marca
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
- /mar.ko̞/
- /maʀ.ko̞/
mar | ca (2)
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
marca | marcas |
[mar.ko̞] | [mar.ko̞s] |
marca femenin
- Marcha, país que fa talvera
- Signe plaçat sus un objècte per lo reconéisser, pel destriar d’un autre.
- (nom collectiu) Tropèl d'unes animals (fedas, vacas) que son marcats identics.
- (particular) (ellipsi) Marca comerciala (chifra, caractèr, logotipe, eslogan) aplicada suls produchs, o per destriar lo luòc d'origina, o lo fabricant que las faguèt.
- Atestacion qu’un produch passèt los procediments per lo far aquitar los drechs.
- La marca de la doana.
- (figurat) Traça
- La marca de l’obrier, de l’autor.
- Traça que daissa sul còrs una contusion, una nafra, una cremadura o una erupcion sus la pèl.
- Foguèt tabassat, nafrat al front, la marca i es encara.
- Traça, impression qu’un còrs daissa sus un autre ont lo toquèt, ont passèt.
- Una veitura acaba de passar, la marca de las ròdas es fresca.
- Taca o autre signe qu’una persona o un animal pòrta en naissent.
- Signe de dignitat.
- Distincion.
- Çò que s'utiliza per se sovenir o per far sovenir de quicòm.
- Placèt una marca dins lo libre a la pagina que m'arrestèt.
- Indici ; signe, senhal, mòstra ; presagi.
- Quand un enfant es gai, es la marca que se pòrta plan.
- Lo cèl roge de vespre es una marca de bèl temps per deman.
- testimoniatge ; pròva.
- Donar a qualqu’un una marca d’amistat.
- Far una òsca, un entalh.
- (per extension, en espòrt) compte dels punts o autres per situar los concurrents los uns al respècte dels autres pendent o a la fin de la partida.
4. Marca comerciala (chifra, caractèr, logotipe, eslogan) aplicada suls produchs, o per destriar lo luòc d'origina, o lo fabricant que las faguèt | |
---|---|
|
marca
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marcar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de marcar
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
catalan occidental : \ˈmaɾka\ catalan oriental : \ˈmaɾkə\
Catalonha (Barcelona) : escotar « marca »
mar | ca (2)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
marca | marques |
marca femenin
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
escotar « marca »
mas | ca (2)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
marca | marcas |
marca femenin
marca
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marcar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de marcar
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
/ˈmaɾka/
mar | ca (2)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
marca | marque |
marca femenin
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
[?] Estats Units d'America : escotar « marca »
mar | ca (2)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
marca | marcas |
marca femenin
marca