vil

Occitan Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈbil/, /ˈbil/

provençau /ˈvil/, /ˈvil/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vil	vils
	[ˈbil]	[ˈbils]
Femenin	vila	vilas
	[ˈbilo̞]	[ˈbilo̞s]

vil

1. De condicion fòrça bassa.
2. Mespresable a causa de sos sentiments basses o a causa de sos objectius.

Derivats

• avilir
• vilament
• vilan
• vilaniá

Traduccions

alemand: anglés: vile (en) basc: catalan: vil (ca)

espanhòl: vil (es) francés: vil (fr) italian: vile (it) portugués: vil (pt)

Catalan Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « vil »

Prononciacion

/ˈbiɫ/, /ˈbiɫ/, provençau /ˈviɫ/, /ˈviɫ/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: vils)

1. vil ^(oc)

Espanhòl Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

escotar « vil »

Prononciacion

/ˈbil/, /ˈbil/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: viles)

1. vil ^(oc)

Francés Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

/vil/, /vil/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vil	vils
	[vil]
Femenin	vile	viles
	[vil]

vil

1. vil ^(oc)

Portugués Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

Portugal /viɫ/, /viɫ/; Brasil /viw/, /viw/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: vis)

1. vil ^(oc)