renda

Occitan Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

/'rendo̞/, /'rendo̞/

Sillabas

ren | da (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
renda	rendas
['rendo̞]	['rendo̞s]

renda femenin

1. Revengut, fruch d'un ben material (ostal, tèrra, ...) financièr (soma d'argent, ...) que torna al proprietari o al prestaire en pagament de l'ocupacion o de l'usatge que ne fa l'arrendaire o lo manlevaire.
   • viure de renda.

Sinonims

• arrendament
• arrendatge

Parents

• loguièr
• fermatge / afermatge / afèrme
• revengut
• interès

Traduccions

anglés : catalan : esperanto : espanhòl : finlandés : francés : rente (fr) alemand : grèc :

ido : indonesian : italian : norvegian : portugués : rus : suedés : turc :

Catalan Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « renda »

Prononciacion

[?]

Sillabas

ren | da (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
renda	rendes

renda femenin

1. revengut, renda

Espanhòl Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

/ˈrãn̪d̪a/, /ˈrãn̪d̪a/

Sillabas

ren | da (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
renda	rendas

renda femenin

1. ret, dentèla

Portugués Etimologia

• (nom 1) Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)
• (nom 2) De l'espanhòl renda

Prononciacion

Portugal /ˈʀẽdɐ/, /ˈʀẽdɐ/

Brasil /ˈɦẽdɐ/, /ˈɦẽdɐ/, /ˈxẽjdə/, /ˈxẽjdə/

escotar « renda »

Sillabas

ren | da (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
renda	rendas

renda femenin

1. dentèla

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
renda	rendas

renda femenin

1. dentèla
2. revengut, renda

Forma de vèrb

renda

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de rendar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de rendar
3. primièra persona del singular del present del subjonctiu de render
4. tresana persona del singular del presente del subjonctiu de render
5. tresena persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de render