtsfunctie Gq gelijk aan 1 gemaakt en omvat elk van de overdrachtsfuncties G'^ en G’2 de overdrachtsfunctie van een corresponde-10 rende actuator.

Hierna zal aan de hand van figuur 20 een toelichting gegeven worden voor een bewerking voor het detecteren van een spoorvolgfoutsignaal uit de putjespatronen van de figuren 6a en 6b met de detectieketen van figuur 19. De in figuur 19 15 getoonde detectieketen is gelijk aan de detectieketen van figuur 12, maar verschilt daarvan doordat de polariteitsmerker 10 in het putjespatroon of in een positie juist nadat het kopveld gedetecteerd wordt, en de polariteit van het spoorg-volgfoutsignaal 118 door bijvoorbeeld een analoge schakelaar 20 136 omgeschakeld wordt. De polariteit van het spoorvolgfoutsignaal 118 wordt afhankelijk van de aanwezigheid of afwezigheid van de polariteitsmerker 10 of de tijdsduur van een door de polariteitsmerker 10 opgewekt signaal omgekeerd. Verder kan een signaal van het minst significante bit van een adresteller 25 in de tijdsregelsignaal-opwekkingsketen 132 gebruikt worden in plaats van het signaal als gevolg van het merk 10. Het spoorvolgfoutsignaal 118, dat verkregen wordt van een putjespa-troon, en het spoorvolgfoutsignaal 122, dat gebaseerd is op het afgebogen licht vanaf de geleidegroef, gaan door de 30 fasecompensatieketens 154 respectievelijk 155 en worden naar de opteller 156 gevoerd voor het vormen van een spoorvolgsig-naal voor een servostelsel met een gesloten lus voor het daarbij uitvoeren van een spoorvolgbewerking. Figuur 20 toont signaalgolfvormen, die bij verschillende delen van de hiervoor 35 genoemde detectieketen optreden wanneer een spoor met de putjespatronen van de figuren 6a en 6b met een lichtvlek gevolgd worden. Op de bovenste regel van figuur 20 is een spoorstructuur getoond, die gedefinieerd is door naast elkaar c'cC 1 586 32 liggende geleidegroeven en de hiervoor genoemde putjespatronen, en op de tweede regel is een uit de hiervoor genoemde spoorstructuur gelezen signaal RD SIG getoond. Verder zijn op de derde en vierde regels tijdregelsignalen SAMPLE PLS1 5 respectievelijk SAMPLE PLS2 getoond voor het detecteren van twee signaalniveau's van het uitgelezen signaal RD SIG die overeenkomen met de putjespatronen. Deze tijdregelsignalen worden opgewekt door de tijdregelsignaal-opwekkingsketen 132. Wanneer de hiervoor genoemde twee niveau's van het uitgelezen 10 signaal RD SIG door middel van de tijdregelsignalen gedetecteerd worden, worden een signaal OFFSET1 respectievelijk een signaal OFFSET2 als getoond op de vijfde en zesde regels gevormd. Deze signalen worden naar de verschilversterker 135 gevoerd voor het verkrijgen van een verschil daartussen.

15 Hierdoor wordt een op de zevende regel getoond spoorvolgfout-signaal OFFSET SIG gevormd, dat de afwijking aangeeft van de lichtvlek vanaf het spoor. Verder wordt de toestand van de polariteitsmerker 10 gedetecteerd uit het uitgelezen signaal RD SIG met behulp van een tijdregelpuls TIMING PLS, dat op de 20 achtste regel getoond is en opgewekt wordt door de tijdregel-signaal-opwekkingsketen 133, en daarna wordt de polariteit van het spoorvolgfoutsignaal OFFSET SIG, afhankelijk van de toestand van de polariteitsmerker 10 omgekeerd. Daarna wordt de versterking voor het spoorvolgfoutsignaal OFFSET SIG 25 bijgesteld en wordt het signaal OFFSET SIG opgeteld bij het spoorvolgfoutsignaal 122, gebaseerd op het afgebogen licht vanaf de geleidegroef. Hierdoor wordt een spoorvolgsignaal TR gevolgd, als getoond op de negende regel van figuur 20. Een met de hiervoor toegelichte bewerking corresponderend servo-30 stelsel zal voorgesteld worden met het blokschema van figuur 21. In figuur 21 geeft het symbool Xt de verplaatsing van het spoor aan, X de verplaatsing van de lichtvlek, δ de verschui-s ving van het spoor, de detectiegevoeligheid voor het spoorvolgfoutsignaal, gebaseerd op de putjespatronen, Kw de 35 detectiegevoeligheid voor het spoorvolgfoutsignaal, gebaseerd op afgebogen licht vanaf de geleidegroef, g1 de overdrachtsfunctie van het detectiestelsel voor het spoorvolgfoutsignaal, gebaseerd op het afgebogen licht vanaf de geleidegroef, g2 de 8601566 33 overdrachtsfunctie van het detectiestelsel voor het spoorvolg-foutsignaal, gebaseerd op de putj espatronen, en GQ de overdrachtsfunctie van een actuator (dat wil zeggen een actuator voor een galvanospiegel, of een lensactuator). De verhouding 5 van Xt tot Xg wordt gegeven door de volgende vergelijking: is _ G0(Kdgl+Kwg2> _G0gl 6_ Λ ^01¾¾1 ^01¾¾¾1 xt waarin de eerste term rechts van het gelijkteken de gesloten-luskarakteristiek aangeeft van een gewoon besturingsstelsel, 10 en de tweede term een rest tengevolge van de spoorverschuiving aangeeft. Wanneer het servostelsel een overdrachtskarakteris-tiek, als getoond in figuur 16, heeft, is de laagfrequentver-sterking van de overdrachtsfunctie g2 10 tot 40 db hoger dan de versterking van de overdrachtsfunctie g^. Hierdoor wordt de 15 spoorverschuiving gecorrigeerd en kan een stabiele spoorvolg-bewerking uitgevoerd worden.

Een registratiedrager volgens de uitvinding kan gevormd worden door een andere registreerbare optische schijf met. een registratielaag, waarin omkeerbare fasetransformaties tussen 20 de amorfe fase en de kristallijne fase gemaakt kunnen worden.

Verder kan een registratiedrager volgens de uitvinding ook gevormd worden door een optische schijf van de optellende soort, waarin gaten in een registratielaag tengevolge van een temperatuurstijging door lichtabsorptie gevormd kunnen worden. 25 In dit geval wordt een hoge signaal-ruisverhouding verkregen en is het mogelijk om registratie met een hoge dichtheid voor de optische schijf uit te voeren en om een reproduktie met een hoge snelheid uit te voeren.

Verder kan de kans op het falen van detectie op een 30 tijdstip, dat de foutloze spoorvolgfout van een putjespatroon gedetecteerd wordt., verkleind worden door het vormen van een aantal putjespatronen met dezelfde vorm. Het spreekt vanzelf dat elk putjespatroon, dat gevormd wordt door een putjesgroep die asymmetrisch ten opzichte van de middenlijn tussen naast 35 elkaar liggende geleidgroeven verdeeld is, in een registratiedrager volgens de uitvinding gebruikt kan worden.

Verder kan elke combinatie van de putjespatronen, als 8 e e ? 5«e 34 getoond in de figuren 2, 3a tot en met 3c, 4a tot en met 4d, 5a tot en met 5d en 6a tot en met 6d in een registratiedrager volgens de uitvinding gebruikt worden.

Zoals hiervoor toegelicht, kan in overeenstemming met de 5 uitvinding de verschuivingscomponent van het spoorvolgsignaal gecorrigeerd worden en kan bovendien de laagfrequent versterking van een spoorvolgsignaaldetectiestelsel hoog gemaakt worden. Hierdoor kan een stabiele spoorvolgbewerking uitgevoerd worden.

10 Verder, wanneer een putjespatroon volgens de uitvinding in een optische schijf gevormd is, kan de ruis als gevolg van de optische schijf tot een laag niveau gebracht worden. In het bijzonder, in een geval waarbij het putjespatroon gevormd is in een registreerbare optische schijf, waaruit een gereprodu-15 ceerd signaal met een lage signaal-ruisverhouding gelezen wordt, zoals een magneto-optische schijf, wordt de signaal-ruisverhouding van het gereproduceerde signaal sterk verbeterd.

Verder kan een meesterschijfsnij-inrichting volgens de 20 uitvinding gemakkelijk en stabiel een geleidegroef, een kopputje en een putjespatroon op hetzelfde spoor van een meesterschijf vormen. Een registratiedrager, die gevormd is met de meesterschijf, die vervaardigd is met de hiervoor genoemde snij-inrichting, kan een gereproduceerd signaal 25 leveren met een 3 db lager ruisniveau dan een gereproduceerd signaal dat verkregen wordt van een bekende registratiedrager met een kopputje op een geleidegroef. Verder is het gereproduceerde signaal dat afkomstig is van een magneto-optische registratiedrager volgens de uitvinding ongeveer 1 db hoger 30 dan het vanaf de hiervoor genoemde bekende registratiedrager gereproduceerde signaal.

8601566

Claims

1. Registratiedrager met een schijfvormig substraat en een registratielaag voor het optisch schrijven van informatie daarin gekenmerkt door een geleidegroef, die in de draairichting van de regis-5 tratiedrager zodanig verloopt dat een aantal omwentelingen van de groef in radiale richtingen van de registratiedrager op afstand van elkaar liggen; en een tussen naast elkaar liggende geleidegroeven gevormd putjespatroon in met in de draairichting met intervallen 10 gerangschikte posities, voor detectie van de afwijking van een lichtvlek vanaf een middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven.

2. Registratiedrager volgens conclusie 1 met het kenmerk, dat elke omwenteling van elke geleidegroef verdeeld is in een 15 aantal sectors, die elk een kopveld hebben, waarin een kopsig-naal met adresinformatie voor identificatie van de sector vooraf gevormd is tussen naast elkaar liggende geleidegroeven in de vorm van putjes met elk een fasestructuur, en een registratieveld, volgend op het kopveld, en dat het putjespa- 20 troon gevormd is in het kopveld en een fasestructuur heeft.

3. Registratiedrager volgens conclusie 1 of 2 met het kenmerk, dat de geleidegroef onderbroken is met intervallen in de draairichting van de registratiedrager, en het putjespatroon een putje is met een fasestructuur en gevormd is langs 25 de middenlijn tussen naast elkaar liggende groeven in het gebied waar de geleidegroef onderbroken is.

4. Registratiedrager volgens conclusie 1 of 2 met het kenmerk, dat het putjespatroon gevormd is door de geleidegroef in een bepaalde mate te fluctueren.

5. Registratiedrager volgens conclusie 1 of 2 met het kenmerk, dat het putjespatroon eerste putjes omvat, die andere optische eigenschappen hebben dan de geleidegroeven en gevormd zijn op respectievelijke middenlijnen van naast elkaar liggende groeven, zodat de eerste putjes elkaar, gezien in een 35 radiale richting van de registratiedrager, niet overlappen.

6. Registratiedrager volgens conclusie 5 met het kenmerk, 860 7 5 6 6 dat het putjespatroon tevens een tweede putje omvat, dat andere optische eigenschappen heeft dan de geleidegroef en gevormd is op de middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven in een gebied tussen de eerste gedeelten.

7. Registratiedrager volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat een uit eerste putjes en het tweede putje gevormde putjes-groep asymmetrisch is ten opzichte van de middenlijn tussen naast elkaar liggende geleidegroeven.

8. Registratiedrager volgens conclusie 5 met het kenmerk, 10 dat een putje voor het identificeren van het putjespatroon samen met het putjespatroon op elk ander spoor gevormd is.

9. Registratiedrager/reproductie-inrichting voor een registratiedrager volgens conclusie 1, omvattende: een optische kop voor bestraling van de registratiedrager 15 met een lichtvlek, waarbij de optische kop geschikt is om ten opzichte van de registratiedrager in een radiale richting daarvan te verplaatsen, gekenmerkt door eerste detectiemiddelen voor het detecteren van een eerste spoorvolgfoutsignaal, gebaseerd op van de geleidegroef 20 afgebogen licht? tweede detectiemiddelen voor detectie van een tweede spoorvolgfoutsignaal vanaf het putjespatroon op een bemonste-ringswijze? en spoorvolgbesturingsmiddelen voor besturing van de positie 25 van de lichtvlek op de registratiedrager door gebruik van eerste en tweede spoorvolgfoutsignalen zodanig, dat een tussen naast elkaar liggende geleidegroeven gevormd veld met de lichtvlek gevolgd wordt.

10. Registratie/reproductie-inrichting volgens conclusie 9 30 met het kenmerk, dat de tweede detectiemiddelen middelen omvatten voor het omkeren van de polariteit van het tweede spoorvolgfoutsignaal op elk spoor.

11. Registratie/reproductie-inrichting volgens conclusie 10 met het kenmerk, dat een met het putjespatroon corresponderend 35 en voor identificatie van het putjespatroon gebruikt putje gevormd is op elk ander spoor van de registratiedrager en de polariteitsomkeringsmiddelen bestuurd worden door middel van een signaal, dat van het putje verkregen wordt voor identifi- 8301565 catie van het putjespatroon.

12. Registratie/reproductie-inrichting volgens conclusie 9, roet het kenmerk, dat de spoorvolgbesturingsmiddelen middelen omvatten, die de eerste en tweede spoorvolgfoutsignalen 5 ontvangen voor het leveren van een spoorvolgsignaal, dat gebruikt wordt voor het besturen van de positie van de lichtvlek op de registratiedrager in een radiale richting van de registratiedrager, en lichtvlekverplaatsingsmiddelen in de optische kop voor verplaatsing van de positie van de lichtvlek 10 op de registratiedrager in een radiale richting van de registratiedrager voor het sturen van de lichtvlekverplaatsingsmiddelen door het spoorvolgsignaal.

13. Registratie/reproductie-inrichting volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat de spoorvolgbesturingsmiddelen eerste 15 middelen omvatten voor het verplaatsen van de optische kop in een radiale richting van de registratiedrager, tweede ver-plaatsingsmiddelen in de optische kop aanwezig zijn voor verplaatsing van de positie van de lichtvlek op de registratiedrager in een radiale richting van de registratiedrager, 20 middelen voor ontvangst van het tweede spoorvolgfoutsignaal voor het leveren van een besturingssignaal aan de eerste verplaatsingsmiddelen, en middelen voor ontvangst van het eerste spoorvolgfoutsignaal voor het leveren van een ander besturingssignaal aan de tweede verplaatsingsmiddelen.

14. Registratie/reproductie-inrichting volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de polariteitsomkeringsmiddelen bestuurd worden door het minst significante bit van een teller voor het omhoog tellen van een vooraf in de registratiedrager geregistreerd aantal voor het aangeven van een adres.

15. Meesterschijfsnij-inrichting gekenmerkt door een focusseringslens voor het zodanig focusseren van eerste en tweede lichtbundels op een meesterschijf, dat de eerste en tweede lichtbundels over een bepaalde afstand in een radiale richting van de meesterschijf op de meesterschijf van 35 elkaar gescheiden zijn; eerste en tweede optische modulators, die op de optische wegen van het eerste respectievelijk tweede lichtbundels aangebracht zijn; S o o 1 5 5 6 middelen voor het veranderen van de positionele relatie tussen de focusseringslens en de meesterschijf; en aandrijfmiddelen, bestaande uit eerste en tweede aandrijf stelsels, waarbij het eerste aandrijfstelsel gebruikt 5 wordt voor het aandrijven van de eerste optische modulator, het tweede aandrijfstelsel gebruikt wordt voor het aandrijven van de tweede optische modulator, waarbij elk van de eerste en tweede aandrijfstelsel voorzien zijn van een modulatieketen voor het opwekken van een registratiesignaal, een vertragings-10 keten voor het vertragen van het uitgangssignaal van de modulatieketen, en een aandrijfketen voor het aandrijven van een van de eerste en tweede optische modulators in overeenstemming met het uitgangssignaal van de vertragingsketens. 8601356