violar

Occitan Etimologia

(verb 1) Del latin violare.

(verb 2) De viòla.

Prononciacion

/bjuˈla/, /bjuˈla/, Provencau /vjuˈla/, /vjuˈla/

Sillabas

vio|lar

Vèrb 1

violar

1. Enfrànher, damatjar l'intergritat de.
2. (particular) Damatjar o escavar amb per intencions colpablas, en parlant d’una sepultura.
3. Aver un rapòrt sexual amb qualqu’un sens sa consentida, per la fòrça o par l'engana.

Sinonims

• enfrànher
• profanar
• transgressar

Parents

• viòl
• violaire

Traduccions

alemand: verletzen (de), brechen (de) anglés: violate (en) basc: bortxatu (eu) catalan: violar (ca)

espanhòl: violar (es) francés: violer (fr) italian: violare (it) portugués: violar (pt)

Vèrb 2

violar

1. Jogar de la viòla.

Catalan Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « violar »

Prononciacion

Oriental: central /biuˈɫa/, /biuˈɫa/, balear /vioˈɫa/, /vioˈɫa/, /viuˈɫa/, /viuˈɫa/

Occidental: nord-occidental /bioˈɫa/, /bioˈɫa/, valencian /vioˈɫaɾ/, /vioˈɫaɾ/, /bioˈɫaɾ/, /bioˈɫaɾ/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)

Espanhòl Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « violar »

Prononciacion

/bjoˈlaɾ/, /bjoˈlaɾ/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)

Portugués Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Portugal /vjuˈlaɾ/, /vjuˈlaɾ/; Brasil /vjoˈlaɾ/, /vjoˈlaɾ/, /vioˈla/, /vioˈla/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)