Α.Μανδυλαρά κ.ά (επιμ.), Ελευθερία και θάνατος στην ελληνική επανάσταση του 1821. Μικροϊστορικές προσεγγίσεις από τον αγώνα στον Ηπειρωτικό και στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο, Πρακτικά Συνεδρίου, Παν/μιο Ιωαννίνων-ΕΕΝΣ-Δ. Ιωαννιτών-Δ. Σουλίου, Ιωάννινα, 2022
The paper examines the case of Albanian speaking orthodox of today's southern Greece in regards t... more The paper examines the case of Albanian speaking orthodox of today's southern Greece in regards to their perception from the Greek speaking orthodox during and at the aftermath of the Greek War Indepenance. I argue that although the Albanian speaking inhabitants of the new state were numerous (more than 1 out of five inhabitants), the distinct language was not a political issue. As the Greek nation from its early formation includes and excludes individuals and communities according to their religious and ecclesiastical affiliation and not according to their mother tongue and as the Albanian linguistic nationalism was not present at the early 19th century, Arvanites were evidently perceived as co-Greeks.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
in G. Ananiadis, Ch. Koulouri, S. Papageorgiou (eds.), Nationalism and Othernesss. Volume Published in honour of Professor Stephanos Pesmazoglu, Alexandreia, Athens, 2022, 115-140
in G. Ananiadis, Ch. Koulouri, S. Papageorgiou (eds.), Nationalism and Othernesss. Volume Published in honour of Professor Stephanos Pesmazoglu, Alexandreia, Athens, 2022, 115-140
Αφετηρία είναι η ίδια η Επανάσταση ως γενέθλια πράξη του ελληνικού έθνους-κράτους, καθοριστική για τη φυσιογνωμία και την εξέλιξή του. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι σχέσεις με τους γείτονες και με τη δυτική Ευρώπη, οι οποίες προσδιόρισαν και στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας, καθώς και η ένταξη της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές συμμαχίες και ποικίλους διεθνείς οργανισμούς. Πλέον κρίσιμη υπήρξε η σχέση με την Τουρκία που, παρά τις μακρές ειρηνικές περιόδους, ήταν και παραμένει συγκρουσιακή. Στο εσωτερικό, οι πολιτικές στην οικονομία, την εκπαίδευση, το κράτος πρόνοιας κ.ά., που αναπόφευκτα παρακολουθούν διεθνή δεδομένα, έχουν χαράξει μια πορεία όχι ευθύγραμμη, αλλά πολύπλοκη και κάποτε απρόβλεπτη. Κρίσιμες πτυχές υπήρξαν άλλωστε αφενός το πολιτειακό ζήτημα –η μοναρχία, που καταργήθηκε το 1974– και αφετέρου οι πολιτικοί σχηματισμοί, τα κόμματα και οι παρατάξεις που, μέσα από συγκρούσεις και ανακατατάξεις, αναπαρήγαγαν ένα κατά βάση διπολικό σχήμα. Τέλος, σημαντική είναι η δημογραφική διάσταση: οι άνθρωποι που κατοίκησαν μέσα στην ελληνική επικράτεια, κι ανάμεσά τους οι πλειονότητες και μειονότητες (εσωτερικοί μετανάστες, πρόσφυγες, ξένοι οικονομικοί μετανάστες, εθνοτικές ομάδες) που συνδιαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ελλάδα, αλλάζοντας ριζικά τη σύνθεση της κοινωνίας εκείνης που εξεγέρθηκε το 1821.