valida

Occitan Etimologia

latin validus « ben portant ».

Prononciacion

/βaˈliðo̞/, /βaˈliðo̞/, Provençau /vaˈlido̞/, /vaˈlido̞/ França (Bearn) : escotar « valida »

Sillabas

va|li|da

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
valida	validas
[βaˈliðo̞]	[βaˈliðo̞s]

valida femenin

1. Femna valida.

Forma d'adjectiu

valida

1. Femenin singular de valid / valide

Forma de vèrb

valida

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de validar
2. Segonda persona de l'imperatiu afirmatiu de validar

Catalan Prononciacion

Oriental: central /bəˈɫiðə/, /bəˈɫiðə/, balear /vəˈɫiðə/, /vəˈɫiðə/

Occidental: nord-occidental /baˈɫiða/, /baˈɫiða/, valencian /vaˈɫiða/, /vaˈɫiða/, /baˈɫiða/, /baˈɫiða/

Forma de vèrb

valida

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de validar
2. Segonda persona de l'imperatiu afirmatiu de validar

Francés Prononciacion

/valida/, /valida/

Forma de vèrb

valida

1. Tresena persona du singular del passat simple de valider

Italian Prononciacion

/ˈvalida/, /ˈvalida/

Sillabas

va|li|da

Forma d'adjectiu

valida

1. Femenin sigular de valido